Interviews [Thai Translation] | ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณอยากจะรู้ ซึ่งไม่เคยอ่านที่ไหนมาก่อน > Interviews & Video Clips
2014.01.07康熙來了完整版 他們都是渾然天成的戲精？！
Alec Love Me:
27.00 ก็ได้นะครับ มันไม่ได้มีกฎตายตัวขนาดนั้น
27.01 ว่าจะต้องนั่งขัดสมาธิชั้นเดียวหรือสองชั้น
27.02 ขอแค่คุณประคองลักษณะนี้เอาไว้
27.04 คุณไม่เผลอหลับไม่ฟุ้งซ่านก็
27.05 ขัดสมาธิชั้นเดียวกับสองชั้นแยกยังไงครับ
27.07 อันนี้เรียกว่าขัดสมาธิชั้นเดียว ใช่ครับ
27.08 อันนี้เรียกว่าขัดสมาธิสองชั้น
27.09 อันนี้คือชั้นเดียว ขาสองข้างยกขึ้นมาเรียกว่าขัดสมาธิสองชั้น
27.12 ขาสองข้างยกขึ้นมาเรียกขัดสมาธิสองชั้น
27.15 ได้ละครับ หวังเหว่ยจง...
27.17 อย่าล้อเล่นสิ
27.17 (ตัวหนังสือสีเหลืองกับส้มขอบดำตรงมุมกรอบสีฟ้า) สถานปฏิบัติธรรมคังซี
27.17 (ตัวหนังสือสีดำกับสีฟ้าในกรอบสีฟ้า) สาธิตการนั่งขัดสมาธิโดยเฉินฮั่นเตี่ยน
27.18 อาจารย์หลางกำลังพูดจริงจังกับคุณอยู่นะ
27.19 แบบนี้คือขัดสมาธิกี่ชั้น
27.21 แบบนี้คือแบบธรรมดา
27.22 ไม่ค่ะ คุณต้องยกขาข้างนึงขึ้นมา
27.24 แบบนี้เรียกขัดสมาธิชั้นเดียว
27.25 แบบนี้ขัดสมาธิชั้นเดียว
27.27 ใช่ค่ะ จากนั้นคุณยกขาข้างนี้ขึ้นมาด้านบนจะเรียกว่าขัดสมาธิสองชั้น
27.29 อันนี้ทำลำบากจัง แบบนี้จะปวดได้
27.30 แต่ว่าทำได้นะคะ
27.30 ทำได้ค่ะ
27.31 หลินอีเฉินบอกว่าทำได้นี่นา
27.33 แบบนี้
27.34 ใช่ค่ะ แล้วก็นั่งอยู่แบบนี้ นั่งตัวตรง
27.35 แล้วคุณก็ต้องนั่งตัวตรง หลังต้องตรง
27.38 (ตัวหนังสือสีเหลืองกับส้มขอบดำตรงมุมกรอบสีฟ้า) สถานปฏิบัติธรรมคังซี
27.38 (ตัวหนังสือสีดำกับสีฟ้าในกรอบสีฟ้า) สาธิตการนั่งขัดสมาธิโดยเฉินฮั่นเตี่ยน
27.39 เพราะว่าขาผมวางราบเสมอพื้นแล้ว
27.40 ตรงนั้นไม่เกี่ยวค่ะ
27.41 สรุปแล้วแบบนี้คือขัดสมาธิสองชั้นเหรอครับ
27.42 แบบนี้ขัดสมาธิสองชั้นค่ะ ใช่
27.43 แล้วมือก็ห้ามจับไว้ใช่ไหมครับ
27.44 ก็คือให้ขามันวางอยู่ตรงนั้นของมันเองไงคะ
27.46 มือคุณห้ามไปจับสิ
27.47 เพราะว่าตอนนี้ผมไม่ไหวจริงๆ
27.48 เปล่าหรอกค่ะ ถุงเท้าของคุณน่ะ
27.49 ทำให้แรงเสียดทานมันค่อนข้างน้อย
27.50 เพราะว่าผม...โอเคดี แบบนี้ดี
27.51 ตอนนี้คุณกำลังคิดว่าตัวเองเก่งจนไม่เห็นหัวคนอื่นเลยใช่ไหม
27.52 ไม่ใช่ครับ
27.56 พวกเรากำลังร่วมกัน
27.58 แชร์สิ่งที่ดีมากๆอยู่
27.58 ทำไมคุณถึงไม่ตั้งใจทำให้มันดีๆ
28.00 เมื่อกี๊นี้ผมพยายามเต็มที่แล้วครับ
28.03 แล้วเขาก็ไม่สนว่าคุณทำอาชีพอะไรเลย
28.05 ไม่สนครับ ไม่สนแน่นอน
28.06 แล้วคุณ...
28.07 มีนะ ต่อมาพวกเขามีแบบ
28.08 เพราะว่าจริงๆแล้วมีคนอินเดียน้อยมาก
28.09 พวกเขาชอบเฮฮามาก
28.10 แถมยังชอบกลุ่มคนผิวเหลืองเป็นพิเศษด้วยนะ ใช่
28.13 ไม่ใช่ว่าห้ามพูดหรอกเหรอครับ
28.14 ถ้าหลังจากสิบวันไปก็พูดได้แล้วครับ
28.16 หลังจากลาศีล วันสุดท้ายสามารถแชร์กันได้
28.18 เพราะฉะนั้นพอลาศีลปุ๊บคนอินเดียก็
28.21 กลั้นไม่ไหวแล้ว
28.23 จริงๆนะ กลั้นไว้ทั้งหมด...
28.24 ไม่หรอก พวกเขาก็แค่ชอบถามเท่านั้นเอง
28.25 ก็บอกว่าโอเค คุณอายุเท่าไหร่
28.26 มาจากไหน อะไรแบบนี้น่ะครับ
28.27 แล้วก็ถามอายุผม
28.28 ซึ่งปกติผมเป็นคนไม่พูดโกหก
28.30 ผมก็เลยบอกเขาไปว่าผมเป็นศิลปิน
28.32 ศิลปิน
28.33 แล้วพวกเขาทุกคนก็สงสัยกันใหญ่
28.34 ผมก็บอกว่าคุณไปเสิร์จหาผมเอาเลยก็ได้ แบบนี้น่ะครับ
28.35 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ) อวดมากเลย
28.35 ผมก็อวดใหญ่เลย
28.37 แฟ้มผลงานตลอดยี่สิบกว่าปี ล้อเล่น
28.39 มีคนไปเสิร์จหาข้อมูลคุณจริงๆไหมครับ
28.40 มีคนเข้ากูเกิลหาคุณจริงๆไหม
28.42 น่าจะมีนะครับ
28.44 ถ้าเกิดเสิร์จกูเกิลแล้วเจอคุณเนี่ย พวกเขาคงจะตกใจนะ
28.46 ถ้าเกิดเสิร์จกูเกิลแล้วเจอคุณเนี่ย พวกเขาคงจะตกใจแน่เลย
28.48 ใช่ครับ มีคนที่
28.49 (ตัวหนังสือสีส้มขอบดำ) อ้อคุณเป็นเพื่อนสนิทกับอู๋ฉีหลงนี่
28.53 ข้อมูลแนะนำซูโหย่วเผิงนี่มีเขียนว่า
28.54 เขาเป็นเพื่อนสนิทกับอู๋ฉีหลง แบบนี้ด้วยเหรอ
28.58 เพราะฉะนั้นขอถามหน่อยว่า
28.59 ตารางฝึกฝนประจำวันเป็นยังไงครับ
29.01 ก็คือตื่นเช้ามากๆ
29.02 พอตีสี่มีปลุกตอนเช้า เขาก็จะตีระฆัง
29.04 ตอนตีสี่เนี่ยนะ
29.05 แล้วก็ เป็นเพราะผมเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำไง
29.08 ก็เข้านอนเร็วนะ
29.09 ใช่ครับ เข้านอนเร็วมาก
29.09 สามทุ่มก็จบหมดละ
29.10 สามทุ่มครึ่งก็เข้านอน
29.12 ดื่มเหล้าซักนิดนึงได้ไหมคะ
29.14 เพราะว่าเผื่อมีคนที่นอนไม่หลับขึ้นมาจริงๆ
29.15 ตามกฎแล้ว ไม่ได้ครับ
29.17 วันนี้คุณนี่สองรอบแล้วนะ
29.18 ที่ถามถึงเรื่องเหล้าน่ะ
29.19 ก็เมื่อกี๊ที่พูดถึงไปถ่ายหนังที่ชิคาโก้
29.20 คุณก็ถามถึงเรื่องเหล้า
29.22 เพราะเมื่อกี๊ฉันได้ยินใครนะ
29.23 โจวเจี๋ยหลุนพูดว่าบนรถมีเหล้าเต็มไปหมดเลย
29.26 เหล้าถือเป็นเรื่องปกตินี่นา จะทำไมล่ะ
29.28 ฉันไม่ได้ดื่มเยอะซะหน่อย
29.29 ฉันก็แค่ถามมั่วๆไปแบบนั้นเอง
29.35 ปกติแล้วต้องนั่งนานแค่ไหนครับ
29.36 ปกติแล้วครั้งนึงพวกเราก็จะนั่งกันประมาณหนึ่ง...
29.39 ถ้าหากว่านั่งแบบไม่ขยับเลยแบบนั้นเนี่ย
29.41 เรียกว่าสมถกรรมฐาน
29.42 นานที่สุดก็จะอยู่ที่หนึ่งชั่วโมง
29.44 คุณก็จะห้ามขยับเลย
29.45 ปกติแล้วพอเลยครึ่งชั่วโมงไปก็จะเริ่มปวดแล้ว
29.47 ก็จะเจ็บร้าวทุกรูปแบบอยู่อย่างนี้
29.48 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ตอนที่ซูโหย่วเผิงไปบำเพ็ญเพียรฝึกนั่งสมาธิ นานสุดหนึ่งชั่วโมงนี่ห้ามขยับตัวแม้แต่นิดเดียวเลยเหรอ?
29.49 แล้วคุณก็ฝึกทำความเข้าใจกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับตัวคุณ
29.52 ห้ามร้องโอดครวญใช่ไหม
29.53 ไม่ได้ครับ ไม่ได้...
29.55 แล้วก็ห้ามเลิกล้มไปก่อนด้วย
29.57 ก็พูดแบบว่า พอละ
29.57 ครับ แล้วคุณก็ห้ามเปลี่ยนอิริยาบท
29.58 ห้ามลืมตา
29.59 พอถึงตอนนี้คุณก็ทำความเข้าใจกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับคุณ
30.01 ฝึกจิตใจของคุณเอง
30.02 เพราะฉะนั้นคุณก็ได้รู้สึกได้ว่า
30.02 คนรอบข้างล้วนกำลังอดทนกันอย่างถึงที่สุด
30.04 มีนะครับ ตอนที่ผมฝึกครั้งแรกก็เป็น
30.06 เพราะว่าตอนที่ผมฝึกครั้งแรกเนี่ยมันปวดสุดๆไปเลย
30.07 สภาพผมเนี่ยดูแย่มากๆเลย
30.08 แล้วทุกคนต่างก็ร้องโอดโอยกันน่ะเหรอครับ หรือว่ายังไง
30.10 ไม่ได้ร้องโอดโอยครับ ก็คือมีแค่ผมคนเดียว
30.11 จริงๆแล้วครั้งแรกที่ผมฝึกเนี่ยมันแย่ที่สุดละ
30.12 ช่วงนั้นผมอดนอนด้วย
30.13 แล้วก็หลายๆครั้งที่ไปที่นั่นแล้วนอนได้ไม่เต็มที่
30.15 แล้วตอนกลางวันยังให้ผมนั่งสมาธิทั้งวันอีกเนี่ยนะจริงๆเลย
30.18 แล้วทีนี้ผมก็นั่งบิดไปบิดมา
30.19 เมื่อกี๊คุณกำลังพูดจาหยาบคายอยู่เหรอครับ
30.21 มีด้วยเหรอ
30.22 ครับ คือว่ามันทรมานมาก
30.24 เสร็จแล้วก็ถูกครูเรียก บอกว่าเธอนี่มันจริงๆเลย
30.26 ออกไปข้างนอกเถอะ ไม่เป็นไรหรอก
30.28 บอกว่าคุณออกไปพักซักแปปเถอะ ให้คุณออกไปรีแล็กซ์
30.29 ใช่ครับ
30.29 ออกไปพักได้ด้วยเหรอครับ
30.30 น่าจะมีแค่ผมที่ยกเป็นกณีพิเศษนะ
30.32 ทีแรกหนึ่งชั่วโมงนี่คือ
30.33 ภายในหนึ่งชั่วโมงนี่คือไม่ควรขยับ
30.35 แต่ตอนนั้นคือผมไม่ไหวแล้วจริงๆ
30.37 ทนไม่ไหวแล้ว
30.37 เขาก็บอกว่างั้นคุณออกไปเถอะ
30.39 แต่การที่คุณฝึกแบบนี้มันส่งผลช่วยต่อการแสดงหนังของคุณนะ
30.40 ก็คือถ้าหากจะต้องมีฉากแอคชั่นขึ้นมา
30.42 คุณก็จะไม่ค่อยรู้สึกกลัวเจ็บไงคะ
30.45 ใช่ครับ นั่นถือเป็นข้อนึง
30.46 นอกจากนี้เนี่ย จริงๆแล้ว
30.48 ตอนแรกๆเขาเป็นคนที่กลัวเจ็บมากๆเลยเหรอ
30.49 ตอนแรกเป็นเพราะถ้าแบบโดนต่อยขึ้นมา
30.50 ก็คงจะรู้สึกเจ็บแบบช่วยไม่ได้เลย
30.52 แต่ถ้าตอนนี้เขาถูกซัดขึ้นมาเนี่ย
30.53 ก็ฝึกทำความเข้าใจกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นไง
30.55 (บรรทัดบน) ผู้กำกับคงจะไม่เห็นด้วยกับคุณที่
30.56 (บรรทัดล่าง) เวลาโดนต่อยแล้วไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาเลยหรือเปล่า
30.58 แบบนี้จะน่าดูได้ยังไงล่ะ
31.00 เจ๊หลางน่าจะเคยไปลองหลายครั้งแล้วใช่ไหมคะ
31.04 ฉันคิดว่าทุกๆคน
31.05 มีวิธีที่จะเรียนรู้ตนเองไม่ค่อยเหมือนกันนะคะ
31.06 เพราะฉันเป็นคนนึงที่
31.08 เป็นยังไงบ้าง เมื่อกี๊ตอนที่เธอพูดประโยคนี้
31.09 คุณกำลังคิดอะไรอยู่
31.11 เปล่านี่คะ ฉันก็แค่ตั้งใจฟังเฉยๆ
31.13 คือฉันจะเป็นคนที่
31.14 จินตนาการกว้างไกลมาตั้งแต่เด็ก
31.16 ฉันก็เลยจินตนาการว่าตัวเอง
31.17 ได้ไปยังที่ที่สงบ
31.19 หรือสถานที่ที่พิเศษ
31.21 เมื่อกี๊พวกเรา
31.22 ตอนที่พวกเราอัดเทปนี้กันอยู่
31.23 คุณไปที่ไหนมาบ้างแล้ว
31.24 อ๋อเปล่าค่ะ...
31.24 (ตัวหนังสือตัวใหญ่) ฉันอยู่ค่ะ
31.25 คุณอยู่ด้วยเหรอ
31.26 ฉันตั้งใจฟังทุกๆคนพูด
31.27 เมื่อกี๊ตอนที่เขาพูดถึงเรื่องมองภายในเนี่ยคุณอยู่ไหม
31.29 ฉันอยู่ค่ะ อยู่มากๆเลย
31.30 แล้วคุณได้ยินที่เธอพูดถึงตอนที่อยู่ไต้หวัน
31.32 มีคนที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมเจอ
31.34 เหลียงเฉาเหว่ย ได้ยินค่ะ
31.36 ค่ะ ฉันได้ยินเธอพูดว่า
31.38 แอลกอฮอล
31.41 คริสต์มาส
31.43 ได้ยินหมดเลย
31.44 ทักษะการแสดงของซูโหย่วเผิงเป็นที่ยอมรับ สวีซีตี้ตีให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับ
31.47 (ตัวหนังสือสีแดง) ช็อตเด็ดช่วงหน้า
31.47 นี่คือคนที่ดีสุดที่เราเลือกมา
31.48 ความสามารถของเขาผมกล้ารับประกัน
31.50 ผู้ช่วยสืบสวนคนใหม่ เกายีผิงรายงานตัว
31.54 ฉันรู้สึกว่าก็ดูน่าหลงใหลมากๆเลยนะ
31.56 (บรรทัดบน) ถึงแม้ว่าจะดูเถื่อน
31.56 (บรรทัดล่าง) แต่ก็รู้สึกว่าน่ารักดีนะ
31.58 คือแลดูมีมาดเท่ห์ไง
32.01 ภาพยนตร์เรื่องนี้ ในที่สุดผมก็เลือกรับบทได้ถูกต้องกับเขาซะทีสินะ
32.02 และในที่สุดคุณก็มองเห็นผมแล้วใช่ไหม
32.04 ค่ะ เป็นบทที่ทำให้ผู้คนรู้สึกชื่นชอบน่ะนะ
32.05 (บรรทัดบนกับล่างรวมกัน) แต่ว่าในเรื่องก็มีนักแสดงชายคนนึงที่เตะตามากนะ
32.08 อู๋จงเทียน
32.10 (บรรทัดบน) ถ้าคุณจะชมซูเหยิวเผิงซักหน่อยเนี่ย
32.10 (บรรทัดล่าง) คุณจะตายหรือยังไงห๊ะ
32.11 เมื่อกี้ฉันก็ชมเขาไปแล้วไงล่ะ
32.19 ครับ สำหรับภาพยนตร์เรื่องใหม่เรื่องนี้เนี่ย
32.20 ตอนที่รวมตัวนักแสดงก็ได้พิจารณาคัดเลือกซูเหยิวเผิงเข้าไปด้วย
32.23 ซูเหยิวเผิงบอกว่านานแล้วที่เขาไม่ได้รับ
32.26 การเชิญชวนจากไต้หวันให้เข้าร่วมแสดง
32.28 ใช่ไหมครับ ใช่ครับ...
32.29 ทุกคนคิดกันตลอดเลยว่าค่าตัวผมจะต้องแพงมากแน่ๆ
32.31 จริงๆแล้วค่าตัวผมถูกมากเลยนะ
32.32 เอ๋คุณจะบอกกับพวกเราไม่ใช่เหรอว่า
32.33 คุณเองก็มีคุยถูกคอกับนักแสดงหญิงอยู่ด้วยเหมือนกัน
32.36 หรือว่าจะมีขอเบอร์กันด้วย
32.38 ไม่มีครับ
32.38 ฉันเคยเห็นบทที่พวกเขาตอนซ้อม มีฉากหนึ่งที่
32.40 มีเรือนร่างของผู้หญิงนอนราบอยู่บน...ตัวของเขา
32.43 จริงเหรอ
32.44 ใช่ครับ เพราะว่าผมรับบทเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเนิร์ทๆหน่อย
32.46 พวกเขาเลยมักที่จะเตรียมพวก
32.49 ผู้หญิงที่เซ็กซี่เร่าร้อนมากๆมา
32.50 ผู้หญิงที่เขาเรียกกันว่าสาวเซ็กซี่เนี่ยแหละ
32.53 แล้วก็จับมาแสดงคู่กับผม
32.53 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ตอนที่หลินโป๋หงเข้าร่วมแสดงภาพยนตร์ฮอลิวูด ผู้กำกับยังจัดนักแสดงสาวหุ่นดีมาช่วยซ้อมการแสดงให้เขาด้วยเหรอ?
32.54 แล้วพวกเธอก็คิดหาวิธีที่จะมายั่วยวนผม
32.56 บทของเขามีแค่ประโยคเดียวคือเซอร์ไม่ใช่เหรอ นั่นน่ะสิ
32.58 คุณดูสิ
33.00 ไม่ใช่ครับ ในช่วงระหว่างการแข่งขัน
33.01 ผู้ชายเนิร์ทๆมักจะได้คู่กับผู้หญิงสวยๆ
33.03 พวกเขาอยากจะดูว่าปฏิกิริยาของคุณจะเป็นยังไง
33.05 ใช่ไหมคะ ใช่ครับ
33.06 สรุปคือเป็นบทลามก
33.09 แล้วหลังจากนั้นคุณได้ถ่ายหนังกี่วันครับ
33.14 สองวันครับ
33.16 ซูเหยิวเผิง เขาถ่ายไปแค่สองวันก็ปิดกองละ
33.18 คุณไม่ต้องไปใส่ใจมากหรอก
33.19 โอเคครับ......
33.20 คุยกับหลินโป๋หงกันเยอะๆหน่อยนะ
33.23 ตัวอย่างภาพยนตร์ของหนังใหม่เรื่องนี้
33.24 เราไปชมพร้อมๆกันเลยครับ
33.25 (ตัวหนังสือสีชมพู) ซูโหย่วเผิง&หลินอีเฉิน กับไตเติลภาพยนตร์มันๆต้อนรับปีใหม่
33.25 จะไปไหนอ่ะ
33.27 ผมไปห้องน้ำครับ
33.28 ลำไส้แกนี่มันล่วงรู้อนาคตได้นะ
33.30 ก่อนออกภารกิจทีไร
33.32 แกจะต้องท้องเสียทุกที
33.33 นี่คือคนที่ดีสุดที่เราเลือกมา
33.35 ความสามารถของเขาผมกล้ารับประกัน
33.36 ก่อนที่เราจะเริ่มปฏิบัติภารกิจทุกครั้ง
33.37 เขาจะต้องมีเรื่องตลอด
33.39 ผู้ช่วยสืบสวนคนใหม่ เกายีผิงรายงานตัว
33.40 จมูกของฉันนะไวมากเลยล่ะ
33.43 สามารถแยกแยะกลิ่นที่เบาบางมากๆได้
33.45 นายไม่มีแฟนนี่นา
33.46 ฉันเดาถูกใช่ไหมล่ะ
33.48 เป็นตำรวจมาทั้งชีวิต
Alec Love Me:
33.49 ฉันเนี่ยใส่กุญแจมือคนอื่นตลอด มีแค่แกนี่แหละที่ใส่กุญแจมือฉันได้
33.53 ลูกสาวผู้การ
33.54 เบาๆหน่อยซี่ นี่มันเป็นความลับเชียวนะ
33.57 น่าจะร่วมมือกับคุณซะตั้งแต่ทีแรก
34.01 จะได้ไม่ต้องให้ไอ้กุ๊ยนั่นเล่นเราซะแสบแบบนี้
34.04 แกโดนยิงเหรอ
34.05 ผมยังถูกรถชนด้วยนะ
34.07 วิธีการใช้ปืนน่ะคุณเองก็ได้ฝึกมาก่อนแล้ว
34.09 แต่ว่าจะยิงตอนไหนเนี่ย ผมเป็นคนตัดสินใจ
34.13 เขาจะมีกระจิตกระใจมาดูบันทึกที่ไหนกัน
34.15 เขาง่วนอยู่กับการดูเอกสารของเธอน่ะ
34.17 แค่เพียงคุณมีวิธีตามหาไอ้กุ๊ยนั่นเจอได้
34.20 หนี้ทั้งหมดที่คุณติดค้างผมอยู่ถือว่าจบกัน
34.25 คุณรับบทเป็นคนที่
34.26 ดูมากประสบการณ์เหมือนกันนะเนี่ย ใช่
34.29 ดูแล้วรู้สึกว่ามีแล้วใช่ไหม
34.30 ดูเป็นคนที่ผ่านโลกมาเยอะ ใช่ค่ะ
34.31 แต่ฉันก็รู้สึกว่าที่คาแรคเตอร์ที่น่ารักดีนะ
34.33 จริงเหรอครับ
34.34 ถึงแม้จะดูเถื่อน แต่ว่าก็รู้สึกว่าน่ารักดี
34.36 คือแลดูมีมาดเท่ห์ไง ใช่
34.38 ภาพยนตร์เรื่องนี้ ในที่สุดผมก็เลือกรับบทได้ถูกต้องกับเขาซะทีสินะ
34.40 และในที่สุดคุณก็มองเห็นผมแล้วใช่ไหม
34.42 ค่ะ เป็นบทที่ทำให้ผู้คนรู้สึกชื่นชอบน่ะนะ
34.43 ก็นี่มันมีแต่ฉากของคุณ
34.44 แล้วจะไม่เห็นคุณได้ยังไงกัน
34.46 เมื่อก่อนผมแสดงตั้งนาน
34.47 เธอยังไม่เห็นสนใจผมเลยนี่
34.49 แต่ว่าในเรื่องก็มีนักแสดงชายคนนึงที่เตะตามากนะ
34.50 ใครเหรอ อู๋จงเทียน
34.51 อู๋จงเทียน
34.52 (ตัวหนังสือสีฟ้าใต้กรอบ) อู๋จงเทียน
34.53 ใช่
34.53 เขาแสดงได้ยอดเยี่ยมมาก
34.54 คู่แข่งของผมเยอะจังเลยนะเนี่ย
34.55 สายตาของเขาเนี่ย
34.56 พอถ่ายไปโดนก็รู้สึกว่าแทบจะหลงเสน่ห์เข้าให้เลยล่ะ
34.58 ตัวอย่างภาพยนตร์เมื่อกี๊นี้
34.59 เราเห็นอู๋จงเทียนทั้งหมดแค่ประมาณ 2 วินาทีเองมั้ง
35.02 แต่ว่าสะดุดตามากเลยนะ
35.03 แล้วดวงตาของเขาก็โตมากด้วย
35.04 แถมเก่งและน่าปลื้มเอามากๆ
35.04 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) ถ้าคุณจะชมซูเหยิวเผิงซักหน่อยเนี่ย
35.04 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) คุณจะตายหรือยังไงห๊ะ
35.05 เมื่อกี้ฉันก็ชมเขาไปแล้วไงล่ะ
35.08 สรุปแล้วเนี่ยซูเหยิวเผิงบอกว่าเขาแสดงละครมานานหลายปี
35.11 เขาบอกว่าเขาเคย
35.14 ถูกกลุ่มแฟนคลับแอบย่องเข้าไปในที่พัก
35.16 แล้ววางของกินไว้ให้บนโต๊ะ
35.20 เปล่าครับ คือแต่ก่อนที่แสดงละครอยู่น่ะมี
35.22 คือตอนนั้นผมน่าจะกำลังถ่ายละครเรื่อง
35.23 มนต์รักในสายฝนอยู่นะ
35.24 แล้วก็เป็นเพราะว่าช่วงที่กำลังถ่ายละครอยู่
35.26 ปกติแล้วห้องของพวกเราก็จะรกมากๆเลย
35.27 เพราะว่าเป็นเหมือนบ้านไง
35.28 แล้วที่น่ากลัวก็คือ
35.29 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ตอนที่ซูโหย่วเผิงกำลังวุ่นอยู่กับการถ่ายละคร เคยมีแฟนคลับของเขาแอบย่องเข้าไปในบ้านเพื่อวางของกินให้กับเขาถึงบนโต๊ะ?
35.30 หลังจากที่คุณปิดกองถ่ายแล้วกลับบ้านไปเนี่ย
35.31 คุณก็พบว่าห้องนี้
35.32 ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยซักอย่าง
35.34 เหมือนมีภาพ A กับภาพ B แล้วให้หาจุดที่แตกต่างกัน
35.36 แล้วคุณก็พบแค่ว่าบนโต๊ะมีซุปอยู่หนึ่งชาม
35.39 คือมันน่ากลัวมากเลยคุณรู้ไหม
35.40 ไม่ใช่ที่คุณกินเหลือเอาไว้หรือไง
35.41 ไม่ใช่ครับ ของใหม่เลย
35.42 ข้างๆยังมีโน้ตด้วยนะ
35.44 ก็คือว่ามีคนเข้ามาแบบนี้
35.45 แล้วของทุกอย่างยังอยู่ที่เดิม
35.46 แล้วเขารักษาอุณหภูมิของซุปชามนี้ได้ยังไง
35.48 ตอนที่เขาเอาซุปมาให้นี่ยังอุ่นอยู่ไหม
35.50 ใช่ครับ เขาน่าจะรู้จักกับคุณป้าแม่บ้าน
35.52 หรืออะไรประมาณนี้แหละ ใช่ครับ
35.53 เก่งมากเลยนะเนี่ย
35.54 ใช่ครับ เรื่องในครั้งนั้นเนี่ยทำเอาซะผมตกใจหมดเลย
35.56 งั้นคุณกล้าทานไหมครับ
35.58 (ตัวหนังสือสีม่วงตัวใหญ่ๆ) เหมือนผมจะดื่มไปแล้วนะ
36.01 มันจะเย็นเกินแล้วใช่ไหม
36.01 ใจนึงก็กลัวแต่ก็ยังทานซุปไปแล้วด้วย
36.03 เป็นเพราะว่าแฟนคลับของคุณเนี่ยก็คงจะรักคุณมาก
36.05 อย่างนี้พวกเขาก็อาจจะอาศัยจังหวะช่วงที่คุณหลับ
36.07 ย่องเข้าไปแอบมองคุณด้วยน่ะสิ
36.09 ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ
36.10 เขาบอกว่าเขาเคยเห็นคุณป้าแม่บ้าน
36.13 ยืนเคลิ้มอยู่กับเสื้อชั้นในและกางเกงในของเขาที่แขวนอยู่ด้วยล่ะ
36.18 เธอยังพูดด้วยว่าทำไมชิ้นเล็กแบบนี้นะ
36.20 ที่คุณพูดนี่คือเรื่องจริงใช่ไหมเนี่ย
36.21 พวกเธอกำลังศึกษาวิจัยกางเกงในของคุณอยู่
36.23 ใช่ครับ พวกเธอได้ศึกษาวิจัยกางเกงในกันจริงๆ
36.25 ก็คือ หยิบขึ้นมาจริงๆ
36.26 แล้วก็ดูอยู่แบบนั้นน่ะเหรอคะ
36.27 ใช่ครับ เพราะว่า
36.27 มันเป็นที่แขวนชุดชั้นในทรงกลมนี่นา
36.28 แล้วก็หนีบไว้เป็นตัวๆ แบบนั้นน่ะ
36.30 จากนั้นก็ *!@#$&*^ แบบนี้
36.33 คุณเข้าใจใช่ไหม ผู้หญิงอ่ะ
36.36 งั้นทำไมเขาไม่ถ่ายรูปไว้แล้วเอาไปลงเน็ตเลยล่ะ
36.38 เพราะตอนนั้นยังไม่มีไง
36.39 ถ้าเป็นตอนนี้นี่เสร็จละ ยุคสมัยเก่าไปหน่อย
36.40 แล้วเธอได้ขโมยไปตัวนึงไหม
36.42 ไม่มีครับ
36.44 แล้วคุณไปรับรู้ถึงเหตุการณ์นี้ได้ยังไงกันล่ะครับ
36.45 ก็คือวันนั้นผม
36.46 เลิกงานในเวลาที่ยังไม่ควรจะเลิกงาน
36.48 แล้วคุณทำยังไงล่ะ คุณเรียกพวกเธอหรือเปล่า
36.51 ผมก็ลืมไปนิดนึงแล้วล่ะว่าได้จัดการยังไง
36.52 กับเรื่องนี้น่ะนะ
36.53 คุณก็ทำเสียงเล็กๆ
36.54 เพื่อให้พวกเธอรู้ตัวว่าคุณมาแล้ว
36.56 ครับ พวกเธอรู้ตัวกันเองนะ
36.57 แล้วก็แยกย้าย เป็นนกแตกรังเลย
36.59 เธอจะออกไปทางไหน คุณเดินเข้าประตูมา
37.02 ก็เดินหลีกไปอีกทางไง
37.03 กระโดดออกหน้าต่าง หลังจากนั้นก็ร่วงลงไปอย่างรวดเร็ว
37.05 ศิลปินไอดอลก็มักจะชินกันแล้ว
37.07 ที่แฟนคลับกับเสื้อผ้าของคุณหรืออะไรต่างๆเนี่ย
37.08 ล้วนแล้วแต่เป็นที่สนใจ
37.11 ก็ไม่ได้ชินขนาดนั้นนะครับ คือไม่ต้องแบบ
37.12 แค่ชอบผมก็พอแล้ว
37.14 คลั่งไคล้ในเสื้อผ้านี่เป็นนิสัยที่ไม่ดี
37.15 ยังมีแฟนคลับดูเขาเข้าห้องน้ำด้วยนะ
37.17 ใช่ค่ะ ในตอนนั้นคุณน่าจะรู้สึกอายแย่
37.19 คุณบอกว่าคุณเนี่ยค้างอยุ่ตรงกลาง ใช่ไหม
37.22 เรื่องนี้เนี่ยจริงๆแล้วผมไม่รู้ว่า
37.23 อะไรที่เรียกว่าค้างอยู่ตรงกลาง
37.24 ก็คือกางเกงของเขาติดอยู่ตรงนี้
37.25 แล้วก็จะหุบขาลงไม่ได้เลย
37.27 เพราะว่าถ้าหุบขาปุ๊บกางเกงก็จะล่วงลงไป
37.29 จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่ผม
37.30 แล้วแฟนคลับก็ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำเนี่ยนะ
37.31 ก็เพราะว่าตอนนั้นกำลังถ่ายซีรีย์ย้อนยุคอยู่
37.33 แล้วพวกเขาก็เหมือนจะ
37.35 เพราะว่ามันเป็นแบบย้อนยุค ตรงหน้าประตูของทีมถ่ายทำ
37.37 ช่วงเช้าตีห้าจนถึงหกโมง ก็จะต้องจัดเตรียมคนเพื่อร่วมเข้าฉากเป็นจำนวนมาก
37.38 พวกเขาก็หวังว่าจะได้มาแสดงเป็นชาวบ้านของคิวแสดงวันนี้
37.40 เพราะแบบนี้
37.41 แฟนคลับก็เลยสามารถ
37.42 ใช้โอกาสนี้เข้ามาได้
37.43 แล้วจากนั้นผมก็ไปเข้าห้องน้ำขึ้นมากลางคัน
37.45 ถ่ายซีรีย์ย้อนยุค แถมยังเป็นหน้าหนาวอีก
37.47 ใส่เสื้อผ้าหลายชั้น มีกางเกงซ้อนอะไรเยอะแยะ... ทีละตัว ทีละตัว
37.49 ผมไปเข้าห้องน้ำ
37.51 ก็ต้องถอดทีละชิ้นทีละชิ้น
37.53 แล้วคุณก็เอาพาดไปทางนั้นไม่ได้ด้วย มันสกปรกมาก
37.54 ดังนั้นคุณก็เลยต้องค้างไว้แบบนี้
37.54 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ตอนที่ซูโหย่วเผิงใส่ชุดซีรีย์ย้อนยุคเข้าห้องน้ำ ไม่ทันระวังจนถูกแฟนคลับยืนมองอยู่ตรงนั้นเลย?
37.55 ประคองไว้
37.55 ใช่ครับ ประคองไว้แบบนี้
37.56 พอเสร็จธุระก็ต้องใส่ที่ละชิ้นๆ
37.59 หันหลังมามีผู้หญิงสองคนยืนดูอยู่ที่หน้าประตู
38.01 แล้วท่าทางก็ดูมีความสุขมากแบบนี้เลยด้วย
38.03 ดูคุณอยู่แบบนี้เลย
38.04 โชคดีจริงๆเลยนะ พวกเธอสองคนนั้นน่ะ
38.05 ผมไม่ได้ถอดกางเกงในนะ
38.06 เพราะว่าเป็นแบบว่ายืนอยู่ แบบนั้นน่ะครับ
38.07 ก็เลยไม่ได้ถอดกางเกงใน
38.08 แต่ว่า คือคุณเดี๋ยวก็แบบนี้แบบนั้น
38.09 ผมก็ยังรู้สึกอายมากๆเลย
38.10 จากนั้นพวกแฟนคลับได้…
Alec Love Me:
38.12 พวกเธอไม่ได้ใส่ใจน่ะครับ
38.13 ผมคิดว่าประเด็นคือ
38.13 เหมือนพวกเธอจะไม่ได้โฟกัสที่ช่วงล่างหรอก
38.15 เธอไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่า
38.15 คุณกำลังทำเรื่องที่น่าอายอยู่ซึ่งก็ดีแล้วแหละ
38.17 คือได้เจอคุณก็ดีใจแล้ว
38.18 เธอเห็นคุณตัวจริงก็เลยดีใจ
38.19 ก็น่าจะเป็นอย่างงั้น
38.20 ดังนั้นหลังจากที่คุณเดินออกไป
38.21 พวกเธอก็ยังเป็นปกติดี
38.22 แล้วก็ขอลายเซ็นคุณอะไรแบบนี้ไหม
38.23 ครับ แล้วผมก็เป็นรู้สึกดีจริงๆ
38.25 ที่ได้จบเรื่องนี้ไป
38.26 คุณดูผมสิ เหมือนเป็นพวกไม่ปกติ
38.27 เพราะว่าคุณเองก็ไม่สามารถที่จะพูดว่า
38.29 หลังจากแฟนคลับได้ดูศิลปินไอดอลห้องน้ำแล้ว
38.30 ก็จะรู้สึกไม่ชอบเขาขึ้นมา
38.31 ประมาณว่าแบบนี้ก็เกินไปน่ะนะ แบบ
38.33 ผมรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้
38.34 ถ้าหากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับหลางจูอวิ๋น
38.35 เธอน่าจะเรียกเขา
38.36 มายืนข้างๆแล้วจับมาอบรมสั่งสอน อะไรแบบนี้นะ
38.38 คุณจะเรียกให้พวกเขาหยุดแล้วบอกว่าอย่าทำแบบนี้เหรอ
38.42 ตัดสินยากอยู่นะ
38.44 เพราะว่าถ้าเขาเหมือนกับที่เขาพูดมา
38.45 ถ้าจุดสำคัญไม่ได้อยู่ที่การแอบมอง
38.46 ใช่
38.47 แต่เพราะว่าเขาเห็นคุณเลยดีใจ
38.48 ดังนั้นเขามองดูคุณทำเรื่องอะไรอยู่ก็แล้วแต่
38.49 ใช่
38.50 ฉันคิดว่าแบบนี้สามารถพูดคุยกันได้
38.51 ก็พูดว่า เธอพูดกับฉันตรงๆได้ใช่ไหม
38.54 ว่าจะขอฉันถ่ายรูปหรือว่าขอลายเซ็น
38.56 แต่ว่าเป็นเพราะเขากำลังเข้าห้องน้ำอยู่
38.57 คุณก็ไม่ควรที่จะ
38.59 ดังนั้นตอนที่กางเกงเขาค้างอยู่ครึ่งนึงนั่นน่ะ
39.00 แล้วถ้าเขาบอกว่าอยากจะขอถ่ายรูปกับคุณ คุณก็จะตกลงเหรอ
39.02 หลังจากนั้นค่ะ ต้องคุยกับเขาว่า
39.03 ถ้าหากเป็นเรื่องส่วนตัวแบบนี้ใช่ไหม ก็ไม่ควรที่จะ
39.05 เข้ามาใกล้อย่างนี้นะ
39.06 สรุปแล้ว คุณได้พูดว่า
39.08 คุณเข้าห้องน้ำ ต้องมีคนเฝ้าประตู
39.10 เพื่อไม่ให้คนอื่นมาดูคุณใช่ไหม
39.12 ไม่ต้องถึงกับมาเฝ้าประตูหรอก
39.14 แต่ว่าเรื่องแบบนี้มันก็
39.15 คือผมก็รู้สึกไม่ค่อยแฮปปี้นะ
39.17 แน่นนอนสิ
39.18 (ตัวหนังสือสีฟ้า) ถ้าดีใจก็คงแปลกเกินแล้วล่ะ
39.20 (ตัวหนังสือสีฟ้า) ว้าย ว้าย ว้าย
39.22 (สีส้มบรรทัดบน) เสี่ยว S ถามถึงเรื่องที่ไม่ควรบอกเกี่ยวกับอู๋ฉีหลง
39.22 (สีฟ้าบรรทัดล่าง) ซูโหย่วเผิงถอยหายใจตอบไปว่า “มันพูดยาก”
39.25 (ตัวหนังสือสีขาวขอบดำตัวใหญ่ๆ) อู่จี๋หลงจะแต่งงานแล้วจริงๆเหรอ
39.25 (ตัวหนังสือสีขาวขอบแดง) ช็อตเด็ดช่วงหน้า
39.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) น่าจะยังมั้งนะ
39.29 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ยังเหรอ
39.29 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) น่าจะยังนะ
39.30 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ผมก็ร้อนใจแทนเขาอยู่นะ
39.32(ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ทำไมล่ะ
39.33 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) อายุมากแล้วไงล่ะ
39.34(ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) งั้นตัวคุณเองก็ใช่นะ
39.35 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ผมอายุน้อยกว่าเขาเยอะนะ
39.38 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ใช่เหรอ
39.38 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ใช่ ใช่ ใช่ ใช่
39.38 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ในนั้นเขาอายุมากที่สุดแล้ว
39.40 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) จะเป็นไปได้ยังไง
39.42 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบดำ) หมดคำพูด
39.43 (ตัวหนังสือสีฟ้า) ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้วจริงๆ
39.46 (ตัวหนังสือสีชมพู) พวกคุณสองคนพูดมาแบบนี้
39.46 (ตัวหนังสือสีส้มบรรทัดบนกับล่างรวมกัน) พวกคุณสองคนเนี่ยพูดถึงคนที่ไม่ได้อยู่ในสตูแบบนี้จะดีเหรอ
39.48 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) พวกคุณนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย
39.56 งั้นอู่จี๋หลงจะแต่งงานแล้งจริงๆเหรอ
39.59 น่าจะยังนะครับ
40.00 ยังเหรอ
40.01 น่าจะยังนะ
40.02 ผมองก็ร้อนใจแทนเขาอยู่เหมือนกัน
40.03 ทำไมล่ะ
40.05 อายุมากแล้วไงล่ะ
40.06 งั้นตัวคุณเองก็ใช่นะ
40.07 ผมอายุน้อยกว่าเขาตั้งเยอะ โอเคมั้ย
40.08 ใช่เหรอ
40.09 ใช่...ในนั้นเขาอายุมากที่สุดแล้ว
40.12 (ตัวหนังสือใหญ่) จะเป็นไปได้ยังไง
40.15 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบดำ) หมดคำพูด
40.16 พวกคุณสองคนเนี่ย
40.17 ผมพูดต่อไม่ถูกเลยจริงๆ
40.18 พวกคุณสองคนเนี่ยพูดถึงคนที่ไม่ได้อยู่ในสตูแบบนี้จะดีเหรอ
40.21 พวกคุณนี่ไม่มีมารยาทเลยนะ
40.24 อืม ถึงแม้ว่า
40.24 คุณบอกว่าตอนนี้อู๋ฉีหลงมีคู่แล้วไม่ใช่เหรอ
40.26 งั้นคุณก็ไม่ได้ทุ่มเทเหมือนเมื่อก่อนแล้วสิ
40.28 (ตัวหนังสือสีฟ้า) หัวใจสลายไปแล้วไง
40.31 ไม่อย่างงั้นล่ะ ที่ผ่านมาใจคุณยังไม่สลายหรือไง
40.33 คุณเองก็แต่งงานแล้วนะ
40.34 แต่ว่าอย่างน้อยเขากับ
40.36 นักแสดงหญิงในละครคนนั้น
40.38 ไม่งั้นจะยังไง อยู่ด้วยกัน
40.39 อะไรที่เรียกว่าอย่างน้อย
40.40 ไม่อย่างนั้นคุณคิดจะยังไง
40.40 เพราะว่าตอนที่ดูละครอยู่น่ะ
40.41 คุณก็จะหวังที่จะให้เขาทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน
40.42 แล้วสุดท้ายพวกเขาก็อยู่ด้วยกันในชีวิตจริง
40.44 แบบนี้คุณก็จะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่วิเศษเรื่องหนึ่งขึ้นมาเลยไง
40.46 โอเค แต่ก็เป็นเรื่องที่คุณไม่ต้องเข้าไปยุ่งมาก
40.48 มันเกี่ยวกับคุณซะที่ไหนกัน
40.49 เพราะฉะนั้น หลินอีเฉิน
40.50 คุณจะกลับไปเรียนหนังสือต่อเหรอ
40.52 ใช่ค่ะ
40.53 ความรู้สึกหลังจากกลับไป
40.54 คนส่วนใหญ่พอวันหยุดหมดก็จะรู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยดี
40.55 คุณเป็นไหมครับ
40.56 ก็กดดันนิดหน่อยค่ะ
40.57 แต่ก็เป็นเรื่องที่คุณหามาเองนะ
40.58 ใช่ค่ะ หาเรื่องเอง
41.00 ก็ต้องยอมรับเอง
41.01 บางทีก่อนกลับไปก็จะต้องเขียนรายงานให้เสร็จ
41.03 แต่ว่าคนพวกนั้นก็ยังไม่รู้ว่า
41.05 คุณเป็นดาราเหรอ
41.06 พวกเขาก็เสิร์จหาข้อมูลของฉันในกูเกิลนะ
41.08 ใช่ไหมล่ะ
41.08 สืบหาข้อมูลของคุณแล้วเหรอ
41.10 ใช่ค่ะ
41.10 หลังจากสืบหาแล้วมีอะไรเกิดขึ้นไหม
41.12 ก็รู้สึกว่าตอนอยู่ต่อหน้าพวกเราเนี่ยก็คือคนคนนึงน่ะนะ
41.15 เหมือนกับเด็กสาวทั่วๆไป ใช่
41.17 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินอีเฉินออกไปเรียนที่ประเทศอังกฤษเพียงคนเดียว เพื่อนร่วมชั้นของเธอค่อยๆสืบรู้ทีละนิดแล้วว่าเธอคือศิลปิน?
41.17 แต่สิ่งที่ทำให้ฉันประทับใจมากก็คือ
41.19 มีชาวแคริเบียนคนหนึ่ง
41.20 เพราะว่า
41.21 วันนั้นฉันบังเอิญเห็น
41.23 ฟันเรียงเป็นอยู่แถบเลยกำลังยิ้มให้กับฉัน
41.24 เพราะว่าฉันมองไม่เห็นเธอเลย เธอผิวคล้ำเกินไป
41.26 จากนั้นเธอก็พูดว่า...พูดว่า
41.29 ฉันเคยดูละครที่คุณเล่นด้วยนะ
41.30 เพราะว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นชาวแคริเบียน
41.32 เป็นชนผิวดำ
41.34 ก็เลยกลายเป็นว่าตัวเธอเองเนี่ย
41.36 โดยส่วนตัวแล้วก็จะชอบดูละครแถบเอเชีย
41.37 เธอบอกว่า ถ้าเป็นดาราเกาหลีเธอชอบยุนอึนฮเย
41.39 ส่วนไต้หวันก็ชอบเธอมากที่สุด
41.40 จริงเหรอเนี่ย
41.41 ใช่ค่ะ นั้นเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน
41.43 งั้นก็ถือว่าเป็นแฟนคลับน่ะสิ
41.43 ใช่ค่ะ...เธออยู่ในมหาวิทยาลัยของพวกเราด้วย
41.45 แล้วคุณครูเนี่ยมีแบบว่าเพราะคุณเป็น
41.47 นักแสดงหญิงที่ประสบความสำเร็จแล้ว
41.49 เวลาไปเรียนก็เลย
41.51 ก็ไม่ได้เข้มงวดอะไรกับคุณมากแบบนี้บ้างไหมครับ
41.53 ไม่มีนะคะ เพียงแค่เขา
41.55 เขาพูดประโยคหนึ่งที่ค่อนข้างตลกว่า
41.57 เขาเป็นคนดูแลวิชาเกี่ยวกับการแสดงของพวกเรา
41.59 แล้วเขาก็บอกว่า
42.03 จริงๆแล้วในตอนแรกที่เธอเข้ามา
42.04 ก็ไม่รู้จริงๆว่าคุณจะแสดงได้ดีขนาดนั้น
42.05 แต่ว่าคุณก็แสดง...แสดงได้มีเอกลักษณ์ดี
42.09 นั่นเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้แต่งหน้า
42.11 อยู่ที่นั่นมันขี้เกียจแต่งหน้าจริงๆ
Alec Love Me:
42.12 ก็เลยดูเด็กมาก
42.14 เด็กมากเลย
42.15 ค่ะเหมือนเด็กมากๆ
42.16 เพราะถ้าสุดท้ายแล้วคุณจะต้องส่งผลงานของนักเรียน
42.18 แล้วเธอก็เอาหนังที่เธอแสดงไปส่งเนี่ย
42.19 คนอื่นจะไม่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมหรอกเหรอคะ
42.22 คุณเองก็มีประสบการณ์จริงขนาดนี้แล้ว
42.23 ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะว่าจะต้อง
42.24 ผ่านการฝึกทักษะจากพวกเขาเสร็จก่อน
42.26 แล้วค่อยนำเสนอผลงานซึ่งเป็นสิ่งที่แตกต่าง นั่นถึงจะเป็น
42.29 ใช่ ผลงานใหม่ของคุณ
42.32 เพราะฉะนั้นงานแสดงที่สนุกสนานก็คือการที่
42.33 พวกเราเองทุกๆคนสามารถค้นพบสิ่งใหม่
42.35 ศึกษาแนวทางที่เป็นของตัวเอง
42.37 จากนั้นก็พัฒนาให้ได้ศักยภาพใหม่ๆออกมา
42.39 แต่ว่าหลินโป๋หงน่าจะไปถึงเรียบร้อยแล้ว
42.40 เขาคงจะไปถึงจุดสูงสุดในอาชีพการแสดงของเขาแล้วล่ะ
42.42 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ จุดสูงสุดของอาชีพการแสดง) ใช่ เกือบละๆ
42.43 ยังหรอกครับ ยังอยากจะทำอะไรอีกเนี่ย
42.45 ก้าวหน้าเข้าไปอีก
42.47 ขนาดภาพยนตร์ฮอลลีวูดคุณยังแสดงมาแล้วเลยนะ
42.48 คงไม่มีโอกาสไหนที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้วล่ะ
42.50 มีสิครับ
42.50 ยังมีอีกหลายบทบาทที่น่าท้าทายรออยู่
42.53 จริงเหรอ
42.54 อย่างน้อยๆในละครเรื่องนี้คุณก็มีฉากจูบนะ
42.56 ใช่ ในละครเรื่องนี้
42.57 ผมน่าจะเป็นคนเดียวที่มีบทจูบ
42.59 ฉากจูบเขาช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย
43.01 ฉันคิดว่าเขาก็ประสบการณ์เยอะมากๆเลยนะ
43.02 แต่ว่า เพราะฉัน
43.03 เขามากประสบการณ์เรื่องอะไรเหรอครับ
43.04 ก็ประสบการณ์ในการถ่ายละครเยอะไงคะ
43.06 พูดให้ชัดเจนหน่อยสิ
43.08 โอเค
43.09 ประสบการณ์ในการถ่ายละครค่ะ แล้วเขาก็
43.10 ฉันไม่มีค่ะ
43.11 ผมหมายถึงเขา
43.12 ผมดูในหนัง
43.13 ผมก็รู้สึกว่าเขาเก่งมากๆเลยนะ
43.15 ประสบการณ์ในบทจูบของผมก็ไม่เยอะนะ
43.18 เขาโอบหลัง แล้วเขาก็
43.19 เป็นเพราะว่าฉันตื่นเต้นมาก
43.20 พอฉันเริ่มถ่ายฉากที่สอง
43.22 ก็ต้องถ่ายบทจูบกับเขาเลย
43.24 แถมยังเป็นบทที่ผู้กำกับเพิ่มให้กะทันหันอีกด้วย
43.26 แล้วเขาก็โอบหลัง ผู้กำกับก็ถ่ายฉันก่อน
43.27 เขาก็อยู่หน้าฉันแบบนี้แล้วหัวเราะตลอด
43.29 หัวเราะแบบไม่สนใจแบบนี้ตลอดเลย
43.31 ไม่ใช่ครับ เป็นเพราะว่าผมแสดงเป็นผู้ชายขี้อายไง
43.33 ดังนั้นพอเธอเข้ามาใกล้ผม ผมก็จะ
43.35 ก็แบบมีความสุขมากอ่ะครับ
43.38 จากนั้นเธอก็ถามผมว่า
43.39 ทำไมคุณถึงหัวเราะตลอดเลยเนี่ย
43.40 ผมก็บอกไปว่าเพราะผมมีความสุขไง
43.42 เพราะว่าเขาชอบหัวเราะมากเกินไป
43.43 แต่ว่าเมื่อเทียบกับคนที่ตื่นเต้นมากอย่างฉัน
43.44 พอเห็นเขาหัวเราะฉันก็จะ
43.46 ตื่นเต้นมากกว่าเดิม
43.47 เพราะว่าฉันคิดแต่ว่าจะต้องจูบให้ได้อารมณ์ จะต้องจูบให้ออกมาสวย
43.50 แล้วเขาก็ อย่างเงี้ยค่ะ หัวเราะตลอด
43.51 ผมรู้สึกว่าในจอคุณดูก็เซ็กซี่มากนะ
43.53 ดูไม่ออกเลยว่าตื่นเต้น
43.54 เธอตื่นเต้นจริงๆเหรอ / ฉันตื่นเต้นมาก
43.55 ฉันถ่ายมาสามสี่สิบเทค
43.57 ใช่
43.58 แล้วผู้กำกับเขาก็ไม่ว่าฉันเลยสักประโยคเดียว
44.00 เขายังทำกับฉันแบบนั้นตลอด
44.02 ฉันก็แค่หัวเราะนี่นา
44.03 แล้วหลังจากนั้นยังมีอีกข่าวหนึ่งออกมาพูดว่า
44.05 หลินโป๋หงนำฉันในการแสดงฉากจูบ
44.08 เรื่องนั้นผมไม่รู้นะ
44.09 คุณต้องเก็บความทรงจำนี้ไว้ดีดีเลยนะครับ
44.10 เพราะถ้าเขากลายเป็นนักนานาชาติแสดงรุ่นใหญ่ขึ้นมาเมื่อไหร่
44.12 คุณก็สามารถเอาเรื่องนี้ออกมาคุยได้
44.14 ฉันเคยแสดงฉากจูบกับเขา
44.15 ใช่
44.16 สรุปแล้วภาพยนตร์เรื่องนี้ออกฉายตอนไหนครับ
44.19 ฉายช่วงปีใหม่ครับ
44.20 เพราะว่าผู้กำกับชื่อว่า เหลียนยี่ฉี (ออกเสียงคล้าย อี้ฉี่ ที่แปลว่า ด้วยกัน)
44.22 ดังนั้นพวกเราก็เลยอยู่ด้วยกัน
44.24 หวังว่าบัตรภาพยนตร์จะขายดีนะคะ
44.28 ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าค่ะ ขอให้หนังประสบความสำเร็จ
44.29 ขอบคุณครับ/ค่ะ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version