(http://i209.photobucket.com/albums/bb106/alec_004/5TR5HDSV00B70003.jpg)
25 ม.ค. 2010 การแสดงของเสี่ยวหู่ตุ้ยเกือบร้อยเปอร์เซ็นแล้ว หวังว่าคืนนั้นจะได้รับรางวัล
ทั้งสามให้คำมั่นกับทุกคนว่าจะคว้ารางวัลที่ 1 มาครอง
(บ่าย 2) 24 มกราคม เสี่ยวหู่ตุ้ยทั้งสามก็เร่งรีบเข้าไปที่สถานที่ตั้งของหน่วยการซ้อมเพื่อจะซ้อมกับคนอื่นเป็นรอบสุดท้าย เจ้าหน้าที่ได้เปิดเผยว่า ท่าเต้นของทั้งสามคนนั้นเกือบร้อยเปอร์เซ็นแล้ว พรุ่งนี้ก็จะเข้าไปที่สถานียางซื่อเพื่อให้ปากคำ สำหรับงานซ้อมสองสามวันที่ผ่านมานั้น พวกเขาทำได้ยอดเยี่ยมมาก พวกเขายังเรียกร้องให้ซ้อมอีกหลายรอบ หวังว่าจะสามารถคว้าที่ 1 มาครองให้ได้(รางวัลการร้องเพลง)
(http://i209.photobucket.com/albums/bb106/alec_004/5TR5HI0V00B70003.jpg)
ตอนที่นักข่าวสัมภาษณ์นั้นสังเกตุเห็นว่า นอกจากช่วงจบเพลงแล้วต่ออีกเพลงตรงนั้น ทำนองเพลงทั้งสามเพลงของเสี่ยวหู่ตุ้ยที่จะร้องในคืนวันนั้นนั้นส่วนใหญ่ยังเหมือนเดิม ก็ประมาณว่าของแท้ไม่เคยเปลี่ยน มันแตกต่างจากก่อนหน้านี้ที่มีข่าวว่าจะมีสไตน์ Rap นอกจากนี้ ท่าเต้นของทั้งสามคนก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป เพลง(อ้าย)นั้นก็ยังมีจุดที่ดึงความสนใจคือท่าเต้นภาษามือ และอีกสองเพลงก็ยังคงอนุรักษ์ความเป็น original(ต้นฉบับ) มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้กล่าวว่า เมื่อเห็นทั้งสามคนทั้งร้องทั้งเต้นบนเวที มันจะให้ความรู้สึกถึงการย้อนกลับของเวลา
(http://i209.photobucket.com/albums/bb106/alec_004/5TR5HJJ000B70003.jpg)
ทั้งสามคนถือขวดน้ำแทนไมค์โคโฟน
จริงๆแล้วทั้งสามคนได้สละเวลาที่แน่นเอียดของตัวเองมารวมตัวกันซึ่งมันไม่ง่ายเลย ฉะนั้นทำให้ทุกคนต้องใช้เวลาการซ้อมอย่างกระทัดรัด สำหรับเสี่ยวหู่ตุ้ยที่เข้าสู่วัยกลางคนแล้วเรื่องเวลาต้องกระทัดรัดนั้นคงเป็นอะไรที่ทำให้พวกเขาต้องเครียด ช่วงพักเบรคนั้น โหย่วเผิงได้หยิบเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วไปนั่นพักผ่อน ฉีหลงก็ยังคงเดินไปหาทีมงานแล้วพูดคุยเล่าเรื่องขำๆฟังกัน แต่ทางจื้อเผิงเป็นคนที่เอาจริงเอาจังที่สุดในบรรดาพวกเขา เขาจะซ้อมด้วยตัวเอง และได้ไปปรึกษาพูดคุยกับอาจารย์สอนเต้น สำหรับงานที่จะมาถึงในวันข้างหน้านี้นั้น จะเห็นถึงความตื่นเต้นของเสี่ยวหู่ตุ้ย โดยเฉพาะฉีหลงนั้นที่ไม่กลัวเสียเวลาส่วนตัวของเขา เขาบอกว่า เพื่อจะทำให้ผลงานของคืนวันนั้นออกมาให้ดีที่สุด ถ้าจะให้ดีต้องอยู่ที่ปักกิ่งแล้วซ้อมหลายๆครั้ง
(http://i209.photobucket.com/albums/bb106/alec_004/1264339786403_1264339786403_r.jpg)
25 มกราคม 2010 ชุดการแสดงของเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้นจะสไตน์วัยรุ่น ช่วงการแสดงนั้นจื้อเผิงไม่ค่อยสดใส
วันนี้ (25) เสี่ยวหู่ตุ้ยที่ซ้อมมา 4 วันแล้วจะมีการมาปรากฏตัวที่หอประชุมใหญ่ของสถานียางซื่อ เพียงแค่ให้พูดคุยสัมภาษณ์กับเจ้าหน้าที่และผู้นำของสถานียางซื่อเท่านั้น เมื่อวาน นักข่าวได้ทราบจากคนในวงในว่า เสื้อผ้าที่จะใส่ในวันแสดงที่เป็นประเด็นร้อนนั้นได้มีการพิจารณาแล้ว และทางจื้อเผิงที่เป็นคนที่เซ็กซี่มาตลอดเวลานั้น ไม่รู้ว่าเมื่อวานตอนซ้อมเกิดได้หวนคิดถึงเสี่ยวหู่ตุ้ยในอดีตหรือเปล่า รู้สึกมีซึมๆ เต้นไปไม่นานเห็นมีน้ำตาไหลออกมาให้เห็นด้วย
(http://i209.photobucket.com/albums/bb106/alec_004/1264339810788_1264339810788_r.jpg)
การบันทึกเสียงยิ่งกว่าจรวด แค่ครึ่งชั่วโมงก็เรียบร้อย
วันก่อน เสี่ยวหู่ตุ้ยที่ได้มีการซ้อมมาแล้วหลายวัน ก็ได้เข้าไปห้องอัดร้องเพลง สำหรับการอัดเพลงนั้น ทั้งสามก็รู้สึกตื่นเต้น ในห้องอัดนั้น ทั้งสามต่างก็มีการซ้อมเสียงก่อน จากนั้นก็ได้รวบรวมสมาธิแล้วเริ่มอัดเพลง (ชิงผิงก่อเล่อเหยียน:สวนแห่งความสนุก) (อ้าย:รัก ) (หูเตี๋ยเฟยยา:ผีเสื้อกำลังบิน) ทั้งหมด 3 เพลง ตามที่ทราบ เจ้าหน้าที่อัดเสียงของพวกเขานั้นเป็นอดีตแฟนคลับของพวกเขานั่นเอง
วันนั้นที่เจอเสี่ยวหู่ตุ้ยหน้าตาเขาตื่นเต้นมาก จากนั้นได้ยินเสียงเพลงของเสี่ยวหู่ตุ้ยก็อ้าปากค้างไว้เลย พูดตรงๆ “เสี่ยวหู่ตุ้ยกลับมาแล้ว ยังมีรสชาดและกลิ่นไอของเสี่ยวหู่ตุ้ยไม่เปลี่ยนไปเลย” และเขายังชมเวลาของการอัดของเสี่ยวหู่ตุ้ยว่ารวดเร็วมาก “พวกเขาใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ก็ผ่านแล้ว
การที่นักร้องอัดเสียงแค่รอบเดียวก็ผ่านนั้นไม่ค่อยมีเลย แต่พวกเขานั้นยอดเยี่ยมมาก” ในเวลาที่อัดเสียงนั้นใครที่สภาพจิตใจดีที่สุด บอกตามตรง “จื้อเผิง” ขณะที่อัดนั้นเขาธรรมชาติมากๆ ร้องไปด้วยแล้วทำท่าเต้นของสมัยเสี่ยวหู่ตุ้ยไปด้วย แต่ขณะที่อัดนั้นทั้งสามคนก็ล้วนกระโดดโลดเต้น แล้วยังพูดว่า “การที่พวกเรามารวมตัวกันนั้นไม่ง่ายเลย ควรจะร้องด้วยความดีใจ” ตอนที่โหย่วเผิงขณะที่ให้นักข่าวสัมภาษณ์ก็ได้อุทานออกมาว่า “การซ้อมเพลงและอัดเพลงของวันนี้นั้นทำให้ผมคิดถึง “การฝันร้าย” ของการซ้อมเพลงอัดเพลงของ 20 ปีก่อน
(http://i209.photobucket.com/albums/bb106/alec_004/1264339869679_1264339869679_r.jpg)
หวนคิดถึงอดีต จื้อเผิงน้ำตาคลอเบ้า
เมื่อวาน(24 ม.ค.) เสี่ยวหู่ตุ้ยได้ปรากฏที่สถานียางซื่ออีกครั้ง ได้ร่วมกันซ้อมรายการแสดงกับบรรดานักแสดงกว่า 40 คน ในเวลาที่ซ้อมนั้น จื้อเผิงนั้นน้ำตาเริ่มคลอเบ้า ทางด้านโหย่วเผิงฉีหลงและทีมงานอีกหลายคนได้ไปปลอบใจถามเขา จื้อเผิงใช้มือเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วบอกว่า “ไม่มีไร พอดีเม็ดทรายกระเด็นเข้าตา”
แท้จริงแล้ว ตอนที่ซ้อมเต้นอยู่นั้น จื้อเผิงได้คิดถึงภาพที่สมัยก่อนที่เสี่ยวหู่ตุ้ยเต้นอยู่บนเวที เขาคิดแล้วคิดอีก ทำให้รู้สึกสะเทือนใจ ตอนที่จื้อเผิงได้รับโทรศัพท์จากนักข่าวแล้วบอกว่า “เป็นความทรงจำที่มิอาจลืมได้”
เมื่อวานตอนที่มีการซ้อมรายการนั้น ทางนักข่าวสังเกตุเห็นถึงการแสดงของเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้มีการดัดแปลงอะไรใหม่ๆ นอกจากท่าเต้นที่เปลี่ยนเล็กน้อย ยังมีท่าใหม่ๆเข้ามาเสริมอีกด้วย และทราบจากคนในว่า หลังจากที่ได้ผ่านการดัดแปลงหลายรอบ ชุดที่จะใส่แสดงนั้นก็ได้มีการตัดสินใจว่าจะมีลักษณะแบบไหนอย่างเรียบร้อยแล้ว
ด้วยเหตุที่จะให้เข้ากับบรรยกาศ เข้ากับบุคลิกของแต่ละคนและให้ทันสมัย ทั้งสามต่างก็ได้เลือกรูปแบบเรียบร้อยแล้ว ตามที่ทราบ จื้อเผิงที่ให้ความสำคัญกับการรวมตัวครั้งนั้นเป็นอย่างมากนั้น เขาได้สั่งทำรองเท้าเต้นที่ทำมาจากไทเปเป็นพิเศษคู่หนึ่ง