1996 Pale Sun [เหล่าอู่]

[Alec Love Me]

http://tieba.baidu.com/photo/p?kw=%E8%8B%8F%E6%9C%89%E6%9C%8B&from=6&tid=725528417
https://www.facebook.com/baansuyoupeng/media_set?set=a.897610010349844.1073741896.100003025613301&type=3&uploaded=29

Movies  : มิถุนายน 1996 :ได้แสดงนำในภาพยนตร์ จากนวนิยาย" Pale Sun" (เรื่องเกี่ยวกับชายหญิง)ของนักเขียนไต้หวัน เหยียนเกอหลิง ที่ดัดแปลงมาเป็นหนัง (สวาท) (ผู้กำกับจูถิงผิง) แสดงเป็นนักศิลป์ที่เป็นโรคไตอ่อนแอ “น้องห้า ไฉ่หวู่” เขามีใบหน้าที่งามจนผู้หญิงยังต้องชิดซ้าย มือสองข้างที่แกะสลัก วาดรูป ปลูกต้นไม้ที่ยอดเยี่ยม แต่ตัวเองเป็นโรคไม่สามารถรักษาหายได้ ทั้งยังเจ็บปวด ยากจะทำสามเรื่องที่ตัวเองปฎิญาณไว้ให้สำเร็จก่อนจะต้องจบชีวิตลง (เขียนหนังสือเล่มหนึ่ง นั่งเครื่องบินซักครั้ง และมีคนรัก) ยิ่งกว่านั้นคืออยากจะมีความรักก่อนวัยสามสิบ สำหรับคนอย่างเขาที่ป่วยเป็นโรคมานานแล้วนั้น มันเป็นแค่ความเพ้อฝันเท่านั้น ตอนหลังเขาได้แอบรักคู่หมั้นของพี่ชายชื่อ “หวิ่ชวน” แต่สุดท้ายเขาก็ป่วยตาย ก่อนตายนั้น ได้แกะสลักตราหนึ่งชิ้นให้กับหวิ่ชวน (หวิ่ลั่วว่างชวน) ในเรื่องนั้น ผ่านการแสดงที่เข้าใจถึงชีวิตคน

Tariler - Pale Sun

http://www.56.com/u11/v_Mjk3ODQ0MDM.html
http://www.56.com/u22/v_Mjk3ODQ0MDM.html

แนะนำตัวละคร



ซูโหย่วเผิง เป็น น้องห้า



เจิ้งเจียอี๋ว์

[Alec Love Me]

เรื่องย่อ

ปี 1996 Pale Sun (ฉิงเซ่อ) อีกชื่อ: ป่ายไท้หยาง ดวงอาทิตย์สีขาว :  เป็นน้องห้า
ตัวละครเอก ซูโหย่วผิง
ผู้กำกับ – จูเหยียนผิง ตัวละครเอก – ซูโหย่วเผิง

ไฉ้อู๋เป็นลูกคนรองของตระกูลไฉ้ ตั้งแต่เด็กหมอก็ได้วินิฉัยว่าเขาเป็นโรคที่ร้ายแรงสมรรถนะที่อ่อนเปลี้ย มีอายุไม่เกิน30 ผู้เป็นแม่ก็ได้ซื้อสุสานที่หยางหมิงไว้สองหลุม เจตนาคือ “เจ้าแม่กวนอิม ท่านได้เอาน้อง 3 น้อง 4 ไปแล้ว เอาไฉ่อู่(น้องห้า) ไว้ให้เราเถิด” ฉะนั้น ทุกคนก็จะเรียกเขาว่าน้องห้า

พี่ชายของน้อง ห้าไฉ่เย่ามีแฟนหญิงชื่อหยี่ชวน เป็นพยาบาลในเมืองนี้แหล่ะ ไฉ่เย่าพูดบ่อยๆว่าเธอนั้นเดียงสามากๆ ไม่รู้ว่าจบมาได้ไง ไม่รู้ว่ามาเป็นพยาบาลได้ไง ไม่รู้ว่ามาเป็นแฟนของเขาได้ไง

ฤดู ร้อนของปีนั้นหยี่ชวนได้พักอยู่ที่บ้านของไฉ่เย่า ขณะที่ลงจากรถไฟนั้นไฉ่เย่าไม่ได้มารับเธอ เขาบอกว่าเขารีบคัดต้นฉบับจนลืมเรื่องนี้ไป ไฉ่เย่าเป็นบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์ บ่อยครั้งที่เร่งงานจนลืมเวลาไป หลังจากที่หยี่ชวนรอเป็นเวลานาน แล้วได้ลากสัมภาระเดินไปเส้นทางที่ยาวไกลโดยลำพัง ข้างถนนนั้นเธอได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังวาดรูปภาพ รูปที่ชายคนนี้วาดนั้นเป็นดวงอาทิตย์สีขาว

“ดวงอาทิตย์นั้นน่าจะเป็นสีแดงซิ”

“คุณเห็นแต่เพียงสีของมันเท่านั้น สิ่งที่ผมวาดนั้นเป็นชีวิตของมัน”

ชายคนนี้คือน้องห้านี่เอง

นี่เป็นครั้งแรกที่น้องห้าสนทนากับหยี่ชวน

บ้าน ของน้องห้านั้นมีประตูเพียงประตูเดียว นั่นก็คือห้องนอนของน้องห้า น้องห้านั้นจะไม่ค่อยอยู่บ้าน และไม่มีใครทราบว่าเขาออกไปนอกบ้านไปทำอะไร เพียงแค่รู้ว่าทุกครั้งที่เขารับประทานอาหารเสร็จแล้วเขาจะทิ้งเงินห้า เหรียญไว้บนโต๊ะ ในขณะเดียวกัน ก็ไม่มีใครรู้ว่าเงินของเขานั้นมาจากไหน พฤติกรรมอย่างนี้บ่อยครั้งที่ทำให้คุณพ่อโกรธ เมื่อพ่อโกรธน้องห้าก็จะออกไปข้างนอกโดยไม่พูดไม่จา ไฉ่เย้ากับหยี่ชวนนั้นมักจะไปทำงานในห้องของเขา วันหนึ่งบังเอิญน้องห้ากลับมาที่ห้อง ได้ยินเสียงออกมาจากห้องตัวเองก็รู้สึกไม่พอใจ ถามว่า “ทำไมมาอยู่ในห้องนอนฉัน” ไฉ่เย้าทำงานไปด้วยแล้วตอบไปอย่างไม่สนใจว่า “ก็มีแต่ห้องของคุณที่มีประตูเท่านั้นนี่” หยี่ชวนเป็นกังวลใจมาก บอกว่าให้เขารู้ก็จะไม่ดีนะ ไฉ่เย้าพูด แล้วจะเป็นไรไป เขาเป็นคนมีความรู้สึกแต่เมื่อไร หยี่ชวงที่ทำงานเสร็จแล้วนั้นก็ได้ชงนมให้น้องห้าดื่มด้วยความเกรงใจ น้องห้านั้นดื่มน้ำไม่ได้

หยี่ชวงไปตีข่าวที่โรงพยาบาลของเมือง นอกจากจะเจอเพื่อนเก่าที่นั่นแล้ว ยังมีอีกก็คือได้เห็นถึงความลับที่น้องห้าออกมาข้างนอก น้องห้ามาช่วยคนอื่นแกะสลักตรา อยู่ตรงหน้าประตูโรงพยาบาลน่ะเอง หยี่ชวงได้ยิ้มให้กับเขา บอกกับเขาว่า วางใจเถิด ฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอกน้องห้าได้เจอกิ๊ปหนีบผมของหยี่ชวงในเตียง นอนของเขา เขาบอกกับหยี่ชวงว่า อันนี้มันไม่ทันสมัยเลย ไม่เหมาะกับเธอ เขาได้มอบกิ๊ปใหม่ให้กับเธอหนึ่งอัน เป็นรูปทรงปลา เขาทำกับมือเอง ไฉ่เย้าบอกว่าจะมีธุระจะออกไปข้างนอกด่วน เป็นการทำข่าวที่สำคัญ ไฉ่เย้าตื่นเต้นจนแทนจะไม่ได้พูดอะไรไว้ก็รีบไปเลย คุณพ่อคุณแม่ไปร่วมงานแต่งของเพื่อนๆ ในบ้านก็เหลือเพียงน้องห้ากับหยี่ชวงสองคน บ้านของคนสองคนนั้น ได้เงียบสงบ ไม่มีอะไรที่จะมาพูดคุยกัน ทุกวันชวงหยี่ก็จะช่วยน้องห้าต้มชงนม น้องห้าก็ยังออกไปข้างนอกทุกวันเช่นเคย เที่ยงวันที่อบอ้าว หยี่ชวงได้เผลอหลับไปที่ห้องโถง น้องห้าที่กลับมาจากข้างนอกนั้นได้นั่งมองเธอเกือบครึ่งวัน สุดท้ายได้ก้มหัวลงไปแอบจูบเธอ หลังจากนั้นน้องห้าก็ได้กลับไปห้องของตัวเอง แต่หยี่ชวงนั้น กลับไม่ได้หลับ น้องห้าให้หยี่ชวงมาชมห้องวาดภาพของเขา นอกจากภาพ(ดวงอาทิตย์สีขาว)แล้ว ยังมีภาพวาดดวงอาทิตย์อีกภาพหนึ่ง ใต้ดวงอาทิตย์สีส้มทองนั้น มีถนนเส้นยาวเส้นหนึ่ง มีคนเล็กๆอยู่สองคนที่ให้เห็นถึงความสุขของพวกเขา หยี่ชวงหัวเราะแล้วบอกกับเขาว่า “ครั้งนี้ดวงอาทิตย์ของคุณมีสีแล้วนี่”น้องห้าได้ยิน ก็หัวเราะค่ำคืนพายุพัด ไม่รู้ว่าน้องห้าได้อุ้มแมวตัวหนึ่งมาจากไหนกัน หยี่ชวงก็รีบเอานมให้น้องแมวกิน

“มันชื่ออะไรหรือ”

“หยี่ชวง หยี่ชวงกินนมเร็ว”

“คุณดูเหมือนคุณมากเลย ขมวดคิ้วทั้งวัน”

“งั้นก็เรียกมันว่าน้องหกก็แล้วกัน”

ไฟฟ้า ดับไป น้องห้าได้อุ้มน้องหกแล้วพาหยี่ชวงไปหาไฟฉาย แล้วน้องหกก็ได้หนีไป น้องห้ามองหยี่ชวงที่เปียกไปทั้งตัว ทันทีนั้นก็ผลักหยี่ชวงพิงข้างกำแพง ได้จูบเธอย่างหิวกระหายเมื่อกลับถึงที่ห้อง ห้องของน้องห้า หยี่ชวงได้ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดต่อหน้าน้องห้า น้องห้าก็ร้องให้ ตะโกนบอกให้เธอออกไป ไฉ่เย้ากลับมาแล้ว เขาไม่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของน้องชายสักนิดเลย น้องห้าได้ยินเสียงโอดครวญของพี่ชายกับหยี่ชวงที่ดังออกมาจากห้องน้ำ ทำให้เขาทุกข์ใจและหนีไปจากที่นี่
น้องห้าบอกให้หยี่ชวงหนีไปกับเขา รถเที่ยวบ่ายสามโมง มีเพียงหยี่ชวงที่นั่งรอเก้ออยู่ที่นั่น เขามองไม่ไกลเท่าไรถึงใบหน้าอันเศร้าของน้องห้า

น้องห้าได้ หายไปแล้ว ไม่มีใครทราบว่าเขาไปที่ไหน ในบ้านเงินหายไปแปดพันเหรียญ นั่นเป็นเงินซื้อเครื่องประดับแต่งงานของพี่สาว คุณแม่สงสัยทุกคน ในบ้านมีบรรยากาศที่เงียบสงัด

ขณะที่หยี่ชวงกำลังทำความสะอาดห้องน้องห้า ได้พบสมุดจดบันทึกประจำวันของน้องห้า (ก่อนอายุสามสิบ ผมจะต้องนั่งเครื่องบินสักครั้ง ต้องไปท่องเที่ยวสักครั้ง เปิดนิทรรศการภาพวาดสักครั้ง เขียนหนังสือหนึ่งเล่ม มีความรักสักครั้งหนึ่ง ....)

น้องห้าตอนนี้คงอยู่บนเครื่องบินมั้ง ? มองดูเครื่องบินที่บินผ่านไป หยี่ชวงคิดว่าน้องห้าอยู่บนเครื่องจริงๆ ขณะที่หยี่ชวงได้แหงนหน้ามองดูที่เครื่องบิน เขาไปท่องเทียวแล้ว เขาก็มักจะฝันอยู่ บนสนามหญ้า หยี่ชวงเดินมาหาเขาด้วยความดีใจ แสงแดงส่องจ้ามาก เขาจะหลบซ่อน หยี่ชวงเดินเข้ามาอย่างไม่หยุด เขาก็หาที่ซ่อนอย่างไม่หยุด จนมองไม่เห็นหยี่ชวงจริงๆแล้ว เขาก็กลัวเหมือนกับนั่งอยุูในโลงศพอย่างนั้น ในขณะเดียวกัน หยี่ชวงเห็นภาพวาดของเขา เธอได้ยื่นอยู่ตรงหน้าภาพวาดดวงอาทิตย์อยู่นานแสนนาน

เป็นหยีชวง อีก หยี่ชวงได้เข้าเวรที่โรงพยาบาล น้องห้าได้ปรากฏตัวท่ามกลางสายฝน หยี่ชวงได้วิ่งฝ่าลมฝน ได้จ้องมองเขา น้องห้านั้นมาเพื่อบอกลา หยี่ชวงถามว่า “เงินของพี่สาวนั้นคุณเป็นคนหยิบไปเหรอเปล่า? คุณต้องการใช้เงินทำไมไม่บอกฉัน” น้องห้าได้หันหลังจะจากไปอย่างเย็นชา หยี่ชวงเริ่มกังวลใจ “คุณจะไปอย่างนี้เลยหรือ?แล้วหนังสือของคุณล่ะ? คุณไม่ได้บอกว่าจะมีความรักสักครั้งหนึ่งก่อนมิใช่หรือ?” น้องห้าหันกลับมาอย่างโมโห “คุณแอบขโมยอ่านหนังสือของฉัน”

ครั้งนี้ น้องห้าหายจากไปจริงๆ

เงิน ของพี่สาวนั้นถูกหาพบแล้ว คุณแม่ซ่อนไว้ดีเกินไป เลยลืมไปแล้วว่าซ่อนอยู่จุดไหน พี่สาวได้แต่งงานออกจากบ้านไปอย่างมีความสุข ห้องนอนของพี่สาวนั้นถูกรื้อเปลี่ยนเป็นห้องหอของหยี่ชวง ห้องของน้องห้าก็ถูกปิดอยู่เหมือนเดิม ประตูที่ปิดอยู่ตลอดนั้นนอกจากหยี่ชวงแล้ว ไม่มีใครไปเปิดมันอีกชีวิตก็ยังจะต้องดำเนินไปเป็นวันๆ หยี่ชวงได้เห็นหนังสือเล่มหนึ่งในร้านขายหนังสืออย่างไม่ตั้งใจ (ดวงอาทิตย์สีขาว) ผู้เขียน ไฉ่อู่ (น้องห้า)

หยี่ชวงได้เอา หนังสือแล้ววิ่งไปที่สำนักพิมพ์ มีชายคนหนึ่งมาต้อนรับเขา ชายคนนี้เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของน้องห้า เขารู้ว่าเธอมาเพื่ออะไร เลยบอกเธอว่า เขาได้ตายไปแล้ว หยี่ชวงไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเดินมาถึงบ้านได้อย่างไร

เพื่อน ได้เดินเข้าไปในห้อง น้องห้าใกล้จะตายจริงๆ ทุกวันไม่ใช้ชีวิตและสองผ่านไปวันๆในการแกะสลักตราหนึ่ง สีหยก แกะแล้วขัด ขัดแล้วแกะ เพื่อนทนไม่ได้จนว่าเขา “เธอได้ไปแล้ว คุณน่าจะไปดูสภาพที่เขาเศร้าโศกเสียใจบ้าง ผมเกือบจะบอกความจริงไปแล้ว ใจคุณนั้นทำด้วยอะไรเนี่ย ? วันๆได้เพียงแกะ ตราถูกคุณแกะคนไม่เหลือแล้วยังจะแกะอีก” ทันใดนั้นน้องห้าก็ได้ไอ เพื่อนเลยรีบเทนมอุ่นๆที่อยู่ในขวดให้เขา เมือเทออกมาแต่กลับเป็นน้ำ “โอ่ เทผิดอีกแล้วเรา”

วันแต่งงานใกล้เข้ามาเต็มที หยี่ชวงได้สวมชุดวิวาห์ที่แดงใสนั้น ใบหน้าเจ้าสาวที่เข้มนั้นก็ถูกแต่งแล้ว ในสมองของหยี่ชวงนั้นมีแต่ภาพที่วันนั้นที่เธอไปสำนักพิมพ์แล้วมีเพื่อนของ น้องห้าเทน้ำให้เธอ สุดท้าย เธอได้แย่งจักรยานคันหนึ่งและปั่นตรงไป

น้อง ห้าได้นอนอยู่บนเตียง ชีวิตนั้นยังหลงเหลือเพียงลมหายใจเพียงอึดเดียว ความฝันนั้นก็ได้กลับมาอีก น้องห้าเขายังจะรออะไรอยู่ ปีนั้นเขาอายุสามสิบแล้ว ดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าส่องอยู่บนหัว ปากของหยี่ชวงนั้นมีรอยยิ้มออกมา ..

หยี่ชวงมา เธอยังทันที่จะจับมือของเขา ให้รอยจูบครั้งสุดท้ายกับเขา แล้วร้องไห้จนสลบอยู่ในอ้อมอกที่เย็นและแข็งนั้น

เธอ ได้เอาตราออกมาจากมือที่ถูกจับไว้อย่างแน่น นั่นเป็นสิ่งที่อดีตเธอให้เขาซื้อให้เธอ ตราอันนั้นถูกแกะจนสั้นมากแล้ว ในตราได้สลักไว้ว่า “หยี่ล่อว่างชวง” (ฝนหยุดแล้วลืมช่วง)

[Alec Love Me]

  CAPTURE 

[/center]

[Alec Love Me]

[Alec Love Me]

[prattana]

The End

[Alec Love Me]

<a href="http://you.video.sina.com.cn/api/sinawebApi/outplayrefer.php/vid=53121799_28_O0uySHZqCTbK+l1lHz2stqkM7KQNt6nngXz34gapIw9aUAmOYp2PJIRT7SzVAc1D9mVE/s.swf" target="_blank" class="new_win">http://you.video.sina.com.cn/api/sinawebApi/outplayrefer.php/vid=53121799_28_O0uySHZqCTbK+l1lHz2stqkM7KQNt6nngXz34gapIw9aUAmOYp2PJIRT7SzVAc1D9mVE/s.swf</a>
http://video.sina.com.cn/p/ent/v/m/2011-06-12/234461377361.html#61355051

[Alec Love Me]

<a href="http://www.youtube.com/v/J1qkp6Td-oY&amp;feature=g-upl&amp;context=G2f084b0AUAAAAAAAFAA" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/J1qkp6Td-oY&amp;feature=g-upl&amp;context=G2f084b0AUAAAAAAAFAA</a>

http://www.youtube.com/watch?v=J1qkp6Td-oY&feature=g-upl&context=G2f084b0AUAAAAAAAFAA

[prattana]

[prattana]

[Alec Love Me]

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1110326285672530&id=260376864000814