-
บทสัมภาษณ์ซูโหย่วเผิง
จากรายการ "ซูโหย่วเผิงมีนัดกับพี่เสี่ยวเยี่ยน"
(มิถุนายน 2002)
https://www.youtube.com/v/?v=sEdA8NlQZzs
https://www.youtube.com/v/?v=SozNBn5j4S4
เสี่ยวเยี่ยนมีนัด
ญ. แขกรับเชิญของเราในวันนี้นั้น ฉันคิดว่าช่วงเวลาที่ F4 ดังนั้น ทุกคนก็มักจะกล่าวว่า อื้ม พวกเขานั้นดังเหมือนกับเสี่ยวหู่ตุ้ยในอดีตเลย ใช่ แล้ววันนี้สมาชิกเสี่ยวหู่ตุ้ยกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ บ้างก็กำลังแสดงถ่ายทำละครยาว บ้างก็กำลังเปิดงานคอนเสริต์ บ้างก็กำลังอยู่ในช่วงที่ยุ่งๆ แท้จริงแล้วแต่ละท่านก็มีความสำเร็จที่ดีมาก และวันนี้พวกเราจะขอต้อนรับท่านหนึ่งมาร่วมรายการ ก็คือ คุณซูโหย่วเผิง
(บรรยาย) กระแสความดังของ F4 นั้นกระหึ่มไปทั่วโลก เมื่อย้อนคิดถึงเสี่ยวหู่ตุ้ยในสิบปีที่แล้วนั้น เป็นศิลปินนักร้องขวัญใจวัยรุ่นวงหนึ่ง ได้ดังระเบิดไปทั่วโดยที่ไม่แพ้วง F4 เลย ศิลปินทั้งสามนั้นก็ล้วนยังสภาพเป็นนักเรียนนักศึกษาอยู่เลย ได้เด่นดังเป็นที่รู้จักกันจากรายการโทรทัศน์หนึ่ง และกระแสนิยมในตอนนั้นดังมากจนช้างก็ชุดไม่อยู่
ปี 1989 ได้มีอัลบั้มแรกของพวกเขา “สวัสดีปีใหม่” และมียอดขายที่ทะลุสองแสนห้าหมื่นแผ่น จากนั้นไม่เพียงได้กลายเป็นอัลบั้มยอดนิยมติดอันดับหนึ่ง ยอดเพลงประสานเสียง ทั้งชื่อเสียงและความนิยมของเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้น ก็ยิ่งเป็นที่นิยมในสังคมของชาวจีนทั่งโลก
และแล้วในปี 1990 เหตุเพราะการเรียนแล้ว โหย่วเผิงได้หยุดงานร้องเพลงไป และทางจื้อเผิงก็ได้ไปเกณฑ์ทหาร แล้ววงเสี่ยวหู่ตุ้ยก็ได้เข้าสู่หนทางต่างคนต่างเดิน สำหรับไกวๆหู่ภาพลักษณ์เด็กเรียนที่ติดฝังใจของผู้คน จบมัธยมปลายแล้วเข้าสู่มหาลัยที่มีชื่อเสียง เขาที่อายุยังน้อยอยู่นั้น เขาที่มีฐานะเป็นทั้งนักศึกษาและศิลปินนั้น ได้กลายเป็นความกดดันช่วงเวลาศึกษาของเขา
ปี 1994 โหย่วเผิงได้ลาออกจากการเรียนที่มหาลัยไต้หวัน และได้เกิดกระแสข่าวด้านลบมากมายในสังคม หลังจากที่ได้เรียนกลับมาจากอังกฤษแล้ว โหย่วเผิงบอกกับตัวเอง เขาอยากจะทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง แต่ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นเห็นว่าน่าจะทำ และภายใต้ความดังของละครเรื่ององค์หญิงกำมะลอนั้น ได้เปิดหนทางใหม่ให้กับโหย่วเผิง แล้วก็ได้หวนกลับไปสู่อาชีพศิลปินอีกครั้งหนึ่ง
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fb0b13ebd.pbw
ญ. ฉะนั้นวันนี้นั้น พวกเราได้นัดโหย่วเผิงอีกครั้งหนึ่ง และจะมาพูดคุยถึงงานในระยะนี้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง พวกเราขอต้อนรับคุณโหย่วเผิง
ผ. สวัสดีทุกท่านครับ สวัสดีพี่เสี่ยวเหยี่ยน
ญ. ยินดีด้วย ยินดีด้วย
ผ. พี่เสี่ยวเหยี่ยน
ญ. สบายดีๆ
ผ. มีอัลบั้มใหม่มา
ญ. อัลบั้มใหม่ นี่คือ “ฝันที่เป็นจริง” ไปเปิดคอนเสริต์ มาแล้ว
ผ. ใช่ครับ แล้วชิ้นนี้นั้นมาจากปักกิ่ง เป็นของที่มีความเป็นไทเฮาอย่างมากเลย
ญ. ชิ้นนี้มันเหมาะเจาะกับเสื้อของฉันจังเลย ดูไปแล้วเหมือนกับว่าจะต้องเลี้ยงอาหารอะไรอย่างนั้นเลย
ผ. ครับๆ แล้วนี่คือกระเป๋า
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F30b253da.pbw
ญ. นี่คือกระเป๋าหรือเนี่ย
ผ. นี่สวยงามมากครับ
ญ. แล้วเป็นกระเป๋าของไทเฮาอีกหรือเปล่าเนี่ย
ผ. อันนี้นั้น เวลาไปซื้อผักซื้อปลาในตลาดก็ใช้ได้
ญ. โอ้ ใช่ๆ
ผ. สวยมากๆครับ
ญ. ใช่ๆๆ ขอบใจ เชิญนั่งๆ เอ้...
ผ. อะไรเหรอ
ญ. เหมือนกับว่าคุณผอมลง
ผ. ใช่ครับ เพราะหน้าใหญ่ไป หลังจะเห็นที่กระจก
ญ. ฮ่าๆๆ คุณหมายความว่าเปิดคอนเสริต์ แล้วจะผอมลงแน่นอนใช่ไหม
ผ. คอนเสริต์ ใช่ครับ เพราะช่วงนั้นก็เข้าฟิตเนส ก็เลยขจัดส่วนเกินออกไปมากมาย
ญ. แล้วขจัดส่วนเกินส่วนไหนออกไปบ้างล่ะ
ผ. เช่น.. พุงหน้าท้องอะไรเป็นต้น
ญ. จริงๆแล้ววันนี้ขณะที่เรากำลังอัดรายการอยู่นั้น แน่นอนพวกเราก็ล้วนดีใจที่เพื่อนเก่าสหายแก่ได้มาพบมาเจอกัน แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งก็คือ คุณอู่ฉีหลงเราได้ข่าวว่าวันนี้นั้น เขายังต้องกลับมาที่ไทเปมารักษาต่อใช่หรือเปล่า
ผ. ใช่ครับ
ญ. ครั้งนี้นั้นอันตรายจริงๆ แล้วคุณรู้ไหมระยะนี้คุณทั้งสามคนนั้น อู่ฉีหลงนั้น เขาได้ตกลงมาจากเวทีใช่หรือเปล่า
ผ. ไม่ใช่ครับ เขาคือตอนที่ถ่ายภาพยนตร์นั้น ตกลงมาจากเหมือนกับว่าจาก จากแท่นที่สูงตกลงมา น่าจะอย่างนั้น
ญ. เฉินจื้อเผิงรู้สึกว่าถูกกระทบที่สมอง
ผ. จื้อเผิง จริงหรือ
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Ff0a766e5.pbw
ญ. ใช่ กระแทกถูกแผ่นเหล็ก
ผ. เหรอ จริงๆอ่ะ
ญ. ใช่ อยากหัวเราะแต่หัวเราะไม่ออก
ผ. ผมเองก็เคล็ดเหมือนกัน
ญ. คุณก็เคล็ด
ผ. สามวันก่อน เพราะจุดปวดจุดเก่าของผม หลังไหล่ผมนั้นปวดขึ้นมา จากนั้นวันนั้นคอผม เมื่อตอนเช้าตื่นขึ้นมาแล้วหันไปมองที่กระจก แล้วมันก็เคล็ดจนขยับไม่ได้เลย
ญ. และวันนี้ฉันพึ่งดูข่าวข่าวหนึ่ง และได้เห็นข่าวที่เกี่ยวกับคุณ แต่ว่าเรื่องนี้นั้น ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี คุณต้องดูแลสองบ้านใช่ไหม? คุณอ่านหนังสือพิมพ์ของวันนี้หรือยัง?
ผ. ก็เปิดอ่านผ่านๆไปอยู่ ไม่ใช่สองบ้าน จริงๆคือต่างคนต่างอยู่ แต่ว่าต่างคนก็ไม่มีบ้านอื่นอีก
ญ. ฉะนั้นคุณก็จะต้องดูแลบ้านที่ต่างคนต่างอยู่สองหลังด้วยกัน
ผ. ใช่ครับ
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F2b22b929.pbw
ญ. ลำบากคุณแล้ว
ผ. หลายปีแล้วล่ะ เมื่อก่อนตลอดเวลาผมก็ไม่พูดเรื่องนี้ เพราะว่า
ญ. ฉันจำได้ว่าคุณแม่คุณนั้นเป็นอาจารย์ใช่ไหม
ผ. ใช่คุณแม่เป็นอาจารย์
ญ.คุณกับแม่นั้นสนิทกันมาก
ผ. ถูกต้องครับ ผมกับคุณแม่นั้นสนิทกันมากๆ
ญ. สนิทกันใช่ไหม แล้วหลายปีมานี้คุณไปโน่นไปนี่ แล้วแม่ไปเป็นเพื่อนคุณไหม หรือว่าคุณไปคนเดียว
ผ. ผมตัวคนเดียว
ญ. เห็นได้ว่าคุณนั้นดูแลตัวเองได้จริงๆ
ผ. ก็ฝึกฝนมา
ญ. เก่งจริงๆ
ผ. เมื่อก่อนนั้นไม่เป็นอย่างนี้ พี่เสี่ยวเหยียนพี่น่าจะรู้ดี ตอนหลังเหตุเพราะว่าตัวเองต้องออกไปถ่ายละคร แล้วค่อยๆฝึกฝน
ญ. จริงๆแล้วตอนั้นคุณยังไม่ค่อยโต ใช่หรือเปล่า
ผ. ตอนไหนหรือ
ญ. ตอนถ่ายละคร
ผ. ตอนถ่ายละครองค์หญิงกำมะลอหรือ นี่เป็นรูปถ่ายเรียนจบสมัยเด็กๆ
ญ. ฉันชอบภาพนั้นมากๆ ภาพนั้นเป็น
ผ. รูปขวาบนหรือ
ญ. ใช่ๆๆ
ผ. อนุบาล วันนั้นเป็นอีสุกอีใส แล้วก็เลยน่าเกลียดมากๆ
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F1d1bdd78.pbw
ญ. แล้วรูปด้านขวาล่ะ รูปนั้นดูแล้วเหมือน
ผ. รูปนั้นตอนจบประถมศึกษา
ญ. คุณดูซิ ตอนจบประถมศึกษาก็ส่อแววหนอนหนังสือเลย
ผ. ใช่ เมื่อก่อนผมเป็นอย่างนั้น ผมเป็น
ญ. ใช่หรือ
ผ. จริงๆ
ญ. คุณเป็นอย่างนั้นจริงหรือ
ผ. ใช่
ญ. ฉันจำได้ว่าตั้งแต่วันแรกที่ฉันรู้จักคุณ คุณนั้นไม่ใช่หนอนหนังสือแล้ว วันแรกที่ฉันรู้จักคุณนั้น คุณสอบเข้าได้ยัง
ผ. ก็พึ่งสอบเข้าได้ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่กำลังรับสมัคร
ญ. มัธยมปลายหรือเปล่า หรือว่าเป็นช่วงจบ ม.สาม
ผ. ก็คือช่วงที่จบ ม.สาม แล้วมาสมัคร ม.สี่
ญ. ใช่ๆๆ มาสมัครแล้ว ฉันจำเขาได้ว่าเขาเป็นคนหนึ่งที่เต้นไม่เป็นเลย แต่ก็ต้องเป็นคนที่จะต้องเต้น เขาเป็นคนที่กล้าหาญมากๆอะไรอย่างนี้ แล้วก็ใสมากๆ แต่ก็เกเรมาก
ผ. ใช่ อยากรู้อยากเห็นอะไรอย่างนี้ ตื่นเต้นสนใจหลายๆอย่าง
ญ. ใช่ เป็นคนที่อยากรู้อยากเห็น แล้วเป็นคนน่ารำคาญอะไรอย่างนี้ แต่ว่าคุณลองจิตนาการดูว่ามันเป็นลักษณะอย่างนั้น คุณดูสิ น่าจะเหมือนหน้ารูปนี้
ผ. นี่เป็นรูปจบมัธยม ตอนนั้นก็เริ่มใส่แว่นแล้ว เพราะว่าสายตาผมนั้นสั้นมากๆ ใส่แว่นสายตาสั้น
ญ. สายตาคุณสั้นพันกว่าใช่หรือเปล่า
ผ. ใช่ครับ ก็พึ่งผ่าตัดไปไม่นานนี้เอง
ญ แล้วตอนนี้ล่ะ ฉันคือใคร ฉันชูนิ้วกี่นิ้ว
ผ. อื่ม ห้านิ้วมั้ง
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F13e561d6.pbw
ญ. แล้วตอนนี้โอเคหรือยัง
ผ. ตอนนี้สายตาก็ยังไม่ปกติ แต่ก็ดีกล่าวเก่าเยอะแล้ว
ญ. ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนนั้นเขาเป็นคนที่สายตาสั้นกว่าพัน ฉันแทบไม่กล้าเชื่อเลย เพราะว่าพวกเราต่างก็รู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะพวกเราไม่เคยมีเพื่อนที่สายตาสั้นพันองค์ศาอย่างนี้เลย จะว่ามากที่สุดก็แค่สี่ร้อยเอง หากว่าเอาแว่นคุณออกนั้นคุณคงมองอะไรไม่เห็นเลยใช่ไหม
ผ. ใช่ครับ ก็คือแผ่นภาพทดสอบสายตานั้น สองวงที่อยู่ข้างบนนั้น ก็คือสองวงกลมใหญ่ๆที่อยู่ข้างบนก็ยังเห็นไม่ชัดเลย เพราะว่าตาผมยังมีแสงกระพริบด้วย
ญ. ฉะนั้นหากว่าถอดมันออกมาแล้ว คุณเต้นอยู่บนเวทีก็คงจะมองไม่เห็นอะไรเลย หากว่าไม่ได้ใส่คอนแทกแลน ฉะนั้นคุณในสมัยนั้น โอ้.. คุณดูซิ วันนั้นนะ ฉันได้สัมภาษณ์ใคร สัมภาษณ์ฮวงฮวง
ผ. จริงหรือ
ญ. ลูกของเธอนั้นโตแล้ว ฉะนั้นแค่พริบตาเดียวเท่านั้น ในโลกใบนี้ก็ได้เปลี่ยนแปลงไปมากมาย
ผ. ใช่แล้ว
ญ. เหมือนกับอู่ฉีหลง ตอนนี้แฟนสาวของอู่ฉีหลงคือใคร
ผ. ได้ยินว่าเป็นหนาหย่าซู
ญ. ใช่ ชื่อนี้ฉันจำยังไงก็จำไม่ค่อยได้ เธอไม่ใช่เป็นคนมาเลเซียหรือ
ผ. ไม่ใช่ๆ เธอเป็นชาวยูนาน เป็นสาวยูนาน
ญ. ฮ้า ฉันคิดตลอดว่าเธอเป็นคนมาเลเซีย ฉันยังคิดว่า เขาได้คบกับหญิงสาวชาวมาเลเซียคนหนึ่ง สรุปแล้วไม่ใช่
ผ. ไม่ใช่ครับ
ญ . แต่ว่าเป็นสาวยูนาน แสดงว่าสวยงามมากล่ะซิ
ผ. อื่ม ใช่ สวยเด่นจริงๆ
ญ. สวยเด่น แล้วคุณเคยเห็นเธอไหม
ผ. ผมเห็นเธอในหนังสือพิมพ์เท่านั้นเอง
ญ . คุณรู้จักเธอไหม
ผ. ไม่รู้จักครับ
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F4c8c8de9.pbw
ญ. จื้อเผิงนั้น ครั้งที่แล้วที่ฉันได้สัมภาษณ์เขา ตอนนั้นเขามาร่วมงานการแสดงละครเวที นั่นก็ไม่เลวนะ ได้มาร่วมแสดงในด้านละครเพลง เพียงแต่สิ่งเดียวที่ทำให้ฉันติดคิด คือหลายปีก่อนได้เจอเธอ เธอเป็นพวกประเภทที่ทำงานรายเดือน ตอนที่เธอเดินเข้ามานั้นก็เห็นถึงสไตล์ของเธอเป็นอย่างนั้นเลย
ผ. แบบสบายๆ
ญ. แล้วเธอสวมเสื้อที่เรดี้มากๆ
ผ. เป็นพวกทำงานออฟฟิศอะไรอย่างนั้น
ญ. ยิ่งกว่านั้นคือเป็นพวกทำงานออฟฟิศที่ จ๋า..เลยอะไรอย่างนั้น คุณถือว่าเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงมากที่สุดหรือเปล่า
ผ. ไม่หรอกมั้ง คุณดูซิยังมีหงไหเอ๋อที่เปลียนไปมากกว่าอีก ถูกไหม จริงๆ แม้จะรุ่นเดียวกัน แต่ชะตากรรมต่างกัน คุณดูเจียวเจียว อาเลี่ยง พวกเราล้วนร่วมรุ่นกัน
ญ. หากจะว่ากันจริงๆแล้ว เจียวเจียว อาเลี่ยง ยังมีหงไหเอ๋อ ยังมีพวกคุณด้วย คนที่เปลี่ยนไปมากที่สุดนั้น เป็นหงไหเอ๋อจริงๆ ใช่ไหม
ผ. เพราะว่าพวกเขาอาจจะ หลังจากที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับวงการนี้ แล้วเส้นทางชีวิตของพวกเขาก็เดินได้ไกลกว่า
ญ. บางคนที่มีความเกี่ยวข้องกับงานนี้ก็มีเปลี่ยนเหมือนกัน
ผ. ใครล่ะ
ญ. จางเค่อเอ๋อ
ผ. อื่ม ใช่ๆ
ญ. เขาจะเหมือนกับนักธุรกิจ เป็นนักธุระกิจจ๋าเลย ฮ่าๆ เลาล่ะ ฉันคิดว่าระยะนี้โหย่วเผิงนั้น ใช้เวลาส่วนใหญ่ที่จะอยู่ในประเทศจีน ใช่หรือเปล่า
ผ. เหตุเพราะหน้าที่การงาน เพราะว่างานภาพยนตร์โบราณนั้นส่วนมากแล้วจะต้องไปถ่ายทำกันที่จีน
ญ. ถ่ายเรื่องหลูจิงฉีนั้นพวกคุณไปถ่ายเมื่อไหร่กัน
ผ. ปีที่แล้ว
ญ. ปีที่แล้ว
ผ. ตอนปีที่แล้วเอง
ญ . ลำบากมากๆไหม
ผ. จริงๆแล้วการงานแสดงนั้นลำบากมากๆเหมือนกัน
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F51cd5c40.pbw
ญ. การแสดงก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ ฉันยังจำได้ว่าตอนที่พวกคุณ พวกคุณสามคน ครั้งแรกที่จะไปถ่ายทำที่จีนนั้น ช่วงนั้นได้กลับมาหนหนึ่ง
ผ. คุณชวนเราไปกินเลี้ยงอาหารเยอรมันนิ ผมจะต้องพูดให้ได้ว่า พี่เสี่ยวเยี่ยนนั้นดีต่อพวกเรามากๆ
ญ. ไม่หรอก ๆ ฉันรู้สึกว่าครั้งนั้นที่ไปทานข้าวด้วยกันก็มีประเภทว่า สิ้นสุดไปอีกช่วงหนึ่ง แล้วมีการเริ่มต้นอีกช่วงสมัยหนึ่ง แล้วเป็นการทานข้าวเพื่อการอวยพรอะไรอย่างนั้น ฉันดูสถานการณ์ของพวกคุณแล้ว เพราะว่าจริงๆแล้ว ตอนนั้นฉันรู้สึกว่า ครั้งนี้ที่ไปนั้นประสบความสำเร็จมากๆ ฉันเองก็คงจะไม่มีโอกาสได้เจอพวกคุณ เพราะว่าพวกคุณคงจะมีงานเยอะและยุ่ง สมมุติว่าพวกคุณแสดงแล้วยังนะ หากว่าไม่ดังล่ะ
ผ. ใช่ แม้แต่หนทางสุดท้ายให้เดินก็คงจะไม่มีให้ ก็เป็นอย่างนี้
ญ. ตอนนั้นพวกคุณทุ่มสุดๆเลย ก็คือพวกคุณก็คงจะเปลี่ยนเป็นอาชีพอื่นไป นั่นก็จะยิ่งทำให้ให้เราได้เจอกันน้อยลงไป ฉะนั้นครั้งนั้นฉันเลยอยากจะรวบรวมพวกเราทุกคน มาร่วมกันรับประทานอาหารสักครั้ง จริงๆแล้วตอนนั้นก็จะรู้สึกว่า ก็เหมือนกับว่างานจบการศึกษาอะไรอย่างนั้น เพราะว่าทุกคนต่างคนก็ต่างจะเดินไปอีกเส้นทางหนึ่งของตน ก็อยากจะฟังบรรยากาศการถ่ายทำของพวกคุณเป็นอย่างไร แต่ว่าอย่างไรก็ตามฉันก็คิดว่า เส้นทางการแสดงนั้นเป็นเส้นทางที่เลือกเดินได้ถูกต้องแล้ว
ผ. มันอัศจรรย์จริงๆ
ญ. ยังจำได้ไหม ครั้งแรก ที่พวกคุณทั้งสามคนได้เต้นนั้น โหย่วเผิงนั้นจะให้ท่าที่แปลกๆกับคนอื่นอยู่เรื่อยเลย
ผ. แต่เด็กก็เป็นอย่างนี้แล้ว เห็นไหม โดดไม่ขึ้นตลอดเลย
ญ.เอ้ ทำไมคุณร้องไห้มากขนาดนี้ล่ะ?
ผ. ไม่หรอกทันใดนั้นผม ทันใดนั้นรู้สึกว่า จากนั้นก็ร้องไม่หยุดเลย
ญ.แล้วการเรียนก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เรียนอีก นี่เป็นการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่มาก แล้วคุณแม่เห็นด้วยไหม?ฉันรู้สึกว่าปกติแล้วคุณก็เป็นคนหนึ่งที่ร่าเริง
ผ. ใช่ครับ เดิมที่ก็เป็นอย่างนี้
ญ.พวกเราสร้างความกดดันให้คุณหรือเปล่า? คุณมีเรื่องราวรักแรกนี่นา ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไร? หลังจากที่คุณสอบติดมหาลัยไต้หวันแล้ว ฉันนั้นก็รู้สึกอยู่ตลอดว่า คุณน่าจะต้องมีเพื่อนหญิงคนหนึ่งมาช่วยคุณทำการบ้าน ...........
(ตอนสัมภาษณ์จริง)มีดนตรี.....
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/3-28.jpg)
ญ. ฉะนั้นครั้งนั้นฉันก็ได้รวบร่วมทุกคน มานั่งทานข้าวด้วยกันสักมื้อหนึ่ง จริงๆแล้วตอนนั้นก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่งคือ เหมือนกับเป็นการฉลองพิธีจบอะไรอย่างนั้น เพราะว่าทุกคนนั้นก็เหมือนกับว่าจะต้องเดินไปอีกขั้นหนึ่ง อีกอย่างก็คืออยากจะรับฟังว่าการแสดงของพวกคุณนั้นเป็นอย่างไรบ้าง อย่างไรก็ตามจริงๆแล้วตัวเองก็คิดว่า การที่จะเลือกเส้นทางแสดงนั้นก็เป็นการเลือกที่ถูกต้องแล้ว
ผ. ใช่ครับ จริงๆแล้วยังถือว่าตอนนั้นพวกเรานั้นก้าวเข้าไปเร็วไปหน่อย
ญ. ก้าวสู่เส้นทานนี้เร็ว โดยเฉพาะคิดว่ายังประสบความสำเร็จด้วย
ผ. ใช่ครับ จริงๆแล้วตอนนั้นก็ยังคิดไม่ถึง ยังไม่เคยคิดว่าเส้นทางของภาพยนตร์นั้น ตอนหลังการตลาดกลับไม่สู้ดีเลย และคิดไม่ถึงว่าการทำเพลงก็ไม่ดีเหมือนกัน ฉะนั้นกลับกลายเป็นว่าเข้าสู่เส้นทางเร็ว และตอนนี้นั้นงานด้านภาพยนตร์และด้านการทำเพลงนั้นกลับกลายเป็นที่ที่นิยมกันมาก พวกเราก็เสมือนรุ่นเบิกทางอะไรอย่างนั้น
ญ. พวกคุณก็นับว่าเป็นผู้บุกเบิกทางเลย อย่างไรก็ตามในตอนนั้นฉันเองก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ดี เพราะว่าพวกคุณก็เป็นผู้มีชื่อเสียงในจีน และเป็นที่รู้จักของสังคมเป็นอย่างมาก เสมือนเป็นการรับช่วงไม่ทิ้งช่วง เมื่อเวลามันผ่านไปนานๆ หากว่าคุณไม่สานต่อไปเรื่อยๆ พวกคุณก็จะขาดช่วงไป ก็จะห่างหายไปเลย ก็จะต่อกันไม่ได้อีก
ผ. ใช่ๆๆ
ญ. เอาล่ะ พวกเรามาดูกัน จริงๆแล้วการที่ย่างสู่วงการแสดงที่เร็วนั้น หากว่าตอนเด็กนั้นอ้วน พวกเราก็ไม่ถือว่าอ้วน แต่ว่าสามารถที่จะมีผลงานที่ดีนั้น นี่เป็นสิ่งที่จะรักษาต่อไปเรื่อยๆ นี่เป็นงานอะไร
ผ. คอนเสิร์ตไจ้เจี้ยน(แล้วพบกันใหม่) บ้างก็ร้องไห้บ้างก็น้ำตาคลอ
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F2e861b21.pbw
ญ. ตอนนั้นคุณคือ
ผ. คุณก็มาร่วมด้วยนี่นา
ญ. แน่นอน ฉันมาร่วมด้วย ฉันมาแน่นอน
ผ. ตอนนั้นเป็นช่วงที่จื้อเผิงจะไปเกณฑ์ทหาร
ญ. จื้อเผิงจะไปเกณฑ์ทหารใช่ๆๆ แล้วคุณจบการศึกษายัง?
ผ. ผมก็เพิ่งสอบเข้ามหาลัยไต้หวันพอดี เป็นช่วงเวลาที่เพิ่งเสร็จงานที่จีน แล้วเขาก็จะไปเกณฑ์ทหารน่าทึ่งมากๆเลย
ญ. ฉันยังจำได้ว่าครั้งแรกที่พวกคุณออกมาเต้นนั้นคุณได้ให้ท่าแปลกๆกับคนอื่นอยู่เรื่อยเลย
ผ. เป็นสไตน์ที่เป็นเอกลักษณ์นะ
ญ. ไม่ผิดเลย ทั้งสามคนต้องเต้นในท่าเดียวกัน แต่คุณกลับไม่เหมือนคนอื่น
ผ. แต่เด็กก็เป็นอย่างนี้แหล่ะฮ่าๆๆ
ญ. จริงๆ แล้วบรรดาในกลุ่มนั้น คุณลองมองดูนะ อู่ฉีหลงเหมือนจะเป็นลักษณะพี่ใหญ่
ผ. บุคลิกภาพของแต่ละคนก็คงไม่เหมือนกันแหล่ะ
ญ. ฉันคิดว่าผู้หญิงนั้นจะเปลี่ยนไปได้เร็ว เพราะถ้าแต่งงานแล้ว มีลูกแล้วก็จะเปลี่ยนไปเร็วมากๆ แล้วพวกคุณสามคนก็จะดูสูงขึ้น โตขึ้น
ผ. ดูโดดไม่ขึ้นเต้นไม่ทันตลอดเลย
ญ. ฮ่าๆๆๆ (คุณหัวเราะดังมากไปแล้วนะ)ไม่หรอก คุณนั้นจะช้ากว่าคนอื่นตลอดเลย แต่ว่างานคอนเสิร์ตครั้งนี้นั้น ฉันดูจากข่าวแล้วรู้สึกว่า.. เอ้.. มีเสียงชมด้วย ไม่เหมือนเดิมแล้ว มีการเตรียมตัวนานไหม?
ผ. ใช่ จะมั่วๆไปไม่ได้
ญ. ถ้าเต้นสามคนก็พอดำน้ำไปได้
ผ. คุณหมายความว่าอะไร
ญ. ก็คือถ้าสามคนก็สามารถผิดนิดผิดหน่อยได้ แต่ถ้าเต้นคนเดียวก็จะไม่ได้แล้ว
ผ. ใช่ๆๆๆ จริงๆแล้วตอนนี้นั้นก็จะไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะมาตรฐานของการเต้นนั้นมันสูงขึ้นมากแล้ว
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F5fc19dcf.pbw
ญ. ฉันยังจำได้ว่าตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่พวกคุณสามคนไปที่จีน ไปถึงปักกิ่งแล้วบอกว่าที่ปักกิ่งแสดงได้ดี
ผ. ตอนนั้นอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ก็บอกว่าที่ปักกิ่งดี และอยู่ที่ปักกิ่งก็บอกว่าเซี่ยงไฮ้ดี
ญ. จริงๆแล้วตอนนั้นเป็นที่ตกใจของผู้คนเป็นอย่างมาก เพราะพวกคุณเป็นพวกแรกที่มาจากต่างถิ่น
ผ. เป็นวงแรกเลย ที่ไปเปิดงานคอนเสิร์ดที่จีนซึ่งเป็นวงของไต้หวัน
ญ. ฉะนั้นแฟนๆที่จีนของคุณนั้น ก็น่าจะเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว
ผ. เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว อย่างที่ผมอยู่ทางนี้ จริงๆนะ เหมือนกับว่าผมเองก็เป็นผู้อาวุโสอะไรอย่างนั้น ตอนนั้นที่ผมเข้าไปแต่งหน้าในห้องแต่งหน้า แล้วทีมงานแต่งหน้าเหล่านั้น มีวันหนึ่งพวกเขาร่วมกัน ร้องเพลงชิงผิงก่อทั้งส่ายตัวไปมาอย่างนี้ต่อหน้าผมแล้วว่า “ว้าในตอนนั้นนะ ในโรงเรียนพวกเราทุกคนล้วนดูเสี่ยวหู่ตุ้ย แล้วบอกว่ามาๆ พวกเรามาเต้นด้วยกัน มามาร้องด้วยกัน ” อะไรอย่างนี้ จนผมเองก็ไม่รู้จะวางตัวอย่างไร จริงๆแล้วก็ได้ร่วมโตด้วยกันมากับคนรุ่นนั้น
ญ. จริงๆแล้วใช่ๆน้อ คุณก็น่าจะถือว่า คนที่มีอายุประมาณ 21,22 คนรุ่นนี้ที่คุณได้ร่วมโตมากับพวกเขา ใช่ไหม เป็นช่วงเวลาสิบปี อ้าว คุณทำไมร้องไห้ขนาดนี้
ผ. ไม่หรอก ตัวเองก็คิดขึ้นมาทันใดว่า ต่อไปคงจะไม่มีโอกาสจะขึ้นมาร้องเพลงบนเวทีอีกแล้วล่ะ ตอนนั้นก็เลยร้องอย่างไม่หยุดเลย
ญ. โดยเฉพาะตอนนั้นยังไม่เข้าวงการแสดง ฉะนั้นเวลาร้องไห้ก็ร้องออกมาเสียงดังๆ และร้องแบบไม่มีเทคนิก ไม่ให้น้ำตานั้นไหลออกไปข้างๆ น้ำมูกก็ไหลด้วย
ผ. ตอนนั้นเหมือนกับเด็กมากๆ ร้องออกมาสุดๆเลย เจ็บปวดใจมากๆ เสียใจมากๆ
ญ. เจ็บปวดใจมากๆ จริงๆแล้วตอนนั้นก็เหมือนกับตอนพิธีจบที่โรงเรียน เหมือนกับว่าต้องจากโรงเรียนไปแล้ว อย่างไรก็ตามช่วงนั้นก็ถือว่าเป็นช่วงหนึ่งของชีวิต และสิ่งที่ฉันปวดใจก็คือ พวกคุณก็จะไม่อยู่ที่โรงเรียนแล้ว จริงๆแล้วเริ่มแรกนั้น ก็ดูพวกคุณเสมือนกับเด็กๆ และด้านการแสดงก็ไม่เคยเจอปัญหาที่หนักๆ ที่เหนื่อยหน่อยก็น่าจะเป็น ก็คือ เสื้อผ้าหาย ลืมร้องเท้า ก็จะมีแต่ปัญหาเหล่านี้เอง หรือว่าตอนนอนสาย ก็ประมาณอย่างนี้ แต่ว่าตอนหลังนี้ ฉันรู้สึกว่า พวกคุณก็จะต้องเผชิญจริงๆ หรือว่าจะเข้าสู่วงการแสดงจริงๆจังๆ จะเดินเส้นทางนี้จริงๆหรือ หรือว่าพวกคุณจะเริ่มการเรียนใหม่ ฉันคิดว่าก็คือจะต้องเริ่มคิดทิศทางชีวิตของตัวเอง
ผ. ใช่ เริ่มจากตอนนั้นก็จะต้องมีหน้าที่รับผิดชอบที่สูงขึ้น
ญ. อื่ม จริงๆแล้ว คุณได้ตัดสินใจตัวเองเมื่อไหร่ ก็คือ จะไม่ไปคิดอย่างอื่น ก็คือจะตั้งใจทำอาชีพนี้ต่อไป ฉันจำได้ว่าตอนนั้นคุณก็ยังรับงานแสดงอยู่ อะไรอย่างนั้น(ใช่ครับ) เช่นด้านการเรียนนั้นคุณตัดสินใจไม่เรียนต่อไปแล้ว นี่เป็นเรื่องใหญ่มากๆในการตัดสินใจนะ (ใช่ครับ) แล้วคุณแม่เห็นด้วยไหม?
ผ. เห็นด้วยครับ เพราะว่าท่านรู้ว่าเวลานั้นผมลำบากทรมานมากๆ ก็คือไม่สามารถที่จะตอบสนองการเรียนได้ จริงๆแล้วทางโรงเรียนนั้นดีต่อผมมากๆ เพราะขวัญใจในเวลานั้นเป็นอะไรที่สุดยอดที่สุด ตอนนั้นไม่มีใครรู้นิสัยแท้จริงของพวกเขาว่าเป็นอย่าง หรือว่ามีจุดอ่อนจุดด้อยอะไร โดยเฉพาะไกวๆหู่ ฉะนั้นแท้จริงแล้วตอนนั้นผมเองนั้นก็ลำบากใจมากๆ แต่ว่าสำหรับทางบ้านแล้วรู้หมดทุกอย่าง ฉะนั้น หลังจากนั้นผมเลยตัดสินใจลาออก
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/504332103ff611f035ce35519ac803b4a2d19ce38436e8aa_238_6flv_002291583.jpg)
ญ. ทุกคนก็จะถามฉันว่า ไกวๆหู่นั้นเป็นเด็กดีจริงหรือเปล่า? ฉันก็บอกว่า หากคุณว่าเด็กที่ดื้อคนหนึ่งนั้น แล้วนิยามของคำว่าดื้อนั้นคืออะไร เขาจะต้องทำผิด หรือว่าแค่เกเร เพราะว่าการทำผิดการการเกเรนั้นมันต่างกัน ฉันเลยตอบว่าก็น่าจะถือว่าโอเค แล้วคุณลองพูดซิว่าเขาอยู่ในโรงเรียนนั้น มีนิสัยที่นิ่งๆหรือเปล่า บุคลิกที่นิ่งๆไม่พูดไม่จานั้น ก็ทำสิ่งที่ผิดได้เหมือนกันนี่ ใครจะไปรู้ แล้วคุณคิดว่าไกวๆหู่นั้นจะเป็นอย่างไร สำหรับฉันแล้ว ปกติกแล้วคุณก็เป็นคนหนึ่งทีร่าเริงแจ่มใสดี
ผ. ใช่ครับ เดิมทีก็เป็นอย่างนี้
ญ. พวกเราสร้างความกดดันให้กับคุณหรือเปล่า
ผ .อื่ม จริงๆแล้วทางบริษัทก็ไม่มีนะ
ญ. ถูกภายนอกกดดัน
ผ. ตอนนั้นผมเองก็ถูกกดดันเหมือนกัน เพราะว่าทุกคนต่างก็คาดหวังผมสูง มองผมในสายตาอย่างนั้น ตอนหลังตัวเ องก็ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งพยายามทำตัวเองให้เหมือนกับอย่างนั้น หวังว่าตัวเองจะสามารถทำถึงจุดที่คนอื่นคาดหวังไว้
ญ. ก็คือแคร์สายตาของคนอื่นที่มองคุณเป็นอย่างมาก ใช่หรือเปล่า?
ผ. ใช่ครับ ไม่อยากจะให้คนอื่นต้องผิดหวัง ฉะนั้นก็คือ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเดินเข้าไปในกรอกนั้น จนมาถึงช่วงหลังก็ทำไม่ได้จริงๆ
ญ. ฉันได้อ่านข่าวสารมาบ้าง ได้เขียนไว้ว่า คุณมีรักแรกด้วย ทำไมฉันไม่รู้เลย เรื่องเหล่านี้นั้นฉันเองก็รู้น้อยมาก
ผ. อ้อ ใช่ครับ ก็ตอนอายุสิบแปด
ญ. จริงๆหรือ ตอนที่คุณอยู่เจี้ยนจงมีแฟนด้วยหรือ ไม่มีไม่ใช่หรือ
ผ. ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ก่อนจะสอบเข้ามหาลัย ทุกคนล้วนไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด เป็นห้องสมุดของหยางเจีย
ญ. ถึงว่าทำไมคุณขยันขนาดนั้น
ผ. หาๆ ...โอซวยแล้ว... อื่มใช่ครับตอนนั้นก็คือ เพิ่มจะได้มีเวลาคลุกคลีกับผู้หญิงเยอะหน่อย ตอนนั้นผมรู้สึกว่า ในนั้นมีผู้หญิงที่น่ารักมากอยู่คนหนึ่ง
ญ. สาวมากๆ
ผ. ฉะนั้นก็รู้สึกว่า ใช่ครับ โอ้สวรรค์ ประมาณนั้น และเธอก็เป็นเด็กดีมากๆ ตอนนั้นผมจะรู้สึกว่า ผู้หญิงที่สวยๆอย่างนี้นั้นต้องมีคนมาจีบเยอะแน่นอน ไม่ปลอดภัยแน่นอนเลยอย่างนี้ แต่ว่าเธอเป็นคนดีจริงๆ เธอดีมากๆ
ญ. ตอนนั้นคุณก็เป็นไกวๆหู่แล้วนิ
ผ. ใช่ครับ โดยเฉพาะการจะมีข่าวอย่างานั้นนั้นไม่สามารถจะเปิดเผยได้เลย
ญ. ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่สามารถจะเปิดเผยอย่างนั้นได้เหมือนกัน
ผ. อื่ม.. ตอนนี้ก็ยังถือว่าดีกว่าหน่อยแล้วครับ ในตอนนั้น ก็เหมือนกับว่าไปทำให้เธอลำบากใจมากเหมือนกัน
ญ. แล้วคุณเคยอิจฉาอู่ฉีหลงหรือเปล่า
ผ. อิจฉาอะไรหรือ?
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/504332103ff611f035ce35519ac803b4a2d19ce38436e8aa_238_6flv_002416250.jpg)
ญ. ก็เขามีแฟน
ผ. คุณหมายถึงเรื่องความรัก (ใช่ๆๆ)คุณว่า ผมคิดว่าเรื่องนี้นั้น มันทำให้ส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงานของเขาด้วย คุณจะบอกว่าไม่ส่งผลกระทบด้านลบก็ไม่ได้นะ ตอนนั้นเขาเพิ่งคบกับ ไฉ่เจ้าเฟิง ได้เปิดตัวในตอนนั้น งานทุกอย่างของเขานั้นก็จะเป็นข่าวอยู่ตลอดวันยังค่ำ เมื่อคุณกลับจากงานก็ต้อง เหมือนกับครั้งนี้ที่เขามาโปรโมดเรื่อง “สืออีหลัง” ทุกคนก็สนใจข่าวลือต่างๆ เร็วมาก จะเกือบทำให้งานหลักที่จะมาทำนั้นถูกกลบไป ผมรู้สึกว่าหลีกเลี่ยงก็ดีกว่า และตอนหลังก็จะกลายเป็น...(ข่าวใหญ่โต)
ญ. ฉันเองก็ยังคิดว่าเธอเป็นชาวมาเลเซียอีกด้วย ตายแล้ว
ผ. ถูกต้องครับ เป็นอะไรที่ลำบากและทุกข์ใจมาก ใช่ครับ ฉะนั้นผมคิดว่า งานก็ส่วนงาน อย่างอื่นก็เป็นเรื่องส่วนตัว ผมคิดว่า
ญ. เอาล่ะ เรื่องรักครั้งแรกนั้น ฉันหวนคิดตอนสมัยนั้น ฉันเองน่าจะเดินเข้าเดินออกแทบทุกวันเลย แต่ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้เลย
ผ. น้อยมากที่ผมจะควงเธอออกมาโจ่งแจ้ง และเราสองคนก็ไม่มีกิจกรรมที่ออกมาทำด้วยกัน ก็เป็นเพียงรักครั้งแรกที่แบบบริสุทธิ์ ตอนนั้นเมื่อมีเวลาว่างจากการเรียนแล้ว ทุกคนก็จะไปทานข้าว จะเป็นอาหารเย็น และเราสองคนก็จะคุยกันว่าลงลิฟล์ต้องก่อนหลัง จะลงไปพร้อมกันไม่ได้นะ เพาะว่าเต็มไปด้วยนักเรียนทั้งมัธยมต้นมัธยมปลายเยอะแยะไปหมด
ญ. โดยเฉพาะคุณก็เป็นคนที่เด่น คุณไม่รู้สึกหรือว่า เรื่องความรักของคุณเนี่ย มันยากลำบากจริงๆเลย ที่บริษัทก็มีคนในบริษัทมองอยู่ ในโรงเรียนก็มีนักเรียนมองอยู่
ผ. ไปศูนย์อ่านหนังสือก็ยังมีนักเรียนต่างโรงเรียนมองอีก
ญ. ใช่แล้ว แต่ว่าอย่างไรก็ตามคนก็ย่อมหาหนทางของตนที่จะอยู่รอดใช่หรือเปล่า
ผ. ใช่ ก็เหมือนกับ เวลากินข้าวก็จะมีคุยนัดกันเรื่องไปก่อนหลัง แล้วเธอไม่ระมัดระวังต้องเดินไปกินด้วยกันในมุมแคบๆด้านในสุดๆ เป็นอย่างนั้น
ญ. แต่นั่นก็มีความสุขจริงๆ
ผ. ก็มีความสุขมากๆ โดยเฉพาะตอนนั้นเป็นการส่งดอกไม้ของครั้งแรกในชีวิต คุณคิดดูตอนนั้นก็ เป็นเสี่ยวหู่ตุ้ยมาสองสามปีแล้วมั้ง มีแต่ได้รับดอกไม้ ก็จะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติสมควรจะได้รับ เมื่อครั้งแรกที่ส่งดอกไม้นั้นก็รู้สึกว่า โอ้พระเจ้า เพราะตอนนั้นเป็นพิธีจีบของเธอ ดอกกุหลาบเลยแพงมากๆ
ญ. คุณมีเงินใช้จ่ายใช่ไหม
ผ.ตอนนั้นมีนะ ก็ยังมีเงินอัดรายการต่างๆ มีงานจากอัลบั้มเพลงอีกด้วย (ใช่ๆๆ) ตอนนั้นประมาณห้าร้อยกว่าเหรียญมั้ง
ญ. ฉะนั้นคุณก็จะไม่เหมือนเจียวเจียว เจียวเจียวเป็นคนมือเติบ (จริงหรือ) เขาเคยส่งเก้าสิบเก้าดอกเลยนะ
ผ. ว้า สุภาพบุรุษจริงๆ ใจกว้าง
ญ. พี่เจียวเจียวนั้นล้วนส่งเก้าสิบเก้าดอกเลยแหละ
ผ. พวกเขาไปท่องเที่ยวที่ต่างประเทศมิใช่หรือ(เอ้) ก่อนหน้านั้นมั้ง ถูกเปล่า
ญ.วันนี้พวกเราจะเป็นอย่างไรแล้ว ตับไตไส้พุงก็ล้วงออกมาหมดเลย เอาล่ะ ตอนนั้นเป็นช่วงที่คุณเรียนมัธยมปลาย เป็นรักครั้งๆ ครั้งแรกของคุณใช่หรือเปล่า (ถือว่าใช่) จริงๆแล้ว
ผ. จริงๆแล้วก่อนหน้านี้ผมก็อยากมี ก็จะขอพูดตรงๆนะ จริงๆแล้วในช่วงเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้น ทุกคนล้วนชอบแต่อู่ฉีหลง ตอนนั้นหน้าตาผมยังโตเป็นหนุ่มไม่เต็มที่สักเท่าไหร่ คุณดูซิ ตอนนั้น คณะวงของเราก็มีเยอะแยะมากมาย มีวงเสี่ยวเมา เสียวหนี่ตุ้ยอะไรเยอะแยะไปหมด แต่ไม่เคยมีใครสนใจผมเลย เพราะว่าผมยังเด็กมากๆ
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/504332103ff611f035ce35519ac803b4a2d19ce38436e8aa_238_6flv_001424000.jpg)
ญ. คุณเด็กมากๆจริงๆนะ (ผมเด็กจริงๆ) แต่ว่าอู่ฉีหลงฉันดูไปแล้วรู้สึกเหมือนกับเป็นพี่เลย เขาจะมีท่าที่อื่มดูแล้วเหมือน
ผ. ใช่ครับ ฉะนั้นผมอยู่ข้างๆก็ดูเหมือนไม่เห็นหัวเลย
ญ.ไม่ใช่ไม่เห็นหัว คนอื่นดูคุณเหมือนกับเป็นน้องชาย
ผ. แต่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกผมเลย
ญ. ใช่ ทุกคนเห็นคุณก็จะพูดว่า มาๆ โหย่วเผิงมากินมากิน แต่ว่าจะไม่พูดเรื่องหัวใจกับคุณ สายตาอย่างนั้นคงส่งให้เฉพาะอู่ฉีหลง แล้วส่งตาหวานก็ส่งให้เขา
ผ. ใจผมก็กำลังร้องไห้
ญ. ก็จะสะเทือนใจคุณ
ผ. ก็มีนิดหน่อย ก็รู้สึกว่าอยากจะโตจังเลยอะไรอย่างนั้น เพราะข้างๆก็มีพี่ชายที่หล่ออย่างนั้นเท่อย่างนั้น ก็มีความคิดอย่างนั้น
ญ. ก็ใช่ จริงๆแล้ว อย่างไรก็ตามด้านนี้นั้นอู่ฉีหลง นั้นราบรื่นไปตลอดเลยล่ะ
ผ. เพื่อนเพศตรงข้ามมีเยอะมาก
ญ. ถูกต้อง เขามีเพื่อนเพศตรงข้ามเยอะมากๆ แล้วคุณเนี่ย ฉันจำได้เพียงว่าหลังจากที่คุณสอบเข้ามหาลัยไต้หวันได้แล้ว ฉันรู้สึกว่า คุณน่าจะมีเพื่อนหญิงคนหนึ่ง ที่ไม่เพียงจะมาช่วยคุณทำเฉพาะการบ้าน
ผ. คุณไม่บอกผมแต่แรก ตอนนั้นคุณทำไมไม่เตือนผมแต่แรกล่ะ (ถูกต้องไหม) จริงๆแล้วก็ไม่มีนะ จริงๆแล้วอยู่ที่มหาลัยก็ไม่มีอะไร
ญ. แล้วมีคนหนึ่งมาช่วยคุณทำการบ้านคนนั้นเขาเป็นใครกัน
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/2-27.jpg)
ญ. ฉันมักจะจำได้ว่าหลังจากที่คุณเข้ามหาลัยไต้หวันแล้ว ฉันคิดอย่างนั้นเสมอว่า คุณน่าจะมีใครสักคน ที่ไม่เพียงแค่เป็นหญิงสาวที่มาทำการบ้านให้คุณเท่านั้น
ผ. คุณทำไมไม่พูดกับผมแต่แรก แล้วทำไมพี่ไม่เตือนผมตั้งแต่แรกเลยล่ะ (ใช่หรือเปล่า) จริงๆแล้วไม่มีไรหรอก จริงๆแล้วอยู่ในมหาลัยก็ไม่มี
ญ. แล้วมีคนที่มาช่วยคุณทำการบ้านคนนั้นเป็นใคร? ฉันไม่รู้ว่าเป็นการมาช่วยคุณทำการบ้านหรือเปล่า (มีหรือ) มี
ผ. คุณไม่ได้แค่รู้สึกหรือ คุณบอกว่ามีคนคนนี้อยู่จริงๆด้วย
ญ. มีคนนี้อยู่จริงๆ
ผ. ไม่มีมั้ง
ญ. มี ก็คนนี้จะมาช่วยคุณทำโน่นทำนี่
ผ. ไม่หรอก ตอนนั้นมีเพื่อนนักเรียนคนหนึ่งที่เมตตาต่อผมมาก เพราะตอนนั้นผมต้องออกไปทำงานข้างนอก บางครั้งเวลาเรียนก็มักจะ ตามไม่ทันอะไรอย่างนั้น เธอก็จะมาช่วย บ้างครั้งต้องทำรายงานส่ง ก่อนจะสอบ เธอก็จะเอาเนื้อหาที่เธอจัดเรียบเรียงแล้วมาให้ผมดูอ่าน เพราะว่าตอนนั้นพวกเราเรียนอันนั้น เรียนช่างกลพวกนี้ มีภาพปฏิบัติมากมายอะไรอย่างนั้น ไม่ทัน เธอก็เอาผลลัพท์ต่างๆมาให้ผมลอกอะไรอย่างนี้ ใช่ ให้ลอก
ญ. เธอห่วงคุณอย่างนี้ถูกไหม
ผ. ใช่ครับ มีเพื่อนนักเรียนช่วยผม ช่วยผมมากๆ
ญ. จริงๆแล้ววันนี้ที่มานี้ การหวนคิดอดีตนั้นมันรู้สึกชัดเจนมากๆ มีหลายๆเรื่อง แต่ว่าฉันคิดว่าในวงการการแสดงนั้น เป็นอะไรที่สนุกมากๆ ก็คือว่าเมื่อคุณมองเห็นสิ่งเหล่านี้ เช่นคุณจะเห็นผู้คนมากมาย ได้เข้าสู่วงการแต่ยังเด็กๆ แล้วจากวัยนี้เข้าสู่วัยโน้นอีก แต่ว่าฉันคิดว่าสิ่งที่ทุกคนใส่ใจคือ แต่ละช่วงวัยของพวกคุณนั้นก็ถือว่าไม่เลว แม้ว่าในแต่ละช่วงวัยนั้นจะมีการเดินผ่านที่มีความยากลำบากเหมือนกัน อย่างไรก็ถือว่าผ่านมาแล้ว ฉันคิดว่ามันก็สำคัญนะ แต่ฉันรู้สึกว่าการเข้าสู่วงการแสดงแล้วก็มีส่วนที่ทุกข์ลำบากเหมือนกัน ทุกคนที่มองคนอื่นแล้วก็จะรู้สึกว่า โอ้สวรรค์ ทำไมพวกเขาแป๊ปเดียวก็ดังระเบิดไปแล้ว จริงๆแล้วทุกคนก็ล้วนได้ผ่าน อุปสรรค์ที่มากมาย หรือผ่านการทดสอบที่ยากลำบากมา แล้วถึงในช่วงวัยหนึ่ง จากนั้นก็จะต้องเริ่มต้นใหม่ เริ่มต้นพบกับอุปสรรค์ใหม่ จากนั้นก็ต้องเปลี่ยนอีก จากนั้นก็ (เปลี่ยนคลาบใหม่) เปลี่ยนคลาบใหม่ (ใช่) นี่มันเป็นความจริง จริงๆ เหมือนกับพวกคุณที่อยู่ในท้อง เหมือนกับเด็กน้อยที่คลอดออกมาหลุดออกจากท้องอย่างนั้น จริงๆแล้วเป็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น (ใช่) ตอนนี้พวกคุณหวนคิดอีกครั้งแล้ว จะเห็นถึงเรื่องราวอย่างนี้อีกมากมายใช่ไหม
ผ. มีๆ มีเยอะมาก (มีเยอะ) ช่วงวัยแรกที่ชัดเจนก็คือ เช่นช่วงเที่พวกเราเริ่มเข้าสู่งานถ่ายละคร เป็นการเปลี่ยนเส้นทางโดยสิ้นเชิงเลย.. ใช่ ตอนนั้นเป็นช่วงที่พวกเราทานข้าวอยู่ ตอนนั้นมีการบ้านทางจิตใจมากมายที่จะต้องทำ เพราะก่อนหน้านี้ ในเวทีเพลงก็ถือว่ามีประสบการณ์มาบ้าง อย่างไรก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสน้อยๆคนหนึ่ง แต่ว่าทันใดที่มาทางนี้ กลายเป็นเด็กใหม่ อะไรก็ไม่เป็น
ญ. โดยเฉพาะ ด้านสภาพแวดล้อมนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย วัฒนธรรมของพวกเขาก็ไม่เหมือนกันด้วย กฏเกณฑ์ของงานแสดงนั้นก็ไม่เหมือนกันแล้ว (ใช่) ใช่ไหม
ผ. ใช่ๆ ถึงตอนนั้นถึงรู้ว่า โอ้ แท้จริงแล้วน้กร้องมันดีมากๆ มีคนดูแลมากมาย เมื่อก่อนคิดว่าเป็นเรื่องธรรมมดา คิดว่าก็น่าจะถูกปกป้องดูแลอย่างนี้แล้วนิ แต่ว่าเมื่อตัวเองออกมาข้างนอกแล้วรู้สึกว่า จริงๆแล้วไม่เลย แท้จริงชีวิตนั้น ชีวิตที่แท้จริงคืออย่างนี้นี่เอง อะไรก็ต้องทำด้วยตัวเอง (อะไรก็ต้องทำด้วยตัวเอง) ใช่ ต้องทำหลายๆเรื่องอะไรอย่างนี้
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/504332103ff611f035ce35519ac803b4a2d19ce38436e8aa_238_6flv_001242083.jpg)
ญ. แท้จริงๆแล้วหากจะย้อนหวนคิดแล้ว หากว่าจะให้ผ่านไปอีกขั้นหนึ่งแล้วคุณหันมามองอีก แท้จริงการทดสอบที่ผ่านมานั้นก็ไม่เลวเลยทีเดียว
ผ. ใช่ครับ ถึงทำให้ผมมีวันนี้ได้ไงไม่งั้นผมก็จะเป็นตุ๊กตาไกวๆหู่ที่ถูกใส่ไว้ในขวดแก้ว ที่ถูกปกป้องไปตลอด (ก็ถูกนะ) ใช่
ญ. เรามาฟังในเวลานั้น ช่วงที่อู่ฉีหลงยังไม่ได้รับอุบัติเหตุ พวกเราได้ไปสัมภาษณ์เขา เรามาฟังเขาพูด
อู่ฉีหลง. ตอนเริ่มแรกนั้น พวกเราจะถูกจับให้สวมบทต่างๆก็คือ ไกวๆ เช่นโหย่วเผิงมีบุคลิกอย่างนั้น ฉะนั้นเขาจะต้องยิ้มหน้าบานอยู่เสมอ ฉะนั้นคุณก็รู้ว่ารูปถ่ายของเขาตอนนั้นก็ล้วนหน้าอย่างนี้ ส่วมผมนั้นก็จะถูกสวมบทที่ยิ้มไม่ได้ ก็คือจะออกในแนวนิ่งๆหน่อย และจะออกมีมาดหน่อยๆ สำหรับจื้อเผิงนั้น เพราะจื้อเผิงจะเป็น ผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เซ็กซี่ จะออกแนวมีเสน่ห์อย่างนั้น เมื่อก่อนตอนที่พวกเราทั้งสามอยู่ด้วยกันนั้น เขาเป็นคนที่ต้องการการใส่ใจดูแลเป็นอย่างมาก
จื้อเผิง. ตอนนั้นเขาอยู่ที่เจี้ยนจง หรือจะตอนที่เขาเรียนอยู่ที่มหาลัยไทต้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาของความทุกข์ยาก เขามักจะอยู่ในโรงเรียน ก็คือในโรงเรียนก็จะมีนักเรียนมากมายจะ ชี้เขาว่า เขาแหล่ะซูโหย่วเผิง และเวลาว่างพวกเราก็ไปทานอาหารด้วยกัน ไปดู MTV ที่ฮิตมากในตอนนั้น จริงๆแล้วตอนนั้น พวกเราไม่ได้ดูหนัง แต่ไปคุยกัน
อู่ฉีหลง. เราสามคนก็จะอยู่ที่นั่น เล่นกันคุยกันจนถึงดึกๆดื่นๆ บางครั้งก็มีการร้องไห้ ล้วนมี คิดว่าสิ่งที่ผมประทับใจที่สุดคือ ก็คือพวกเรา ความสัมพันธ์ที่ซื่อๆบริสุทธิ์ของพวกเรา ผมคิดว่าพวกเรามีสปิริตของการต่อสู้
จื้อเผิง. เริ่มแรกก็มีสปิริตของการต่อสู้ ฉะนั้นตอนนั้นพวกเราก็มักจะกินข้าวด้วยกัน ออกไปเที่ยวด้วยกัน เขาเป็นผู้ที่ดูแลคนอื่นได้ดีมาก แต่ว่าเขาจะมีนิสัยอย่างหนึ่ง ยกตัวอย่างเช่นเมื่อเจอของกินที่ชื่นชอบนั้น เช่นขนมถังเฉ่ามี่ เขาจะไม่ยอมแบ่งให้ผมกิน
อู่ฉีหลง. เขาเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเอง และเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก สำหรับเรื่องราวต่างๆนั้น เขาจะมีวีธีการของตัวเองในการจัดการ และในบางครั้งนั้น ผมรู้สึกว่านิสัยของเขานั้นเด็ดขาดมากๆ
จื้อเผิง. ตอนแรกนั้นผมมองเขาเป็นเด็กคนหนึ่ง และเรื่องราวหลายๆเรื่องนั้นก็อาจจะ พูดน้อยได้ใจความ หรือว่ามีหลายๆเรื่องนั้นเขาจะคิดได้ไม่ถี่ถ้วน ฉะนั้นจะมีนิสัยเด็กๆออกมาให้เห็นบ่อยๆ
อู่ฉีหลง . มีคิดว่าคะแนนการร้องเพลงและการแสดงของเขานั้น จะอยู่ในเกณฑ์สูง 18 กว่าๆก็สามารถให้ได้ เพราะเขาเป็นคนที่ขยันพยายามมาก สำหรับการเต้นนั้น ปัจจุบันนี้ก็ดีกว่าอดีตเยอะ ถ้าให้คะแนนร่วมแล้วก็น่าจะได้18 (แปดสิบ)คะแนน แปดสิบก็ไม่เลวแล้วล่ะ ก็น้อยกว่าผมนิดหน่อย
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/504332103ff611f035ce35519ac803b4a2d19ce38436e8aa_238_6flv_001278583.jpg)
ญ. อู่ฉีหลงนั้นก็จะเหมือนกับจะพูดอย่างไรดูเขาแล้วยังไรก็เหมือนกับเป็นพี่ใหญ่อยู่ดี แล้วจื้อเผิงก็จะเหมือนกับ พวกเราก็รู้ว่า จื้อเผิงจะเป็นคนที่ละเอียดอ่อน
ผ . จริงๆแล้วจื้อเผิงนั้นละเอียดอ่อนมากๆ แต่ว่าเขาจะไม่ค่อยพูด (เขาไม่ค่อยพูด) เขาจะเป็นคนที่เก็บความรู้สึกไว้ในใจประเภทนั้น
ญ. ใช่แล้ว แต่ว่าเขาพูดกับผู้หญิงนะ เขาอาจจะไม่อยากจะพูดกับพวกเราที่เป็นผู้ชาย
ผ. เรื่องจริงหรือเท็จ ( จริงๆ) เรื่องนี้ผมไม่รู้เลย
ญ. เขามีเพื่อนของพี่สาวเยอะมาก ฉันพูดเล่นเอง
ผ. ผมไม่รู้จริงๆ
ญ จริงหรือ จริงๆแล้วพวกคุณสามคน เริ่มแรกที่เข้าสู่วงการนั้น แท้จริงทุกคน ก็ล้วนเป็นเด็กที่มาจากคนละที่ละทาง (ใช่ครับ) น่าจะพูดอย่างนี้ว่า พวกคุณไม่เคยที่จะรู้เลย แล้วเอาทั้งสามคนมารวมกัน ต้องใส่เสื้ออย่างเดียวกัน เต้นเพลงเดียวกัน และพร้อมกันร้องเพลงเดียวกัน ทำเรื่องที่เหมือนๆกัน แท้จริงแล้ว ฉันรู้สึกว่าอารมณ์ในตอนนั้น แท้จริงก็คือต่างก็พึ่งพาอาศัยกันและกัน เพราะว่าคุณก็ไม่รู้ด้วยนิ ใช่ไหม (ใช่) จากนั้นก็เริ่มจะเข้าสู่วงการการแสดง แต่ว่ายังไม่ทันคิดให้ถี่ถ้วน ก็มีแฟนๆมากมายติดตามชื่นชอบแล้ว พูดง่ายๆคือคุณยังไม่ทันได้ตั้งตัวหายใจ ยังไม่รู้อะไรเลยตัวเองก็กลายเป็นซุเปอร์สตาร์ไปเรียบร้อยแล้ว
ผ. ใช่ๆๆ ยังไม่ทันรู้เรื่องอะไรเลย
ญ. ยังไม่รู้เลย บางครั้งยังอยากพูดว่า “เหนื่อยเกินไปแล้ว ผมขอไม่ทำได้ไหม” ก็สายเกินไปแล้ว ไม่มีช่องว่างให้หันกลับไปหรือเสียใจเลย
ผ. ใช่ครับ เพราะในตอนนั้นกระแสตอบรับนั้นดีมากๆ ก็ไม่สามารถจะหนีจากได้ เหมือนกับที่คุณพูดแหล่ะ ตอนนั้นตัวเองก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย เช่นครั้งแรกที่พวกเราเซ็นสัญญา ตอนนั้นจัดที่หอระลึก ดร.ซุนยะเซน ทางบริษัทได้ขับรถจิ๊ปมา แล้วก็มีคนมากมายมาด้วย สำหรับตัวเองแล้วก็ไม่รู้สึกอะไร จากนั้นคือนั้นก็มีรายงานข่าว
ญ. แท้จริงแล้วคุณรู้ไหม งานเซ็นสัญญานั้น พวกคุณอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่พวกเรานั้นกังวลใจมากว่ากลัวจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉะนั้นก่อนหนึ่งวันฉันก็ห่วงว่า เช่นทั้งตำรวจ ทั้งฝูงชน กลัวจะมีการจราจนกัน เพราะในช่วงเวลานั้นกลัวว่าจะไม่ปลอดภัย แต่ว่าพวกคุณกลับไม่รู้สึกอะไร นั่งอยู่บนรถจิ๊ปไป (ใช่ครับ) จริงๆ(ใช่แล้วพวกคุณได้สร้างหน้าประวัติศาสตร์ไว้มากมาย (ใช่) แม้ว่าตัวเองรู้สึกว่า ครั้งนั้นจะมาสมัครวงเสี่ยวหู่ตุ้ย มันเปลี่ยนทั้งชีวิตของคุณไป เช่นเมื่อห้าปีก่อนคุณอาจพูดว่า เสียใจมากที่ได้ตัดสินใจทำแบบนี้ และถ้าผ่านไปสิบปี คุณจะรู้สึกเสียใจที่ได้เลือกทางนี้ไหม (อื่ม ไม่ครับ) แน่ใจ
ผ. แน่ใจครับ ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่สนุกด้วย แต่ผมก็รู้สึกว่ามีด่านมากมายให้ผ่าน ชีวิตคนเราก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ เวลาที่คุณตกอยู่ในความลำบากนั้น ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะอยู่ที่หนแห่งใด แต่ว่าเมื่อคุณผ่านมันไป แล้วหันกลับมามองดู มันให้อะไรกับเรามากมาย ประสบการณ์มากมาย หากว่าคุณสามารถจัดการกับมันดีๆ อารมณ์ท่าทีใจของคุณ และหลายๆด้านสามารถควบคุมได้ดีนั้น มันจะส่งผลดีต่อคุณ
ญ. จริงๆแล้วในบรรดาทั้งสามคนนั้น อู่ฉีหลงที่พวกเราเพิ่งดูไป สำหรับอู่ฉีหลงนั้น สิบปีที่ผ่านพ้นไป เขาได้เปิดร้านอาหาร (ใช่ เขาเปิดร้านอาหารนานแล้ว) เหมือนกับว่าไม่เลวเลยนะ (ไม่เลวจริงๆ) เขาเปลี่ยนคนรักแล้วหลายคนเหมือนกัน ทั้งยังแสดงละครมากมายด้วย เขาได้ไปลงทุนที่ฮ่องกงได้ไม่เลวเลย ใช่ไหม มีวันหนึ่งฉันได้ยินเขาพูดภาษากวางตุ้ง รู้สึกว่าเก่งมาก ตอนหลังฉันมานั่งคิด เขาคบกับสาวฮ่องกง ไม่ผิดนะ (ถูกครับ) หลังจากนั้นคุณรู้สึกไหมว่าอู่ฉีหลงนั้น ความจริงแล้วบรรดาสามคนนั้นใครร้องไห้บ่อยกว่าคนอื่น
ผ. ทุกคนก็มีเวลาที่ตนร้องไห้
ญ. อู่ฉีหลงร้องไห้บ่อยที่สุด
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/4-25.jpg)
ญ. ฉันฟังเขาพูดภาษากวางตุ้งแล้ว ตอนหลังฉันมานั่งคิด เขาคบกับสาวกวางตุ้ง ไม่ผิดนะ (ถูกครับ) หลังจากนั้นคุณรู้สึกไหมว่าอู่ฉีหลงนั้น ความจริงแล้วบรรดาสามคนนั้นใครร้องไห้บ่อยกว่าคนอื่น
ผ. ทุกคนก็มีเวลาที่ตนร้องไห้
ญ. อู่ฉีหลงร้องไห้บ่อยที่สุด บ่อน้ำตาเขาตื้นมาก
ผ. ใช่ ตอนนั้นเวลาเป็นช่วงที่เครียดกับทางบ้านมากๆ คือช่วงที่อยู่ในเสี่ยวหู่ตุ้ย เขาร้องไห้บ่อยๆ
ญ. และเขาเองก็เป็นศิลปินที่เจ็บปวดบ่อย เดี๋ยวก็...
ผ. เกิดอะไรหลุดจากข้อต่อ
ญ. ใช่ๆ เป็นอย่างนั้น เหมือนกับว่ายังมีอะไรอีก
ผ. จำได้ว่าเหมือนกับว่าเขาเคยผ่าตัดที่ไหนสักที่
ญ ใช่ๆ ฉันจำได้ว่ามีครั้งนั้น เขาเป็นศิลปินที่ทุกข์ลำบากจริงๆ ฉันจำได้ว่าตอนนั้น เขาเป็นอะไรนะ
ผ. ลำไส้อุดตัน
ญ. ลำไส้จะไปอุดตันอย่างไร
ผ. ใช่ ชือมันแปลกๆ
ญ. ชื่อแปลกๆ ใช่ๆๆ จำได้ว่าตอนที่ผ่าตัดนั้น ยังเรียกพี่ซินเข้าไปดูด้วย ทำให้พวกเราตกใจกลัวมากเลย
ผ. ได้เอาไส้กลับมาด้วยเปล่า
ญ. จริงๆแล้วเขาเป็นคนอย่างนี้ แต่จื้อเผิงก็จะออกนิ่งลึกหน่อย ฉันรู้สึกนะ เช่นตอนหลังเขาก็กินเจ
ผ. ใช่ มีช่วงหนึ่งเขากินเจ
ญ.ตอนนี้ยังกินอยู่หรือเปล่า
ผ. ตอนนี้กินอาหารทะเล
ญ. กินอาหารทะเลหรือ(น่าจะ) ใช่ เขาเคยกินเจ ฉันยังกังวลว่าเขาจะไปบวช ยังดีที่กินแต่เจ แต่ว่าการกินเจของเขานั้นเจมากๆเลยนะ
ผ. ใช่ มีอยู่ช่วงหนึ่งนั้น เขาเคร่งกับการกินเจเป็นอยางมาก
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/504332103ff611f035ce35519ac803b4a2d19ce38436e8aa_238_6flv_001284917.jpg)
ญ. ใช่ไหม เคร่งในเรื่องกินเจมากๆ ตอนนั้นพวกคุณได้ถ่ายละครด้วยกันหรือเปล่า
ผ. ผมกับเขา ช่วงนั้นผมได้ถ่ายละครองค์กำมะลอกับเข้าด้วยกัน
ญ. ตอนหลังไม่มีแล้วใช่ไหม
ผ. ตอนหลังนั้น ..ไม่ได้ร่วมถ่ายด้วยกันอีกเลย
ญ. หลังจากนั้นเขาก็ได้เปลี่ยนไปเยอะมากๆ สำหรับอู่ฉีหลงนั้นฉันเองคิดว่าไม่ค่อยเปลี่ยนเลย
ผ. การเปลี่ยนของเขานั้นอาจไม่มาก เพราะว่าเริ่มแรกก็เห็นว่า ตอนนั้นเขาก็ดูผู้ใหญ่แล้ว สำหรับผมนั้นตอนนั้นยังดูเป็นเด็กอยู่เลย ฉะนั้นก็ยังมีช่องว่างเวลาให้เปลี่ยน
ญ. คุณเป็นคนเล็กที่สุด ฉันยังจำคุณในตอนนั้นได้ว่า ได้ถ่ายภาพยนตร์เรื่องหนึ่งกับเจียหยี (ฉิงเซ่อ ตัญหา) นั่นเป็นช่วงเวลาที่คุณเติบโตไหม
ผ. ตอนนั้นหรือ คุณว่าภาพยนตร์เรื่องนั้นหรือ เรื่องบนเตียงเหล่านั้นมันไม่เกียวกับผมเลยนะ เรื่องนั้นเดิมที่จะถ่ายเป็นภาพยนตร์วรรนคดีชื่อไป๋ไท้หยางของฝูเจ่าจิน ตอนหลังผู้กำกับจูถิงกัน เอาฉากนี้มาเป็นจุดขาย
ญ. แต่ว่าเรื่องนั้นทำให้ฉันรู้สึกว่า คุณโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
ผ. ตอนนั้นอินกับเนื้อเรื่องมากๆ
ญ. ใช่ ฉันเองก็รู้สึกว่า แน่นอนฉันไม่ได้หมายความว่าเนื้อเรื่อง จริงๆแล้วคุณก็แสดงได้ไม่เลวเหมือนกัน จากนั้นมีคนมากมายเมื่อได้ดูเรื่องนั้นแล้วรู้สึกว่า เอ้ โหย่วเผิงแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นเด็กแล้วนะ เป็นถึงขวัญใจเบอร์หนึ่งของชาวจีนเลยนะ ที่หนึ่งนะ แต่ว่าฉันจำได้ว่าโหย่วเผิงได้พูดไว้ว่า แสดงๆไป เขาพูดว่าอย่างไรก็ตามเขาก็ยังเป็นคนที่ชอบร้องเพลง
ผ. ผมชอบร้องเพลงมากกว่าการแสดง (จริงหรือ) ใช่ครับ ฉะนั้นผมคิดว่า เพราะว่าตอนนี้การโปรโหมทอัลบั้มเพลงในไต้หวันนั้นน้อยมาก ฉะนั้นทุกครั้งที่กลับมาทุกคนก็สนใจแต่ภาพยนตร์ของผม ฉะนั้นนี่เป็นความเจ็บปวดใจของผม ผมรักดนตรีมากกว่า ตอนนั้นที่เริ่มก้าวสู่ค่าย ทางบริษัทก็ชมว่าผมนั้นชอบร้องเพลง และตอนเด็กผมเองก็เคยเรียนเปียโนมาด้วย ผมเป็นคนที่รักดนตรีเป็นอย่างมาก จากนั้นตอนหลัง ชะตาชีวิตได้จูงผมมายืนอยู่ตรงจุดนี้ แต่ว่าผมเองก็คิดว่าอยากจะไถ่ดนตรีผมคืนมา
ญ. ไถ่คืน ใช้ศัพท์ดีมากเลย (จริงๆ) คุณกลัวว่าคนอื่นจะว่าคุณถ่ายละครจนลืมเรื่องการร้องเพลงอย่างนี้หรือเปล่า (ใช่) ความจริงเป็นอย่างนี้ใช่ไหม และบางครั้งรู้สึกว่าหลังจากที่คุณทำเรื่องหนึ่งสำเร็จแล้ว คนอื่นก็จะลืมคุณไปว่า อดีตคุณเดินผ่านมาอย่างไร
ผ. ใช่ครับ จริงๆแล้วคนเรามักจะจำภาพลักษณ์ที่ตายตัวไม่เปลี่ยน ก็เหมือนกับผมตอนนั้นที่เป็นไกวๆหู่ ก็จะต้องเป็นไกวๆหู่ตลอดไป ทำอย่างอื่นไม่ได้เลย เดี๋ยวผ่านไป โอเค เป็นเสี่ยวเซิง ก็จะต้องเป็นเสี่ยวเซิงตลอดไป
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/5-26.jpg)
ญ. โดยเฉพาะต้องเป็นเสี่ยวเซิงนะ
ผ. ใช่ครับ ถึงช่วงวัยของเสี่ยวเซิงแล้ว
ญ.ไม่ หมายความว่าเป็นเสี่ยวเซิงที่เรียบร้อยมากอย่างนั้น (ใช่ๆ) จริงๆแล้วส่วนใหญ่ที่คุณรับแสดงนั้น เป็นภาพยนตร์ของจีน
ผ . เยอะ เพราะต้องถ่ายภาพยนตร์แนวโบราณ ก็จะต้องไปถ่ายวิวที่จีน
ญ. แล้วคุณชินหรือยัง?
ผ. ต้องให้ตัวเองชิน ใช่ เริ่มแรกนั้นไม่ชินมากๆเลย (จริงๆนะ) มีหลายอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอากาศ ตอนนั้นฉากแรกขององค์หญิงกำมะลอ จะต้องไปถ่ายที่ปักกิ่ง เริ่มถ่ายจากฤดูร้อนอากาศสี่สิบองศา ถ่ายจนถึงฤดูหนาวที่อากาศติดลบแปดเลย คุณคิดดูผมเป็นคนที่เติบโตจากทางใต้ มันทนไม่ไหวจริงๆ เย็นตายแน่ มันสั่นๆจนทนไม่ไหวอย่างนั้น แล้วร้อนในอีกด้วย เพราะอากาศมันแล้งมาก แทบจะไม่รู้ว่าจะดูแลตัวเองอย่างไร ไม่รู้ว่าร้อนในเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่าเป็นอะไร มันมีแผลทั้งหน้า ก็เพิ่งพูดไปเมื่อกี้ว่า จื้อเผิงได้ซื้อขนมถังเจ่ามี่มา ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่า ถังเจ่ามี่กินแล้วร้อนใน ก็กินเต็มที่ แล้วมีตุ่มแผลเต็มไปหมด ฉะนั้นความเป็นอยู่ก็คือก็ค่อยๆเรียนรู้ไปเรื่อยๆ
ญ. คุณมีตุ่มแผลเยอะมาก มันทรมานมากเลยนะ
ผ. ผมจำได้เพียงว่าตอนนั้นได้กลับมาจากที่นั่น ได้ไปที่สำนักข่างบันเทิง เมื่อเจอเขาแล้วทักผมว่า เอ้ เป็นไรไป ดอกไม้บานหรือ จำฝังใจมากๆ
ญ.จำฝังใจเลยใช่ไหม แล้วตอนหลังมันหายได้ไง
ผ. ตอนหลัง อืม ตอนหลังก็เริ่มค่อยๆหายไป จริงๆแล้วตอนนี้ผิวผมก็ยังไม่ค่อยดีเลย เมื่อก่อนนั้นบรรดาสามคนผมเป็นคนที่ผิวสวยที่สุด (ใช่ๆๆ ขาวๆใสๆ) ใช่ ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว (คุณพูดอย่างนี้เหมือนกับว่า) ไม่นะ จะพูดการแสดงนะ จริงๆแล้วการแสดงนั้นมันไม่ปกติเลย บวกกับสภาพอากาศที่เป็นปัญหา
ญ. ได้ยินทีมงานบางทีมว่า ค่าอาหารการกินนั้นน้อยมาก ใช่ไหม (ใช่) สามสิบกว่าเหรียญ (ใช่ คุณรู้ได้ไง) ฉันนั้นรู้หมดทุกอย่าง
ผ. ใช่ วันหนึ่งตกประมาณสามสิบกว่าเหรียญ คิดเป็นหยวนก็แปดหยวน ไม่รู้ว่าส่งทอดมากลางคันยังมีการหักอะไรอีกหรือเปล่า
ญ. ถ้างั้นคุณจะกินอะไรล่ะ
ผ. ก็คือกินข้าวที่ต้มหุงเป็นหม้อใหญ่ๆ
ญ. แล้วผักก็ใหญ่ๆหม้อหนึ่งก็ได้แล้ว (ใช่) ฉะนั้นมีคนพูดว่าดารานั้นมีสง่ามาก แต่รู้สึกว่าน่าสงสารมาก
ผ. การแสดงนั้นเป็นอะไรที่พิเศษ มันพิเศษจริงๆ เพราะเป็นชีวิตที่อยู่เป็นคณะ ที่พักก็อย่างหอพัก (อืม พักอย่างหอพัก) ใช่ มันไม่ใช่โรงแรมกี่ดาวกี่ดาว มันเป็นแค่อาพาทเม้นที่สองสามพัน เป็นหอพักที่สะอาดหน่อย สามารถจะอยู่ได้ ทุกคนล้วนนั่งรถคันเดียวกัน แล้วทุกคนก็ออกไปถ่ายทำแต่เช้า เสร็จงานแล้วค่อยกลับมาพร้อมๆกัน
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/6-20.jpg)
ญ. แล้วในตอนนั้น สำหรับพวกคุณที่แสดงนั้น ทีมงานที่ไปถ่ายทำ ไปทีหนึ่งก็ต้องอยู่ด้วยกันหนึ่งเดือนสองเดือน ถูกไหม
ผ . สี่ห้าเดือน (หา) ฉะนั้นบางครั้งปีหนึ่งผมรับงานแสดงสองเรื่อง ทุกคนคิดว่าผมเป็นคนจีนที่นั่น เพราะแค่สองเรื่องก็ปาเข้าไปแปดเก้าเดือนแล้ว ก็ไม่ได้อยู่ที่ไต้หวันอะไรอย่างนั้น
ญ. ฉะนั้นเพื่อนที่คุณคบนั้น ส่วนมากก็น่าจะเป็นทีมงานในคณะใช่ไหม เพราะตลอดเวลานั้น คุณก็จะต้องใช้ชีวิตด้วยกันกับพวกเขา
ผ. ใช่ๆๆ ล้วนมาจากที่ต่างกันทั้งสิ้น ทีมงานด้านแสงไฟก็อาจเป็นอีกกลุ่มหนึ่ง แล้วทีมงานถ่ายภาพก็เป็นอีกกลุ่มหนึ่ง
ญ. แล้วคุณมีเพื่อนที่คบกันอย่างสนิทมากๆเลยไหม
ผ. ยังไม่ถึงขั้นนั้น ก็มีเพื่อนที่ดี ก็คือพวกเราล้วนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอย่างนี้ ความสัมพันธ์ล้วนไม่เลวเลย
ญ . ล้วนดีมาก ดีปกติ
ผ. ดีปกติ เพราะผมไม่ใช่เป็นคนที่ติดคนอื่นหรือคนอื่นติดผม ผมจะไม่ค่อยคบกับคนอื่น ก็คือไม่คู่ตรงข้ามอะอย่างนั้น (หมายถึงล้วนดีมาก ล้วนดีปกติ)ใช่ ดีปกติ น่าจะพูดแบบนี้ ก็ไม่เลว (ล้วนดีปกติ ดีอย่างไรก็สู้หลินซินหยูไม่ได้ใช่ไหม) กับซินหยูนั้นร่วมงานมานานแล้ว
ญ. ฉันพยายามจะหาประเด็น
ผ. ร่วมงานกับซินหยูยาวนานมาก (ใช่นานจริงๆ)ใช่
ญ. ฉะนั้นทุกครั้งก็จะมีคนถามคุณ จ้าวเว่ย- หลินซินหยู คุณสนิทกับคนไหน แน่นอนต้องหลินซินหยู ใช่ไหม
ผ. เกือบจะสนิท(จริงหรือ) เกือบจะสนิท เวลาการร่วมงานของเรานั้นพอสมควรเหมือนกัน หากนับจากการแสดงนั้น ก็น่าจะร่วมแสดงไปแล้วสามสี่เรื่อง
ญ . คุณจะชอบหลินซินหยูมากกว่าหรือเปล่า
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/7-21.jpg)
ญ. ทีมงานนั้น บางครั้งก็จะต้องไปอยู่ในป่าในเขา แล้วพวกคุณทำอะไรบ้าง ฉันเองรู้สึกแปลกใจ
ผ. ก็คือทำงานกันจริงๆ และมันก็ลำบากมากๆด้วย (จริงๆหรือ) ใช่ครับ ความเป็นอยู่ก็เซ็งๆเหมือนกัน และเวลาพักผ่อนนอนหลับก็น้อยมากด้วย ต้องทำงานจากเช้าจรดเย็นอะไรประมาณนั้น
ญ. ถ้างั้นก็ง่ายมากที่จะหาคู่รักมิใช่หรือ
ผ. ผมเองก็ไม่รู้ว่าคุณมองทีมงานถ่ายทำอื่นว่าอย่างไร
ญ. คุณหมายความว่า คุณถามใคร ถามฉันหรือ
ผ. ก็ยกตัวอย่างเช่นหากว่า (คุณกำลังถามใครอยู่) ผมหมายความว่าสมมุติว่าคนคนนั้น (ใช่ๆๆ) ก็ไม่ได้มาอยู่ในค่ายเดียวกันล่ะ (คุณกังวลเรื่องนี้) แน่นอนแหล่ะ จะไม่กังวลได้อย่างไร
ญ. คุณแม่คุณได้พูดกับฉันประโยคหนึ่ง ฉันจำได้แม่นมากเลยว่าตอนนั้น ในบ้านนั้นคุณเป็น หัวแก้วหัวแหวนเลย รวมทั้งการเรียนก็ไม่เลว คุณแม่คุณก็พูดว่า เมื่อกลายเป็นเสี่ยวหู่ตุ้ยแล้ว มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ดีมากๆเลย แน่นอนต้องเจอความยากลำบาก เมื่อมันสำเร็จแล้ว ช่วงเวลาสั้นๆในคือนั้นคุณกำลังคิดอะไรอยู่
ผ. วันนั้นหรือ วันนั้น.....
ญ. แต่ว่าวันนั้นเห็นพวกคุณสามคนอยู่บนเวที คนอยู่ล่างเวทีก็แทบจะบ้าไปเลย
ผ. คุณหมายถึงคนที่อยู่ล่างเวทีหรือ (ใช่ๆ) มีหลายคนร้องไห้ รายการคอนเสิร์ดครั้งนี้นั้น จริงๆแล้วยังมีอีกหลายที่จะต้องไปออกด้วย
ญ. ใช่ๆ มีเพียงที่เซี่ยงไฮ้ แล้วจะมาที่ไต้หวันไหม คุณจะต้องมีหุ่นที่ดี
ผ. ตอนนั้นผมก็เข้าฟิตเนส มุ่งมานะมาก ตอนนั้นพยายามมาก
ญ. จริงๆแล้วเขาก็จะต้องผ่าน การเปลี่ยนแปลงของจิตใจ คุณรู้สึกว่าตัวเองสำคัญมาก แล้ววิธีการอะไรที่มันทำให้คุณผ่านพ้นมาได้
ผ. วิธีการอะไรที่ทำให้ผมผ่านพ้นมาหรือ จริงๆแล้วผมเองก็เป็นคนที่ดื้อ
ญ. ฉันคิดว่าวงการแสดงนั้นก็ยังอยู่ที่นี่ตลอดไป มันจะรุ่งจะล่มนั้น มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองสูงมาก (ใช่ครับ) เอาล่ะ ฉันอยากจะถามไรหน่อย ทำไมคุณถึงไม่มี คุณเป็นขวัญใจของคนอื่น คุณจะไปแล้วไปเลยไม่ได้นี่
ผ. คุณก็รู้ว่าผมเคยพูดกับพวกเขาไว้ว่า ก็คือผมมีความรู้สึกอย่างนี้ ก็คือผมรู้สึกว่า ผมจะต้องสู้ๆ ผมต้องทำให้ดีที่สุด ผมจะให้ทุกคนที่สนับสนุนผมไปบอกกับคนอื่นว่า ขวัญใจของพวกเรานั้นเป็นโหย่วเผิง ให้พวกเขาภูมิใจ
ญ. คุณก็อาจจะปล่อยมันไป
ผ. ใช่ครับ ตอนนั้นเกือบจะไม่มีทางให้เดิน
ญ . จริงๆแล้วตัวคุณเองนั้น ฉันคิดว่าตอนนั้นคุณสับสนมาก และก็ไม่มีใครสามารถบอกกับคุณ ว่าคุณสามารถเป็นอย่างโน้นอย่างนี้แน่นอน ใช่ไหม
ผ. ใช่ ไม่เคยรู้เลย ตอนนั้นคุณก็ยังได้พูดให้ผมหนึ่งประโยค (เพลง)
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/8-22.jpg)
ญ. ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี คุณต้องดูแลสองบ้านใช่เปล่า คุณได้อ่านหนังสือพิมพ์ของวันนี้ไหม
ผ. อื่ม ดูผ่านๆไปนิดหน่อย ไม่ใช่สองบ้านนะ ความจริงคือต่างคนต่างอยู่ แต่ว่าต่างคนก็ไม่มีบ้างหลังที่สอง
ญ. อื่ม ฉะนั้นคุณต้องดูแลบ้านทั้งสองหลังที่ต่างคนต่างอยู่ (ใช่) ลำบากคุณแล้ว
ผ. มันหลายปีแล้วล่ะ เมื่อก่อนนั้นผมเก็บไว้ไม่พูดถึง
ญ. พวกคุณจาก... พวกคุณสามคน ครั้งแรกที่จะไปถ่ายละครที่เมืองจีนนั้น ช่วงนั้นก็มีโอกาสกลับมาครั้งหนึ่ง
ผ. คุณยังไปเลี้ยงเรากินอาหารฝรั่งเศส
ญ.ช่วงที่ไปกินอาหารฝรั่งเศส ฉะนั้นจึมมีประเภท
ผ. ผมต้องขอพูด พี่เสี่ยวเยี่ยนนั้นดีต่อพวกเรามาตลอด
ญ. ไม่นะ ไม่ๆ ฉันคิดว่าการไปกินข้าวด้วยกันในครั้งนั้นเนี่ย ก็คือเหมือนกับว่าได้สิ้นสุดไปหนึ่งช่วงสมัย และอีกช่วงหนึ่งก็จะเริ่มต้น เป็นการอยากจะอวยพรให้กับทุกคนอะไรอย่างนั้น อยากจะเข้าใจถึงสภาพการณ์ของแต่ละคนเป็นอย่างไรบ้าง
ผ. จริงๆแล้วตอนนั้นพวกเรานั้นก้าวเข้าไปได้เร็วมาก
ญ. เดินเข้าสู่วงการได้เร็วจริงๆ ยิ่งกว่านั้นคือยังสำเร็จตามเป้าหมายด้วย
ผ. ใช่ จริงๆแล้วตอนนั้นก็ไม่มี ยังไม่ได้เจอ ไม่รู้ว่าสภาพกาณ์ของภาพยนตร์นั้นมันไม่เอื้อเลย ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเพลงนั้นตลาดไม่ดีเลย ฉะนั้นการที่เดินเข้าสู่วงการเร็วนั้นกลับกลายเป็น เพราะว่าภาพยนตร์ในตอนนี้นั้นตลาดแทบจะเป็นที่ใหญ่ที่สุด เป็นที่นิยมมากที่สุด พวกเราก็เสมือนผู้บุกเบิก อัศจรรย์มากๆเลย
ญ. ฉันยังจำได้ว่าครั้งแรกที่พวกคุณออกมาเต้นนั้นคุณได้ให้ท่าแปลกๆกับคนอื่นอยู่เรื่อยเลย
ผ. เป็นสไตน์ที่เป็นเอกลักษณ์นะ
ญ.ไม่ผิดเลย ทั้งสามคนต้องเต้นในท่าเดียวกัน แต่คุณกลับไม่เหมือนคนอื่น
ผ. แต่เด็กก็เป็นอย่างนี้แหล่ะฮ่าๆๆ ดูซิ กระโดดไม่ขึ้นตลอดเลย (ฮ่าๆๆๆๆ) หัวเราะดังไปแล้วนะ
ญ. ไม่ใช่ คุณจะช้ากว่าคนอื่นหนึ่งจังหวะทุกครั้งเลย
ผ. ใช่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ญ. อ้า ทำไมคุณถึงร้องไห้ขนาดนี้
ผ. ไม่หรอก ทันใดนั้นรู้สึกว่า ต่อไปก็คงจะไม่มีโอกาสได้ขึ้นเวทีร้องเพลงอีกแล้ว ตอนนั้นนะ แล้วก็ร้องจนยั้งไม่อยู่
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/9-21.jpg)
ญ. เช่นทางมหาลัยนั้นคุณได้ตัดสินใจแล้วว่าไม่เรียนแล้ว นี่เป็นการตัดสินใจที่ใหญ่หลวงมากเลย (ใช่) คุณแม่เห็นด้วยไหม
ผ. เห็นด้วย เพราะท่านรู้ว่าผมทรมานขนานไหนในตอนนั้น จริงๆคือเพราะไม่ทันการเรียน แต่ว่าทางโรงเรียนก็ดีต่อผมมากๆ เพราะว่าการเป็นขวัญใจในสมัยนั้นล้วนเป็น เพราะว่าทุกคนก็คงไม่มีโอกาสได้รู้ถึงนิสัยที่แท้จริงของพวกเขา โดยเฉพาะไกวๆหู่ ตอนนั้นผมทรมานมากๆ
ญ. คุณมีรักครั้งแรก ทำไมฉันถึงไม่รู้ ฉันเองรู้เรื่องพวกนี้น้อยมาก
ผ. อ้อ ใช่ครับ เป็นช่วงอายุสิบแปด
ญ. จริงหรือ ตอนคุณเรียนเจี้ยนจงไม่มีเพื่อนนักเรียนหญิงมิใช่หรือ ไม่มีนี่
ผ. ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ก่อนจะสอบเข้ามหาลัย ทุกคนล้วนไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด เป็นห้องสมุดของหยางเจีย
ญ. ถึงว่าทำไมคุณขยันขนาดนั้น
ผ. หาๆ โอซวยแล้ว ฮ่าๆๆๆ อย่างไรก็ตามอยากจะพูดตรงๆว่า สมัยวงเสี่ยวหุ่ตุ้ยนั้น ทุกคนล้วนชื่นชอบอู่ฉีหลง ผมตอนนั้นยังเติบโตไม่เต็มที่ คุณดูซิในตอนนั้น พวกเราล้วนมีรายการมากมายเลย วงเสี่ยวเหมาบ้าง วงสาวสวยบ้างเยอะแยะไปหมด แต่ก็ไม่เคยมีใครมาสนใจผมเลย (ใช่) เพราะว่าผมอายุยังน้อย
ญ. อย่างพวกคุณที่มีการถ่ายละคร แท้จริงทีมงานในค่ายนั้น ถ่ายเรื่องหนึ่งก็ต้องอยู่ด้วยกันหนึ่งถึงสองเดือน ใช่ไหม
ผ. สี่ห้าเดือน (หา) ฉะนั้นปีหนึ่งผมรับถ่ายสองเรื่อง ทุกคนก็จะเข้าใจว่าผมเป็นดาราเมืองจีน เพราะแค่สองเรื่องก็กินไปแปดเก้าเดือนแล้ว ที่ไม่ได้อยู่ในไต้หวัน
ญ. ฉะนั้นเวลานี้เพื่อนของคุณ ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนในทีมงานในค่าย ใช่ไหม เพราะช่วงเวลาหนึ่ง คุณจำต้องใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา
ผ . ใช่ๆๆ เราล้วนมาจากที่ที่ต่างกัน คณะแสงสีเสียงก็กลุ่มหนึ่ง คณะถ่ายรูปถ่ายทำก็อีกกลุ่มหนึ่ง
ญ. แล้วคุณมีเพื่อนที่มีความสัมพันธ์ดีถึงขนาดสนิทมากๆไหม
ผ. ยังไม่ถึงขั้นนั้น ก็มีเพื่อนที่ดี ก็คือพวกเราล้วนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอย่างนี้ ความสัมพันธ์ล้วนไม่เลวเลย
ญ . ล้วนดีมาก ดีปกติ
ผ. ดีปกติ เพราะผมไม่ใช่เป็นคนที่ติดคนอื่นหรือคนอื่นติดผม ผมจะไม่ค่อยกับคนอื่น ก็คือไม่คู่ตรงข้ามอะอย่างนั้น (หมายถึงล้วนดีมาก ล้วนดีปกติ)ใช่ ดีปกติ น่าจะพูดแบบนี้ ก็ไม่เลว (ล้วนดีปกติ ดีอย่างไรก็สู้หลี่ซินหยูไม่ได้ใช่ไหม) กับซินหยูนั้นร่วมงานมานานแล้ว
ญ. ฉันพยายามจะหาประเด็น
ผ. ร่วมงานกับซินหยูยาวนานมาก (ใช่นานจริงๆ)ใช่
ญ. ฉะนั้นทุกครั้งก็จะมีคนถามคุณ เจ้าเวิ่ย, หลินซินหยู คุณสนิทกับคนไหน แน่นอนต้องหลินซินหยู ใช่ไหม
ผ. เกือบจะสนิท(จริงหรือ) เกือบจะสนิท เวลาการร่วมงานของเรานั้นพอสมควรเหมือนกัน หากนับจากการแสดงนั้น ก็น่าจะร่วมแสดงไปแล้วสามสี่เรื่อง
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/10-19.jpg)
ญ . คุณจะชอบหลินซินหยูมากกว่า คุยถูกคอกว่า (ใช่เรื่องนี้จริงๆ) ฉันไม่เคยไปแอบดูรายการของพวกคุณสองคนเลย เพียงแต่รู้สึกถึงตอนที่พวกคุณมาให้สัมภาษณ์ในรายการ นั่นเป็นเวลาที่นานแล้วล่ะ สองปีแล้ว (ใช่ๆ) ปีกว่าสองปีแล้ว ความสัมพันธ์ยังคงอยู่
ผ. ใช่ครับ เป็นเพื่อนที่ดีมากคนหนึ่ง
ญ. เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจริๆ ไม่นะ ฉันอยากจะพูดนิดหน่อย จริงๆแล้วงานในวงการแสดงนั้น จะหาเพื่อนที่สนิทจริงๆ พูดคุยได้จริงๆนั้นก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ง่ายเลย
ผ. ใช่ครับ จริงๆแล้วผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่เกลียด คนที่ลับหลังนินทราคนอื่นอย่างนี้มากๆ เพราะว่าในวงการนี้นั้นมีข่าวลือข่าวจริงเยอะมาก ผมไม่ชอบการไปพูดนินทราคนอื่น ฉะนั้นคำพูดของคุณก็จะไปพูดอะไรไปเรื่อยไม่ได้ คุณยังต้องดูว่าคนนั้นเป็นไง เป็นคนปากโป้งไหม คุณถึงค่อยพูดกับเขา ใช่ว่าสามารถพูดกับใครก็ได้อย่างนั้น ฉะนั้นมันยิ่งยากไปใหญ่เลย
ญ. แล้วคุณทำอะไรบ้าง ไปกับทีมงานเป็นคณะ บางครั้งก็จะต้องไปอยู่ในป่าในเขา แล้วพวกคุณทำอะไรบ้าง ฉันเองรู้สึกแปลกใจ
ผ. ก็คือทำงานกันจริงๆ และมันก็ลำบากมากๆด้วย (จริงๆหรือ) ใช่ครับ ความเป็นอยู่ก็เซ็งๆเหมือนกัน และเวลาพักผ่อนนอนหลับก็น้อยมากด้วย ต้องทำงานจากเช้าจรดเย็นอะไรประมาณนั้น
ญ. ถ้างั้นก็ง่ายมากที่จะหาคู่รักมิใช่หรือ ฉันคิดว่าไปเป็นทีม แล้วไปขังอยู่ด้วยกัน แล้วคุณไม่รู้สึกว่าถูกขังรวมเป็นกลุ่มหรือ (ใช่ๆๆๆ) หา ไม่ใช่หรือ คุณไม่มี คุณไม่เป็น ใช่เปล่า บอกฉันมาซิว่า คุณไม่มีหรือ หา คุณก็มีด้วย (ผมก็มีครับ) งั้นจะมีไหมวันดีคืนดีคุณมาบอกกับฉันว่า พี่เสี่ยวเยียน มีคนหนึ่งจะยอมแต่งกับผม
ผ. ไม่มีนะ ไม่มี คงไม่เร็วอย่างนั้น (คงไม่เร็วขนาดนั้น) ใช่ ก็เหมือนกับพวกเราที่เป็นนักแสดงนั้น แน่นอนบ้างครั้งผมคิดว่าพวกเราแสดงด้วยกัน ทุกคนก็ล้วนอยู่กินด้วยกันนานก็จะเกิดความรู้สึกดีๆต่อกัน แต่จะให้มันยืนยาวประคองไปนานๆนั้นมันยาก อาจจะหลังจากที่อยู่ด้วยกันสี่ห้าเดือนแล้ว ก็จะไม่รู้ว่าต่างคนต่างไปที่ไหนแล้ว เช่นเรื่องนี้นั้นผมรู้สึกว่า ทรมานเหมือนกัน เพราะผมรู้สึกว่าผมเป็นคนที่จริงจังมาก ใช่ คุณก็รู้ว่านิสัยผมเป็นอย่างไร ผมไม่ทำอะไรที่ง่ายๆเดี๋ยวโน่นเดี๋ยวนี่ ถ้าเป็นอย่างนี้ความรู้สึกผมก็จะทุกข์ทรมานมาก ผมก็ไม่รู้ว่าคุณไปอยู่ถ่ายทำค่ายอื่นแล้ว คุณไปชอบพระเอกในค่ายนั้นหรือเปล่า
ญ. คุณหมายถึง คุณถามใครหรือ ถามฉันหรือ
ผ. ผมแค่ยกตัวเอง สมมุติเฉยๆ (คุณถามใครจ๊ะ)ผมแค่สมมุติว่ามีคนคนนั้น (อื่มๆๆ) แล้วเมื่อมาเจอกันอีก
ญ. คุณกังวลว่ามันจะเป็นอย่างนี้หรือ
ผ. แน่นอน จะไม่กังวลได้อย่างไร ฉะนั้นบางครั้งการไปครั้งหนึ่งนั้น ยกตัวอย่างเช่นไปที่จีนก็ประมาณสี่ห้าเดือน แล้วตอนหลังก็อาจจะ คุณอาจจะ ไม่มีอะไรจะพูดอีก หรือว่าโทรคุยจะคุยไรก็ไม่ใช่ และเมื่อเวลาผ่านไปนี่เดือนแล้ว คุณก็อาจจะปล่อยวางมันไป ยากมากกับการที่จะประคับประคองความสัมพันธ์ อย่างไรก็ตามมันอาจไม่แน่ไม่นอน (ไม่แน่ไม่นอนจริงๆ) ดาราก็น่าจะเป็นแฟนๆของประชาชน น่าจะที่ไหนก็เป็น จริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นสักนิดเลย (ใช่)
ญ. ฉะนั้นบางครั้งนั้นก็เหงาหงอยจริงๆ และโดดเดี่ยวมากๆ ฉันมักรู้สึกว่าอาชีพอย่างนี้ของพวกเรานั้น ดูเหมือนมีเพื่อนเยอะมาก ที่บอกว่าเยอะก็คือยามที่คุณทำงาน อยู่ในห้องอัดเสียง หรือเวลาที่ซ้อมคอนเสิร์ด หรือว่าช่วงเวลาที่คุณกำลังถ่ายทำภาพยนตร์ เต็มไปด้วยผู้คน (ใช่) แต่ว่าวันที่คุณว่างหยุดจริงๆนั้น ยามที่คนงานทีมงานเหล่านี้ไม่ได้อยู่ข้างกายคุณแล้ว คุณจะไปหาเพื่อนดูหนังด้วยกันสักคนก็หาไม่มี เพราะมันไม่ใช่อยู่ในช่วงเวลาทำงานของคุณ เช่นคุณอยากจะหาใครคนหนึ่ง คุณก็จะ .. เช่นกินข้าว ไม่ถ่ายทำแล้ว กินข้าวก็ไม่มีใครเรียกแล้ว (ใช่ๆๆ) ก็คือมันเป็นความรู้สึกที่แปลกๆจริงๆ แต่ว่ามันก็เป็นความจริง (ใช่ๆๆ) และคนอื่นนั้นก็เห็นคุณไม่อยู่ ก็ไม่เคยที่จะมาหาคุณ คุณยุ่งมาก
ผ. ใช่ เหมือนกับตอนที่ผมไปออกรายการของเจียวเจียว เขาบอกว่า ใช่ เวลากินข้าวก็จะไม่คิดถึงคุณ เพราะรู้สึกว่าคุณอยู่ต่างประเทศ นานๆเข้าเพื่อนๆก็จะหายไป
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/11-16.jpg)
ญ. เมื่อก่อน พี่เจียวเจียวดีต่อคุณไหม
ผ. พี่ ผมกับเขาก็พอๆกันแหล่ะ (คุณไม่ได้เป็นน้องหรือ) โตกว่าผมปีเดียวเอง (เขาแก่กว่าคุณหนึ่งปี) แก่กว่าหนึ่ปี เขาดีต่อผมมากๆ (จริงหรือ) จริงๆแล้วสิ่งที่พวกเราเห็นก็คือ คนกลุ่มนี้นั้น ผมมีวาสนากับพวกเขามาตลอด ก็เหมือนกับผมคิดว่าตอนหลังๆคุณห่วงใยใส่ใจข่าวของผมตลอดมา แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้เจอหน้ากัน ใช่ เหมือนครั้งนี้ที่ผมกับเจี๋ยจิงเหวินไปถ่ายทำที่ปักกิ่ง เธอกลับมาแล้วบอกกับผมว่า เธอบอกว่าเธอมาออกรายการคุณ เธอได้นำวีซีอามาฉายบ้าง เมื่อคุณเห็นแล้ว เอ้ โหย่วเผิงนี่นา เห็นถึงสีหน้าที่ไม่เหมือนกัน ตอนนั้นในใจผมทันใดนั้น อย่างพวกเราก็คิดอยู่เสมอว่าพวกเราเป็นเหมือนกันเด็กพเนจร จิตใจนั่นล้วนอยู่แต่ข้างนอก ทันใดก็รู้สึกว่ามีคนห่วงใยเรา (คิดถึงคุณ) ใช่ รวมทั้งครั้งนี้ที่กลับมา แม้ว่าเจียวเจียวจะไม่ได้เจอกันตั้งนาน หรือว่าอีกหลายคนที่ไม่เคยเจอกัน เขาก็จะช่วยแทกแคร์คุณแนะนำอัลบั้มใหม่ๆให้กับคุณ พูดสิ่งดีๆกับคุณ ฉะนั้นมันรู้สึกอบอุ่นมากๆ และสื่อก็เหมือนกัน เอ้ นานแล้วไม่ได้ถ่ายรูปคุณ มาๆ มาถ่ายหลายๆรูปหน่อย หลายๆรูปหน่อย ทำให้ใจผมมันรู้สึกประทับใจมาก
ญ. จริงๆแล้วเหมือนกับเมื่อกี้ที่คุณพูดไปว่า ความรู้สึกของเด็กพเนจร แท้จริงนั้น ฉันเองก็เข้าใจดี คนคนหนึ่งอยู่ต่างแดน ไม่ได้อยู่ที่ของตัวเอง ฉันคิดว่าคนเราก็มีถิ่นฐานของตนเอง ก็คือเหมือนว่าคุณจะคุ้นเคยกับสภาพอย่างนี้มาก คุณก็จะไม่กลัว ก็จะไม่..ไม่เหงาหงอย ไม่โดดเดี่ยว ไม่ใช่เหงา ก็คือโดดเดี่ยว แต่ว่าคุณอยู่ต่างถิ่นนั้น อย่างไรก็ตามคุณจะสังเกตุเห็นว่า สิ่งที่เป็นอยู่ทุกอย่างนั้นล้วนไม่ ก็คือไม่เหมือนกับสภาพแวดล้อมที่เราเติบโต
ผ. ใช่ ความจริงผมรู้สึกว่า ปรับตัวนั้นก็ปรับตัวได้ แต่ว่ามันคงไม่ใช่ อย่างที่ผมรู้สึก พวกเราอยู่ที่ไต้หวัน ทุกคนล้วนพูดจีนกลางสำเนียงไต้หวัน สำเนียงนั้นล้วนเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นมุกตลก มุกขำขัน มันเหมือนกันเข้าใจกัน เช่นอาอาอะไร แต่ว่าคุณไปที่อื่นแล้ว ทุกคนล้วนมีสำเนียงที่ไม่เหมือนกัน ผมรู้สึกว่าที่จีนนั้น หลายครั้งการพูดคุยของพวกเขานั้น อาจจะช้าๆ หรือว่า ภาษาที่สื่อสารอาจจะไม่เหมือนกัน เพราะพื้นเพของเราต่างกัน ฉะนั้นมีเรื่องราวหลายๆเรื่องนั้น แต่ผมคิดว่าทุกคนก็ล้วนเข้ากันได้ แต่ว่าคงจะไม่ราบรื่นสบายๆเหมือนกับบ้านเกิดของตัวเอง ความรุ้สึกจะเป็นอย่างนั้น ฉะนั้นเหมือนครั้งนี้ที่ได้กลับมา รู้สึกไม่อยากจะกลับไปบ่อยๆ (ไม่อยากจะไป) ใช่รู้สึกว่าไม่อยากไปเลย รู้สึกอาลัยอาวรณ์ เมื่อก่อนนั้นผมไม่มีความรู้สึกที่รุนแรงอย่างนี้มาก่อนเลย
ญ. ฉันคิดว่ายังมีอีกนิดหนึ่ง เหมือนกับครั้งนี้ที่คุณกลับมา จริงๆแล้วมันรู้สึกนานมาก คุณเหมือนกับเป็นเด็กพเนจรอยู่ต่างถิ่นทำงานนานมาก และมีผลงานที่ถือว่าไม่เลวเลย ยกตัวอย่างคุณบอกว่าอยากจะเปิดคอนเสิร์ด สุดท้ายก็ได้เปิดที่ (เซี่ยงไฮ้) เซี่ยงไฮ้แล้ว คุณอยากจะออกอัลบั้มใหม่ก็ทำไปแล้ว และละครที่คุณแสดงไปตอนนี้ก็กำลังฉายอยู่ ฉันรู้สึกว่าเป็นเหมือน ว่าได้เอาผลงานมาฝากให้กับคนทางบ้าน คุณมีความรู้สึกอย่างนี้อยุ่ใช่ไหม
ผ. ใช่ครับ และยังคาดหวังได้รับการยอมรับด้วย
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/12-14.jpg)
ญ. วันนั้นเห็นพวกคุณสามคนอยู่บนเวที คนข้างล่างก็แทบจะบ้าไปด้วยแล้ว
ผ. คุณพูดถึงคนที่อยู่ข้างล่างหรือ ทุกคนล้วนร้องไหกัน งานคอนเสิร์ดครั้งนี้นั้นก็ยังจะคาราวานต่อไป
ญ.ใช่ๆ จัดเพียงที่เซี่ยไฮ้ แล้วจะมาที่ไต้หวันไหม?
ญ. ยกตัวอย่างคุณบอกว่าอยากจะเปิดคอนเสิร์ด สุดท้ายก็ได้เปิดที่ (เซี่ยงไฮ้) เซี่ยงไฮ้แล้ว คุณอยากจะออกอัลบั้มใหม่ก็ทำไปแล้ว และละครที่คุณแสดงไปตอนนี้ก็กำลังฉายอยู่ ฉันรู้สึกว่าเป็นเหมือน ว่าได้เอาผลงานมาฝากให้กับคนทางบ้าน คุณมีความรู้สึกอย่างนี้อยู่ใช่ไหม
ผ. ใช่ครับ และยังคาดหวังได้รับการยอมรับด้วย นี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก (สำคัญมาก) นี่เป็นความรู้สึกที่สำคัญมากๆ สิ่งที่ผมต้องการที่สุดก็คือการยอมรับของผู้คนในบ้านเกิด
ญ. จริงๆยังมีอีกคือ ฉันได้โทรถามข่าวจากคนอื่นบ่อยๆ ว่างานคอนเสริตของเขาเป็นไงบ้าง ดีไหม บรรยกาศเป็นอย่างไร เพราะว่าจริงๆแล้ว ฉันรู้สึกว่าพวกคนนั้น เหมือนกับเด็กนักเรียนที่จบจากที่นี่ และได้ออกไป ฉันคิดว่าคนที่เป็นแม่ก็จะจู้จี้ไปหมดก็ไม่ได้แล้ว ฉันคิดว่าหากจู้จี้เกินไปนั้น เด็กๆก็จะรู้ว่าตัวเองยังไม่โต มีความคิดที่ไม่เป็นอิสระ ฉันคิดอยู่เสมอว่าเด็กๆเมื่ออยู่ข้างนอกนั้นควรจะ มีความคิดของตัวเอง อย่างไรก็ตามพวกเราก็ล้วนไม่อยากจะให้พวกคุณไปเจอกับอุปสรรค์มกมาย ยกตัวอย่างเช่นเวลาที่พวกคุณจะตัดสินใจ หากว่าเมื่อเจออันตรายจริงๆแล้ว หากว่าคุณจะต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งนั้น พวกเราจะรู้สึกว่าเป็นเวลาที่อันตราย ฉันคิดว่าฉันจะต้องบอกกับคุณแน่นอนว่า การตัดสินใจของคุณน่าจะมีอันตรายนะ หากว่าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วเนี่ย ฉันคิดว่า พวกคุณน่าจะไปเรียนรู้ลองถูกผิด เช่นทีมงานของค่ายนี้ ผู้จัดการส่วนตัวคนนี้ หรือค่ายเพลงนี้ หรือสถานการณ์อย่างนี้ ฉันคิดว่าแท้จริงแล้ว การจะเป็นศิลปินคนหนึ่งนั้นคุณจะต้องเจอผู้คนหลายหน้า จะเป็นไปไม่ได้ว่าคุณจะอยู่ในสิ่งแวดล้อมเดียวตลอด ก็คือได้ห้อมล้อมคุณ ก็เหมือนกับที่คุณพูด ปกป้องดูแลคุณเป็นอย่างดี เมื่อคุณไปในอีกสิ่งแวดล้อมหนึ่งแล้วนั้น คุณก็แทบจะอยู่ไม่ได้เลย
ผ. ยิ่งกว่านั้นมันอาจทำให้รู้สึกว่าอยู่ที่สุขแล้วกลับไม่รู้ว่าสุข (ใช่ๆๆ) ใช่ครับ ก็เหมือนกับว่าสิ่งเหลานั้นมันสมควรจะได้รับอยู่แล้ว แต่ว่าเมื่อคุณได้จากไปแล้ว ถึงจะรู้สึกว่าแท้จริงแล้ว ไม่เลย แท้จริงที่เดิมนั้นพวกเขาดีต่อผมมากๆ
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/13-17.jpg)
ญ. จริงๆแล้วฉันรู้สึกว่า สิ่งที่ฝั่งใจในตัวคุณที่สุดคือ คุณแม่ของคุณได้พูดกับฉันหนึ่งประโยค ฉันจำได้แม่นมากเลยว่าในเวลานั้นเนี่ย ในบ้านคุณเป็นหัวแก้วหัวแหวน การเรียนก็ไม่เลวทีเดียว คุณแม่คุณก็พูดว่า เป็นเสี่ยวหู่ตุ้ยแล้วเนี่ย มีสิ่งหนึ่งที่ดีมากเลย แน่นอนมันก็ต้องมีความลำบาก ก็คือเขาตื่นนอนเองได้แล้ว ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้มันน่าขำจริงๆเลย
ผ. มาตรฐานการเรียกร้องของท่านต่ำไปหรือเปล่า
ญ. เรื่องนี้สำหรับผู้เป็นแม่พูดว่า เมื่อก่อนตอนที่คุณเรียนอยู่ เรียกให้ตื่นยังไงก็ไม่ยอมลุก หากว่ามีการไปออกงาน ท่านกล่าว่าอย่างน้อยเสียงนาฬิกาปลุกก็สามารถทำให้คุณตื่น อย่างสะลืมสะลือ
ผ. เพราะว่าเมื่อก่อนทางบริษัทนั้นเข้มงวดมาก พี่เฉิน ออกแนวฝึกทหารเลย
ญ.ฉะนั้นแม้จะโหดหน่อยแต่ก็เป็นประโยชน์
ผ. ก็ใช่ครับ ในตอนนั้น ช่วงย่างเข้าวัยรุ่น การคุมดูแลแบบทหารอย่างนั้นก็ดีนะ
ญ. แต่ว่าช่วงนั้น คุณแม่คุณพูดอย่างดีใจเลยว่า โอ้ ดีมากๆเลย เป็นเสี่ยวหู่ตุ้ยแล้วตื่นเองได้ นี่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นะ แต่นี่ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่น่าสนุก ฉันรู้สึกว่าเด็กๆบางครั้งก็ ฉันคิดว่า ขนาดเป็นแม่ก็ไม่สามารถจะปลุกคุณตื่นได้ เมื่อไปเข้าสังคมแล้ว คุณก็ได้ไปเรียนรู้ ว่าจะสายไม่ได้นะ
ผ. ใช่ครับ ต้องรับผิดชอบต่อทุกคนเลย เป็นงานที่ทำเป็นคณะกลุ่ม มันไม่เหมือนกัน ตอนอยู่ในบ้านคุณก็จะคิดว่าคนในบ้านก็ไม่เป็นไรหรอก จะสายจะชั่วไงก็คงไม่ตีคุณ จะกัดคุณหรือ ไม่เลย
ญ. เขาจะกัดคุณหรือ จะให้คุณแม่กัดคุณหรือ
ผ. ก็จะมีความรู้สึกอย่างนั้น
ญ. จริงๆแล้วมันเป็นอะไรที่มีความหมายมากๆ ฉันคิดอยู่ตลอดว่า ชีวิตคนเรานะ มองโหย่วเผิงที่เดินผ่านพ้นมาแล้ว ฉะนั้นเมื่อคืน ไม่สิตอนเช้านี้เอง ฉันได้อ่านข่าวสองข่าว ข่าวแรกของอู่ฉีหลง ตอนกลับมาต้องใส่เหล็กประคองไว้ ในใจของฉันนั้น มันรู้สึกเจ็บเศร้ามากๆ รู้สึกว่าทำไมแทบทุกครั้งเลย เขาต้องเจอความเลวร้ายด้วย ตัวเขาเองก็เป็นคนที่กลัวเจ็บด้วย ใช่ว่ามือของเขาแปปเดียวก็จะหาย ฉันคิดว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ เขาบอกว่าพี่เสี่ยวเหยียน จะให้ผมแสดงให้คุณดูไหม เขาก็สามารถจะทำแขนของเขาหลุดลงมาอย่างนี้ ถูกไหม
ผ. คุณลองจับดูซิ มันดังก๊อกเก๊ะเลย
ญ. ฉันว่าพอแล้ว เขาว่ายัง (พอแล้ว พอแล้ว) เขาบอกว่า ผมสามารถทำให้มันหลุดลงมาได้นะ ฉันพูดว่า พอแล้ว จริงๆแล้วอันนี้ก็เป็นแผลเก่าของเขา
ผ. บาดแผลตรงหัวไหล่ของเขานั้น เขาคงจะชินกับมันแล้ว แต่ปัญหาที่บาดเจ็บที่ไหล่นั้น เป็นเรื่องที่น่าห่วงกว่า ตอนนั้นที่ผมได้ข่าว เป็นช่วงที่ผมถ่ายทำอยู่ที่ปักกิ่ง พวกเราล้วนตกอยู่ในสภาพการณ์ที่เหมือนกัน ทำงานภายใต้อันตราย เมื่อผมได้ยินแล้วก็รู้สึกตกใจ อยู่ในอารมณ์นี้ เพราะผมเองก็ตกอยู่ในสภานการณ์อย่างนี้เหมือนกัน มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นอย่างนี้แล้ว
ญ. พวกคุณนั้นล้วนจะต้องมาถ่ายทำฉากที่มันเสี่ยงอันตรายอย่างนี้เลยหรือ
ผ. จริงๆแล้วตอนนั้นนะ ผมก็มีความคิดอย่างหนึ่งว่า สื่อจะมาค่อยยกยอตลอดเลย หากไม่ใช้นักแสดงเชี่ยวชาญด้านนี้ก็ต้องเคารพอาชีพ ผิดใหญ่หลวงเลย เพราะว่ามีฉากที่ต้องเสี่ยงอันตรายมากๆ หรือฉากที่ต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญโดยตรง นักแสดงบู้เหล่านั้นพวกเขาล้วนซ้อมเทคนิกอย่างนี้ทุกวัน พวกเขารู้ว่าจะปกป้องป้องกันตัวเองอย่างไร เพื่อสามารถจะได้มุมกล้อมที่ดี แต่พวกเรานั้นไม่รู้
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/14-14.jpg)
ญ. แต่ว่ายังมีอีกอย่าง ในฮอลลีวูดนั้น พวกเขาจะไม่อนุญาตให้นักแสดงเข้าฉากอย่างนั้นเลย แม้ว่าคุณอยากจะกระโดดแต่พวกเขาก็ไม่อนุญาต (ใช่ๆ มันไม่ได้จริงๆ) ใช่ หากว่าโดดไปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นมันคงจบทั้งเรื่องเลย ใช่ไหมล่ะ(ใช่ๆ) และถ้าเป็นเช่นนี้ เพราะว่าคุณไม่ได้เชี่ยวชาญในเรื่องเหล่านี้ เรื่องที่คุณเชี่ยวชาญคืองานแสดง
ผ. ใช่ครับ เราจะต้องเข้าใจว่าเราเชี่ยวชาญอะไร ผมคิดว่า ไม่รู้นะ ได้ยินว่าอู่ฉีหลงนั้น ตอนหลังไข้ขึ้น เพราะว่าอากาศที่นั่นร้อนมาก พวกเราก็ต้องใส่เสื้อผ้าหนามากๆด้วย ไม่เข้าใจเลย เขาน่าจะให้ตัวเองพักหน่อย ไม่ควรจะไปทนต่อสู้อย่างนั้น แต่ว่าหลายๆครั้งนั้น เหมือนกับเมื่อก่อนที่ผมก็เคยตกม้า แล้วตรงไหล่ของผมนั้นก็ได้รับบาดเจ็บ พูดไปแล้ว มันเป็นงานที่ทำเป็นทีม บางครั้งทุกคนก็มีความเครียดกับงานที่ไม่เดินหน้าเลย แล้วทุกคนก็ต้องมาเป็นเพื่อนกับคุณในการต้องถ่ายต้องรีบ คุณก็จะอึดอัดเหมือนกันเพราะนี่เป็นงานของตัวเอง จะบอกว่างั้นให้ทุกคนรอผมก่อนนะ ไม่สน ให้พวกคุณรอฉันสักครึ่งวันนะ อย่างนี้จะพูดก็พูดไม่ออก เหมือนกับครั้งนั้นที่คอผมเคล็ด ผมก็ไม่ได้หยุดถ่าย ผมก็ต้องถ่ายต่อ ทำท่าอย่างนี้ไม่ว่าจะหันซ้ายขาว จำต้องถ่ายต่อไป จะพูดว่ารอก่อนก็คงไม่ได้
ญ. หลายคนชมว่าฉากนี้ของคุณแสดงได้ไม่เลวเลย มันแมนเท่มากๆเลย
ผ. ใช่มันจะเป็นอย่างนี้ มันตรงจริงๆ
ญ. ใช่ตรงมาก เรามาดูอันนี้ ครั้งนี้ฉันคิดว่า โหย่วเผิงก็มีความใฝ่ฝันหนึ่งคือเรื่องการเปิดคอนเสิร์ด ครั้งนี้นั้นอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ เสียดายมากๆ ที่ไต้หวันไม่ได้ชมคอนเสิร์ดครั้งนี้ของคุณเลย พวกเรามาชมด้วยกัน
(บรรยายจากงานคอนเสิร์ด)
เพราะว่าเวลาก่อนหน้านี้นั้น จากผลงานในละครโทรทันศ์ที่โดดเด่น ทำให้แฟนๆที่จีนของเขาได้มาต้อนรับเขาอย่างคับคั่ง หลังจากนั้น ทางแฟนเพลงได้นำรูปโปรสเตอร์จากอดีตจนถึงปัจจุบันที่ความยาวกว่าสิบเมตรมาโชว์ โหย่วเผิงตื้นตันใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี งานคอนเสิร์ดที่คนนับหมื่นแสนรอคอยของโหย่วเผิง ได้ระเบิดขึ้นที่เซี่ยงไฮ้ ในงานคอนเสิร์ดนั้น มีแฟนเพลงมากมายที่มากนั้นเป็นแฟนเพลงที่ติดตามผลงานของโหย่วเผิงมาตั้งแต่สมัยเสี่ยวหู่ตุ้ย และสิ่งที่ทำให้เราตกใจกว่านี้คือ ยังมีแฟนเพลงมากมายที่มากจากอเมริกา แคนาดา ญี่ปุ่น อังกฤษ ฮ่องกง ไต้หวัน
ชุดที่โหย่วเผิงใช้ในงานคอนเสิร์ดครั้งนี้ ได้คิดทำอย่างประณีต ได้ข่าวว่าได้รับการบันทึกในหนังสือชีวิตของงานคอนเสิร์ดของหลิวเตอหัว เริ่มเข้ามาบนเวทีก็เห็นถึงชุดที่เซ็กซี่ของเขา ทำให้แฟนๆไม่กระพริบตาเลย ทำให้เห็นถึงเสน่ห์ของโหย่วเผิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความโดดเด่นสามอย่างของโหย่วเผิง อย่างแรกคือชุดที่ออกแบบได้เซ็กซี่มากของโหย่วเผิง อย่างที่สองก็เหมือนกับ F4 ในวันนี้ ทำให้วัยรุ่นนับไม่ถ้วนที่มาบ้าระห่ำที่เห็นเสี่ยวหู่ตุ้ยมาปรากฏต่อหน้าพวกเขา อย่างที่สาม ในงานนั้นได้เปิดวีดีทันศ์(VCR)ที่เกี่ยวกับงานละครภาพตร์ของเขาแต่เริ่มแรกจนถึงปัจจุบัน
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/15-13.jpg)
ญ. เอ้ ฉันจำได้ว่าหลายปีก่อนคุณเคยพูดว่า จริงๆแล้วผมอยากจะแสดงภาพยนตร์มากมาย แต่ว่าผมหวังว่าภาพยนตร์ต่างๆที่ผมแสดงไปนั้น จะสามารถให้ผมเปิดคอนเสิร์ดอย่างประสบความสำเร็จ
ผ. ใช่ครับ เป็นความหวังใจที่ใหญ่ที่สุด
ญ. ฉะนั้นเมื่อคุณได้เปิดคอนเสิร์ดไปแล้วฉันก็รู้สึกว่าอื่ม ยอดจริงๆ ฉะนั้นในวันนั้นที่คุณมองแล้ว จริงๆแล้วการเปิดงานคอนเสิร์ดนั้นมันเป็นอะไรที่ ทั้งต้องเหนื่อย ทั้งต้องลำบาก
ผ. เป็นสงครามจิตใจ
ญ. ต่อสู้กับจิตใจที่จะแน่วแน่ใช่ไหม ทั้งแรงกาย แรงใจ ต้องเต้นต้องท่องต้องซ้อม เมื่อถึงขั้นสุดท้ายแล้วยังกังวลว่าจะมีคนมาไหม (ใช่ๆๆๆ) ถูกไหม การตอบสนองของคนข้างล้าง แล้วจริงๆมันก็น่าตื่นเต้นนะ แน่นอนคุณก็จะต้องคิดว่าเราซ้อมเตรียมอย่างลำบากมานานมาก หากว่าเกิดไม่มีคนมา จริงๆแล้วใช่ว่าทุกคอนเสิร์ดจะมีคนล้นหลาม ฉะนั้นคุณก็กำลังรอว่า อื้มวันงานจะมีคนไหม แล้วตั๋วขายดีไหม นั่นมันก็จะเป็นความรู้สึกที่..
ผ. ความรู้สึกที่ไม่เหมือนกัน (จริงๆ)ใช่
ญ. หลังจากวันนั้นเมื่องานมันผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ในคือนั้นคุณกำลังคิดอะไรอยู่
ผ. วันนั้นหรือ วันนั้นก็เกือบจะนอนไม่หลับ จริงๆแล้วก็มีความรู้สึกอย่างนั้นตลอดคืนเลย จากนั้นค้นโน่นค้นนี่ในห้อง แล้วดูสิ่งเหล่านี้ แล้วพูดว่า เอ้เสร็จแล้วหรือ จบไปแล้วหรืออะไรอย่างนี้ ใช่
ญ. จริงๆแล้ว คุณรู้สึกไหมว่าคนเรามันแปลกเหมือนกัน เวลาที่คุณอยากจะทำอะไรเรื่องหนึ่งนั้น คุณจะคิดนานมาก คุณพร้อมต่อสู้เพื่องานนั้น คุณจะยอมอดทนเพื่องานนั้น ไม่ว่าจะไม่กินข้าวก็ได้ ไม่ว่าจะทุ่มเทพยายาม ร้องเพลง ก็คือพยายามทำทุกวิถีทาง แล้วเมื่อมันเสร็จจบไปแล้ว ก็รู้สึกว่าอ้าวเสร็จแล้วหรือ
ผ. ก็คือทำงานชิ้นนี้สำเร็จแล้ว ทำได้แล้ว (ใช่) ทำแล้ว
ญ. ทำได้แล้ว แล้วจะทำอย่างไรต่อ คุณก็จะต้องคิดครั้งที่สองซิ
ผ. ครั้งที่สอง อื่ม รายการงานคอนเสิร์ดครั้งนี้นั้น ต่อไปก็ยังจะมีการไปทัวร์ที่ต่างๆอีก
ญ. ใช่ๆ ไม่เพียงที่เซี่ยงไฮ้เท่านั้น แล้วคุณจะมาทัวร์ที่ไต้หวันไหม
ผ. ผมคิดว่าที่ไต้หวันนะ เพราะว่านานแล้วที่ผมไม่ได้มีผลงานอะไรเลย ฉะนั้นผลงานต่างๆของผมนั้น ทุกคนคงยังไม่ค่อยคุ้นกับผม ฉะนั้นอยากจะขอใช้เวลาเยอะหน่อยในการไปโปรโหมด กระตุ้นให้คุ้นเคยก่อนถึงจะวางแผนในการจะไป ด้านดนตรีนะ
-
http://w185.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw185.photobucket.com%2Falbums%2Fx226%2Falec_003%2Fd55e0b8c.pbw
ญ. อย่างคุณที่ทั้งร้องทั้งเต้น อันนี้นั้นจะต้อง..
ผ. ยากมาก (หา)จริงๆแล้วมันยากมาก (ยากจริงๆใช่ไหม) ใช่ กลัวร้องไปแล้วหายใจไม่ทัน หรือว่าร้องไปได้ครึ่งเสียงจะแหบไป หรือว่าลืมเนื้อเพลง อืม เพราะมีหลายเพลงมาก มันสิบกว่าปีแล้ว ระยะเวลามันนานจริงๆ (ฉะนั้นอย่างนี้แล้ว) ทั้งยังต้องจำท่าเต้นอีกด้วย
ญ. โดยเฉพาะในบรรดาสามคนนั้น คุณจะช้ากว่าคนอื่นหนึ่งจังหวะ ด้วยเหตุนี้เลยเอาเวลาของคุณเป็นหลักใช่ไหม (ใช่ๆๆ) อย่างนี้มันก็ถือว่าสุดยอดแล้วนะใช่เปล่า ฉะนั้นวันนั้น ฉันเห็นว่าจื้อเผิงกับอู่ฉีหลงมานั้น ก็ล้วนเจียดเวลามาจริงๆ
ผ. พวกเขาได้เจียดเวลามากันจริงๆ เพราะว่าตอนนี้ต่างก็อยู่คนละค่ายบริษัท ฉะนั้นต่างคนก็ต่างมีตารางเวลาของตัวเอง ไม่ว่าจะถ่ายละคร มันต้องขอลาหยุดถึงสามารถมารวมตัวกันได้ มันไม่ง่ายเลย
ญ. แต่ว่าในวันนั้นเห็นพวกคุณสามคนอยู่บนเวที คนที่อยู่ข้างล่างก็แทบจะบ้าไปเลย
ผ. คุณหมายคนคนที่อยู่ข้างล่าง (ใช่) หลายคนร้องไห้
ญ. จริงหรือ (จริง) ยังดีที่ฉันไม่อยู่ด้วย หากฉันอยู่นะ ก็คงร้องแน่
ผ. ใช่ มันซึ้งใจมาก เพราะว่ามีหลายคน ในตอนนั้นที่พวกเราได้ยินเสี่ยวหู่ตุ้ย แต่ว่าตอนนั้นพวกเขายังไม่เห็น เพราะจากสภาพการณ์ตอนนั้นยังไม่เห็น เป็นครั้งแรกที่เห็นเสี่ยวหู่ตุ้ยทั้งสามคนเลยได้ร้องเพลงต่อหน้าพวกเขา พวกเขาก็ร้องไห้ (น้ำตาร่วงลงมาเลย)
ญ. แต่ว่าคุณรู้ไหม ว่าภาพอย่างนี้นั้นมันไม่เห็นได้ง่ายๆ เพราะภาพลักษณ์ของทั้งสามคนก็ไม่เลวเลย
-
http://w185.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw185.photobucket.com%2Falbums%2Fx226%2Falec_003%2F1a1c9563.pbw
ญ. แต่ว่าในวันนั้นเห็นพวกคุณสามคนอยู่บนเวที คนที่อยู่ข้างล้างก็แทบจะบ้าไปเลย
ผ. คุณหมายคนคนที่อยู่ข้างล้าง (ใช่) หลายคนร้องไห้
ญ. จริงหรือ (จริง) ยังดีที่ฉันไม่อยู่ด้วย หากฉันอยู่นะ ก็คงร้องแน่
ผ. ใช่ มันซึ้งใจมาก เพราะว่ามีหลายคน ในตอนนั้นที่พวกเราได้ยินเสี่ยวหู่ตุ้ย แต่ว่าตอนนั้นพวกเขายังไม่เห็น เพราะจากสภาพการณ์ตอนนั้นยังไม่เห็น เป็นครั้งแรกที่เห็นเสี่ยวหู่ตุ้ยทั้งสามคนเลยได้ร้องเพลงต่อหน้าพวกเขา พวกเขาก็ร้องไห้ (น้ำตาร่วงลงมาเลย)
ญ. แต่ว่าคุณรู้ไหม ว่าภาพอย่างนี้นั้นมันไม่เห็นได้ง่ายๆ เพราะภาพลักษณ์ของทั้งสามคนก็ไม่เลงเลย ก็คือคนที่ไม่เฮงก็เฮงไปแล้ว คุณคิดดู ถ้าผ่านไปอีกสิบปี ไม่แน่ว่ารูปร่างบางคนอาจเปลี่ยนไป จริงๆแล้วคุณรู้ไหม ในวงการแสดงนั้นถือว่าเป็นควาทเลวร้ายอย่างหนึ่ง เมื่อถึงห้าหกสิบปี ก็จะไม่เหมือนเดิมแล้ว แน่ล่ะอาจจะอยู่ด้วยกันเจอกันได้
ผ. แต่ว่าถ้าถึงตอนนั้นพวกเราก็อาจเปลี่ยนไป หากว่ามันไม่เหมาะกับการที่จะออกมากระโดดโลดเต้น พวกเราอาจจะเปลี่ยนไป อาจจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง หรือจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น
ญ.อื่ม ถ้าอย่างนี้ก็ไม่เลวนะ ถ้างี้อย่างน้อยก็ยังรวมตัวกันได้อีก
ผ.ตอนนี้ก็ยังถือว่าโอเค
ญ. ตอนนี้คุณดูซิ อู่ฉีหลงนั้นอะไรก็ยังถือว่าไม่เลวอยู่เลย (ใช่ มีมาดเท่มาก) มาดดีมาก เขาสวมชุดพระเอกขี่ม้าขาวอย่างนั้นมันดูแล้วหล่อมาก แล้วนี่ใครเป็นผู้ที่ออกแบบให้คุณหรือ
ผ. พวกเราเชิญคนฮ่องกงคืออาจารย์ใหญ่ของ จางแสโหย่ว เหม่ยเยี่ยนฟางมาช่วย ชื่อว่า แคนิส เป็นพนักท้าวแขนของฮ่องกง
ญ.คุณจะต้องมีหุ่นอย่างนั้น
ผ.ตอนนั้นผมก็เข้าฟิตเนสนะ ลองคิดดูสิหุ่นอย่างผมนั้น พยายามมาก ตอนนั้นมุ่งมานะมาก
ญ. ตอนนั้นพยายามมาก (มานะจริงๆ) ฉันคิดว่าคนเราก็ต้องมีเป้าหมาย ต้องมีเป้าหมาย ต้องมีจุดประสงค์ (มีความฝัน) ต้องมีความหวัง จากนั้น การมีความฝันใช่ว่าฝันอย่างเดียว จะต้องไปทำให้มันเป็นจริง ไปทำ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร คุณทำถึงจะมีวันที่จะเป็นจริงได้ คุณถึงสามารถใส่ชุดนั้นได้ คุณถึงจะมีแรงมาเต้นมาร้อง ถ้าไม่งั้นก็ไม่มีทางอื่น เรื่องนี้นั้นมันมัน..เป็นเรื่องที่โหดร้าย ฉันคิดว่าทั้งอู่ฉีหลงกับจื้อเผิงเองก็เหมือนกัน ครั้งนี้ฉันได้ถามพวกเขา ช่วงเวลานี้พวกเขากำลังทำอะไร เรามาฟังกัน
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fe6c4eda5.pbw
จื้อเผิง. ภาพยนตร์ที่ถ่ายทำเรื่องนี้ชื่อว่า “ฮีโร่ไต้หวัน ไถวันอิงโสง” สำหรับเรื่องนี้ผมเองก็ไม่รู้เพราะอะไร เริ่มตั้งแต่ตอนเปิดกล้องถ่ายมาจนถึงวันนี้ เจ็บตัวมาตลอด เจ็บตรงนี้ แผลเหล่านี้ล้วนเป็นแผลที่มาจากการถ่ายทำ ถูกพวกหญ้าบาด ตอนนี้ก็คงไม่มีรอยแผลให้เห็นแล้ว และตรงนี้ก็มีอีกที่หนึ่ง แผลนี้นั้นเป็นช่วงที่เราถ่ายทำที่เหมียวสู้ อาจจะเป็นเพราะอยากจะเลิกงาน เมื่อได้ยินว่าเลิกงานได้ก็กระโดดขึ้นดีใจ แล้วโดดไม้ ไม้ที่เป็นแผ่น บาดถูกเป็นรอบแผลข้างบนนี้
อู่ฉีหลง. ผมกำลังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องใหม่ที่กวงโจวกวงซี เรื่อง “เส้าเหนียนเม่าเสียนหวัง” เรื่องจะเป็นเรื่องราวของเวสเล่ แถวนั้นเนี่ยประมาณหลังทุ่มเศษๆ ก็จะปิดไฟหมดเลย มองไม่เห็นอะไรเลย ถนนไม่มีไฟ ไม่มีรถ อะไรก็ไม่มี ความเป็นอยู่นั้นก็จะลำบากหน่อย สองสามเดือนนี้อาจจะ เปินร้านสองสามแห่งที่ไม่เหมือนกัน อยู่ที่ไต้หวัน แล้วที่ปักกิ่งนั้นก็กำลังวางแผนอยู่ ฉะนั้นธุรกิจก็ยังถือว่าไปได้
ญ. อื่ม พวกเราหวังว่าเขาจะ
ผ. หวังว่าเขาจะไม่เป็นไร ใช่ หัวหน้าหวัง นายกองหวัง หวังว่าอย่างแย่ก็แค่ เจ็บกล้ามเนื้อแล้วไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เพราะว่าหากว่าหนักแล้วก็อาจะกระเทือนที่ไหล่ (เป็นโรคแซกซ้อน) ไม่งั้นเดียวอัมพากแล้วก็จะยุ่งไปใหญ่เลย
ญ เขาเป็นศิลปินอุบัติเหตุจริงๆ ทุกครั้งที่ถ่ายละครก็จะเกิดนิดเกิดหน่อย
ผ. เขาเป็นคนแข็งแกร่งนะ แต่เมื่อก่อนเขาก็เป็นเหมือนพี่ใหญ่อย่างนั้น (เป็นเหมือนพี่ใหญ่ใช่ๆๆ)
ญ. เหมือนพี่ใหญ่ ใช่ๆๆ จะหมายความว่าเขาตีลังกาได้
ช.ใช่ ก็จะกระจานเลยอย่างนั้น
ญ.จริงๆ ฉันคิดว่า อาจจะตอนเริ่มแรกของเขานั้น เขาคิดว่าตัวเองตีลังกาได้ดีที่สุด ฉันตีเป็น เพราะเขาเป็นนักกีฬา เขาเรียนด้านพละมา ฉะนั้นเขาคิดว่าท่าตีลังกาของเขานั้นน่าจะ เป็นสิ่งที่ตัวเองถนัดที่สุด
ผ. ผมคิดว่าน่าจะเป็นบุคลิกของเขาด้วย เขา จริงๆแล้วในบ้านนั้นเขาไม่ใช่พี่ใหญ่ เขาชอบเอาทุกเรื่องเราแบกไว้กับตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นของในบ้าน ปัญหาของพี่น้อง ของทุกๆคนเลย ที่เขาชอบเอามาแบกไว้ แต่ไม่สนว่าตัวเองจะแบกไหวไหม ฉะนั้นภาระเหล่านี้นั้น แน่นอนมันช่วยให้เขาสู่ความสำเร็จ ตอนนั้นเขาไปที่ฮ่องกง สงสัยก็เหมือนกับคุณ บางครั้งถ่ายละครโหมเกินไป
ญ. โหมงานเกินไป มันอันตรายจริงๆเลย สวันดีพี่ใหญ่
ผ. มะรืนนี้เขาจะกลับมารักษาที่โรพยาบาลไต้หวัน
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F8b38213e.pbw
ญ. จริงๆแล้ว ฉันคิดตลอดเวลาว่า เวลาที่พวกคุณเปลี่ยนงานนั้น พวกคุณต้องมีวิธีการมากมายในการมาปรับสภาพจิตใจของตัวเอง ฉันคิดว่านี่ต้อง ฉันคิดว่านี่ไม่เพียงแค่นักแสดงเท่านั้น ฉันคิดว่าวัยรุ่นในสมัยนี้ก็เหมือนกัน เวลาที่คุณเปลี่ยนงานใหม่นั้น หรือว่าเปลี่ยนสภาพแวดล้อมใหม่ เช่นจากที่โรงเรียนเข้าสู่สังคม คุณจากบริษัทนี้ย้ายไปบริษัทโน้น จริงๆแล้วล้วนจะต้องเจอ การเปลี่ยนแปลงของจิตใจ คุณคิดว่าตัวเองนั้น วิธีอะไรที่สิ่งที่ทำให้คุณผ่าพ้นมาได้
ผ. วีธีที่ทำให้ผมผ่านพ้นมาหรือ จริงๆแล้วผมเองก็มีนิสัยที่ดื้อมาก ฉะนั้นผมจะมีลักษณะ ฉันจะทำอย่างนี้ ฉันไม่สน ก็เหมือนเมื่อก่อนที่ผมเต้นไม่เป็น ไม่ว่าอย่างไร ผมก็จะต้องทำให้ได้ ใช่ ผมจะต้องทำให้ได้ ผมแสดงไม่เป็น คุณหัวเราะเยาะฉัน แล้วทำไม ฉันจะเรียนรู้
ญ. จริงๆแล้วฉันยังคิดว่านิสัยอย่างนี้ของคุณนั้นไม่เลวเลยนะ ใครจะพูดอะไรคุณ คุณก็ว่าแล้วจะทำไม
ผ. ใช่ครับ จะดีร้ายก็ไม่เป็นไร ตัวเองจะต้องเห็นด้วยกับตัวเองก่อน แล้วยอมรับจุดด้อยนี้ เผชิญกับมัน จากนั้นตัวเองก็จะพยายาม นี่เป็นวิธีหนึ่ง
ญ. ฉะนั้นถูกแล้วที่คุณไปเผชิญกับมัน
ผ. จะต้องเผชิญกับมัน หนีมันไม่ได้ ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ตาม คุณจะต้องสัตย์ซื่อกับตัวเองก่อน ผมคิดว่านะ นี่เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ
ญ. นี่เป็นวิธีการเผชิญของคุณใช่ไหม
ผ. ใช่อีกอย่างคือด้านท่าทีของจิตใจ ก็คือ ผมว่า
ญ. จริงๆแล้วในช่วงเวลาที่คุณเติบโตนั้น ก็เหมือนกับนักแสดงบางคน ช่วงเวลาที่พวกเขาเติบโตนั้น เริ่มจากตอนเป็นศิลปินในช่วงวัยเด็กก็หลงทิศแล้ว บางก็บอกว่า ในแวดวงการแสดงนั้นเต็มไปด้วยปัญหา เหตุเพราะวงการแสดง เลยทำให้เด็กเหล่านี้หลงทางชีวิตไป ทำให้เด็กเหล่านี้อนาคต ไร้ทิศทาง ฉันคิดว่าวงการแสดงนั้นก็ยังอยู่ตรงนี้ตลอด การจะเดินถูกเดินผิดนั้น เกี่ยวข้องกับตัวเองเป็นอย่างมาก
ผ. ใช่ครับ ก็พี่เสี่ยวเยี่ยนยังเดินมาถูกทิศถูกทางเลยนิ ใช่ไหม เริ่มจากสมัยเป็นศิลปินเด็กเลยใช่ไหม (เจียวเจียวก็ไม่ได้หลงทางด้วย) ใช่ครับ ผมเองก็ไม่หลงเหมือนกัน
ญ. ใช่แล้ว งั้นฉันอยากจะถามหน่อย ทำไมคุณถึงไม่ได้หลงไป ไม่ชอบ
ผ. นิสัยผมนั้นเป็นคนที่ไม่ชอบในสิ่งเหล่านั้นอยู่แล้ว ไม่ชอบดื่มเหล้า ใช่ เลยไม่ไปเตะสิ่งเหล่านั้นเลย ไม่เตะเลยจริงๆ
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fa8fc03ce.pbw
ญ. จริงๆคืออย่าไปเข้าไกล้ในสภาพแวดล้อมที่มีอย่างนั้นใช่ไหม คุณบอกว่า แม้ไป แต่คุณก็จะไม่เตะมัน คือว่าไม่จำเป็นว่าคนอื่นทำไรฉันจะต้องทำด้วย คุณว่าถูกไหม(ใช่ครับ) ผมไม่กินผมไม่ดื่ม นี่เป็นสิ่งที่ปกติ (ผมไม่ส่ายหัวด้วย) ผมไม่ส่ายหัว ใช่ๆ ไม่ความหมายของฉันก็คือ ไม่ใช่ว่า ฉันจะต้องแสดงให้เห็นว่าฉันนั้นบริสุทธิ์แค่ไหน แต่ว่าจริงๆแล้วสามารถจะมีจุดยืนที่ดีคือ (ต้องมีขอบเขต) มีขอบเขต
ผ. ใช่ จริงๆแล้วคนเราจำต้องมีขอบเขต ใช่ว่าฉันจะต้องบอกว่า ทุกคนจะต้องดื่มนะ ฉันเองก็จะต้องดื่มจนเมาแล้ว ถึงจะแสดงว่าฉันเข้ากลุ่มได้ จริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างนี้เลย ฉันรู้สึกว่าวัยรุ่นในสมัยนี้นั้น แม้ว่าจะไม่เข้าสู่วงการบันเทิงก็ตาม แต่ละคนควรมีขอบเขตอย่างนี้ให้กับตัวเอง ไม่ใช่ว่าคนอื่นเขาทำอย่างไร เพื่อนๆเขาทำอะไรก็จะทำตาม บางครั้งสิ่งที่ทำกันใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
ญ. ฉะนั้นฉันก็คิดตลอดเวลาว่า ทำไมพวกคุณถึงไม่มี
ผ. อื่ม ผมก็ไม่ทราบนะ จริงๆแล้วนิสัยแต่ละคนของพวกเรานั้นก็ยังนับว่า ดีมากๆ เป็นต้นแบบ สามารถใช้คำมาเป็นต้นแบบมาพูดไหม
ญ.ฉะนั้นฉันคิดว่าจริงๆแล้ว ไม่ว่ามากหรือน้อย จะเป็นที่บ้าน หรือสภาพแวดล้อม ก็จะทำให้พวกคุณรู้สึกว่า ไม่ควร ก็คือเหมือนกับพวกคุณ แต่ใช่ว่า ทางผุ้จัดการบริษัทคุมพวกคุณ จนแทบจะดิ้นไม่ได้อย่างนั้นนิ ใช่ไหม จริงๆแล้วก็ยัง
ผ. แท้จริงแล้วผมรู้สึกว่าช่วงเวลาในอดีตของเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้น จริงๆแล้วสอนพวกเราหลายๆอย่าง คุณสังเกตุว่าตอนนั้นเสี่ยหู่ตุ้ยดังขนาดไหน แต่ว่าพวกเราไม่เคยที่จะเย่อหยิ่งเลย ทางบริษัทก็จะมองเรา เหมือนกับคนอื่นๆ ทีมงานต่างๆก็ได้ช่วยคุณทำงาน เพียงแต่คุณ นี่เป็นงานของคุณ เป็นงานที่คุณร่วมกันทำกับคนอื่นๆอย่างนี้ ฉะนั้นแต่ไหนแต่ไรนั้น พวกเราก็มีมุมมองทัศนะที่ถูกต้อง ผมคิดว่า ฉะนั้นก็เลยไม่มีการผยอง หรือว่าเดินไปสู่เส้นทางอื่น (ไปทานอื่น) ในจุดนั้นเรามีมุมมองที่ถูกต้อง
ญ. แน่นอนฉันคิดว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ ฉันคิดว่าการที่จะนำพวกคุณไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องนั้น เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ ในด้านมุมมองความคิด
ผ.เหตุที่พวกเราเดินในทางที่ถูกต้อง เราจึงมีอิทธิพลต่อคนมากมาย ใช่ครับ คนมากมายฟังเพลงของเรา เลื่อมใสในตัวเรา พวกเขาต้องดูการประพฤติของคุณด้วยนิ
ญ. ใช่ ฉะนั้นฉันคิดว่าสิ่งนี้มันสำคัญมากๆ ยกตัวอย่างบางครั้งฉันเองก็เคยคิด เช่นคุณเจียวเจียว หรือว่าพวกคุณ ที่อยู่ในวงการแสดง ฉันคิดว่าสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่ง จริงๆแล้วไม่เพียงแต่เห็นว่าพวกคุณได้ตั้งใจมากเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นคือพวกคุณไม่เตะหลายๆอย่างเลย นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญ ใช่ฉันไม่ได้หมายความว่า ฉันให้เพียงมุมมองแก่พวกคุณ หรือว่าให้เฉพาะทิศทางเท่านั้น ฉันไม่ได้พูดเลยว่าให้พวกคุณ นั้นถูกขังอยู่ในกรงอย่างนั้นเลย จริงๆแล้วเรื่องเหล่านี้นั้นยังเป็นสิ่งที่พวกคุณไปเข้าใจมัน ว่าเรื่องบางอย่างนั้นไม่ควรทำ เรื่องบางอย่างนั้นทำไม่ได้เลย
ผ. จริงๆแล้วผมเคยคิดเลย ที่คุณพูดว่าทำไมพวกเราถึงไม่เป็นคนไม่ดี ผมไม่เคยคิด ผมไม่ทราบ
ญ.ใช่ เรื่องนี้ควรแก่การมาพูดคุยดู ทุกคนก็ล้วนคิดไม่ตกว่า ทำไมคนในวงการบันเทิงถึงได้กลายเป็นคนไม่ดีไป แต่ไม่เคยไปคิดว่า ทำไมคนในวงการบางคนนั้นถึงไม่เปลี่ยนไป
ผ.มีคนมากมายที่ไม่เปลี่ยนก็มี (ใช่) เป็นคนส่วนใหญ่ด้วย
ญ. จริงๆแล้วคนส่วนใหญ่ก็ยังไม่เปลี่ยนไป มีเพียงไม่กี่คนที่เปลี่ยนไป แล้วทุกคนก็จะพูดว่า จะเข้าสู่วงการบันเทิงนั้นไม่ได้นะ เป็นบ่อใหญ่ที่จะทำให้สกปก จะเป็นอย่างนี้ๆ แล้วฉันก็พูดว่าแล้วไง
ผ. ไม่หรอก ก็ต้องดูคนด้วย
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/19-12.jpg)
Next on
ญ. คุณเป็นขวัญใจของคนอื่น จะไปแล้วไปเลยไม่รับผิดชอบไม่ได้
ผ. คุณรู้ไหม ผมเคยพูดกับพวกเขา ก็คือผมเคยมีความรู้สึกอย่างนี้ ก็คือผมรู้สึกว่า ผมจะต้องสุ้ๆ ผมจะต้องทำให้ได้ ผมจะให้คนเหล่านั้นที่เชียร์ผม ออกไปแล้วสามารถบอกกับคนอื่นว่า ขวัญใจของฉันคือซูโหย่วเผิง แล้วจะรุ้สึกภุมิใจ
ญ.คุณก็อาจจะปล่อยมันไป
ผ. ใช่ ตอนนั้นเกือบจะไม่มีทางให้เดินต่อไปแล้ว
ญ. จริงๆแล้วตัวคุณเองนั้น ฉันรู้สึกว่า ในตอนนั้นมันมืดแปดด้านเลย ไม่มีใครที่ไหนสามารถบอกกับคุณว่าต้องทำอย่างนี้
ผ. ใช่ ผมจำได้ ตอนนั้นคุณยังพูดให้กำลังใจผม
-
(http://i184.photobucket.com/albums/x178/alec_002/20-11.jpg)
ญ. จริงๆแล้วคนส่วนใหญ่ก็ยังไม่เปลี่ยนไป มีเพียงไม่กี่คนที่เปลี่ยนไป แล้วทุกคนก็จะพูดว่า จะเข้าสู่วงการบันเทิงนั้นไม่ได้นะ เป็นบ่อใหญ่ที่จะทำให้สกปก จะเป็นอย่างนี้ๆ แล้วฉันก็พูดว่าแล้วไง
ผ. ไม่หรอก ก็ต้องดูคนด้วย
ญ.. ใช่แล้ว จริงๆแล้ววันนี้เรายังได้นำสิ่งนั้นของคุณ คุณมีเพื่อนๆมากมายที่ยังจริงใจกับคุณ เช่นว่า บางคนนั้นพวกเขาเข้ามาในเว็ปเราเขียนฝากข้อความไว้ให้คุณ หรือว่าพวกเขามีความคิดอะไรบางอย่าง ฉันเองก็ยังได้ถามพวกเขาว่า คุณเป็นแฟนๆในสมัยเริ่มแรกของเขาใช่หรือเปล่า จริงๆ พวกเขานั้นน่าจะ น่าจะ (เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว) ใช่ เรามาดูสิ่งที่พวกเขาได้สะสมอะไรไว้บ้าง การสะสมของพวกเขานั้นมีคุณค่ามากๆ สงสัยสิ่งสะสมนั้นอาจเยอะกว่าที่คุณแม่คุณสะสม
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fb3412b53.pbw
บรรยาย
จากเสี่ยวหู่ตุ้ยถึงวันนี้ไม่ว่าจะเป็นงานคอนเสิร์ดงานแสดงละคร หรือรายการต่างๆ แฟนๆเหล่านี้พวกเขาไม่เคยพลาด กับข่าวต่างๆของโหย่วเผิง พวกเขาต่างก็เก็บสะสมไว้เป็นอย่างดี เวลาสิบกว่าปี โหย่วเผิงได้ร่วมเติบโตกับบรรดาแฟนๆเหล่านี้ โดยเฉพาะของสะสมมีค่าเหล่านี้ ได้มาร่วมแบ่งปันให้กับพวกเราดู
แฟนๆ.นี่เป็นสิ่งที่ฉันสะสมมาตั้งแต่โหย่วเผิงอยู่วงเสี่ยวหู่ตุ้ยแล้ว แล้วเหล่านี้คืองานถ่ายโฆษณา (แล้วซื้อรูปถ่ายโฆษณาเหล่านี้ได้ไหม) ซื้อได้ นี่เป็นรูปที่เขาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับแว่นตา (คุณมีรูปเหล่านี้ได้อย่างไร) อื่มก็คือเข้าไปที่ร้ายแว่นตา ไปตัดแว่นอันหนึ่ง จากนั้นก็พูดคุยกับเจ้าของร้าย ฉะนั้นก็เลยได้รูปภาพอันนี้มา อื่มจากนั้นอันนี้เป็น กาตูนเสี่ยวหู่ตุ้ย เป็นกาตูนวารสารรายสัปดาห์ของเขา เป็นกาตูนต่างๆประมาณนี้ จากนั้นก็ยังมีนิตยสารต่างๆ รูปสองรูปนั้นสมัยปี ๙๕ ตอนที่ไปเรียนต่างประเทศ แล้วเขาไปอยู่ที่อังกฤษคนเดียว ได้ถ่ายรูปเหล่านี้ไว้ ตอนนั้นฉันไปร่วมงานพบปะแฟนๆ ฉันไปตอบคำถามแล้วได้มา (แล้วคุณยังจำคำถามได้ไหม) คำถามหรือ อื่ม จำไม่ได้แล้วล่ะ นี่เป็นอัลบั้มรูปเล่มหนึ่งของเสี่ยวหู่ นี่เป็นปฏิทินของเสี่ยวหู่ นี่เป็นซีดีที่เริ่มแรกของเสี่ยวหู่เลย นี่เป็นม้วนเทป นี่คือตอนนั้นที่เสี่ยวหู่เปิดงานคอนเสิร์ด เป็นตั๋วงานคอนเสิร์ดที่ไทเป แล้วข้างในนี้แป็นรูปต่างๆในงานคอนเสิร์ด นี่เป็นหนังสือปฏิทินที่ออกในช่วงคอนเสิร์ด (เป็นปฏิทินงานคอนเสิร์ด แล้วคอนเสิร์ดที่เซี่ยงไฮ้นั้นคุณได้ไปไหม) ไป มีเพื่อนๆที่ไต้หวันมากมายไปกัน (แล้วพวกคุณไม่ไปทำงานหรือเรียนหรือ) อื่มปัญหานี้นั้น สามารถแก้ไขได้ ตอนนี้หาซีดีแบบใหญ่รุ่นเก่าอย่างนี้ไม่ค่อยมีแล้ว นี่เป็นของเสี่ยวหู่ตุ้ย (นี่เป็นแผ่นสุดท้ายไหม แผ่นนี้ เป็นแผ่นสุดท้ายของเสี่ยวหู่ตุ้ยไหม) น่าจะใช่ เพราะนี่เป็นช่วงที่แยกทางกันแล้ว แล้วแผ่นข้างหลังนี้นั้น เป็นแผ่นอัลบั้มแรก พวกเขายังได้เข้าแถวกับยิวฮวนด้วย แผ่นแรก ซินเหนียนไคว้เล่อ รูปนี้นั้น ก็คือเมื่อก่อนนั้น โหย่วเผิงร่วมรายการของพี่เสี่ยวเยี่ยน จากนั้นทางแฟนๆได้ไปร้องเพลงร่วมกับโหย่วเผิง แล้วคนที่ได้ที่หนึ่งจะได้อันนี้มา ส่วนเสื้อตัวนี้นั้น ฉันรู้สึกว่ามันพิเศษมากๆ ฉันชอบตัวนี้มากๆ เพราตัวนี้เป็นตัวที่เขาส่วมใสตอนขึ้นไปร้องเพลงในงานคอนเสิร์ของเสี่ยวหู่ตุ้ย กับอู่ฉีหลงเป็นหนึ่งในคอนเสิร์ดนั้น แล้วส่วนนี้เป็นงานแสดงของเขา จริงๆแล้วมาตรฐานในนี้นั้นสูงมาก (แล้วคุณคิดว่าการแสดงบทบนเตียงของเขานั้นเป็นไงบ้าง) แน่นอนยอดเยี่ยมที่สุด อันนี้ตอนนั้นได้ชื่อว่าแย่กวงเป่าเหอ เขาจะเป็นเหมือน ตอนเด็กๆที่พวกเราชอบเล่นเกมต้าฟู่อง ตอนนั้นในไต้หวัน มีรายการเกมที่ถ่ายทดสด แล้วฉันก็ได้อัดบันทึกเก็บไว้ (แล้วปีหนึ่งคุณมีค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไหร่) ประมาณแสนกว่าๆ
แฟนๆ. นี่เป็นซีดีของโหย่วเผิง ฉันได้ซื้อแล้ว ซื้อประมาณยี่สิบกว่าแผ่น จากนั้นก็จะส่งไป ให้เพื่อนๆที่ฮ่องกง จีน
แฟนๆ. สองสามปีนี้โหย่วเผิงก็ได้ไปถ่ายทำที่จีน ขอให้รักษ์สุขภาพตัวเองด้วย ให้มีผลงานมากมายให้เราได้รับชม
แฟนๆ. โหย่วเผิง ขออวยพรให้คุณได้กลายเป็นสุเปอร์สตาร์ เพราะไร เพราะว่าสิ่งที่พวกเราสะสมของต่างๆที่เป็นเวลากว่าสิบปีนั้น ต่อไปจะมีคุณค่าทางใจมากๆ ขออวยพรให้ประสบความสำเร็จ
แฟนๆ. โหย่วเผิง ตอนนี้คุณได้กลายเป็น ขวัญใจนัมเบอร์วันของชาวจีนไปแล้ว ฉะนั้นก็ต้องเดินสายไปทั่วโลก ฉะนั้นอยากจะให้คุณรักษาดูแลตัวเองเพื่อนบรรดาแฟนๆทั้งหลายด้วย
แฟนๆ. โหย่วเผิง ในอัลบั้มนี้นั้นมีผลงานเพลงใหม่ของคุณ มันน่าฟังมากๆ หวังว่าคุณจะเขียนร้องเพลงที่เพราะมากมายให้กับพวกเราฟังกัน
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fa821780e.pbw
ญ. ประทับใจจริงๆนะ (ประทับใจมากๆ) มันไม่ง่ายเลย เมื่อกี้ที่เราดูนั้นเป็นสิ่งที่ประทับใจมาก คุณดูซิ คนเหล่านี้ รูปในครอบครัวตัวเองยังเก็บรักษาได้ไม่ดีขนาดนั้น (ใช่ๆ) และเด็กๆเหล่านี้นั้น เป็นคนที่รอคุณอยู่หน้าปูตูในสมัยนั้นแน่ๆเลย
ผ. บางคนใช่ ยังไหวไหม
ญ. ยังไหว มันไอหน่อย(ไม่มีไรนะ) ไม่มีไร คุณสบายใจได้ (ตกใจหมดเลย) จริงๆแล้วเมื่อฉันดูเพื่อนๆเหล่านี้แล้ว จริงๆแล้วพวกเขาก็โตขึ้นแล้วใช่ไหม
ผ.ทุกคนก็โตกันหมดแล้ว ก็ยิ่งโตยิ่งสวย เริ่มทำงานแล้ว และบางคนก็มีความรัก (บางก็มีความรัก ใช่ๆ)
ญ. ปกติแล้วฉันคิดว่า คุณก็นับว่า การเป็นศิลปินนั้นฉันรู้สึกว่า ก็เหมือนที่เรากำลังพูดอยู่ก็คือ คุณเป็นขวัญใจของคนอื่นนะ ใช่ว่าอยากจะหนีก็หนีไป คุณจะไม่สนใจพวกเขาเลยไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนคนเหล่านี้เท่านั้น แต่มันหมายถึงการที่คุณจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่คุณได้ทำงานมากกว่าสิบปี
ผ. ก็เหมือนกับตอนนั้นที่ผมเคยพูดกับพวกเขาไว้ว่า ก็คือผมเองก็มีความรู้สึกอย่างนี้ ผมรู้สึกว่า ผมจะต้องสู้ๆ ผมจะต้องทำให้ดี ผมอยากจะให้ทุกคนที่เชียร์ผมนั้น ออกไปแล้วบอกกับคนอื่นว่า ขวัญใจของฉันคือโหย่วเผิง แล้วพวกเขาจะภุมิใจ ผมมีความคิดอย่างนี้ เพราะพวกเขาสนับสนุนผมมาหลายปีมาก พวกเขาล้วนได้ฝ่าฟันอุปสรรค์กับผมมาโดยตลอด พวกเขาไม่เคยจากผมไป ผมรู้สึกว่าผมต้องทำให้ได้แน่ จะไม่ให้คนอื่นพูดว่า ทำไมคุณถึงได้ไปชอบคนอย่างโหย่วเผิงล่ะ ผมจะต้องให้พวกเขามีเกียรติ ผมก็ได้คิดอย่างนี้
ญ. ฉะนั้นสิ่งนี้ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่หนุนคุณให้มีวันนี้ใช่ไหม ไม่งั้นฉันคิดว่าคุณนั้น ไม่งั้นฉันคิดว่าในตอนนั้นคุณ ไม่ว่าจะเป็นการเรียน คุณก็คงจะปล่อยมันไป
ผ. ใช่ ตอนนั้นเกือบจะไม่มีทางให้เดินต่อไปแล้ว
ญ.จริงๆแล้วตัวคุณเองนั้น ฉันคิดว่าตอนนั้นคุณมืดแปดด้านจริงๆ และไม่มีใครมาบอกกับคุณว่า คุณสามารถจะเป็นอย่างนี้ได้
ผ. ใช่ๆๆ จำได้ ตอนนั้นคุณยังพูดกับผมประโยคหนึ่ง จริงๆแล้วผมจำได้ตลอดในตอนนั้น ตอนนั้นคุณบอกว่า วิกฤตก็คือโอกาส คุณบอกว่าในวงการแสดงนั้น จริงๆแล้วมีเรื่องอย่างนี้มากมาย แต่ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร เราไม่รู้ แต่สิ่งสำคัญคือต่อไปคุณจะทำอย่างไร คุณพูดกับผมอย่างนี้ เช่นหากว่าตอนหลังคุณทำได้ดี วิกฤตนี้ก็จะเป็นสิ่งที่ดี (เป็นสิ่งที่ดี) ใช่ จะต้องดูว่าคุณจะพยายามต่อไปเปล่า นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น เป็นการเริ่มต้นของสิ่งใหม่ ผมจำคำพูดเหล่านี้ตลอดเวลา
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fde038283.pbw
ญ. จริงๆแล้วตอนนั้นพวกคุณจะไปถ่ายภาพยนตร์ ก็คือฉันนั้นอยากจะบอกกับพวกคุณว่า เพราะว่าตอนนั้นตกอยู่ในเหลว ฉะนั้นพวกคุณจำเป็นจะต้องไปทำ สิ่งที่ลำบากมากๆ เหมือนกับว่ามันน่าสงสาร และเหมือนกับว่าถูกปลอยออกไปสู่ภายนอก เหมือนกับว่า ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ไม่รู้ว่าเส้นทางนี้จะเดินไปอย่างไร แล้วยังจะต้องไปทำ งานที่ไม่เหมือนกับงานเดิมเลย ในจิตใจนั้นก็ย่อมจะ มีการปรับตัวที่ยากหน่อย แต่ว่าฉันเองก็หวังเสมอว่า พวกคุณสามารถจะฉวยโอกาสดีนี้ไว้ เพราะว่าอยู่ในที่ ในเวลาที่มองไม่เห็นอนาคตเลยนั้น หากว่ามีโอกาสหนึ่งลอยมาก สำหรับพวกคุณแล้ว โอกาสนี้ก็คงจะเป็นสิ่งที่จะพลิกผันชีวิตคุณ แต่จะต้องฉวยมันไว้ให้ดี หากว่าคุณไปอยู่ในค่าย แล้วเข้ากับคนอื่นไม่ได้ ไปแล้วรุ้สึกว่านี่ไม่ใช่ของผม ผมไม่ควรจะทำอย่างนี้ แล้วสุดท้ายก็จะหนีกลับมา นี่ถึงจะเป็นวิกฤตที่แท้จริง
ผ. ใช่ๆๆ หากว่าท่าทางการแสดงของตัวเองนั้น มันไม่
ญ. ไม่อยากเสียหน้า แล้วรู้สึกว่าฉันลำบากจริงๆ แล้วในทีมงานกองถ่ายก็อาจจะมีข่าวพูดออกไปว่า ต่อไปจะไม่เชิญคุณมาแสดงอีก จริงๆแล้วหากอย่างนี้คือการทำลายตัวเอง (ใช่) แต่หากว่ายอมที่จะลำบาก แล้วค่อยๆๆผ่านไปคุณดูซิ ไม่ว่างานคอนเสิร์ด (ขัดเกลามาหลายปี) ดนตรี ฉันคิดว่าสิ่งนี้จะตามมากับสิ่งเหล่านี้ จริงๆแล้วไม่มีอะไรที่ หล่นลงมาจากฟ้า (ใช่ๆๆ แน่นอน) แผ่นนี้นั้น เป็นเพลงที่รวบรวมตอนที่คุณอยู่ในจีนใช่ไหม (ตอนอยู่จีน) ไม่ คือเพลงที่คุณร้องในจีนทั้งหมดเลย
ผ. คือเพลงที่ร้องในคอนเสิร์ด
ญ.เป็นเพลงที่ร้องในงานคอนเสิร์ดใช่ไหม
ผ. แผ่นนี้น่าจะเป็นการแจกก่อนที่จะมีงานคอนเสิร์ดนะ น่าจะเหมือนแผ่นตัวอย่างงานคอนเสิร์ด แล้วใครจะรุ้ว่า เมื่อรวบรวมแล้วงานคอนเสิร์ดก็ได้จบไปแล้ว ฉะนั้นข้างในจะมีเพลงเก่าๆ (ใช่ มีเพลงเก่าๆ) มีเพลง อ้าย ในสมัยเสี่ยวหู่ตุ้ย มีเพลงที่ใช้ภาษามือ มีไหม ผมได้เรียบเรียงทำนองใหม่ แล้วมาไว้ในแผ่นอัลบั้มนี้
ญ. นี่ก็ไม่เห็นเป็นไร อย่างไรก็จะร้องในงานคอนเสิร์ดอยู่แล้วนี่ (ใช่) แล้วคุณจะมีการทัวร์ไหม (ใช่) หวังไว้อย่างนี้ใช่ไหม ไม่เลวๆ ชีวิตคนมีช่วงที่ต่างกันออกไป เมื่อกี้ที่เราได้พูดไป จะเป็นเรื่องอดีตมากเกินไป แล้วช่วงเวลาตอนนี้ของคุณล่ะ เป็นช่วงที่เริ่มต้นใหม่จริงๆ
ผ.ใช่ ต่อไปก็จะไม่มีชีวิตอยู่ภายใต้ใคร
ญ. ใช่ๆ ไม่อยู่ใต้ใคร สำหรับตอนนี้นั้น ภาพยนตร์ที่คุณแสดง เพลงที่คุณร้อง งานแสดงของคุณ ทุกอย่างล้วนทำตามความคิดของคุณ สิ่งที่ฉันอยากทำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแต่งกาย มีโป้ไหม มีว้าวไหม เป็นสิ่งที่คุณเรียนมาเอง (ใช่ ) ใช่ไหม เหล่านี้คุณต้องเรียนรู้เอง
ผ. ฉวยและเรียนรู้มาด้วยตัวเอง
-
http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F6209d10d.pbw
ญ.คุณเรียนรู้มาเอง ฉะนั้นสิ่งที่ตัวเองฉวยมานั้นจะต้อง..จริงๆแล้วหากจะพูดให้ดีนั้น ไม่ว่าจะเป็นโหย่วเผิง หรืออู่ฉีหลง โอกาสทั้งหมดของพวกเขานั้น ล้วนได้มาโดยการฉวยมันไว้ รวมทั้งช่วงสิบห้าสิบหกของพวกเขาด้วย ก็เป็นพวกเขาเองที่ตัดสินใจไปเข้าแข่งขัน (ใช่ๆๆ) ฉะนั้นแต่เด็กเลย ก็สามารถจะเห็นนิสัยของคนคนหนึ่ง จะสามรถเห็นได้ว่าพวกเขานั้น ไปฉวยเอาโอกาสเหล่านั้นมาได้อย่างไร ฉะนั้นขอให้พยายามต่อไป ชีวิตคนนั้นมด่านมากมายที่ไม่เหมือนกันให้เราไปฉวยมันไว้
ผ. หวังว่าครั้งหน้าหากได้มา จะมีอะไรที่ใหม่ๆและมีช่วงที่ไม่เหมือนเดิม
ญ. อื่มใช่ อาจจะนำลูกมาสองคน นี่ก็เป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งเหมือนกัน
ผ.ใช่ครับ แต่ก็คงจะไม่เร็วขนาดนั้น ผมยังอยากจะทำงานอีกหลายปี ไม่อยากจะเป็นพ่อคนเร็วๆ
ญ.จริงๆนะ (ไม่เร็วขนาดนั้น) ฉันเองก็คิดว่าการเป็นพ่อคนนั้นมัน..
ผ. ผมรู้สึกว่ามันยากมาก รู้สึกว่า ตัวเองก็ยังโตเป็นผู้ใหญ่ไม่เต็มที่เลยอย่างนั้น ผมจะใช้แต่อารมณ์ ผมคิดว่าเดี๋ยวไรนิดหน่อยก็จะโกรธ จับโยนทิ้งเลย ผมคิดว่าจะรออีกหน่อย ให้เป็นผู้ใหญ่กว่านี้ก็จะดีกว่า
ญ.ฉันคิดว่าคุณคงไม่เป็นอย่างนี้แน่ แต่คุณอยากจะรุ้จักตัวเองให้ชัด ว่าสิ่งไหนควรมาก่อนหลัง
ผ. ใช่ๆ มีทั้งดีและไม่ดี หลังจากที่ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาแล้ว ก็จะรู้และเข้าใจว่า สวรรค์ก็จะไม่เอาเรื่องดีๆทั้งหมด มาให้กับคุณ ใช่ ตอนนี้ที่ผมเลือกในการงาน มีหลายอย่างที่ผมจะต้องเสียมันไป มันไม่มีทางอื่น
ญ. ในบรรดาเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้น ฉันรู้สึกตลอดว่าโหย่วเผิงเป็นคนที่ชอบคิด ตัวเองชอบคิดอยู่เสมอ ว่าตัวเองต้องการอะไร รู้ชัดมากว่าตัวเองนั้นควรจะเลือกผู้หญิงแบบไหน ฉะนั้นมีหลายๆคนที่คุณกลัวพวกเขา ไม่รู้เขาทำอะไรกัน นี่เป็นสิ่งที่ทำให้คุณกังวลใจ แต่คุณจะชัดเจนมาก ว่าคุณต้องการอะไร แล้วก็จะพยายามและได้ในสิ่งที่คุณอยากจะได้ ขออวยพรคุณ (ขอบคุณครับ )ขอบคุณค่ะ
...The End...
-
http://www.tudou.com/v/KVtRaVP2ARc/
2002年6月苏有朋《小燕有约》上
http://www.tudou.com/programs/view/KVtRaVP2ARc/
-
http://www.tudou.com/v/9UPZJ7j7aeI/
2002年6月苏有朋《小燕有约》下
http://www.tudou.com/programs/view/9UPZJ7j7aeI/