Interviews [Thai Translation] | ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณอยากจะรู้ ซึ่งไม่เคยอ่านที่ไหนมาก่อน > Interviews & Video Clips
2014.01.07康熙來了完整版 他們都是渾然天成的戲精？！
Alec Love Me:
8.59 (ข้อความสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) นักแสดงกองถ่ายเดียวกันมาสายแถมยังอาละวาดด้วยสีหน้าไม่พอใจ หลางจูอวิ๋นที่อยู่ในเหตุการณ์ขาดอีกนิดเดียวก็จะเดือดจริงหรือ?
9.00 ที่ต้องถ่ายตรงช่วงหลังนี่รันกันไม่ได้แล้ว
9.01 เพราะเป็นบทของเขาทั้งหมดเลย
9.02 ครับ
9.03 พวกเราก็เลยกำลังรอ
9.04 ซึ่งฉันคิดว่านะ
9.05 ถึงแม้การเดินทางจะไม่สะดวก
9.06 หรือต่อให้เป็นเหตุผลอื่นก็เถอะ
9.08 แต่เป็นเพราะว่าทุกๆคนกำลังรอคุณอยู่
9.10 (ตัวหนัวสือสีขาวขอบดำตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) อีกทั้งเมื่อยืนอยู่บนตรรกะชีวิตแล้ว
9.11 (ตัวหนัวสือสีขาวขอบดำตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) เขาควรจะออกจากบ้านให้ไวกว่านี้
9.12 จริงด้วย
9.13 ไม่ใช่ วันนั้นเป็นเพราะว่ารถไฟมาถึงเลท
9.15 รถไฟเลท โทษเขาไม่ได้
9.16 เพราะปกติแล้วเขาไม่ได้มาสายนะ
9.18 แต่หลังจากนั้นคือ เมื่อเขาเข้ามาในกองถ่ายแล้ว
9.20 และเป็นเพราะผู้ช่วยผู้กำกับก็เข้ามาถามด้วยว่า
9.21 เมื่อไหร่พวกคุณจะเสร็จเสียที
9.23 เพราะผมของเขายังจะต้อง
9.24 เป็นทรงผมที่ซับซ้อนมาก ยังจะต้องจัดการเซทอีกนาน
9.26 เขาก็เลย... พูดว่าก็กำลังทำอยู่นี่ไงล่ะ
9.28 ภาพยนตร์แนวยุคโบราณเหรอคะ
9.29 แต่เป็นเพราะว่า ผู้ช่วยผู้กำกับเนี่ย น่าสงสารมาก
9.30 ผู้ช่วยผู้กำกับก็ถูกผู้กำกับเร่งอีกที
9.31 ทำไมถึงไม่ตอบคำถามของ S ล่ะครับ
9.33 ถูกผู้กำกับเร่งมาอีกทีว่า แล้วจะต้องรออีกนานแค่ไหนกันแน่
9.35 เขาเลยมาเป็นครั้งที่สอง
9.37 ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่หนังยุคโบราณ
9.37 ไม่นับว่าเป็นยุคโบราณนะ
9.38 น่าจะเป็นหนังสมัย 40 หรือ 50 นี่แหละ
9.41 ใช่...
9.42 เพราะฉะนั้นก็เป็นนักแสดงรุ่นใหม่นี่แหละใช่ไหมคะ
9.45 เอ่อ...ตอนนี้ก็ไม่นับว่าใหม่แล้วแหละ
9.46 แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คือต่อมาเขาก็พูดว่า
9.48 แล้วจะเข้ามาถามเซ้าซี้ตลอดเพื่อ?!! แล้วก็เขวี้ยงเลย
9.50 แล้วก็โมโหขึ้นมา
9.52 ฉันเอง...คือเป็นเพราะฉันก็คิดอยู่แล้วว่า
9.53 ทุกๆคนต่างก็กำลังรอคุณ
9.54 ฉันเองก็กำลังรอคุณ
9.55 ทุกๆคนเลยนะ
9.56 ฉันคิดออกแล้วว่าใคร
9.57 ทุกๆคนต่างก็กำลังรอคุณ ฉันเองก็กำลังรอคุณ
9.59 คุณไม่ใช่หนึ่งในทุกๆคนที่ว่าหรอกเหรอครับ
10.01 ใช่ค่ะ เพราะฉันนั่งอยู่ข้างๆ
10.03 อีกทั้ง ในขณะที่ฉันนั่งอยู่ข้างๆน่ะ
10.04 ฉันก็จะ...แต่งหน้าใหม่ด้วยเหมือนกัน
10.07 ก็คือ ฉันเองก็จะต้องแต่งหน้าใหม่ด้วย
10.08 เธอไม่สนผมเลยอ่ะ
10.09 ฉันไม่สนคุณเหรอ
10.10 เมื่อกี๊เธอก็ไม่สนใจฉันนะ
10.11 ไม่รับ
10.12 ตอนนั้นสีหน้าของฉันก็เริ่มเปลี่ยนละ
10.14 อีกทั้งช่างแต่งหน้าคนนั้น
10.15 ตอนแรกก็กำลังแต่งหน้าให้ฉันอยู่
10.17 พอเห็นเขาเข้ามาแล้วฉันก็บอกว่า รีบแต่งให้เขาเถอะ
10.18 เพราะเดี๋ยวก็จะถึงคิวเขาแสดงแล้ว
10.19 ของฉันเนี่ยค่อนข้างไว ใช่
10.21 เขาก็ไม่พูดอะไร ก็นั่งลง
10.22 จากนั้นสีหน้าก็เริ่มแย่ลงไปเรื่อยๆ
10.23 แล้วก็ปัดข้าวของทิ้งระเนระนาด
10.24 ฉันก็ ปัดข้าวของหลายอย่างเลยเหรอ
10.26 ปัดข้าวของบนโต๊ะของเขานั่นแหละ มีอะไรบ้างฉันก็จำไม่ได้แล้ว
10.27 เพราะฉะนั้นคุณก็เลยยกช่างแต่งหน้าของคุณให้เขาไปก่อน
10.29 ซึ่งในช่วงเวลาเร่งด่วนแบบนั้น
10.30 เขาก็ควรจะพูดว่า ขอบคุณนะเจ๊หลาง แบบนั้นใช่ไหม
10.32 ไม่เป็นไรเลย เรื่องนั้นไม่เป็นไรเลย
10.33 ฉันรู้ว่ามันรีบมาก
10.35 แต่กิริยาท่าทางหลังจากนั้นน่ะสิ
10.36 เป็นการปฏิบัติต่อทุกๆคนที่...
10.37 เพราะทุกๆคนต่างก็กำลังดูเขาอยู่
10.39 เสร็จแล้วฉันก็จะขึ้นละ จริงๆคือพวกเรา
10.41 เธอจะขึ้นแล้วนะ
10.43 อารมณ์จะขึ้นแล้วนะ คลั่งแล้วนะ
10.44 ฉันนี่แบบว่าแววตาสังหารสถิตแล้วนะ
10.47 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ) พลังสังหาร
10.47 หลังจากนั้น
10.47 ใช่... ออแกไนเซอร์ไม่ได้ยืนขึ้นมา
10.49 เขานั่งอยู่ข้างๆฉัน แล้วก็ทำแบบนี้
10.50 เจ๊หลาง
Alec Love Me:
10.52 เจ๊หลาง
10.54 เจ๊หลาง
10.55 จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไปเลย
10.57 แบบนี้แหละค่ะ
10.58 ในตอนแรกคุณกล้าที่จะด่าเขาไหมคะ
10.59 กล้าแน่นอนอยู่แล้ว ทำไมจะไม่กล้าล่ะ
11.01 แต่นักแสดงในกองถ่ายเดียวกัน
11.02 ถ้าด่าไปแบบบนี้แล้วจะไม่รู้สึกทำตัวไม่ถูกเหรอ
11.03 ข้อแรก ประสบการณ์และความอาวุโสของฉันมีมากกว่าเขา
11.04 ฉันคิดว่าฉันสามารถพูดคำแรงๆแบบนั้นได้
11.07 แต่ฉันจะไม่พูดต่อหน้า แต่ก่อนพูดนะ
11.09 แต่ถ้าเป็นฉันในตอนนี้
11.10 ฉันจะลากเขาไปด้านหลังแล้วพูดกับเขา
11.11 ฉันจะบอกว่าคุณไม่ควรทำตัวแบบนี้นะ
11.13 ยกเว้นว่าเขาจะไม่เห็นแก่หน้าคุณแล้วก็ตะเพิดกลับไป
11.15 คุณจะจัดการกับสถานการณ์ยังไง
11.16 ไม่เห็นเป็นไรเลย
11.17 นั่นเป็นเพราะผู้ปกครองของเขาสั่งสอนไม่ดี ไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย
11.19 แบบนั้นคุณก็ไม่มีที่ลงน่ะสิ
11.20 ไม่หนิคะ
11.20 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) ถึงอย่างไรคุณก็ยืนอยู่บนตรรกะชีวิตอยู่แล้ว
11.21 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) คุณไม่ต้องกลัวหรอก
11.22 ใช่ ฉันยืนอยู่บนตรรกะ ไม่เห็นจะต้องกลัวเลย
11.24 เพราะทุกคนก็เห็นเหตุการณ์นี้อยู่แล้ว
11.26 ทุกคนก็จะสามารถมองเห็นตรรกะของเหตุการณ์นี้ได้เอง
11.27 แล้วถ้าเขาเกิดพูดออกมาว่า
11.28 เจ๊หลาง มันไม่ใช่เรื่องของคุณ
11.29 ก็ฉันอารมณ์ไม่ดี
11.30 มันเป็นเรื่องของฉันอยู่แล้ว
11.30 เพราะสิ่งที่คุณทำมันกระทบฉันเต็มๆ
11.32 ทำยังไงดี โอ๊ยๆประคองไว้นะๆ
11.34 ทำยังไงดี มีคนยืนบนบนคำว่าตรรกะมากเกินไป
11.35 (ตัวหนังสือสีเขียว) หมดแรงที่จะตอบโต้
11.36 ใช่
11.37 พอเธอพูดออกมาประโยคหนึ่งฉันก็...
11.39 (ตัวหนังสือสีขาวขอบส้ม) หลินโป๋หงจู่ๆก็ได้กระโดดขึ้นบนจอหนัง “ฮอลีวูด”
(ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้า) ซูโหย่วเผิงนึกเสียใจกับมือของตัวเองที่เผอิญซัดเขาไปป้าบนึง
11.42 (ตัวหนังสือสีขาวขอบแดง) ช็อตเด็ดช่วงหน้า
(ตัวหนังสือสีขาวขอบดำ) พวกเราต้องขอแสดงความยินดีกับหลินโป๋หงเป็นพิเศษ
11.45 เพราะช่วงนี้เขาแสดงผลงานออกมาได้อย่างโดดเด่นมากๆเลย
11.47 เขาไปออดิชั่นหนังฮอลิวูด
11.50 แล้วก็ออดิชั่นผ่านซะด้วย
11.51 (ตัวหนังสือสีขาวขอบแดงในกรอบ) ดาวเด่นของไต้หวัน
11.53 แล้วคุณมีแล้วคุณก็มีรถยนต์ส่วนตัวเอาไว้ใช้เองด้วย
11.56 ใช่ครับ
11.58 ในกองถ่ายมีเชฟทำอาหารอยู่ในนั้นซักประมาณ 4-5 คนได้
12.00 บนรถน่ะนะ
(ตัวหนังสือสีขาวในกรอบสีแดง) อึ้ง อึ้ง
12.02 ไม่ใช่บนรถครับ ในกองกองถ่ายครับ
12.03 เป็นเพราะคุณคอยรบกวนฉันอยู่ข้างๆแท้ๆเลยเนี่ย
เชิญคุณไปถามคำถามโง่ๆแบบนั้นตรงนู้นเลย
12.07 ขออภัยนะครับ ตอนนั้นผมไม่ควรเผลอซัดคุณไปป้าบนึงเลยจริงๆ
12.18 ถ้าหากเขาเป็นคนที่ท่าทางหยิ่งผยองมากๆ
12.19 งั้นฉันก็จะคิดว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ
12.20 ฉันแสดงในส่วนของฉันให้ดีก็พอแล้ว
12.22 ถ้าแม้กระทั่งบทของคุณเองยังพูดให้ออกมาดีไม่ได้
12.24 แล้วมาโบ้ยฉัน
12.25 ฉันก็จะพูดบทของคุณทั้งหมดจนจบ
12.26 แล้วก็ถามคุณว่า แบบนี้ใช่ไหมคะ
12.27 แค่นี้ฉันก็แสดงเสร็จแล้วเรียบร้อย
12.29 ผมรู้แล้ว
12.30 ตอนแรกสคริปที่เขียนแจ้งคิวของวันนั้นยังมี
12.30 บท เหลยหง ที่ผมต้องแสดงคู่กับเธอ
12.32 แต่แล้วหลังจากนั้นเธอก็เอาสริปคิวงานมาคืนซะงั้น ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไม
12.34 แหม่ให้น้อยๆหน่อยเถอะ เป็นเพราะตอนนั้นฉันกำลังเร่งถ่ายละครอยู่น่ะซี้
12.37 ผมเข้าใจ
12.38 เป็นเพราะว่าอาจารย์หลางเคยเปิดคลาสสสอน
12.40 เธอเป็นครูสอนนักแสดงหน้าใหม่ที่พึ่งเข้ามาในวงการ
12.41 เพราะฉะนั้นเธอเลยไม่รู้สึกกลัวเลยซักนิด
12.43 ใช่ๆ
12.44 เธอไม่จะรู้สึกกลัวพวกที่แสดงไม่เป็นเลยซักนิดเดียว
12.46 ก็เธอสอนได้นี่นา ใช่ค่ะ
12.47 จะดื่มกาแฟไหมคะ
12.49 ไม่ต้องนี่คะ
12.50 ผมคิดว่าเธอแค่อยากจะนั่งลงเท่านั้นแหละ
12.52 เจ๊หลางเชิญนั่งครับ...ต้องขอโทษด้วย
12.54 ขอบคุณค่ะ...
12.56 จากนั้นนะครับพวกเราต้องขอแสดงความยินดีกับหลินโป๋หงเป็นพิเศษ
13.00 เพราะช่วงนี้เขาแสดงผลงานออกมาได้อย่างโดดเด่นมากๆเลย
13.02 ใช่ค่ะ
13.02 เขาไปออดิชั่นภาพยนตร์เรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์ส
13.04 แล้วก็ออดิชั่นผ่านซะด้วย
13.05 ยินดีด้วย...
13.05 (ตัวหนังสือสีขาวขอบแดงในกรอบ) ดาวเด่นของไต้หวัน
13.07 ดีมาก
13.09 ว่าแต่เราจะได้เห็นคุณในหนังจริงๆใช่หรือเปล่า
13.12 น่าจะได้เห็นครับ
13.14 มีได้พูดบ้างไหมครับ
13.15 มีครับ
13.16 แล้วคุณก็ได้ออกไปถ่ายทำที่ชิคาโก้ด้วยใช่ไหมครับ
13.19 ใช่ครับ
13.20 แล้วคุณมีแล้วคุณก็มีรถยนต์ส่วนตัวเอาไว้ใช้เองด้วย
13.22 ใช่ครับ
13.23 ตอนอยู่ในรถคุณสามารถ
13.24 เอนตัวในนั้นสบายๆแบบดาราฮอลิวูดเลยเหรอ
13.25 ใช่ครับ มันเป็น
13.27 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินโป๋หงเมื่อได้เข้าร่วมแสดงภาพยนตร์ฮอลิวูดก็ได้รับสวัสดิการต่างๆเทียบเท่ากับดาราฮอลิวูดเลยเหรอ?
Alec Love Me:
13.27 มันจะมีโซฟาอยู่ตัวนึงน่ะครับ
13.29 เคาน์เตอร์เครื่องสำอาง แล้วก็ตู้เสื้อผ้าส่วนตัว
13.31 แถมข้างในยังมีไมโครเวฟให้
13.33 แล้วก็อาบน้ำได้
13.35 ฉันได้ยินมาว่าพอเข้าไปก็
13.36 มีทั้งอาหารทั้งเหล้าเยอะแยะเต็มไปหมดเลย อันนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ
13.38 ไม่มีเหล้านะ
13.39 แต่ว่าอาหารนี่มีเยอะมากจริงๆนะครับ แล้วพวกเขาก็
13.42 มีเชฟทำอาหารอยู่ในนั้นซักประมาณ 4-5 คนได้
13.45 บนรถน่ะนะ
(ตัวหนังสือสีขาวในกรอบสีแดง) อึ้ง อึ้ง
13.46 ไม่ใช่บนรถครับ ในกองกองถ่ายครับ
13.48 แล้วผมจำได้ว่าพอผมเข้าไปถึง
13.50 มีเชฟตั้ง 4-5 คนบนรถ
13.53 อันนั้นคงจะไว้สำหรับฆ่าเขา
13.55 แล้วเอาเนื้อมาทำสตูแล้วล่ะ
13.56 (ข้อความตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) เป็นเพราะคุณคอยรบกวนฉันอยู่ข้างๆแท้ๆเลยเนี่ย
13.57 (ข้อความตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) เชิญคุณไปถามคำถามโง่ๆแบบนั้นตรงนู้นเลย
13.59 ใช่...
14.00 ตรงหน้ารถมีติดสัญลักษณ์ว่าเป็นรถของคุณเลยเหรอครับ
14.03 มีครับ
14.04 มีเขียนชื่อว่าหลินโป๋หง
14.06 ใช่ครับ มีเขียนชื่อผมเป็นภาษาอังกฤษ
14.07 อะไรนะ ออร่าจับเลยนะเนี่ย
14.08 ออสติน
14.09 สรุปแล้วคุณไปพูดอะไรกับผู้กำกับ
14.10 ตอนที่เขาเห็นผมครั้งแรก
14.13 เขาก็ดึงผมมาด้านข้าง
14.14 คุณหมายถึงคุยแบบส่วนตัว
14.15 ใช่
14.15 มันเป็น...
14.16 จากนั้นก็พูดว่า แบบนั้นก็โม้ได้สบายเลยสิ
14.17 ก็ต่างคนต่างแนะนำตัวเสร็จ เขาก็พูดว่า
14.20 ผมจะเพิ่มบทให้คุณประโยคนึง
14.21 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ผู้กำกับเจอหลินโป๋หงครั้งแรกก็คุยกับเขาเป็นการส่วนตัวแถมยังจะเพิ่มบทให้เขาอีก?
14.21 เสร็จแล้วก็พูดว่า
14.23 คุณลองคิดดูซิ ว่าบทพูดประโยคนี้จะคุณจะแสดงออกมายังไงดี
14.28 แล้วก็สนุกสนานนิดนึงนะ
14.29 จากนั้นเราก็ลองแสดงกันหลายแบบมาก
14.30 เพื่อบทแค่ประโยคเดียวเนี่ย
14.31 เขาถึงกับยอมเสียเวลามากขนาดนี้เลยเหรอ
14.33 ใช่ครับ...
14.34 เสร็จแล้วพวกเราก็
14.36 อยู่ในฉากที่ถ่ายทำกันอยู่แล้วด้วย
14.37 แล้วเขาก็เลยบอกว่า
14.37 งั้นคุณลองแสดงมาซัก 5-6 แบบ
14.39 ให้ผมเลือกดูซักแบบนะ
14.40 พอจะบอกได้ไหมคะ ว่าบทประโยคนั้นพูดว่าอะไร
14.41 ผม
14.44 โอ้ย...ยากจัง
14.45 ช่วยด้วย
14.47 ว้าว
14.50 อะไรน่ะ รถ
14.52 บทประโยคนั้นเนี่ย
14.54 เป็นเพราะว่าบทประโยคนั้นมันแบบ
14.55 จริงๆแล้วในช่วงหลังมันถูกเปลี่ยนอยู่ตลอดเลยครับ
14.57 แต่ในช่วงแรกๆเนี่ย ประโยคนั้น
14.58 เขาจะต้องให้ความสำคัญกับคุณมากเป็นพิเศษแน่ๆเลย
15.00 เขาเพิ่มบทให้คุณ
15.01 แถมยังแก้บทประโยคนั้นเรื่อยๆอีก
15.02 ใช่ครับ...
15.03 จากนั้น ทำไมล่ะ
15.04 คือยังไงซะผมก็แสดงออกมาตามแบบที่ผมจินตนาการไปแล้วล่ะรอบนึง
15.07 ก็เป็นแบบที่สนุกๆหน่อยน่ะนะ
15.08 เสร็จแล้วเขาก็
15.10 เขานั่งมองแบบนี้ จากนั้นก็ทึ่งไป
15.12 เสร็จแล้วก็
15.12 น่าอัศจรรย์ใจ
15.14 ก็ไปหัวเราะอยู่ตรงด้านข้างคนเดียวไม่หยุดเลย
15.14 แอบหัวเราะน่ะเหรอ
15.15 ใช่ เขาคิดว่า
15.16 คือคุณจะบอกว่า ผู้กำกับถูกคุณหยอกจนอารมณ์ดีเลยน่ะนะ
15.18 ใช่ครับ เขาก็
15.19 หัวเราะอยู่ตรงนั้นแบบแฮปปี้มากเลย
15.20 ใช่ๆ เขาหัวเราะแบบนี้
15.22 ยอดเยี่ยมมาก
15.23 เขาก็ไปแอบอย่างนี้ตรงด้านหลังคนเดียว
15.24 อันนั้นคือนักแสดงอีกคนหรือเปล่าครับ
15.52 รับบทเป็นผู้กำกับไมเคิลเบย์
15.26 ไม่ใช่ครับ
15.27 เลียนแบบเอา
15.28 ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่จริงๆ
15.29 เป็นเขาตัวจริงหรือเปล่า
15.30 ตัวจริงครับ
15.31 เขางานรัดตัวจะตาย
15.32 แล้วมีเวลามาเล่นสนุกแบบนี้อีก ใช่
15.34 ใช่ครับ แล้วเขาก็
15.35 หัวเราะเสร็จไปแล้วนะ แล้วก็หัวเราะอีก
15.37 ไม่ต้องละ...ไม่ต้องแสดงแบบอื่นละ
15.38 คุณแสดงแบบนี้เลยนะ...
15.39 สรุปแล้วบทนั้นพูดว่าอะไรบอกได้ไหมคะ
15.41 บทก็คือ
15.44 คือผมไปช่วยขับรถให้หัวหน้าของผม
15.47 แล้วเขาก็พูดว่าแกขับให้มันเร็วๆหน่อยซิ
15.49 ครับ เพราะว่าเขาจะไป
15.50 รีบไปที่ไหนซักที่
15.51 ครับ เสร็จแล้วผมก็พูดว่า
15.54 ผมแค่ต้องการให้มันปลอดภัยน่ะครับท่าน
15.56 แบบนี้น่ะครับ
15.56 แล้วคุณต้องแสดงออกมาให้สนุกแค่ไหนคะเขาถึงได้หัวเราะขนาดนั้น
15.59 เปล่าหรอกครับ เขาก็แค่บอกว่าคุณช่วยแสดงให้มัน
16.01 ลักษณะเหมือนคนขับรถสติเฟื่องหน่อยสิ
16.01 (ข้อความสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินโป๋หงรับบทตลกสติเฟื่อง การแสดงในเซ็ตของเขาถึงขนาดเป็นที่ชื่นชอบของผู้กำกับเลยเหรอ?
16.03 จากนั้นผมก็เลยขับรถไป
16.05 แล้วก็กัดเล็บแบบนี้ไปด้วย
16.06 แล้วก็ทำท่าทางแปลกๆแบบนี้น่ะครับ
16.07 เสร็จแล้วเขาก็พูดว่า
16.08 คุณไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนเนี่ย
16.10 เพราะฉะนั้น สุดท้ายแล้วในภาพยนตร์
16.11 ก็จะเป็นอารมณ์แบบนี้ทั้งหมดเลยเหรอคะ
16.13 เปล่าครับ...เพราะว่าพวกเราจะเป็นแบบ
16.15 ในฉากนั้นจริงๆแล้วคือ
16.17 ในเวอร์ชั่นหนึ่งถ้ามันโอเคแล้วก็จะบอกว่า
16.18 งั้นเราลองเปลี่ยนมาเป็นอีกเวอร์ชั่นนึงซิ
16.20 เพราะฉะนั้นแล้วบททั้งหมดเนี่ยนะ
16.21 แล้วก็คิวสนทนาโต้ตอบของแต่ละคน
16.23 เลยไม่เหมือนกันเลยซักนิดเดียว
16.24 เพราะฉะนั้น พอภาพยนตร์ออกฉาย
16.25 คุณก็จะไม่รู้ว่าสรุปแล้วคุณจะได้
16.26 ออกมาในเวอร์ชั่นที่พูดไปด้วยกัดเล็บไปด้วยหรือเปล่า ใช่ไหมคะ
16.27 ไม่สามารถรู้ได้เลยครับ
16.28 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดบน) คือคุณไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่า
16.29 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดล่าง) จะได้มีฉากนี้ในภาพยนตร์ไหม
16.33 น่าจะใช่
16.34 พูดแบบนี้แล้วเขาคงจะกลัวมากเลยล่ะ
16.35 น่าจะมีแหละน่า
16.36 แล้วเซอร์คนนั้น มีที่รับบทคู่กับคุณจริงๆบ้างไหมคะ
16.38 มีสิครับ
16.39 เป็นนักแสดงจริงๆหรอคะ
16.40 จริงสิครับ
16.41 เธอหมายถึงมีเซอร์ที่มองไม่เห็นหน้าตา
16.43 ที่เป็นแค่ตัวแสดงแทนบ้างไหม
16.45 นี่แหละความหมายของคำถามของเธอเมื่อสักครู่
16.46 ก็คืออาจจะมีแค่ตัวแสดงแทน
16.48 แล้วก็ถ่ายแค่
16.49 เธอจะบอกว่าในพื้นที่ว่างๆก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า ขับเร็วๆหน่อย
16.53 เร็วๆ
16.54 พวกเขามีแบบ
16.55 ฉันหมายถึงว่าอาจจะมีที่ไม่ใช่นักแสดงคนนั้นจริงๆ
16.56 เป็นแค่ตัวกอปปี้น่ะ โอเค
16.58 ที่ในกองถ่ายมีก็จะเป็นตัวละครบัมเบิลบีของปลอม
17.02 ที่จะเป็นแขนใหญ่ๆ
17.04 แล้วเป็นเพราะว่าจะมีคนพากษ์เสียงบัมเบิลบีด้วยหนึ่งคน
17.06 มีแขนประหลาดอยู่ข้างนึง
17.07 ต้องสมมุติว่าแสดงเป็นหุ่นยนตร์บัมเบิลบีตัวนั้นอยู่
17.08 ใช่ครับ เพราะฉะนั้นคนที่ต้องแสดงคู่กับบัมเบิลบี
17.10 ก็จะต้องพูดโต้ตอบกับแขนปลอมข้างนั้น
17.11 ดูปฏิกิริยาของมันไป ใช่
17.12 แล้วก็ยังมีคนพากษ์เสียงอีกคนนึง
17.14 แล้วผมจำได้ว่า ช่างกล้องก็มาบอกกับผม
17.16 คนนี้คือคนพากษ์เสียงบัมเบิลบี
17.18 ใช่ครับ แล้วเขาก็ยังพูดอีกว่า
17.19 ฮัลโหล ฉันคือบัมเบิลบี อะไรประมาณนี้ครับ
17.21 ใช่
17.22 คุณนี่มีออร่านะ
17.24 เท่ห์ดีอ่ะ
17.25 เพราะฉะนั้นถ้าหากว่าคุณเกิดเชิญพ่อกับแม่ของคุณ
17.26 ไปดูทรานส์ฟอร์มเมอร์ส
Alec Love Me:
17.27 แล้วสุดท้ายไม่มีคุณอยู่ในนั้นขึ้นมาล่ะ
17.31 ผมว่าเขาน่าจะหลอกพ่อแม่ได้นะว่า
17.32 เขาก็คือบัมเบิลบีนั่นไง
17.35 นั่นเป็นเสียงของผมเองไรงี้
17.37 ใช่
17.37 เก่งมากๆเลยนะเนี่ย
17.38 ทำยังไงดี ซูโหย่วเผิงปรบมือแล้วเนี่ย
17.40 เพราะว่าพวกเราเอาแต่ถามหลินโป๋หง
17.41 ไม่ได้ถามซูโหย่วเผิงบ้างเลย
17.42 ผมไม่ถือสาเลยซักนิด จริงๆนะ
17.43 ที่เขาปรบมือนี่คือปรบมือเย้ย
17.44 ตอนนี้เขากำลังดูเวลา...
17.46 ใช่ๆ ดูนี่ซักหน่อย...
17.46 (ตัวหนังสือสีส้มตัวใหญ่) กำลังดูเวลาอยู่เหรอครับ
17.47 (ตัวหนังสือสีขาวตัวใหญ่บรรทัดล่าง) นาฬิกาอยู่ที่มืออีกข้างนึงแน่ะ
17.52 สายตาของคุณนี่เฉียบแหลมเกินไปละนะ พี่คังหย่ง
17.54 โอเคๆ ผมขอโทษ
17.55 รู้สึกไม่พอใจนิดๆที่เรามัวแต่ถามนักแสดงหน้าใหม่
17.56 แถมถามซะนานเชียวใช่หรือเปล่าคะ
17.57 ก็โอเคอยู่นะ
17.58 จริงๆแล้วปกติผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้ซะเท่าไหร่
18.00 ภาพยนตร์เรื่องใหม่นี้เขาได้เตรียมรถไว้สำหรับคุณไหมครับ
18.04 ไม่มีครับ
18.05 ไม่ไหว...
18.08 อ่อนปวกเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว ประคองไว้ดีๆ...
18.09 ตัวอ่อนหมดเลย
18.09 อ่อนไปทั้งตัว…
18.11 เขาเป็นนักร้องคนแรกที่ได้ใช้รถ
18.12 ในการออกทัวร์จัดแสดงคอนเสิร์ตเลยนะ
18.15 คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย
18.16 เพราะแต่ก่อน รถเนี่ย
18.18 มีให้เห็นอยู่แถวๆบ้านเรา ที่เมืองเน่ยหู
18.20 แล้วก็จะมีเขียนว่าวงเสี่ยวหู่ตุ้ยอะไรประมาณนั้น
18.22 เป็นรถสำหรับทัวร์คอนเสิร์ตใช่ไหมคะ หรือว่าเป็นรถบรรทุก
18.23 รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์
18.24 (ตัวหนังสือสีเขียวในวงกลม) อาย อาย อาย
18.26 ตู้คอนเทนเนอร์
18.26 รถพ่วง รถพ่วงน่าฟังป๊ะ
18.28 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ในปีนั้นวงเสี่ยวหู่ตุ้ยนำร่องการจัดแสดงคอนเสิร์ตบนรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์เลยเหรอ?
18.29 ผมจะเอาไปฟ้องอู๋ฉีหลง
18.30 ตู้คอนเทนเนอร์
18.31 คุณคิดว่าถ้าประตูตู้คอนเทนเนอร์เปิดออกมา
18.33 พวกเขาทั้งสามคนก็จะอยู่ในนั้นน่ะเหรอ
18.34 เหมือนว่าจะเป็นอย่างงั้นนะ
18.35 ยังไงซะตู้คอนเทนเนอร์อันนั้นก็ปรากฏให้เห็นที่
18.36 ใช่ครับ แล้วพวกเราก็สไลด์ลงมาจากบนนั้นไม่ได้
18.38 พวกคุณทั้งสามคนอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์นั่นตลอดเลยเหรอครับ
18.40 หลังคาตู้คอนเทนเนอร์นั่นมันสไลด์ไม่ลง
18.41 พวกเราก็ขับไปทุกๆที่
18.42 ล้วนใช้แต่เครื่องนั้น
18.43 แล้วพออยู่ในสถานที่ที่ต่างกัน
18.44 ก็จะเพิ่มแผ่นไม้กระดานตรงด้านหน้าอันนึง
18.47 แล้วก็ร้องเลย
18.48 ตู้คอนเทนเนอร์ก็จะเป็นฉากหลังของพวกเรา
18.49 สรุปแล้วในตอนนั้นก็จะเป็นการออกทัวร์แสดงคอนเสิร์ตใช่ไหมครับ
18.52 ตอนนั้นเป็นการออกทัวร์คอนเสิร์ตครับ
18.52 แล้วมีเรื่องสนุกๆบ้างไหมครับ
18.53 ทุกคนเป็นบ้ากันหมดแล้ว
18.54 ก็ ยังถือว่าไม่เลวนะ
18.55 ในตู้คอนเทนเนอร์นี่ ร้อนเป็นบ้าเลย
18.58 สรุปแล้วจะจอดตรงไหนเนี่ยได้มีกำหนดไว้ล่วงหน้าไหมคะ
19.01 ไม่ครับ แต่ก่อนก็จะเป็น
19.02 สถานที่จัดแสดงคอนเสิร์ตก็อยู่ตรงนั้นเลย
19.03 แล้วมันก็จะ
19.04 ขับไปทั่วไต้หวันเลยนะตอนนั้น
19.05 แป๊บนึงนะ ตอนนี้...
19.06 ตอนนี้รถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้าก็ยังมีรูปทรงลักษณะแบบนี้อยู่เลย
19.08 เหมือนว่าพวกเขาจะเป็นผู้คิดค้นนะ
19.09 ผู้ค้นพบ...
19.09 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ) ผู้ค้นพบแนวคิดรถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้า
19.11 พวกคุณเป็นผู้ค้นพบแนวคิดรถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้าเลยนะเนี่ย โอเค
19.13 ตอนนั้นที่ซูโหย่วเผิงเต้นก็จะเป็นท่านี้ตลอดเลย
19.16 ลูบไล้ตลอด
19.17 ลูบๆ
19.18 ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเรื่องของหลินโป๋หงเนี่ยเรายังถามไม่หมดเลยนะ
19.20 อะไรนะ
19.21 เขายังได้ไปแสดงละครซีรีย์ถึงประเทศญี่ปุ่นเลยเชียวนะ
19.23 ใช่ เรื่องคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา นั่นน่ะ
19.24 คุณเองก็ติดตามข่าวนี้ด้วยเหมือนกันนี่
19.25 คุณจะพูดจบได้ซักทีไหมเนี่ย
19.27 ผมรู้สึกเสียใจจริงๆนะ
19.27 เขาโชคดีสุดๆเลย
19.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) ขอโทษด้วยจริงๆตอนนั้นผม
19.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) ไม่ควรเผลอซัดคุณไปป้าบนึงเลย
19.33 สรุปแล้วคุณเอาท่านผู้อาวุโสไปวางไว้ตรงไหนกันแน่
19.35 คุณเป็นแค่เด็กใหม่ไม่ใช่เหรอ
19.36 มันหมายความว่ายังไง
19.37 ครับ เป็นเพราะเนื้อเรื่องมันพูดเกี่ยวกับว่า
19.39 มีนักเรียนจากแต่ละประเทศในทวีปเอเชีย
19.42 แล้วก็ไปเข้าเรียนในโรงเรียนอินเตอร์ของประเทศญี่ปุ่น
19.42 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินโป๋หงไม่เพียงแต่ได้ร่วมแสดงในภาพยนตร์ฮอลิวูด แต่ยังได้บินข้ามไปถ่ายภาพยนตร์ซีรีย์ญี่ปุ่นถึงที่ประเทศญี่ปุ่นนู่นเลย?
19.45 แล้วทำไมเขาถึงได้เลือกคุณไปแสดงล่ะ
19.46 (ตัวหนังสือบรรทัดบน) เพราะถ้าเป็นพวกเราไปแสดงเป็นนักเรียน
19.47 (ตัวหนังสือบรรทัดล่าง) ก็คงจะแก่เกินไป
19.52 คุณได้ให้คนอื่นไปสัมภาษณ์แทนหรือเปล่าคะ
19.55 เรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์สน่ะมีนะครับ
19.56 เขาแสดงเก่งมากเลยนะ
19.57 เขาสามารถแสดงออกมาได้หลายแบบมาก
19.58 เพราะฉะนั้นเขาก็นับว่ามีพรสวรรค์เลยน่ะสิ จริงเหรอครับ
20.00 เพราะว่าในตอนที่เราเริ่มแสดง
20.02 ตอนที่ผู้กำกับกำลังฝึกซ้อมกับนักแสดงอยู่นั้น
20.04 เขาก็เล่นเกมอะไรแปลกๆขึ้นมา
20.05 แต่ว่ามันจะเป็นเกมแบบไหนยังไง คุณอธิบายเอาเองละกันนะ
20.07 เล่นยังไงเหรอครับ
20.08 ก็คือจะต้อง...พูดถึงเรื่องราวของตัวเอง
20.11 คุณจะบอกว่าตอนที่เริ่มแสดงภาพยนตร์เรื่องใหม่
20.13 นักแสดงทุกคนจะต้องออกมาพูดถึงเรื่องราวของตนเอง
20.14 ใช่ครับ ตอนนั้นผมอยู่ที่ห้องแต่งตัว
20.16 ตึกมีสองชั้น ผมแต่งตัวอยู่ชั้นล่าง
20.17 พวกเขาก็เล่นเกมแปลกๆพวกนี้อยู่ชั้นบน
20.19 น่ากลัวจัง
20.20 แล้วพวกคุณก็ต้อง...ร่วมเล่นกับเขาด้วยเหรอ
20.21 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ก่อนที่หลินโป๋หงจะเข้าร่วมแสดง ผู้กำกับยังฝึกซ้อมกับนักแสดงที่เข้ามาใหม่ทุกคนอีก?
20.22 ไม่ครับ ผมโชคดี จริงๆนะ
20.23 คุณก็ไม่ต้อง
20.24 ฉันอยากเล่นมากเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้
20.26 เพราะฉะนั้นต้องเป็นคนที่เข้ามาใหม่ถึงจะเล่นได้
20.28 จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ เพราะบีบีก็ได้เล่น
20.30 แล้วพวกเราก็
20.32 มีคนนึงนั่งอยู่บนเวที
20.33 แล้วทุกคนก็จะถามคำถามอะไรกับคุณก็ได้
20.34 แล้วคุณก็จะต้องตอบตามตรง
20.36 ใช่ครับ
20.37 ห้าม...คิดเลยเหรอคะ
20.38 ห้ามคิดค่ะ
20.39 แล้วอย่างนี้...คุณถูกถามว่าอะไรบ้าง
20.41 ก็คือต้องตอบโดยสวมคาแรคเตอร์ของบทที่ตัวเองได้รับ
20.44 ในเรื่องคุณรับบทเป็นนักเรียนคนนึง
20.47 ใช่ครับ
20.47 เพราะฉะนั้นคุณก็จะต้องตอบโดยสวมคาแรคเตอร์นักเรียน
20.49 ใช่ครับ แล้วก็อาจจะเป็นเพราะว่าในเรื่องเนี่ย
20.51 ผมไม่มีพ่อไม่มีแม่
20.52 แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่กับลุง
20.53 ใครรับบทเป็นอาเหรอครับ
20.54 ก็คือพี่โหย่วเผิง
20.55 ซูโหย่วเผิงแสดง...
20.57 คุณเหมือนอาตรงไหนล่ะเนี่ย
20.58 ทำไมคุณถึง...เล่นเป็นอาล่ะ
20.59 คุณควรจะเล่นเป็นพี่ชายหรือเปล่า
21.00 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ควรจะเล่นเป็นหลานชายของเขาเลยดีกว่า
21.03 คุณนี่ก็พูดซะล้ำอายุมากไปละ
21.05 เป็นเรื่องที่น่าเศร้าของศิลปินไอดอล...
21.08 อาเนี่ยมันไม่ได้ทำร้ายคุณเลยเหรอ
21.10 ไม่นี่ครับ ก็ยังได้อยู่...
21.11 ผมเป็นอาของเขานี่ครับ ก็โอเคนะ
22.13 ทำไมคุณถึงยอมที่จะรับงานนี้ล่ะครับ
21.14 คุณยังเป็นไอดอลอยู่เลยนะ
21.16 อาก็เป็นไอดอลนี่
21.17 ตอนนี้หนุ่มใหญ่รุ่นอากำลังเป็นที่นิยมเลย
21.19 ก็โอเคนะ...
21.21 สรุปแล้วในตอนนั้น... คุณรู้สึกปรับตัวไม่ทันบ้างมั้ย
21.24 ที่มีคนให้คุณรับบทเป็นอา
21.25 ไม่หรอกค่ะ เขายังเรียกฉันว่าน้าเลย
21.27 คุณแสดงเป็นน้า
21.28 คุณเรียกหลินอีเฉินว่าน้าเหรอ
21.30 แถมยังเป็นเธอเองด้วยที่บังคับให้ผมเรียกน้า
21.31 ฉันย้ำเองค่ะ ฉันคิดว่าระดับความอาวุโสของเราไม่เท่ากัน
21.32 แต่หลังจากที่เขาแสดงเรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์ส
21.33 เขาก็ดูเปลี่ยนไปเลยนะ
21.34 จริงด้วย สถานภาพของเขาก็ดูไม่เหมือนเดิมแล้วนะ
21.36 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดบน) งั้นถ้าคุณจะเรียกหลางจูอวิ๋น
21.37 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดล่าง) ก็ต้องเรียกเป็นท่านผู้เฒ่าหรือเปล่า
21.40 เปล่าครับ...
21.43 เจ๊หลางเป็นผู้ที่คอยดูแลทุกคนจริงๆครับ
21.45 คุณเรียกเธอว่าเจ๊หลาง
21.45 แล้วเรียกหลินอีเฉินน้าเนี่ยนะ
21.46 แค่ในหนังค่ะ
21.47 แค่ในหนังครับ
21.49 โอเค ใช่
21.50 คุณจะต้องไม่พอใจมากแน่ๆเลย
21.50 ถ้าหากพวกเราจะถามเขาอีก
21.51 เกี่ยวกับเรื่องที่เขาไปถ่ายภาพยนตร์ที่ประเทศญี่ปุ่น
21.52 งั้นให้ผมถามเองน่าจะดีกว่านะ
21.54 เฮ้ไปอยู่ญี่ปุ่นมานี่ เป็นยังไงบ้าง
21.56 How’s everything (สบายดีหรือเปล่า)
21.57 ผมก็พูดภาษาอังกฤษได้นะเนี่ย
21.59 เยี่ยมมาก
Alec Love Me:
22.00 สรุปที่ญี่ปุ่นคงไม่มีรถสำหรับนักแสดงหรอกใช่ไหมคะ
22.02 ไม่มีครับ
22.03 แบบนี้คุณก็พูดภาษาญี่ปุ่นได้แล้วสิ
22.05 ก็คือสามารถพูดบทได้อย่างคล่องแคล่วน่ะครับ
22.08 จริงหรือเปล่าเนี่ย...
22.09 ใช้ท่องเอาสดๆเลยเหรอคะ
22.09 หรือว่าเคยเรียนมาตั้งแต่เด็ก
22.11 ไม่เคยครับ แต่เป็นเพราะว่าก่อนที่ผมจะแสดงหนังเรื่องนั้น
22.12 ผมมีเวลาเตรียมตัวเยอะพอสมควร
22.15 ก็เลยติวเตอร์มาสอนที่บ้าน
22.16 ก่อนที่หลินโป๋หงจะเข้าร่วมแสดงในภาพยนตร์ซีรีย์ที่ดัดแปลงมาจากการ์ตูนญี่ปุ่นชื่อดัง เขายังได้เชิญติวเตอร์มาสอนถึงที่บ้านเพื่อเสริมทักษะภาษาญี่ปุ่น?
22.17 ที่คุณแสดงนี่คือภาพยนตร์การ์ตูนชื่อดัง
22.18 เรื่องคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาน่ะเหรอครับ
22.20 ใช่ครับ... การ์ตูนเรื่องคินดะอิจิ
22.22 แล้วบทพูดนี่เกินสามประโยคไหมคะ
22.24 เกินครับ...
22.25 เขานี่แสดงทั้งทรานส์ฟอร์มเมอร์ทั้งคินดะอิจิ
22.28 เท่ากับว่าบทดีๆก็ถูกเขาเอาไปแสดงหมดเลยน่ะสิ
22.30 คุณเป็นแบบนี้แล้วกลุ่มนักแสดงรุ่นอาวุโสจะทำยังไงล่ะ
22.33 คือมันพอดีมากๆเลย
22.34 เพราะพวกเขากำลังต้องการนักเรียนไต้หวันพอดี
22.36 ซูโหย่วเผิงก็คือตัวแทนนักเรียนของไต้หวันไง
22.38 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ) ตัวแทนนักเรียน
22.40 จริงด้วย
22.41 เขาได้ตำแหน่งนี้มาครองนะ
22.42 ถึงแม้จะเป็นสมัยเมื่อนานมาแล้วก็เถอะ
22.45 (ตัวหนังสือสีขาวขอบส้ม) ซูโหย่วเผิงออกบำเพ็ญเพียรทางจิต
22.45 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้า) ใฝ่ฝันอยากจะเป็นสาวกในพุทธศาสนา
22.47 (ตัวหนังสือสีขาวขอบแดง) ช็อตเด็ดช่วงหน้า
22.47 (ตัวหนังสือสีส้มขอบดำบรรทัดบน) จริงๆแล้วคุณเป็นคนที่สามารถออกไป
22.50 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำบรรทัดล่าง) บำเพ็ญเพียรทางจิตด้วยใช่ไหมครับ
22.51 นับว่าใช่ก็ได้นะ
22.53 คุณไปที่ไหนครับ
22.55 จริงๆแล้วที่ไต้หวันก็มีนะ
22.56 แล้วหลังจากนั้นก็ไปที่อินเดียมาด้วยรอบนึง
22.58 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำบรรทัดบน) เพราะฉะนั้นคุณก็จะคิดอยู่ตลอดว่า
22.59 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำบรรทัดล่าง) จะต้องฝึกจนบรรลุอะไรซํกอย่างให้ได้มากขึ้นแหละใช่ไหม
23.01 ใช่ครับ ใช่ ใช่
23.02 แต่ก็หวังว่าซักวัน
23.03 (ตัวหนังสือสีชมพูขอบดำบรรทัดบน) จะสามารถบรรลุธรรมได้
23.04 (ตัวหนังสือสีฟ้าขอบดำบรรทัดล่าง) แล้วมาฉุดช่วยทุกๆคน ไรงี้
23.06 (ตัวหนังสือสีส้มขอบดำบรรทัดบน) ตอนนี้คุณคิดว่า
23.07 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำบรรทัดล่าง) พวกเราบาปหนักกันมากเลยใช่ไหมครับ
23.09 ถึงได้วางแผนที่จะฉุดช่วยพวกเราเอาไว้แล้ว
23.11 ดื่มเหล้าซักนิดนึงได้ไหมคะ
23.13 ตามกฎแล้ว ไม่ได้ครับ
23.14 เหล้าถือเป็นเรื่องปกตินี่นา จะทำไมล่ะ
23.16 ฉันไม่ได้ดื่มเยอะซะหน่อย
23.17 ฉันก็แค่ถามมั่วๆไปแบบนั้นเอง
23.25 สรุปแล้วผู้กำกับของญี่ปุ่น
23.26 ก็ได้ดึงคุณไปคุยตรงด้านข้างด้วยเหมือนกันหรือเปล่า
23.28 ประมาณว่า เรามาทำให้ภาพยนตร์ฉากนี้ดูน่าสนใจกันเถอะ
23.30 ผู้กำกับชาวญี่ปุ่นคนนั้นเขา
23.31 ผมคิดว่าเขาเป็นคนที่พิเศษมาก
23.32 ได้คุยกับเขาอีกแล้วเหรอ ใช่
23.33 (ตัวหนังสือสีขาวในกรอบสีแดง) อึ้ง
23.35 เหลือช่องทางทำมาหากินให้คนอื่นบ้างได้หรือเปล่า
23.37 ก็คือว่าเขา
23.38 ผมรู้สึกประทับใจในตัวเขามาก
23.39 เพราะว่าพวกเขามีมารยาทมากๆเลย
23.40 แล้วก็มีบางครั้งที่เขาจะ
23.42 ลดบทพูดของคุณไปประโยคสองประโยค
23.44 แล้วก็วิ่งมาถึงห้องพักเพื่อบอกกับคุณว่า
23.46 คุณหลิน ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
23.47 ที่ผมลดบทพูดของคุณไป เสร็จแล้ว
23.49 นี่เขาเคารพคุณถึงขนาดนี้เลย
23.50 ทำให้มีช่วงที่คุณไม่ได้แสดงน่ะครับ
23.51 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินโป๋หงเข้าร่วมแสดงในภาพยนตร์ของประเทศญี่ปุ่น ผู้กำกับถึงกับออกมาขอโทษเขาที่ตนได้ตัดบทพูดของเขาออกไปบ้าง?
23.51 พวกเขาเข้าใจว่าคุณ
23.52 เป็นคนไต้หวันคนอื่นหรือเปล่า
23.53 (ความหมายของทั้งบรรทัดบนและล่างรวมกัน) เขาเข้าใจว่าคุณคือนักบาสเก็ตบอลเอ็นบีเอหลินซูหาวหรือเปล่า
23.56 (หลินซูหาว)
23.58 ดูจากความสูงแล้ว เขาน่าจะแยกออกนะ
23.59 เขาปฏิบัติต่อนักแสดงทุกคนแบบนี้ครับ
24.01 ถึงแม้ว่าจะเป็นคนญี่ปุ่น
24.02 ผู้กำกับญี่ปุ่นปฏิบัติต่อนักแสดงญี่ปุ่นด้วยกัน
24.03 ซูโหย่วเผิง คุณเคยเจอผู้กำกับที่ตัดบทออก
24.05 แล้วออกมาพูดคำว่าขอโทษกับนักแสดงบ้างไหมครับ
24.07 ไม่เคยนะครับ ไม่เคย
24.09 นี่เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเกินไปจริงๆ
24.10 ใช่ครับ แปลกมากเลย
24.11 แถมพอพูดถึงเรื่องนั้นเนี่ย จริงๆนะ
24.12 ตัวผมเองยังรู้สึกว่าการที่เขาได้ไปแสดงหนังเรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์ส
24.13 ผมก็รู้สึกชื่นชมยินดีกับเขามากเลย
24.15 ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกนิดๆละ
24.16 หมั่นไส้เขาแล้วใช่ไหมคะ ใช่...
24.17 คู่ต่อสู้ คู่ต่อสู้
24.20 คุณคงจะไม่ไปที่โรงภาพยนตร์
24.21 เพื่อดูหนังเรื่องนั้นแล้วแหละใช่ไหม
24.22 อะไรนะ นั่นใช่ภาพยนตร์เหรอ
24.22 (ตัวหนังสือสีเหลืองในวงกลม) เจ็บ เจ็บ เจ็บ
24.25 ถ้าไม่ใช่นี่คือ เป็นการ์ตูนใช่ไหมคะ
24.28 สรุปแล้ว
24.29 โอเค ครั้งนี้ในภาพยนตร์เรื่องใหม่
24.31 กับบทบาทของตำรวจ
24.33 ซูโหย่วเผิงรับบทเป็น
24.36 ตำรวจที่กลัวมีเรื่องสุดๆไปเลย ใช่ครับ...
24.38 แต่ว่าในชีวิตจริงของคุณเนี่ย
24.20 ผมเห็นสิ่งที่คุณเขียนลงในอินเตอร์เน็ต
24.43 จริงๆแล้วคุณเป็นคนที่สามารถออกไปบำเพ็ญเพียรทางจิตได้ด้วยใช่ไหมครับ
24.48 นับว่าใช่ก็ได้นะ
24.49 คุณไปที่ไหนครับ
24.50 จริงๆแล้วที่ไต้หวันก็มีนะ
24.51 แล้วหลังจากนั้นก็ไปที่อินเดียมาด้วยรอบนึง
24.58 อินเดียเลย
24.54 ที่คุณไปนี่ใช่แบบที่สิบวันห้ามพูดอะไรเลย
24.55 กับห้ามมองหน้าใครเลย แบบนั้นหรือเปล่าคะ
24.56 ใช่ครับ... เอ๋ คุณก็รู้นี่นา
24.59 เพราะว่าเคยมีคนนัดฉันไป
25.01 เธอจะต้องรับไม่ได้ชัวร์เลย
25.02 ผมคิดมาโดยตลอดว่าโลกของพิธีกร...
25.03 ห้ามพูดเลย ใช่ครับ
25.04 สิบวันห้ามมองใครเลย
25.05 งั้นจะให้มองอะไรล่ะ
25.06 ฉันคิดว่าห้ามพูดเนี่ยฉันยังพอรับได้
25.08 แต่อันนี้แบบ
25.09 แค่คุณทำแบบเนี้ย
25.10 คุณกำลังมองคนอื่นอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้นะ คือคุณจะต้อง
25.11 งั้นต้องมองไปที่ไหนล่ะ
25.12 ก็คือต้องมองเฉียงไปด้านหน้าแบบนี้
25.13 สรุปแล้วต้องมองเฉียงไปด้านหน้าจริงๆเหรอครับ
25.15 ก็ไม่ถึงกับต้องมองเฉียงไปด้านหน้าหรอก
25.15 ก็แหวังว่าคุณจะไม่มีการ
25.16 คิดรำพึงรำพันถึงใคร
25.17 ไม่ต้องติดต่อกับใคร
25.19 ใช่ค่ะ ไม่ต้องเป็นอารมณ์ที่เหมือนว่ากำลังจ้องมองใคร
25.20 ใช่ครับ...ไม่ต้องส่งสายตาหากัน
25.21 เพราะฉะนั้น...ก็หมายความว่า
25.24 เป็นการอยู่แบบใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองตลอดเลย ใช่ครับ
25.26 จริงๆก็คือการตรวจดูตัวเอง
25.27 ก็คือจริงๆแล้วภายในกายและใจ
25.29 มันเชื่อมสัมพันธ์กันอย่างไร แบบนี้น่ะครับ
25.30 มองดูภายใน
25.31 แล้วมีที่ค่อยๆเดินช้าๆ
25.33 สังเกตดูทุกๆก้าวย่าง
25.35 อันนั้นไปถึงขั้นการเดินแล้ว
25.36 อันนั้นเป็นที่ขั้นที่สูงขึ้นมาหน่อยแล้วน่ะครับ
25.38 เพราะฉะนั้นคุณก็จะคิดอยู่ตลอดว่า
25.39 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำบรรทัดล่าง) จะต้องฝึกจนบรรลุอะไรซํกอย่างให้ได้มากขึ้นแหละใช่ไหม
25.41 ใช่ครับ ใช่ ใช่
25.42 แต่ก็หวังว่าซักวัน
25.43 (ตัวหนังสือสีชมพูขอบดำบรรทัดบน) จะสามารถบรรลุธรรมได้
25.43 (ตัวหนังสือสีฟ้าขอบดำบรรทัดล่าง) แล้วมาฉุดช่วยทุกๆคน ไรงี้
25.46 ตอนนี้คุณคิดว่า ตอนนี้สามารถเข้ามาสมัครกันได้
25.47 ตอนนี้คุณคิดว่าพวกเราบาปหนักกันมากเลยใช่ไหมครับ
25.49 ถึงได้วางแผนที่จะฉุดช่วยพวกเราเอาไว้แล้ว
25.51 ฉันมีเพื่อนอยู่คนนึง
25.52 ก็ไปเข้าร่วมศูนย์ที่ฝึกการมองดูภายในที่ไต้หวัน
25.55 ไปสิบวัน
25.56 แล้วหลังจากที่เขาทำกิจกรรมเสร็จสิ้นทุกอย่างแล้ว
25.58 ฉันก็ถามเขาว่า รู้สึกเป็นยังไงบ้าง
25.59 เขาบอกว่า
26.00 เฮ้อ...น่าเศร้าสุดๆเลย
26.01 เขาบอกเป็นเพราะว่า
26.02 ทั้งวันของการฝึกมองภายในวันสุดท้าย
26.05 เขาถึงจะมาอธิบายว่าในการฝึกครั้งนี้
26.07 นักแสดงชาวฮ่องกงเหลียงเฉาเหว่ยก็มาเข้าร่วมด้วย
26.09 (ตัวหนังสือสีฟ้าใต้รูปภาพ) เหลียงเฉาเหว่ย
26.09 แต่เป็นเพราะว่า
26.10 เขากำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย
26.11 ไม่ใช่ เป็นเพราะว่า
26.12 ก็บอกว่าไม่ให้สนใจใครไง
26.13 เพราะว่าสิบวันนั้นพวกเขาคือห้ามมองไง
26.15 ถ้าหากว่ามองได้พวกเขาก็จะได้เห็นเหลียงเฉาเหว่ย
26.17 เพราะฉะนั้นวันสุดท้ายเขาก็เลย เหลียงเฉาเหว่ย!!
26.19 โอ๊ยไม่ทันแล้ว จากนั้นก็
26.21 เหลียงเฉาเหว่ยนี่ก็คือไม่มีใครมองเขา
26.22 เขาเลยไปที่นั่นใช่ไหม
26.23 ฉันก็เลยอยากจะบอกว่า
26.24 คุณไปฝึกมองภายในที่นั่นตั้งนาน
26.25 สุดท้ายมานั่งเสียใจกับเรื่องนี้เนี่ยนะ
26.27 แถมยังพูดประโยคแบบนี้ออกมาได้นะ
26.27 แต่ก็เป็นเพราะว่ามันหาได้ยากมากเลยไง
26.29 คุณเป็นคนที่นั่งสมาธิทุกวันเลยหรือเปล่าคะ
26.31 ตอนนี้ช่วยไม่ได้จริงๆครับ
26.32 แต่ถ้าเทียบกับเมื่อตอนเริ่มฝึกใหม่ๆ
26.34 ก็ถือว่านั่งสมาธิบ่อยกว่าช่วงนั้นมาก
26.35 ตอนนี้คุณสามารถนั่งสมาธิได้นานแค่ไหนคะ
26.37 ตอนนี้ผมก็นั่งได้โอเคอยู่นะ
26.39 ก็คือตอนนี้ผมสามารถ
26.40 นั่งได้แบบไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย
26.42 ก็คือนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนั้น
26.43 แล้วผมก็สามารถ
26.44 คือมันไม่สามารถเข้ามารบกวนจิตใจผมได้เลย
26.46 สรุปแล้วตอนที่นั่งสมาธิแรกๆก็จะรู้สึกปวดได้ใช่ไหมครับ
26.47 ใช่ครับ ถ้าหากว่าคุณไม่ขยับเลยเนี่ย
26.49 คุณนั่งขัดสมาธิอยู่อย่างนั้นตลอดก็จะรู้สึกปวดได้
26.51 เหน็บจะกินเอา
26.53 ก็คือขาจะชาแล้วก็อะไรอีกที่เกี่ยวกับกล้ามเนื้อ
26.56 คุณนั่งให้ดูหน่อยได้ไหม
26.56 (ตัวหนังสือสีเหลืองกับส้มขอบดำตรงมุมกรอบสีฟ้า) สถานปฏิบัติธรรมคังซี
26.56 (ตัวหนังสือสีดำกับสีฟ้าในกรอบสีฟ้า) สาธิตการนั่งขัดสมาธิโดยเฉินฮั่นเตี่ยน
26.57 ได้สิครับ...ก็ แบบนี้ใช่ไหมล่ะ
26.58 แบบนี้...
26.59 เขานั่งแบบนี้ถูกต้องไหมครับ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version