ALL About Alec SU YOU PENG | รวบรวมผลงานของ ซูโหย่วเผิง > Stage Play

บทความวิพากษ์วิจารณ์ : หอมดอกเบญจมาศ

<< < (2/2)

Chomnath:


ฉากตอนใกล้จะจบ โหย่วเผิงร้องเพลงหนึ่งด้วยเสียงสดๆ ได้รับเสียงปรบมือที่ดังอย่างรวดเร็ว ฉันรู้สึกว่าผู้ชมปรบมือให้เร็วเกินไป
น่าจะนำภาพอารมณ์ที่เสียใจออกมาเยอะหน่อยแล้วหยุดนิดหนึ่งค่อยปรบมือ เพราะถ้ารีบปรบมือแล้ว
อารมณ์อะไรก็หายไปหมด รู้สึกเสียดายนิดๆ
จากภาพรวมแล้ว ฉันรู้สึกว่า(หอมดอกเบญจมาศ)ของบนเวทีดีกว่าในหนังสือ นี่เป็นความรู้สึกส่วนตัว
อาจจะเป็นเพราะบนเวทีได้เพิ่มเติมแรงชีวิต รู้สึกว่านุ่มนวล
อีกอย่างคือได้ขาดรสชาติของเกาหลี ให้เรารู้สึกธรรมชาติหน่อย
ที่จริงส่วนสนทนาก็ยังมีความขยะแขยงหน่อย เขียนออกมาก็คงไม่มีอะไร แต่จะต้องพูดออกมา
ก็จะให้ผู้ชมรู้สึกว่าแปลกๆขยะแขยง ถ้าขัดเกลาอีกนิดก็จะดี



โหย่วเผิงแสดงได้เยี่ยมมาก ฉันชอบมากเขาได้แสดงทั้งสามบทบาทสามตอนแสดงได้เป็นระบบ
หากจะหากระดูกในไข่ ฉันก็ยังรู้สึกว่าเขาแสดงได้ไม่ค่อยละเอียดอ่อน แสดงได้กระด้างไปหน่อย เกร็งไปหน่อย
หวังว่าอีกหลังจากนี้อีกหลายฉากจะได้เห็นถึงการพัฒนาของเขา การสนทนาของเขานั้นที่จริงดีมาก
เพียงแต่พวกเราคุ้นเคยกับเสียงของเขา และเสียงของเขานั้นมีอารมณ์ ยังธรรมชาติ
แต่การพูดบทสนทนาบนเวทีนั้นจะไม่เหมือนการพูดทั่วไป จะต้องพูดชัดๆ ยังต้องให้เทคนิกอีกด้วย
พวกเราฟังแล้วรู้สึกไม่คุ้นหู ก็จะรู้สึกว่าแสร้งนิดๆ
นี่เป็นผลของการเปรียบเทียบ ไม่ใช่ว่าเขาสนทนาได้ไม่ดี
ฉันรู้สึกได้ว่าเขาพูดได้ดี ก็คือบทสนทนาของเขาฉันเกือบจะเข้าใจหมด เมื่อเทียบกับผู้แสดงอีกคนแล้ว
สิ่งที่เขาพูด ฉันแค่เข้าใจครึ่งเดียว
ละครเรื่องนี้แสดงออกมาแล้วก็ยังมีที่ที่จะปรับปรุงให้ดีขึ้น แต่ฉันรู้สึกว่ามันสำเร็จแล้ว
ตลอดเวลาที่แสดงมานั้นไม่มีอะไรที่ต้องติหนิ จังหวะก็ราบรื่นดี

Chomnath:


ความรู้สึกที่นั่งชมอยู่แถวหน้าก็ไม่เหมือนกัน เพราะสามารถเห็นการแสดงออกของผู้แสดงอย่างชัดเจน
ฉะนั้นการได้รับอารมณ์ด้วยกันนั้นก็ดีกว่าข้างหลังตั้งเยอะ ฉันคิดว่าการแสดงออกของโหย่วเผิงนั้นแสดงออกมาให้เห็นได้ดีมาก
การสนทนาบางที่เปลี่ยนไปบ้าง เห็นถึงการที่พวกเขาไม่หยุดที่จะพัฒนาและปรับปรุง ในใจรู้สึกปลื้มมากๆ
มีเพลงประกอบบางอย่าง สามารถเห็นถึงการตอบสนองของโหย่วเผิงกับความรู้สึกบนเวทีนั้นมีระดับมาก




มีละครหนึ่งเรื่องของพระเอกนางเอก ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเจ้าหน้าที่ไฟนั้นส่องไฟได้ไม่ดี
ไม่ได้ส่องไฟถึงตัวของพระเอก หรืออาจเพราะความรู้สึกของผู้ส่องไฟช้า ไม่ทันที่จะส่องไฟตรงนั้น
โหย่วเผิงควรจะเดินไปข้างหน้ากลางเวที แต่เขาสังเกตได้ว่าที่ที่เขายืนนั้นไฟมาไม่ถึง
และแล้วเขาก็รีบถอยหลังไปยืนในจุดที่มีไฟ พวกเรานั่นอยู่ข้างหน้าหน่อย
เห็นถึงสายตาของเขาได้กวาดไปหาพนักงานส่องไฟแล้วได้ตัดสินใจย้ายที่ไปหาแสงไฟ
พนักงานส่องไฟยังต้องใช้เวลาเกือบสิบกว่าวินาทีถึงจะส่องไฟได้ถูกต้อง ฉันรู้สึกว่าไหวพริบของโหย่วเผิงนั้นไวมาก ทั้งยังเฉียบแหลม

Alec Love Me:

Alec Love Me:
http://www.tudou.com/v/G5M4zuorWlE/

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว