121
Interviews & Video Clips / Re: 2014.01.07康熙來了完整版 他們都是渾然天成的戲精?!
« เมื่อ: พฤษภาคม 26, 2021, 01:35:56 PM »
17.27 แล้วสุดท้ายไม่มีคุณอยู่ในนั้นขึ้นมาล่ะ
17.31 ผมว่าเขาน่าจะหลอกพ่อแม่ได้นะว่า
17.32 เขาก็คือบัมเบิลบีนั่นไง
17.35 นั่นเป็นเสียงของผมเองไรงี้
17.37 ใช่
17.37 เก่งมากๆเลยนะเนี่ย
17.38 ทำยังไงดี ซูโหย่วเผิงปรบมือแล้วเนี่ย
17.40 เพราะว่าพวกเราเอาแต่ถามหลินโป๋หง
17.41 ไม่ได้ถามซูโหย่วเผิงบ้างเลย
17.42 ผมไม่ถือสาเลยซักนิด จริงๆนะ
17.43 ที่เขาปรบมือนี่คือปรบมือเย้ย
17.44 ตอนนี้เขากำลังดูเวลา...
17.46 ใช่ๆ ดูนี่ซักหน่อย...
17.46 (ตัวหนังสือสีส้มตัวใหญ่) กำลังดูเวลาอยู่เหรอครับ
17.47 (ตัวหนังสือสีขาวตัวใหญ่บรรทัดล่าง) นาฬิกาอยู่ที่มืออีกข้างนึงแน่ะ
17.52 สายตาของคุณนี่เฉียบแหลมเกินไปละนะ พี่คังหย่ง
17.54 โอเคๆ ผมขอโทษ
17.55 รู้สึกไม่พอใจนิดๆที่เรามัวแต่ถามนักแสดงหน้าใหม่
17.56 แถมถามซะนานเชียวใช่หรือเปล่าคะ
17.57 ก็โอเคอยู่นะ
17.58 จริงๆแล้วปกติผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้ซะเท่าไหร่
18.00 ภาพยนตร์เรื่องใหม่นี้เขาได้เตรียมรถไว้สำหรับคุณไหมครับ
18.04 ไม่มีครับ
18.05 ไม่ไหว...
18.08 อ่อนปวกเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว ประคองไว้ดีๆ...
18.09 ตัวอ่อนหมดเลย
18.09 อ่อนไปทั้งตัว…
18.11 เขาเป็นนักร้องคนแรกที่ได้ใช้รถ
18.12 ในการออกทัวร์จัดแสดงคอนเสิร์ตเลยนะ
18.15 คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย
18.16 เพราะแต่ก่อน รถเนี่ย
18.18 มีให้เห็นอยู่แถวๆบ้านเรา ที่เมืองเน่ยหู
18.20 แล้วก็จะมีเขียนว่าวงเสี่ยวหู่ตุ้ยอะไรประมาณนั้น
18.22 เป็นรถสำหรับทัวร์คอนเสิร์ตใช่ไหมคะ หรือว่าเป็นรถบรรทุก
18.23 รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์
18.24 (ตัวหนังสือสีเขียวในวงกลม) อาย อาย อาย
18.26 ตู้คอนเทนเนอร์
18.26 รถพ่วง รถพ่วงน่าฟังป๊ะ
18.28 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ในปีนั้นวงเสี่ยวหู่ตุ้ยนำร่องการจัดแสดงคอนเสิร์ตบนรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์เลยเหรอ?
18.29 ผมจะเอาไปฟ้องอู๋ฉีหลง
18.30 ตู้คอนเทนเนอร์
18.31 คุณคิดว่าถ้าประตูตู้คอนเทนเนอร์เปิดออกมา
18.33 พวกเขาทั้งสามคนก็จะอยู่ในนั้นน่ะเหรอ
18.34 เหมือนว่าจะเป็นอย่างงั้นนะ
18.35 ยังไงซะตู้คอนเทนเนอร์อันนั้นก็ปรากฏให้เห็นที่
18.36 ใช่ครับ แล้วพวกเราก็สไลด์ลงมาจากบนนั้นไม่ได้
18.38 พวกคุณทั้งสามคนอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์นั่นตลอดเลยเหรอครับ
18.40 หลังคาตู้คอนเทนเนอร์นั่นมันสไลด์ไม่ลง
18.41 พวกเราก็ขับไปทุกๆที่
18.42 ล้วนใช้แต่เครื่องนั้น
18.43 แล้วพออยู่ในสถานที่ที่ต่างกัน
18.44 ก็จะเพิ่มแผ่นไม้กระดานตรงด้านหน้าอันนึง
18.47 แล้วก็ร้องเลย
18.48 ตู้คอนเทนเนอร์ก็จะเป็นฉากหลังของพวกเรา
18.49 สรุปแล้วในตอนนั้นก็จะเป็นการออกทัวร์แสดงคอนเสิร์ตใช่ไหมครับ
18.52 ตอนนั้นเป็นการออกทัวร์คอนเสิร์ตครับ
18.52 แล้วมีเรื่องสนุกๆบ้างไหมครับ
18.53 ทุกคนเป็นบ้ากันหมดแล้ว
18.54 ก็ ยังถือว่าไม่เลวนะ
18.55 ในตู้คอนเทนเนอร์นี่ ร้อนเป็นบ้าเลย
18.58 สรุปแล้วจะจอดตรงไหนเนี่ยได้มีกำหนดไว้ล่วงหน้าไหมคะ
19.01 ไม่ครับ แต่ก่อนก็จะเป็น
19.02 สถานที่จัดแสดงคอนเสิร์ตก็อยู่ตรงนั้นเลย
19.03 แล้วมันก็จะ
19.04 ขับไปทั่วไต้หวันเลยนะตอนนั้น
19.05 แป๊บนึงนะ ตอนนี้...
19.06 ตอนนี้รถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้าก็ยังมีรูปทรงลักษณะแบบนี้อยู่เลย
19.08 เหมือนว่าพวกเขาจะเป็นผู้คิดค้นนะ
19.09 ผู้ค้นพบ...
19.09 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ) ผู้ค้นพบแนวคิดรถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้า
19.11 พวกคุณเป็นผู้ค้นพบแนวคิดรถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้าเลยนะเนี่ย โอเค
19.13 ตอนนั้นที่ซูโหย่วเผิงเต้นก็จะเป็นท่านี้ตลอดเลย
19.16 ลูบไล้ตลอด
19.17 ลูบๆ
19.18 ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเรื่องของหลินโป๋หงเนี่ยเรายังถามไม่หมดเลยนะ
19.20 อะไรนะ
19.21 เขายังได้ไปแสดงละครซีรีย์ถึงประเทศญี่ปุ่นเลยเชียวนะ
19.23 ใช่ เรื่องคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา นั่นน่ะ
19.24 คุณเองก็ติดตามข่าวนี้ด้วยเหมือนกันนี่
19.25 คุณจะพูดจบได้ซักทีไหมเนี่ย
19.27 ผมรู้สึกเสียใจจริงๆนะ
19.27 เขาโชคดีสุดๆเลย
19.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) ขอโทษด้วยจริงๆตอนนั้นผม
19.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) ไม่ควรเผลอซัดคุณไปป้าบนึงเลย
19.33 สรุปแล้วคุณเอาท่านผู้อาวุโสไปวางไว้ตรงไหนกันแน่
19.35 คุณเป็นแค่เด็กใหม่ไม่ใช่เหรอ
19.36 มันหมายความว่ายังไง
19.37 ครับ เป็นเพราะเนื้อเรื่องมันพูดเกี่ยวกับว่า
19.39 มีนักเรียนจากแต่ละประเทศในทวีปเอเชีย
19.42 แล้วก็ไปเข้าเรียนในโรงเรียนอินเตอร์ของประเทศญี่ปุ่น
19.42 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินโป๋หงไม่เพียงแต่ได้ร่วมแสดงในภาพยนตร์ฮอลิวูด แต่ยังได้บินข้ามไปถ่ายภาพยนตร์ซีรีย์ญี่ปุ่นถึงที่ประเทศญี่ปุ่นนู่นเลย?
19.45 แล้วทำไมเขาถึงได้เลือกคุณไปแสดงล่ะ
19.46 (ตัวหนังสือบรรทัดบน) เพราะถ้าเป็นพวกเราไปแสดงเป็นนักเรียน
19.47 (ตัวหนังสือบรรทัดล่าง) ก็คงจะแก่เกินไป
19.52 คุณได้ให้คนอื่นไปสัมภาษณ์แทนหรือเปล่าคะ
19.55 เรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์สน่ะมีนะครับ
19.56 เขาแสดงเก่งมากเลยนะ
19.57 เขาสามารถแสดงออกมาได้หลายแบบมาก
19.58 เพราะฉะนั้นเขาก็นับว่ามีพรสวรรค์เลยน่ะสิ จริงเหรอครับ
20.00 เพราะว่าในตอนที่เราเริ่มแสดง
20.02 ตอนที่ผู้กำกับกำลังฝึกซ้อมกับนักแสดงอยู่นั้น
20.04 เขาก็เล่นเกมอะไรแปลกๆขึ้นมา
20.05 แต่ว่ามันจะเป็นเกมแบบไหนยังไง คุณอธิบายเอาเองละกันนะ
20.07 เล่นยังไงเหรอครับ
20.08 ก็คือจะต้อง...พูดถึงเรื่องราวของตัวเอง
20.11 คุณจะบอกว่าตอนที่เริ่มแสดงภาพยนตร์เรื่องใหม่
20.13 นักแสดงทุกคนจะต้องออกมาพูดถึงเรื่องราวของตนเอง
20.14 ใช่ครับ ตอนนั้นผมอยู่ที่ห้องแต่งตัว
20.16 ตึกมีสองชั้น ผมแต่งตัวอยู่ชั้นล่าง
20.17 พวกเขาก็เล่นเกมแปลกๆพวกนี้อยู่ชั้นบน
20.19 น่ากลัวจัง
20.20 แล้วพวกคุณก็ต้อง...ร่วมเล่นกับเขาด้วยเหรอ
20.21 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ก่อนที่หลินโป๋หงจะเข้าร่วมแสดง ผู้กำกับยังฝึกซ้อมกับนักแสดงที่เข้ามาใหม่ทุกคนอีก?
20.22 ไม่ครับ ผมโชคดี จริงๆนะ
20.23 คุณก็ไม่ต้อง
20.24 ฉันอยากเล่นมากเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้
20.26 เพราะฉะนั้นต้องเป็นคนที่เข้ามาใหม่ถึงจะเล่นได้
20.28 จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ เพราะบีบีก็ได้เล่น
20.30 แล้วพวกเราก็
20.32 มีคนนึงนั่งอยู่บนเวที
20.33 แล้วทุกคนก็จะถามคำถามอะไรกับคุณก็ได้
20.34 แล้วคุณก็จะต้องตอบตามตรง
20.36 ใช่ครับ
20.37 ห้าม...คิดเลยเหรอคะ
20.38 ห้ามคิดค่ะ
20.39 แล้วอย่างนี้...คุณถูกถามว่าอะไรบ้าง
20.41 ก็คือต้องตอบโดยสวมคาแรคเตอร์ของบทที่ตัวเองได้รับ
20.44 ในเรื่องคุณรับบทเป็นนักเรียนคนนึง
20.47 ใช่ครับ
20.47 เพราะฉะนั้นคุณก็จะต้องตอบโดยสวมคาแรคเตอร์นักเรียน
20.49 ใช่ครับ แล้วก็อาจจะเป็นเพราะว่าในเรื่องเนี่ย
20.51 ผมไม่มีพ่อไม่มีแม่
20.52 แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่กับลุง
20.53 ใครรับบทเป็นอาเหรอครับ
20.54 ก็คือพี่โหย่วเผิง
20.55 ซูโหย่วเผิงแสดง...
20.57 คุณเหมือนอาตรงไหนล่ะเนี่ย
20.58 ทำไมคุณถึง...เล่นเป็นอาล่ะ
20.59 คุณควรจะเล่นเป็นพี่ชายหรือเปล่า
21.00 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ควรจะเล่นเป็นหลานชายของเขาเลยดีกว่า
21.03 คุณนี่ก็พูดซะล้ำอายุมากไปละ
21.05 เป็นเรื่องที่น่าเศร้าของศิลปินไอดอล...
21.08 อาเนี่ยมันไม่ได้ทำร้ายคุณเลยเหรอ
21.10 ไม่นี่ครับ ก็ยังได้อยู่...
21.11 ผมเป็นอาของเขานี่ครับ ก็โอเคนะ
22.13 ทำไมคุณถึงยอมที่จะรับงานนี้ล่ะครับ
21.14 คุณยังเป็นไอดอลอยู่เลยนะ
21.16 อาก็เป็นไอดอลนี่
21.17 ตอนนี้หนุ่มใหญ่รุ่นอากำลังเป็นที่นิยมเลย
21.19 ก็โอเคนะ...
21.21 สรุปแล้วในตอนนั้น... คุณรู้สึกปรับตัวไม่ทันบ้างมั้ย
21.24 ที่มีคนให้คุณรับบทเป็นอา
21.25 ไม่หรอกค่ะ เขายังเรียกฉันว่าน้าเลย
21.27 คุณแสดงเป็นน้า
21.28 คุณเรียกหลินอีเฉินว่าน้าเหรอ
21.30 แถมยังเป็นเธอเองด้วยที่บังคับให้ผมเรียกน้า
21.31 ฉันย้ำเองค่ะ ฉันคิดว่าระดับความอาวุโสของเราไม่เท่ากัน
21.32 แต่หลังจากที่เขาแสดงเรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์ส
21.33 เขาก็ดูเปลี่ยนไปเลยนะ
21.34 จริงด้วย สถานภาพของเขาก็ดูไม่เหมือนเดิมแล้วนะ
21.36 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดบน) งั้นถ้าคุณจะเรียกหลางจูอวิ๋น
21.37 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดล่าง) ก็ต้องเรียกเป็นท่านผู้เฒ่าหรือเปล่า
21.40 เปล่าครับ...
21.43 เจ๊หลางเป็นผู้ที่คอยดูแลทุกคนจริงๆครับ
21.45 คุณเรียกเธอว่าเจ๊หลาง
21.45 แล้วเรียกหลินอีเฉินน้าเนี่ยนะ
21.46 แค่ในหนังค่ะ
21.47 แค่ในหนังครับ
21.49 โอเค ใช่
21.50 คุณจะต้องไม่พอใจมากแน่ๆเลย
21.50 ถ้าหากพวกเราจะถามเขาอีก
21.51 เกี่ยวกับเรื่องที่เขาไปถ่ายภาพยนตร์ที่ประเทศญี่ปุ่น
21.52 งั้นให้ผมถามเองน่าจะดีกว่านะ
21.54 เฮ้ไปอยู่ญี่ปุ่นมานี่ เป็นยังไงบ้าง
21.56 How’s everything (สบายดีหรือเปล่า)
21.57 ผมก็พูดภาษาอังกฤษได้นะเนี่ย
21.59 เยี่ยมมาก
17.31 ผมว่าเขาน่าจะหลอกพ่อแม่ได้นะว่า
17.32 เขาก็คือบัมเบิลบีนั่นไง
17.35 นั่นเป็นเสียงของผมเองไรงี้
17.37 ใช่
17.37 เก่งมากๆเลยนะเนี่ย
17.38 ทำยังไงดี ซูโหย่วเผิงปรบมือแล้วเนี่ย
17.40 เพราะว่าพวกเราเอาแต่ถามหลินโป๋หง
17.41 ไม่ได้ถามซูโหย่วเผิงบ้างเลย
17.42 ผมไม่ถือสาเลยซักนิด จริงๆนะ
17.43 ที่เขาปรบมือนี่คือปรบมือเย้ย
17.44 ตอนนี้เขากำลังดูเวลา...
17.46 ใช่ๆ ดูนี่ซักหน่อย...
17.46 (ตัวหนังสือสีส้มตัวใหญ่) กำลังดูเวลาอยู่เหรอครับ
17.47 (ตัวหนังสือสีขาวตัวใหญ่บรรทัดล่าง) นาฬิกาอยู่ที่มืออีกข้างนึงแน่ะ
17.52 สายตาของคุณนี่เฉียบแหลมเกินไปละนะ พี่คังหย่ง
17.54 โอเคๆ ผมขอโทษ
17.55 รู้สึกไม่พอใจนิดๆที่เรามัวแต่ถามนักแสดงหน้าใหม่
17.56 แถมถามซะนานเชียวใช่หรือเปล่าคะ
17.57 ก็โอเคอยู่นะ
17.58 จริงๆแล้วปกติผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้ซะเท่าไหร่
18.00 ภาพยนตร์เรื่องใหม่นี้เขาได้เตรียมรถไว้สำหรับคุณไหมครับ
18.04 ไม่มีครับ
18.05 ไม่ไหว...
18.08 อ่อนปวกเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว ประคองไว้ดีๆ...
18.09 ตัวอ่อนหมดเลย
18.09 อ่อนไปทั้งตัว…
18.11 เขาเป็นนักร้องคนแรกที่ได้ใช้รถ
18.12 ในการออกทัวร์จัดแสดงคอนเสิร์ตเลยนะ
18.15 คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย
18.16 เพราะแต่ก่อน รถเนี่ย
18.18 มีให้เห็นอยู่แถวๆบ้านเรา ที่เมืองเน่ยหู
18.20 แล้วก็จะมีเขียนว่าวงเสี่ยวหู่ตุ้ยอะไรประมาณนั้น
18.22 เป็นรถสำหรับทัวร์คอนเสิร์ตใช่ไหมคะ หรือว่าเป็นรถบรรทุก
18.23 รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์
18.24 (ตัวหนังสือสีเขียวในวงกลม) อาย อาย อาย
18.26 ตู้คอนเทนเนอร์
18.26 รถพ่วง รถพ่วงน่าฟังป๊ะ
18.28 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ในปีนั้นวงเสี่ยวหู่ตุ้ยนำร่องการจัดแสดงคอนเสิร์ตบนรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์เลยเหรอ?
18.29 ผมจะเอาไปฟ้องอู๋ฉีหลง
18.30 ตู้คอนเทนเนอร์
18.31 คุณคิดว่าถ้าประตูตู้คอนเทนเนอร์เปิดออกมา
18.33 พวกเขาทั้งสามคนก็จะอยู่ในนั้นน่ะเหรอ
18.34 เหมือนว่าจะเป็นอย่างงั้นนะ
18.35 ยังไงซะตู้คอนเทนเนอร์อันนั้นก็ปรากฏให้เห็นที่
18.36 ใช่ครับ แล้วพวกเราก็สไลด์ลงมาจากบนนั้นไม่ได้
18.38 พวกคุณทั้งสามคนอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์นั่นตลอดเลยเหรอครับ
18.40 หลังคาตู้คอนเทนเนอร์นั่นมันสไลด์ไม่ลง
18.41 พวกเราก็ขับไปทุกๆที่
18.42 ล้วนใช้แต่เครื่องนั้น
18.43 แล้วพออยู่ในสถานที่ที่ต่างกัน
18.44 ก็จะเพิ่มแผ่นไม้กระดานตรงด้านหน้าอันนึง
18.47 แล้วก็ร้องเลย
18.48 ตู้คอนเทนเนอร์ก็จะเป็นฉากหลังของพวกเรา
18.49 สรุปแล้วในตอนนั้นก็จะเป็นการออกทัวร์แสดงคอนเสิร์ตใช่ไหมครับ
18.52 ตอนนั้นเป็นการออกทัวร์คอนเสิร์ตครับ
18.52 แล้วมีเรื่องสนุกๆบ้างไหมครับ
18.53 ทุกคนเป็นบ้ากันหมดแล้ว
18.54 ก็ ยังถือว่าไม่เลวนะ
18.55 ในตู้คอนเทนเนอร์นี่ ร้อนเป็นบ้าเลย
18.58 สรุปแล้วจะจอดตรงไหนเนี่ยได้มีกำหนดไว้ล่วงหน้าไหมคะ
19.01 ไม่ครับ แต่ก่อนก็จะเป็น
19.02 สถานที่จัดแสดงคอนเสิร์ตก็อยู่ตรงนั้นเลย
19.03 แล้วมันก็จะ
19.04 ขับไปทั่วไต้หวันเลยนะตอนนั้น
19.05 แป๊บนึงนะ ตอนนี้...
19.06 ตอนนี้รถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้าก็ยังมีรูปทรงลักษณะแบบนี้อยู่เลย
19.08 เหมือนว่าพวกเขาจะเป็นผู้คิดค้นนะ
19.09 ผู้ค้นพบ...
19.09 (ตัวหนังสือสีแดงในกรอบ) ผู้ค้นพบแนวคิดรถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้า
19.11 พวกคุณเป็นผู้ค้นพบแนวคิดรถมินิคอนเสิร์ตไฟฟ้าเลยนะเนี่ย โอเค
19.13 ตอนนั้นที่ซูโหย่วเผิงเต้นก็จะเป็นท่านี้ตลอดเลย
19.16 ลูบไล้ตลอด
19.17 ลูบๆ
19.18 ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเรื่องของหลินโป๋หงเนี่ยเรายังถามไม่หมดเลยนะ
19.20 อะไรนะ
19.21 เขายังได้ไปแสดงละครซีรีย์ถึงประเทศญี่ปุ่นเลยเชียวนะ
19.23 ใช่ เรื่องคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา นั่นน่ะ
19.24 คุณเองก็ติดตามข่าวนี้ด้วยเหมือนกันนี่
19.25 คุณจะพูดจบได้ซักทีไหมเนี่ย
19.27 ผมรู้สึกเสียใจจริงๆนะ
19.27 เขาโชคดีสุดๆเลย
19.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดบน) ขอโทษด้วยจริงๆตอนนั้นผม
19.28 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆบรรทัดล่าง) ไม่ควรเผลอซัดคุณไปป้าบนึงเลย
19.33 สรุปแล้วคุณเอาท่านผู้อาวุโสไปวางไว้ตรงไหนกันแน่
19.35 คุณเป็นแค่เด็กใหม่ไม่ใช่เหรอ
19.36 มันหมายความว่ายังไง
19.37 ครับ เป็นเพราะเนื้อเรื่องมันพูดเกี่ยวกับว่า
19.39 มีนักเรียนจากแต่ละประเทศในทวีปเอเชีย
19.42 แล้วก็ไปเข้าเรียนในโรงเรียนอินเตอร์ของประเทศญี่ปุ่น
19.42 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) หลินโป๋หงไม่เพียงแต่ได้ร่วมแสดงในภาพยนตร์ฮอลิวูด แต่ยังได้บินข้ามไปถ่ายภาพยนตร์ซีรีย์ญี่ปุ่นถึงที่ประเทศญี่ปุ่นนู่นเลย?
19.45 แล้วทำไมเขาถึงได้เลือกคุณไปแสดงล่ะ
19.46 (ตัวหนังสือบรรทัดบน) เพราะถ้าเป็นพวกเราไปแสดงเป็นนักเรียน
19.47 (ตัวหนังสือบรรทัดล่าง) ก็คงจะแก่เกินไป
19.52 คุณได้ให้คนอื่นไปสัมภาษณ์แทนหรือเปล่าคะ
19.55 เรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์สน่ะมีนะครับ
19.56 เขาแสดงเก่งมากเลยนะ
19.57 เขาสามารถแสดงออกมาได้หลายแบบมาก
19.58 เพราะฉะนั้นเขาก็นับว่ามีพรสวรรค์เลยน่ะสิ จริงเหรอครับ
20.00 เพราะว่าในตอนที่เราเริ่มแสดง
20.02 ตอนที่ผู้กำกับกำลังฝึกซ้อมกับนักแสดงอยู่นั้น
20.04 เขาก็เล่นเกมอะไรแปลกๆขึ้นมา
20.05 แต่ว่ามันจะเป็นเกมแบบไหนยังไง คุณอธิบายเอาเองละกันนะ
20.07 เล่นยังไงเหรอครับ
20.08 ก็คือจะต้อง...พูดถึงเรื่องราวของตัวเอง
20.11 คุณจะบอกว่าตอนที่เริ่มแสดงภาพยนตร์เรื่องใหม่
20.13 นักแสดงทุกคนจะต้องออกมาพูดถึงเรื่องราวของตนเอง
20.14 ใช่ครับ ตอนนั้นผมอยู่ที่ห้องแต่งตัว
20.16 ตึกมีสองชั้น ผมแต่งตัวอยู่ชั้นล่าง
20.17 พวกเขาก็เล่นเกมแปลกๆพวกนี้อยู่ชั้นบน
20.19 น่ากลัวจัง
20.20 แล้วพวกคุณก็ต้อง...ร่วมเล่นกับเขาด้วยเหรอ
20.21 (ตัวหนังสือสีขาวขอบฟ้าในกรอบ) ก่อนที่หลินโป๋หงจะเข้าร่วมแสดง ผู้กำกับยังฝึกซ้อมกับนักแสดงที่เข้ามาใหม่ทุกคนอีก?
20.22 ไม่ครับ ผมโชคดี จริงๆนะ
20.23 คุณก็ไม่ต้อง
20.24 ฉันอยากเล่นมากเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้
20.26 เพราะฉะนั้นต้องเป็นคนที่เข้ามาใหม่ถึงจะเล่นได้
20.28 จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ เพราะบีบีก็ได้เล่น
20.30 แล้วพวกเราก็
20.32 มีคนนึงนั่งอยู่บนเวที
20.33 แล้วทุกคนก็จะถามคำถามอะไรกับคุณก็ได้
20.34 แล้วคุณก็จะต้องตอบตามตรง
20.36 ใช่ครับ
20.37 ห้าม...คิดเลยเหรอคะ
20.38 ห้ามคิดค่ะ
20.39 แล้วอย่างนี้...คุณถูกถามว่าอะไรบ้าง
20.41 ก็คือต้องตอบโดยสวมคาแรคเตอร์ของบทที่ตัวเองได้รับ
20.44 ในเรื่องคุณรับบทเป็นนักเรียนคนนึง
20.47 ใช่ครับ
20.47 เพราะฉะนั้นคุณก็จะต้องตอบโดยสวมคาแรคเตอร์นักเรียน
20.49 ใช่ครับ แล้วก็อาจจะเป็นเพราะว่าในเรื่องเนี่ย
20.51 ผมไม่มีพ่อไม่มีแม่
20.52 แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่กับลุง
20.53 ใครรับบทเป็นอาเหรอครับ
20.54 ก็คือพี่โหย่วเผิง
20.55 ซูโหย่วเผิงแสดง...
20.57 คุณเหมือนอาตรงไหนล่ะเนี่ย
20.58 ทำไมคุณถึง...เล่นเป็นอาล่ะ
20.59 คุณควรจะเล่นเป็นพี่ชายหรือเปล่า
21.00 (ตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ) ควรจะเล่นเป็นหลานชายของเขาเลยดีกว่า
21.03 คุณนี่ก็พูดซะล้ำอายุมากไปละ
21.05 เป็นเรื่องที่น่าเศร้าของศิลปินไอดอล...
21.08 อาเนี่ยมันไม่ได้ทำร้ายคุณเลยเหรอ
21.10 ไม่นี่ครับ ก็ยังได้อยู่...
21.11 ผมเป็นอาของเขานี่ครับ ก็โอเคนะ
22.13 ทำไมคุณถึงยอมที่จะรับงานนี้ล่ะครับ
21.14 คุณยังเป็นไอดอลอยู่เลยนะ
21.16 อาก็เป็นไอดอลนี่
21.17 ตอนนี้หนุ่มใหญ่รุ่นอากำลังเป็นที่นิยมเลย
21.19 ก็โอเคนะ...
21.21 สรุปแล้วในตอนนั้น... คุณรู้สึกปรับตัวไม่ทันบ้างมั้ย
21.24 ที่มีคนให้คุณรับบทเป็นอา
21.25 ไม่หรอกค่ะ เขายังเรียกฉันว่าน้าเลย
21.27 คุณแสดงเป็นน้า
21.28 คุณเรียกหลินอีเฉินว่าน้าเหรอ
21.30 แถมยังเป็นเธอเองด้วยที่บังคับให้ผมเรียกน้า
21.31 ฉันย้ำเองค่ะ ฉันคิดว่าระดับความอาวุโสของเราไม่เท่ากัน
21.32 แต่หลังจากที่เขาแสดงเรื่องทรานส์ฟอร์มเมอร์ส
21.33 เขาก็ดูเปลี่ยนไปเลยนะ
21.34 จริงด้วย สถานภาพของเขาก็ดูไม่เหมือนเดิมแล้วนะ
21.36 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดบน) งั้นถ้าคุณจะเรียกหลางจูอวิ๋น
21.37 (ตัวหนังสือใหญ่ๆบรรทัดล่าง) ก็ต้องเรียกเป็นท่านผู้เฒ่าหรือเปล่า
21.40 เปล่าครับ...
21.43 เจ๊หลางเป็นผู้ที่คอยดูแลทุกคนจริงๆครับ
21.45 คุณเรียกเธอว่าเจ๊หลาง
21.45 แล้วเรียกหลินอีเฉินน้าเนี่ยนะ
21.46 แค่ในหนังค่ะ
21.47 แค่ในหนังครับ
21.49 โอเค ใช่
21.50 คุณจะต้องไม่พอใจมากแน่ๆเลย
21.50 ถ้าหากพวกเราจะถามเขาอีก
21.51 เกี่ยวกับเรื่องที่เขาไปถ่ายภาพยนตร์ที่ประเทศญี่ปุ่น
21.52 งั้นให้ผมถามเองน่าจะดีกว่านะ
21.54 เฮ้ไปอยู่ญี่ปุ่นมานี่ เป็นยังไงบ้าง
21.56 How’s everything (สบายดีหรือเปล่า)
21.57 ผมก็พูดภาษาอังกฤษได้นะเนี่ย
21.59 เยี่ยมมาก