-
บทสัมภาษณ์ "ซูโหย่วเผิง"
รายการ " Happy Sunday "
ปี 2004
http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2Fc75009f1.pbw
ญ: :เอาล่ะ พวกเราอยากจะทราบว่า ผู้ที่จะออกมาในวันนี้ คุณกับเขามีความเกี่ยวข้องอย่างไร
หลี่เหวย ;เขานับว่าเป็นผู้ทรงคุณค่าท่านหนึ่งที่ล่อลวง
ให้ผมเข้าสู่เส้นทางที่ไม่ถูกต้อง
ญ :คำพูดมีปัญหา ล่อลวงและยังเป็นทางที่ไม่ถูกต้อง แต่ว่าเขาก็เป็นผู้ทรงคุณค่า
เอาล่ะเรามาดูทางด้านคุณหวงจื่อเจียว
หวงจื่อเจียว : ผมกับเขาหรอ อื่มผมกับเขานั้นดุเดือดมาก ผมกับเขาก่อนเคยรักผู้หญิงคนเดียวกัน
อั้นมาตั้งนานแล้วไม่อยากจะพูด
ช : แต่อันนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกไม่เหนือความคาดหมายนี่
คุณรักผู้หญิงมากมายขนาดนั้น มันมักจะชนกัน
หวงจื่อเจียว : ไม่ สิ่งที่เหนือความคาดหมายนั้นอยู่ตรงไหนคุณรู้ไหม
พวกเรารักเธอในเวลาเดียวกัน และผมยังแย่งชนะเขา
ช :อันนี้เหนือความคาดหมายจริงๆ
ญ :อันนี้เหนือความคาดหมายที่สุด
หวงจื่อเจียว:เดี๋ยวอีกสักครู่จะบอกกับคุณ
ญ : เอาล่ะ ตอนนี้คุณอย่าพึ่งพูด เดี๋ยวเขาโกรธจนไม่อยากจะออกมา
โอเค มา...หลิวเอ่อจิน
หลิวเอ่อจิน : แค้นมีเหตุ หนี้มีเจ้า วันนี้มาเพื่อจะคิดบัญชีกับเขา
http://www.youtube.com/v/L4r6cV8m5Uo&feature=related
ญ :ที่จริงฉันรู้สึกว่า รายการของเรานั้นดีมากๆ ให้เพื่อนมิตรสหายมาพบปะ
และยังสามารถให้พวกเขาได้คืนหนี้สินกัน
ช :ใช่ สิ่งที่ควรคือก็ต้องทวงคืน
ญ :สิ่งที่ควรยืมก็ยืม โอเค ฉันไม่เข้าใจว่าคนเหล่านี้หล่อขนาดนี้
ทำไมถึงมีความเกี่ยวข้องกับเขาได้ ต่อไปซืออี้หนัน
ซือ อี้หนัน :ส่วนผมนั้น ความเกี่ยวข้องผมกับเขานั้นไม่เหมือนกัน ก่อนนี้
ผมนอนร่วมเตียงกับเขาประจำ และเขากินก็กินของบ้านผม นอนก็ของบ้านผม
ซักล้างก็ของบ้านผม แต่สุดท้ายเขาตอบแทนผมอย่างนี้ ผมไม่ยอมและจะขอความยุติธรรม
ช :ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นเสมือนคนใช้ในบ้านคุณ จางล่อจิน
จาง ล่อจิน :กับคำว่า “หลังดื่มพูดความจริง” ก็คือพูดในสิ่งที่เป็นจริง สิ่งที่ผมจะบอกก็คือ
ในวันนี้ผมสามารถอยู่ตรงนี้แฉเขาในภาพที่หลังดื่มเหล้าแล้วสภาพที่ไม่อยาก ให้ใครรับรู้
ญ :ธรรมดาแล้วรายการอย่างนี้จะมีเพื่อนมากมาย ก็คือคนที่ออกรายการจะบอกว่า
ฉันอยากจะให้เพื่อนที่มาเใครเป็นใคร และเพื่อนที่ฉันไม่อยากให้มาเป็นใครเป็นใคร
จางล่อจิน ที่จริงคุณตกอยู่ในกลุ่มที่เพื่อนไม่อยากจะให้มา
จางล่อจิน :ที่จริงก่อนหน้านี้นั้น เคยหาสี่ห้าคนมาแล้ว แต่แล้วก็เหลือเพียงพวกที่อ้วน
จนบังเวทีมิดเลย หรือว่าคนนั้น จนวันนี้ไม่รู้ว่าหาถึงไหน สุดท้ายเลยเชิญผมมา
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H0.png)
ญ :คุณดูสิ อย่างนี้ก็เข้าข่ายกับพวกที่ทุกคนกลัว
ช :เดิมทีไม่มีใครเขาอยากให้คุณมาหรอก เพียงแต่ให้คุณมาเพื่อจะให้มีคนเยอะขึ้นเท่านั้นเอง
เขียนคนนี้ก่อนดีกว่า ดีที่สุดอย่าเจอคนนี้เลย
จางล่อจิน ： ไม่นะ วันนี้ที่ผมมานั่งอยู่ทางนี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่ง่ายเหมือนกัน
ญ :เอาล่ะ ผู้หญิงคนเดียวในวันนี้ มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเขา
หลินเซี่ยวเล่อว :คนคนนี้นั้น เขาเป็นคนแรกที่จูบฉันในหนัง
ญ :ที่จริงฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ต้องโห่ เพราะบทที่เธอแสดงนั้นล้วนเป็นบทผู้ชาย
จูบแรกจะมีประสบการณ์ได้ไง
หลินล่อจิน :ฉะนั้นก็เพราะผู้กำกับคนนี้ เขาเป็นผู้กำกับที่ไม่เหมือนชาวบ้าน
จูหยินผิงคนนี้ เขาคิดว่าฉันทำได้จึงจับฉันลอง
ญ :คุณสามารถอะไร
หลินล่อจิน :ก็จูบแรกกับเขาไง
ญ ;งั้น คุณมาเพื่อ คุณมา
ล่ามช ：ผมเป็นล่ามเกาหลีของไฉ่หลิน
ญ ：คุณเป็นล่าม ทำไมฉันเห็นเขาเหมือนมีความรู้สึกจะไปกินเนื้อย่างเกาหลีอะไรอย่างนั้น
และจีนกลางที่เขาพูดนั้น สำเนียงออกเป็นภาษาเกาหลี เขาเป็นล่ามแล้วเธอล่ะ
ล่ามญ ：ฉันก็เป็นล่ามเกาหลีเหมือนกัน
ช ：ทำไมครั้งเดียวต้องใช้ล่ามแปลเกาหลีตั้งสองคน
ญ ：ไม่ ไม่ใช่อย่างนี้ พวกเราพูดจีนของเธอ แล้วเธอก็พูดจีนให้เขา
แล้วเขาค่อยแปลเป็นเกาหลีให้ “ไฉ่หลิน-แชริม”ฟัง
ช ：พวกเราสามารถพูดกับเธอโดยตรงก็ได้
ญ ：ภาษาจีนของเธอยังไม่ค่อยดีเท่าไรนัก พวกเราจำต้องใช้จีนผ่านทางเธอ
เพราะเธอได้จีนแค่นิดหน่อย แต่เขาก็เป็นเกาหลีนิดหน่อย
ช ：อ๋อ ช่วยกันอย่างนี้ก็ถูกแล้ว
ญ ：แต่ว่าตอนนี้เราต้องมาต้อนรับท่านผู้นี้ เพื่อนของพวกเขาถูกไหม
ไม่รู้ว่าเมื่อเขาเดินออกมา เป็นคนที่หล่อขนาดไหน ตั้งแต่เด็กๆเขาก็มี
ความหล่อมากๆ ให้พวกเรามาต้อนรับ ซูโหย่วเผิง
-
http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2F5a1885d6.pbw
ซูโหย่วเผิง : สวัสดีครับทุกคน สวัสดีพี่เซี่ยวยิ่น จางหยี
หวงจื่อเจียว ：โอ้ หล่อจริง หล่อจริงนะ แน่มากสินะ ไม่ได้เจอะเจอหน้ามานานแล้ว
กางเกงขาดขนาดนั้นยังกล้ามาออกรายการอีก ผมเผ้าไม่เคยตัดเลยนะ (แซวเผิงหน้ารักมากค่ะ)
ซูโหย่วเผิง ：พวกนี้เป็นใครกัน พวกเขามานั่งอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรเขานั่งอยู่ที่นี่ผมไม่ค่อยสบายเท่าไหร่
หวงจื่อเจียว ：ไง ไม่เคยเห็นสิ่งของสกปรกใช่เปล่า
ญ ：เมื่อออกมาปุ๊ปก็เห็นได้ถึงมิตรภาพของเพื่อนที่มีต่อกัน
ซูโหย่วเผิง ：ผมไม่ค่อยสนิทกับพวกเขาเท่าไรนัก จริงๆ พวกเขาคงมาผิดรายการแน่
หวงจื่อเจียว ：ใครมีมิตรภาพกับเขาหรอ มิตร(ไม้ป่าเดียวกัน)อาจมีบ้าง
ญ ：เดี๋ยวก่อน กางเกงคุณขาดใส่ขาดๆ กางเกงในคุณยาวเกินมาหรือเปล่า
หวงจื่อเจียว ：ตัวข้างในนั้นยาวจริงๆ
ญ ：จริง กางเกงในของเขายาวมาถึงตรงนี้เลย
ช ：นั่นเป็นเนื้อในมั้ง
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H3--1.jpg)
ซูโหย่วเผิง ：อย่าไปแหย่เลย คนเขาคันเป็นนะ
ช ：แหย่ตรงนั้นคันหรอ
ซูโหย่วเผิง ：เขาก็คันได้นะ
ญ ：นี่คุณหมายความว่าไร
ซูโหย่วเผิง ：ไม่ เดิมผู้ผลิตทำก็ทำอย่างนี้แล้ว รูทุกรูก็มีเนื้อผ้าที่ไม่เหมือนกัน
ญ ：อ๋อ ฉันรู้แล้ว คนเขามาจากทะเลไอ้ฉิง (ทะเลอีเจี้ยนอ่ะจ๊ะ)
ซูโหย่วเผิง ：คนกรีซเขาก็ใส่กันอย่างนี้แหละ
ญ ：รักมั่นที่ทะเลไอ้ฉิง(มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน) เคยไปที่กรีซจริงหรอ
ซูโหย่วเผิง ：จริง พวกเราไปถ่ายกันที่กรีซ
ญ ：อ๋อ รักมั่นที่ทะเลไอ้ฉิง(มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน) ในเรื่องมีผู้แสดงจากที่ต่างๆใช่ไหม
ซู โหย่วเผิง ：ใช่ๆๆๆ เช่นตัวแทนจากไต้หวันมีผมและเหอยุ่นตง
จากนั้นมีตัวแทนจากเกาหลีคือไฉ่หลิน(แชริม)
นอกจากนั้นยังมีนักแสดงมากมายจากประเทศจีนอีกด้วย
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H-00.jpg)
ญ ：พวกเรามาชมตอนหนึ่งของเรื่องดีไหม มา
ซูโหย่วเผิง ：แม่ผมต้องการบีบผมให้เลิกกับเขา เรียกค่าไถ่เขาแล้วยังจะทำลายใบหน้าเขาอีก
ญ ：”มนต์รักทะเลอี้เจียน” ผู้กำกับคนนี้สุดยอดมาก มาม้า มาม๊า
ช ：ผู้กำกับคืออู่อี๋เซินแน่เลย ผมว่า โหดร้ายมาก โหดร้ายจนไม่สามารถเลียนแบบ
ญ ：มือคุณก็จับมีดเล่มนั้นอยู่ แล้วชื่อคุณก็ยังเหมือนภาษาเกาหลีหน่อย “เอินฉี่”
หวงจื่อเจียว ：ภาษาจีนของไฉ่หลิน(แชริม) ก็นับว่าดีขึ้นแล้ว แม้ไม่เจอกันนาน
ซูโหย่วเผิง ：ดีๆๆ ตอนนี้เธอได้เยอะมาก พูดได้มากๆ ธรรมดาแล้วเขาจะฟังออกเยอะเหมือนกัน
ช ：งั้นคุณควรไปได้แล้ว(ล่าม)
ญ ：ตอนนี้พวกเรามาต้อนรับผู้น่ารักท่านนี้ เอ้.... ได้ยินว่า
พวกคุณพูดภาษาเกาหลีได้บ้างใช่เปล่า
หวงจื่อเจียว ：ไม่ปิดคุณ วันนี้ที่เรามาไม่ใช่มาเพื่อซูโหย่วเผิงหรอก พวกเรารอเกือบครึ่งวันก็คนเกาหลี
ซูโหย่วเผิง ：ไม่ใช่พวกคุณมาผิดรายการเป็นเพราะผมมาผิดเอง ผมไปล่ะ (ขี้เล่นมากๆค่ะ)
หวงจื่อเจียว ：ไปเร็วๆ เร็วสิ (นะมีการแซวกันด้วย)
หลิวเอ่อจิน ：เจียวเจียวรอ(คำนี้มา)นานแล้ว
ญ ：เดี๋ยวก่อน ที่จริงฉันเชื่อว่าไฉ่หลินไม่รู้จักซูโหย่วเผิง วันนี้ฉันเพียงเชิญไฉ่หลินมา
อย่างแรกมาสามารถเห็นตัวจริงของเธอ อย่างที่สองก็คือให้ไฉ่หลินเห็นธาตุแท้ของ
ซูโหย่วเผิงเดี๋ยวคุณต้องแปลให้เธอฟัง ว่ารู้จักธาตุแท้ของซูโหย่วเผิง
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--34.png)
ซูโหย่วเผิง ：พี่พี่ เขาคิดว่าผมเป็นพี่สุดหล่อมาตลอดนะ อย่าเผยความลับผมเลย
ช ：พี่ชายสุดหล่อเป็นเพียงภายนอก แต่ตัวตนเป็นสิ่งที่อยู่ข้างใน
ญ ：ใช่ ดี ให้เราใช้เสียงปรบมืออันดังมาต้อนรับคุณไฉ่หลิน โอ้ สวยจริงๆ
หวงจื่อเจียว ：นี่ๆๆ ผมนำล่ามมา
ซูโหย่วเผิง ：ออกไปๆๆ
หวงจื่อเจียว ：ไปไม่เสียเที่ยว ไม่เสียเที่ยว(ได้จับมือกับไฉ่หลิน)
หลิวเอ่อจิน ：ผมยังไม่ได้จับ
ซูโหย่วเผิง ：ยังไม่ได้จับใช่ไหม มาๆ (5555555 ขำอ่ะ)
หลิวเอ่อจิน ：คุณหลีกไปหน่อย
ญ ：เอาล่ะ เรายินดีต้อนรับคุณไฉ่หลินอย่างยิ่ง ที่ได้มาในรายการของเรา
พวกเราสามารถเห็นหน้าตาของเขา ดีใจมาก เร็วๆ คุณล่าม เนื้อย่างเตรียมพร้อมยัง
ช ：แปลก ก่อนออกรายการคนเกาหลีจะไม่ไปฉี่ก่อนนี่(มาช้า)
ญ ：เมื่อกี้ฉันบอกว่า เธอสวยมากๆ และดีใจมากที่เธอมาในรายการสบายวันอาทิตย์
ไฉ่หลิน ：ขอบคุณ
ซูโหย่วเผิง ：เธอฟังออก เข้าใจ
ญ ：เมื่อกี้ในเวที มีผู้ชายมากมายกำลังรอคอยเธออยู่ แต่เธอไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก
หวงจื่อเจียว ：โว้ย พี่พี่ นี่อะไรกัน
ญ ：ฉันขอแนะนำเธอเป็นพิเศษคุณหลี่เว่ย นี่คือชายผู้หล่อของเรา
เขาหล่อจริงๆนอกเหนือนี้จอมปลอมหมด
หลิวเอ่อจิน ：พวกเรามาผิดที่หรือว่าอะไรกัน
หวงจื่อเจียว ：ดีร้ายพวกเราล้วนเป็นหนุ่มไต้หวันนะ ทำไมเหลือแค่หลี่เหว่ยเท่านั้น
แล้วซืออี้หนันไม่ใช่ผู้ชายหรอ
หลิวเอ่อจิน ：ให้เรามาแสดงการต้อนรับของเราหน่อยสิ รักเธอนะ
ญ ：ทางนี้ยังมีแฟนละครของคุณมากมาย มาดูคุณนะ ยังมีตัวแทน
แฟนละครจากฮ่องกง เอ้ ฉันคิดว่าซูโหย่วเผิงคุณแสดงร่วมกับไฉ่หลิน
ที่สวยขนาดนี้แล้ว คุณเคยมีความกดดันหรือเปล่า
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H-05.png)
ซูโหย่วเผิง ：เริ่มแรกที่ได้ร่วมงานก็มีบ้าง นิดหน่อย เพราะที่สำคัญคือภาษาของพวกเรา
เริ่มแรกก็สื่อกันไม่ค่อยเข้าใจ อย่างที่สองผมรู้สึกว่าเธอมีความเป็นผู้ดีเหมือน
ดั่งเจ้าหญิงอย่างนั้นฉะนั้นเริ่มแรกก็ไม่รู้ว่าจะสื่อสารกับเขาอย่างไรดีก่อน
หลังจากนั้นได้ร่วมงานกันมานานแล้วเนี่ย เพราะเราได้ร่วมแสดงมาสองเรื่องแล้ว
นอกจากเรื่อง “มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน”หลังจากนั้นก็เริ่ม “หยางเหมินหู่เจี้ยง-วีระบุรุษ
ขุนศึกตระกูลหยาง” ใช่ เธอก็แสดงเป็นแฟนของผม
ญ ：หยางเหมินหู่เจี้ยง
ช ：นั่นเป็นเรื่องหนังอุปรากรโบราณ(หนังจีนโบราณ) ใช่เปล่า
ซูโหย่วเผิง ：ใช่หนังอุปรากรโบราณ ยังเป็นหนังโบราณเรื่องแรกของเธออีกด้วย
เธอได้ทุ่มทำให้กับพวกเราแฟนหนังไต้หวันด้วย
ญ ：โอ้ ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันอยากจะถามเธอ คุณถามเธอ ว่าเธอรู้จัก..เข้าใจซูโหย่วเผิงไหม
ล่ามญ ：สำหรับฉันแล้วเขาเป็นนักแสดงไต้หวันคนแรกที่ฉันรู้จัก น่าจะไม่มีใครดีอย่างเขา
ช ：คนดี ชมเขาดีขนาดนั้นเลยหรอ
ซูโหย่วเผิง ：พวกคุณมีแนวคิดอะไรเหรอ
ญ ：ดีล่ะ ฉะนั้นรอสักครู่ ในใจของไฉ่หลินนั้นเธอคิดว่าซูโหย่วเผิง
เป็นผู้ชายไต้หวันที่ดียอดเยี่ยมที่สุด
ล่ามญ ：รู้จักกันมาแปดเดือนสำหรับเพื่อนแล้วในฐานะที่เป็นผู้ชาย
เธอรู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนที่ไม่เลวเลย
ญ ：ก็คือเพื่อนที่ไม่เลวเลย เธอรู้สึกว่าตรงไหนที่เขาดีที่สุด
ล่ามญ ：นึกว่าเป็นดาราที่ดังคนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าหลังได้รู้จักกันมาแปดเดือนแล้ว รู้ว่ามัน
ซูโหย่วเผิง ：เป็นเพียงนักแสดงผู้น้อยคนหนึ่ง รู้สึกว่าไม่ใช่คนดังเลยใช่ไหม
ช ：ความจริงแล้วเป็นดาราดัง หลังจากนั้นรู้ว่าไม่ดัง แท้จริงเป็นเพียง
นักแสดงชั่วคราวเอง เป็นแค่ตัวประกอบ
ญ ：ถ่อมตนมากๆ น่ารักมากๆ เอาล่ะ วันนี้เราอยากจะให้เธอรู้จักอดีตที่ผ่านมาของซูโหย่วเผิง
ซูโหย่วเผิง ：ผมว่ารายการช่วงนี้จะจบตรงนี้แล้ว
ญ ：ตรงนี้คุณเสี่ยวเหลอวบอกว่าเมื่อก่อนคุณกับเธอเคยร่วมฉากกับเขา
ซูโหย่วเผิง ：ผมนั้นเกรงใจที่จะพูดจริงๆ นี่เป็นฉากแรกจูบของคุณถูกไหม
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H4-0-.jpg)
หลินเซี่ยวเหล่อว ：ก็คือเถาไท่หลัน เพราะเมื่อก่อนฉัน
ญ ：เดี๋ยวก่อนๆ เหมือกับว่าเธอจะมาชกต่อยกัน เธอเดินมาความรู้สึกเหมือนกับว่าจะมา
ซูโหย่วเผิง ：เธอยังมาไม่ถึงที่ก็เริ่มพูดแล้ว
หลินเซี่ยวเหล่อว ：เพราะตอนนั้นฉันรู้สึกว่า ตอนนั้นฉันเป็นแค่ตัวประกอบ
แล้วสุดท้ายแสดงหนังเป็นผู้หญิงครั้งแรก
ญ ：แล้วเธอมีความรู้สึกอยากมีวรยุทธ
หลินเซี่ยวเหล่อว ：พวกเราตอนนั้นเล่นหนัง “หยิวเสียเอ๋อ” ยังมัดผมตั้ง
ซูโหย่วเผิง ：ยังมีตอน “หยิวเสียเอ๋อ”
หลินเซี่ยวเหล่อว ：ใช่ “หยิวเสียเอ๋อ” เขาแสดงครั้งแรก
ซูโหย่วเผิง ：ตายจริง ยังมีเจียวเจียวด้วย เรามีภาพ “หยิวเสียเอ๋อ”ที่อยู่ในเจอภาพยนต์อยู่หรือเปล่า
ซูโหย่วเผิง ：อย่าไปหัวเราะคนอื่นเลย หมู่บ้านท่าไจของไต้หวัน
ญ ：แต่ว่า “เพ่าหนิวจวงเจีย” เป็นพวกเขาร่วมแสดงใช่ไหม
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ๆๆ
ญ ：นั่นเป็นหลังจากที่หนังเรื่องที่สองที่ร่วมแสดงกันในตอนนั้น
พวกเรามาชมดูจูบแรกนั้นดีไหม “เพ่าหนิวจวงเจีย”
หลินเซี่ยวเหล่อว ：ตัวฉันเองก็ยังไม่เคยได้ดูก่อน
หวงจื่อเจียว ：โอ้ หลายทีนะ สามครั้ง ยังใช้ลิ้นด้วย
หลินเซี่ยวเหล่อว ：ไม่มี
หวงจื่อเจียว ：น้ำลายไหล
ช ：พวกเรามาแสดงสดๆตรงนี้อีกครั้งสิ
หวงจื่อเจียว ：จินเฉิงอู่ยังพูดภาษาพื้นบ้าน
ซูโหย่วเผิง ：ในสมัยนั้นเขาก็แสดงเป็นพี่สุดหล่อแล้ว
ญ ：นี่น่าจะประมาณสิบกว่าปีที่แล้วนะ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H-2.png)
หวงจื่อเจียว ：สิบสามปีแล้ว พวกคุณได้ฆ่าจินเฉิงอู่ตาย
ญ ：เขา-หล่อก็ยังหล่อเหมือนเดิม เหลือเพียงคุณ ทะเล้นก็ยังทะเล้นจนแก่เฒ่า
หวงจื่อเจียว ：ไม่นะ ซูโหย่วเผิงในสมัยนั้นก็ยังเป็นตัวประกอบ คุณดูลักษณะเขาสิ
ซูโหย่วเผิง ：มีไหน
หลินเซี่ยวเหล่อว：ไม่หรอก ที่จริง “หยิวเสียเอ๋อ”หนังเรื่องแรกในตอนนั้น
ซูโหย่วเผิง ：ตัวประกอบททำไมถึงมีบทจูบแรกที่โรแมนติกขนาดนี้ล่ะ คุณลองดู คุณมีไหมล่ะ
หวงจื่อเจียว ：เดี๋ยวก่อน คุณจะทำไม เดี๋ยวนี้แล้วเป็นอย่างไร
ญ ：อะไรกัน คุณอย่าพึงโมโห อย่าพึ่งอารมณ์ร้อน
หวงจื่อเจียว ：อะไรก็ยอม แต่อย่ามาตีไฉ่หลินของผมนะ (ไฉ่หลินเกี่ยวอะไรกับแก)
ซูโหย่วเผิง ：ไฉ่หลินเป็นของคุณไปตั้งแต่เมื่อไร
หวงจื่อเจียง ：อย่าตัดบทแสดงของผม
ญ ：ที่จริง ฉันคิดว่าไฉ่หลินน่าจะดูซูโหย่วเผิงสักหน่อย “เผาหนิ่วจวงเจีย”
ในตอนนั้นเป็นแค่จูบแรกของเขา ก็คือมันแค่เบาๆ หนังเรื่องที่เขาโตเป็นหนุ่มจริงๆนั้น
ชื่อคือ “ฉิงเซ่อ” ใช่ไหมพวกเราก็เคยดูแล้วว่าไหม เรียนถามไฉ่หลินว่าเคยดูหนังที่
ซูโหย่วเผิงแสดงที่มันเล้าอารมณ์ที่เปลือย หน่อย
ไฉ่หลิน ：ไม่เคยได้ดูเลย
ญ ：ไม่เคยดูแล้วอยากดูหรือเปล่าล่ะ ถึง “รักมั่นในทะเลไอิฉิน”จะถ่ายจบลงไปแล้ว
ไม่เป็นไร เขาอยากเพิ่มบทก็สายไปเสียแล้ว เรามาดูสิ
หวงจื่อเจียว ：โอ้ อันนี้คงใช้ลิ้นชัวร์เลยใช่ไหม คุณกล้าบอกไหมว่าไม่ใช้ลิ้น
ดูดจนฟันปลอมจะหลุด
ญ ：ผู้หญิงเป็นเจิ้นเจียหยินใช่เปล่า นี่เป็นเรื่องแรกของเจิ้นเจียหยินไหม
ซูโหย่ว ：ใช่
หวงจื่อเจียว ：เพื่อซูโหย่วเผิง ถอดเสื้อให้เห็นร่างอันงามเลย
ญ ：ฉะนั้นวันนี้เจิ้งเจียหยินเลยไม่กล้ามา เดี๋ยวก่อน
ตอนนั้นเจิ้งเจียหยินไม่ได้สวมเสื้อจริงหรอ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H8.jpg)
ซูโหย่วเผิง ：ผมลืมแล้ว (แกล้งโง่ 555)
ช ：คุณอย่างนี้ก็ย่ำยีเขาแย่แล้วนะ
ซูโหย่วเผิง ：ก็เมื่อกี้มีกระเบื้องโมเสทก็เลยเห็นไม่ชัด
ญ ：เดี๋ยว ฉันอยากถามคำหนึ่ง คุณจูบ ทำไมถามเขาแล้วพูดไม่ออกเลย
ในคอมีน้ำลาย ความรู้สึกที่คุณจูบเธอกับจูบเจิ้งเจียหยิน ในหนังเคยจูบไฉ่หลินไหม
ซูโหย่วเผิง ：ก็มี
ญ ：ในสามคนนี้มีความรู้สึกที่ต่างกันอย่างไรบ้าง เซี่ยวเหล่อวมีความรู้สึกอย่างไร
ซูโหย่วเผิง ：ทำเอาหัวเราะ หนาวมาก ตอนนั้นเป็นฉากฝนยังฉีดน้ำ
หลิวเซี่ยวหยิน ：หนาวมาก
ญ ：ความรู้สึกที่คุณกับเจิ้งเจียหยินจูบล่ะ
ซูโหย่วเผิง ：ตื่นเต้น
ญ ：แล้วความรู้สึกที่จูบไฉ่หลินล่ะ
ซูโหย่วเผิง ：So sweet
หวงจื่อเจียว ：พวกคุณแต่งงานเลย พวกคุณสองคน กับซูไฉ่หลินแต่งเลย
ซูโหย่วเผิง ：คุณอย่ามาพูดจุดที่ผมเจ็บปวดอีกนะ
ญ ：โอเค ขอบคุณ มา...เบยองจุนของไต้หวัน เจียวเจียวกับเอ่อจิน
เชิญพวกคุณสองคนมาบนเวที มาๆ พวกเรามาคุยถึงเรื่องของพวกเขาก่อน
บอกไฉ่หลินว่า ที่จริงตอนซูโหย่วเผิงยังเด็กๆนั้น ได้เข้าวงการพร้อมกับพวกเขาสองคน
หวงจื่อเจียว ：พวกเราเป็นกลุ่มเดียวกันของต่างกลุ่มเดียวกัน
ญ ：ใช่เหรอ
หวงจื่อเจียว ：ต่อหน้าคนเกาหลีคุณไว้หน้าผมหน่อยได้ไหม
ญ ：ดี พวกเขาเป็น ในตอนนั้น อยู่ค่ายเดียวกัน ในตอนนั้นซูโหย่วเผิงเป็นฮีโร่ที่น่ารักที่สุด
แล้วพวกเขาสองคนเป็นคนประกอบสองข้างของขวัญใจ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H7-copy.jpg)
หวงจื่อเจียว ：ที่จริงในตอนนั้นพวกเราได้เข้าร่วมแข่งขันก่อนเขา
หลังจากนั้น “วงเสือน้อย”ได้ชื่อว่า “กลุ่มวงที่สุดหล่อ”
ช ：ใช่ทุกครั้งที่เห็นพวกเขาออกรายการ
ซูโหย่วเผิง ：ไม่ผิด ชื่อนี้ไม่ผิด แปลก ชื่อห้าตัวนี้เมื่อพูดแล้วมันน่าขำหรือ
ช ：มันประชดหรือเปล่า
หวงจื่อเจียง ：ไม่นะ นี่ยาวนานที่เรียกเป็นวงศิลปินรูปหล่อ
ญ ：ฉะนั้น ตอนนี้เราเชิญไฉ่หลินดูในอดีตของพวกเขาที่ไม่เคยดูมาก่อนแน่นอน
สิบห้าปีก่อน ตัวตนจริงๆของซูโหย่วเผิงว่าเป็นอย่างไร
ซูโหย่วเผิง ：ผมออกไปข้างนอกทาหน้าหน่อยนะ
หวงจื่อเจียว ：คนที่ควรออกไปน่าจะเป็นพวกเราสองคนต่างหาก
เมื่อก่อนเราสองคนทุเรศกว่าคุณ
ญ ：เอาล่ะ เรามาดูกันเลย ตอนนั้นปี 1988
ซูโหย่วเผิง ：ในตอนนั้นพวกเขายังไม่ได้ออกอัลบั้ม ยังอยู่ในช่วงเป็นผู้ช่วยรายการ
ใครหรือหวังว่าไม่เป็นฉันนะ สิบห้าปีก่อน
ญ ：อยากถามไฉ่หลินหน่อย คุณเห็นภาพสมัยนั้นของซูโหย่วเผิงรู้สึกอย่างไร
ไฉ่หลิน ：น่ารักมากๆ อยากที่จะจับใส่กระเป๋าเอาออกไปด้วย
ญ ：เขาล่ะ(หวงจื่อเจียว)
หวงจื่อเจียว ：ตอนนี้ผมหล่อขึ้นเยอะมากแล้ว คุณขำอะไร
ไฉ่หลิน ：มองเห็นร่องรอยแห่งปี
หวงจื่อเจียว ：ผมสนิทกับคุณมากหรอ คุณขำอะไร คุณมาจากประเทศไหน
ญ ：กลายเป็นภาพแห่งสิบห้าปีที่แล้วเหมือนกัน ที่จริงฉันคิดว่าพวกเขาดูจะแม่นกว่า
เพราะว่าเหมือนอย่างเรานี่มีความรู้สึกมากดดัน ว่าไหม
หวงจื่อเจียว ：พวกเขาก็คือที่หนึ่ง เพราะเขาเห็นพวกเราเป็นครั้งแรก
ญ ：คุณพูด สักครู่คุณบอกกับเขาว่า
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H-1.png)
หวงจื่อเจียว ：ผมกับเขาเคยรักผู้หญิงคนเดียวกันในเวลาเดียวกัน
และยังแย่งชนะ เพราะผู้หญิงคนนี้เราออกไปต่างประเทศ
ญ ：ฉันรู้สึกว่า เรื่องเหล่านี้ น่าต้องให้อู่ฉี่หลงมาถึงจะมีเรื่องพูด
พวกคุณมาแล้วจะมีอะไร
หวงจื่อเจียว ：อู๋ฉี่หลง ผมกับเขาก็เคยรักผู้หญิงคนเดียวกัน
ในเวลาเวเดียวกันด้วย นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว
ซูโหย่วเผิง ：ธรรมดาแล้วชีวิตส่วนตัวของเจียวๆนั้นยุ่งเหยิงมาก
หวงจื่อเจียว ：ไม่หรอก ผมก็ตามรอย วงเสียวหู่ตุ้ย ของพวกคุณ
ซูโหย่วเผิง ：อย่างมาลายนี้นะเธอ
หวงจื่อเจียว ：จะให้พูดจริงๆหรอ
ญ ：แน่นอน เรื่องนี้ยังจะต้องมีหลักฐานบ้าง
ช ：คุณก็มาแล้ว ไม่พูดได้เหรอ
หวง จื่อเจียว ：สิบห้าปีก่อนตอนนั้นเรา ไต้หวันไม่มีชาวฮาหยือ หลังจากนั้น
ฉันได้ติดตามรอยเท้าเขา ที่จริงเขาเป็นผู้จุดประกายชาวฮามู่ตัวจริงของฉัน จริงไหม
ซูโหย่วเผิง ：ก็จริง
หวงจื่อเจียว ：จากนั้นคุณชอบคุณจงเซิงหมิงไฉ
ซูโหย่วเผิง ：จงเซิงหมิงไฉ
หวง จื่อเจียว ：เลวร้ายขนาดไหนคุณรู้ไหม พวกเราจะคุยกับเขาก็ไม่มีทาง
เขาฟังหูฟังตลอดเลย อยู่ที่นั่นเหมือนกับว่ารู้เป็นจริงๆอย่างนั้น แล้วก็อยู่ที่นั่น
ร้องเพลงของจงเซิงหมิงไฉ่ จนทำให้เราทั้งหลายเงียบเหงาไปเลย
จนสุดท้ายผมตัดสินใจว่าผมจะไปจีบจงเซิงหมิงไฉ่ ยิ่งกว่านั้นผมจะต้องจีบ
จงเซิงหมิงไฉ่สำเร็จ ชนะซูโหย่วเผิง จริง เรื่องนี้ยี่สิบปีที่แล้ว
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H-0.png)
ญ ：ฉันรู้สึกว่าคำพูดที่คุณพูดนั้น พวกเรารู้สึกคลื่นเหียน
หวงจื่อเจียว ：หลังจากนั้นผมจะ
ซูโหย่วเผิง ：เรียกผมไหม พี่เหยี่ยน รู้สึกไม่ค่อยสบาย
หวงจื่อเจียน ：คุณมีอีกแล้ว เป็นไปได้ไง ไม่มี ฉะนั้นหลังจากนั้น
ญ ： ไม่ใช่ คุณจะจีบจงเซิงหมิงไฉ่ติดได้อย่างไร
หวง จื่อเจียง ：จริงนะ หลังจากนั้นผมก็ได้ครองจงเซิงหมิงไฉ่จริงๆ
ผมยังได้ถ่ายรูปคู่กับเธอเป็นที่ระลึกแล้วยังขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์
กลายเป็นพาดหัวข้อข่าวเลย
ซูโหย่วเผิง ：จริงหรือเท็จเนี่ย
หวงจื่อเจียว ：คุณไม่เคยใช่ไหม
ซูโหย่วเผิง ：ตอนที่เขามาไต้หวันเหรอ
หวง จื่อเจียว ：ผมได้นำหลักฐานมาด้วยคุณอยากดูไหมล่ะ เกรงใจจัง
ขอผ่านหน่อยนะ ผมกลัวบังถูกเขา เกรงใจจังไม่สนิทกันนี่
ประเทศเกาหลีมีหนังสือพิมพ์ไหม?
ซูโหย่วเผิง ：มีแน่นอน
หวงจื่อเจียว ：ประเทศเกาหลีน่าจะมีนะ
ซูโหย่วผิง ：มีแน่นอน
หวง จื่อเจียว ：ผมกลัวว่าเธอจะไม่รู้จักนี่คืออะไร โอ้ คุณดู ผมกับจงเซิงหมิงไฉ่
เห็นยัง อิจฉาสิ มีอีกๆ หัวข้อใหญ่เหล่านี้คุณเห็นยัง ในหลายปี
คุณเคยเห็นตัวจริงของเธอไหม
ซูโหย่วเผิง ：ไม่เคยเลย
หวงจื่อเจียว ：คุณเคยจับมือกับเขาไหม
ซูโหย่วเผิง ：ไม่เคย
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H4-0---.jpg)
หวงจื่อเจียว ：ถูก คุณเคยนั่งรถเที่ยวเดียวกันกับเธอไหม
ซูโหย่วเผิง ：ก็ไม่มี
หวงจื่อเจียว ：คุณดู ข่าวดังทุกฉบับ คุณดู หนึ่ง สอง สาม สี่ฉบับ
ซูโหย่วเผิง ：คุณเห็นเขาแล้วรู้สึกอย่างไร
หลิวเอ๋อจิน ：มีแค่สามฉบับเอง อย่ามั่วอีกต่อไป แค่สามฉบับเอง
ญ ：คุณเจอตัวจริงเขาแล้วคุณมีความรู้สึกอย่างไงกันแน่
หวง จื่อเจียว：เวลานั้นใจผมไม่ทันได้ชื่นชอบเธอหรอก ผมกำลังคิดอยู่แค่เรื่องหนึ่ง
ซูโหย่วเผิงผมชนะแล้ว จริงรอมายี่สิบปีแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ได้จุดประกาย
อีกด้านหนึ่งของผม ประกายแห่งฮายื่อญี่ปุ่น พวกการ์ดเอ
ในเวลานั้นผมไม่ทราบว่าญี่ปุ่นในด้านนี้
หลิวเอ่อจิน ：ผมจะมาอธิบายการ์ดเอให้เขาฟังก่อน รอเดี๋ยว
ซูโหย่วเผิง ：อะไรกันคุณ
หลิวเอ่อจิน ：คุณมานี่ ๆ
ญ ：เดี๋ยวก่อนๆ
หลิวเอ่อจิน ：คุณพูดออกมาเองเลยนะ
หวงจี่อเจียว ：พวกคุณจะเล่นอันนั้น ไม่ได้เล่นนานแล้วนะลมเพลมพัด
หรือว่าจะเล่นสัญญาณไฟแดงเขียว
ซูโหย่วเผิง ：ตอนนี้เป็นอย่างไร จะต้องพูดให้เข้าใจ เป็นเรื่องอะไรเหรอ
ญ ：การ์ด....เอ....ภาษาเกาหลีพูดอย่างไร
ซูโหย่วเผิง ：หนังที่จำกัดอายุในการดู
-
http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2Ff4e2983e.pbw
หวงจื่อเจียว ：พวกเราชนะแล้ว เกาหลีไม่มีการ์ดเอ จะดีชั่วเราก็
ยังมีเซียนเซียน(ดอกชนิดหนึ่งที่หอมมาก)
ซูโหย่วเผิง ：ผมยังไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรกัน ผมจุดประกายให้คุณเมื่อไร คุณบอกกับผมมานะ
หวงจื่อเจียว ：ไม่ เพราะตอนนั้นพวกเราไปญี่ปุ่นนับได้ว่า เป็นกิจกรรมคณะช่วยชาติ
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ๆๆ เพราะในตอนนั้นพวกเรายังไม่ได้เกณฑ์ทหาร ไม่สามารถ
ออกนอกประเทศได้ ฉะนั้นเราเลยเข้าร่วมกิจกรรมของคณะช่วยชาติ
ญ ：ก็คือไปเพื่อจะซื้อการ์ดเอหรอ
ซูโหย่วเผิง ：แน่นอน ไม่หรอก
หวง จื่อเจียว ：ไม่เพียงเท่านั้น พวกเรายังไปถ่ายการ์ดเอกัน(หุ่นอย่างนี้หรอจะไปถ่าย)
ไม่หรอก ก็แค่ไปซื้อ แต่คุณรู้ไหมว่าซูโหย่วเผิงตอบแทนผมอย่างไร
ผมกับเขามีมิตรภาพกันมาหลายปี เอาล่ะเรื่องการ์ดเอนั้นแค่พูดขำๆเท่านั้นเอง
เดือนก่อนผมย้ายบ้าน ซูโหย่วเผิงมาเป็นแขกในบ้านผม เก่งจริงๆ มาสายตั้งสองชั่วโมง
ทุกคนกินจนอิ่มหมดแล้ว ใช่ไหม พี่เสี่ยวเหยี่ยนก็อยู่นี่ จากนั้นวันถัดมาไปดูหนังสือพิมพ์
เขาไปช่วยงานวันเกิดของหลินซินหยู พวกคุณก็รู้ใช่ไหม อย่างแรก
คุณหลินซินหยูสำคัญกว่าผม จำได้นะ
ซูโหย่วเผิง ：ไร้สาระ
ซูโหย่วเผิง ：อย่างน้อย ผมยังไปถึงที่คุณนะ
หวงจื่อเจียว ：จากนั้นคุณส่งของขวัญให้กับผมถูกไหม
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ ของขวัญของคุณยังแพงกว่าของเขา(หลินซินหยู)อีกนะ
หวงจื่อเจียว ：จะดูของขวัญของคุณในสภาพปัจจุบันไหม มาๆๆ
ญ ：เป็นอย่างไร
หวงจื่อเจียว ：ขอโทษครับ ผมกลัวเธอคิว่าผมจะจู่โจมเธอ ผมเลยพูดกับเธอหน่อย
พกของเยอะเกินไปแล้ว อยากดูซูโหย่วเผิง ส่งให้ผมราคาเก้าพันห้าร้อยเหรียญ
สภาพของ โคมไฟ เกรดเอ กลายเป็นอย่างนี้
ญ ：ทำไม
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H---.jpg)
หวงจื่อเจียว ：วันนั้นผมเอาไฟอันนี้ คุณดูนะในไฟนี้มีกระจกแก้ว แล้วเอาหลอดใส่ลงไป
แล้วไปเสียบปลั๊ก แล้วไหม้ขึ้นมาในทันใดเลย
ซูโหย่วเผิง ：นี่เป็นผลงานของนักออกแบบที่ได้รับรางวัลเชียวนะ
หวง จื่อเจียว ：ฉะนั้นผมย้ายบ้านวันแรกคุณก็คิดจะเผาบ้านผม หลังจากผมไม่อยากจะพูด
เพราะทุกคนก็อยู่ ผมก็เลยเก็บมันไว้ พี่เสี่ยวเหยี่ยน พวกคุณไม่เคยรู้เรื่องใช่ไหม
ผมเลยเก็บมันไว้อย่างเงียบๆ แอบร้องไห้คนเดียว แต่ว่ามิดยังไงก็ยังได้กลิ่นไหม้หน่อย
ก็คือเขา จริงนะ โคมไฟของผมอันนี้เป็นของคุณที่ให้มา คุณยังจำได้ใช่ไหม
ซูโหย่วเผิง ：ในเมื่อมันไม่สำเร็จ ผมยังจะส่งให้คุณอีกอันหนึ่ง
หวงจื่อเจียว ：เกินไปแล้วนะ เรื่องนี้ผมจะแปลให้เธอฟังเอง
ซูโหย่วเผิง ：คุณกำลังพูดอะไร นำลงไปได้แล้ว
หวงจื่อเจียว ：นี่เป็นความจริง นี่เป็นความจริงนะพี่เสี่ยวเหยี่ยน
ญ ：เรื่องนี้แท้จริงแล้วเขาก็มีน้ำใจอยู่ เพียงแต่เขาให้บ้านคุณรุ่ง
หวงจื่อเจียว ：มีน้ำใจ ก็สามารถเผาบ้านของคนอื่นได้หรือ
ญ ：ไม่ใช่ เขาอยากจะให้บ้านคุณรุ่งเรือง รุ่ง ให้คุณรุ่ง
หวงจื่อเจียว ：ให้ฉันรุ่งขึ้นมา ถ้างั้นจะต้องเผาจริงๆหรือเปล่า
ญ ：เอาล่ะ แล้วคุณเอ่อจินล่ะ
หลิว เอ่อจิน ：ไม่ใช่ เมื่อครู่เจียวเจียว ผมไม่เคยทราบว่าพวกคุณเคยไปญี่ปุ่น ความจริง
ของเรื่องการ์ดเอคือเรื่องจริง ตัวเขาในวันนี้กับเมื่อก่อนไม่เหมือนกัน คุณดูสิ วันนี้ตอนเขาเข้ามาปุ๊บ
คุณอย่าแหย่ตรงนั้นของผมอีก ผมจั๊กจี้เป็นนะ เขาเมื่อก่อนพูดอย่างนี้ไม่เป็น ในสายตาผมแล้ว
เขาเป็นดังกระต่ายตัวน้อยที่น่ารัก จริง หลังจากนั้น พวกเราผู้ชายทั้งหลาย
ผมกับซ่งเส่วเจพวกเรามักจะคุยกันคุยเรื่องพวกลามกที่ตลกๆ
หวงจื่อเจียว ：ตัวการ(ที่คุย)คืออาเลี้ยงกับเอ่อจิน
หลิวเอ่อจิน ：ไม่ใช่ ผู้ชายอยู่ด้วยกันเมื่อไรก็จะพูดเรื่องนี้แหละ ที่จริงเขาอยาก
เขาอยู่ข้างๆ คอยดักฟังตลอด เขาอยากจะเข้าร่วมมาก และแล้วเขาก็อายไม่กล้า
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H4-0--.jpg)
ญ ：ตอนนั้นเขายังเด็กและยังอายอีก
หลิวเอ่อจิน ：มักจะถามเราบ่อยๆ แผ่นเออันนั้นเนื้อเรื่องเป็นอย่างไรบ้าง
หวงจือเจียว ：เขากระหายฟังแต่ก็ไม่กล้าฟัง อยากดูแต่ไม่กล้าดู
ญ ：ที่จริงคือเขาดูไม่เป็น
หลิวเอ่อจิน ：พี่เสี่ยวเหยี่ยน พี่ดูเขาเดียงสาเกินไป
หวงจื่อเจียว ：ลูกสาวเอ่อจิน ตอนนี้ป.หนึ่งก็ยังดูเป็นเลย
หลิวเอ่อจิน ：ไม่หรอก
ญ ：วันนี้ที่จริงพวกเรามีรายการแสดงอันหนึ่ง นี่เราเตรียมไว้สำหรับไฉ่หลินเป็นพิเศษ
ที่จริงในตอนนั้น ซูโหย่วเผิงนั้นดังมากๆ ดังไปทั่ว
หวงจื่อเจียว ：ตอนนี้คุณเอาเรามาทำให้เขาประสบความสำเร็จหรือ
ญ ：ใช่ๆ วันนี้เราพูดเรื่องดังกึกก้องไปทั่วหล้า ขอให้เป็นวัยรุ่นก็ร้องเพลงของเขาเป็น
หวงจื่อเจียว ：แต่ว่าเขาชอบเผาบ้านของคนอื่น
หลิวเอ่อจิน ：เขายังชอบดูแผ่นเอด้วย
ญ ：เอาล่ะ เรามาดู ชิงผิงก่อเล่อเหยียน
ซูโหย่วเผิง ：คุณหรือทําให้ผมหน่อยซิ
หลิวเอ่อจิน ：ผมรับผิดชอบจับเขาไว้
ญ ：ทุกคนลองสังเกต ซูโหย่วเผิงจะช้ากว่านิดหน่อย
ซูโหย่วเผิง ：ผมทำไมเงียบเหงา
หวงจื่อเจียว ：เขาดูเหมือนเซ็งๆ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/5---.jpg)
ญ ：คุณดูยังไงซูโหย่วเผิงก็ช้าหน่อย
อยู่ต่อหน้าคนเกาหลี พูดภาษาญี่ปุ่นทำไม ฉันรับหน้าที่ช่วยคุณจับเขา
ซูโหย่วเผิง ：สวยดีนะ เพียงแต่ต้นแขนใหญ่ไปหน่อย
ญ ：ดูเขาแล้วน่ารักมากๆใช่ไหมล่ะ ยังไงก็ช้าหนึ่งจังหวะ น่ารักจริงๆ
ซูโหย่วเผิง ：ขอโทษที ผมเหนื่อยแล้ว
ญ ：ที่จริงพวกเราดูเห็นก็คือ ปีนั้นพวกคุณก็อยู่ข้างๆ สร้างภาพดังทำทำไป เงียบเหงา
หวงจื่อเจียว ：ผมไม่เคยทำผ่านๆไปนะ
ญ ：ชัดเจนจริงๆ อย่างผู้หญิงอย่างนั้น คุณเป็นอย่างนี้
หลิวเอ่อจิน ：เขาล้วนทำความรู้สึกเป็นเซ็งเหยียดหยาม
ญ ：เซ็งและเหยียดหยาม และยังก็คือ ทำอะไร
หวง จื่อเจียว ：ตอนนั้นผมกับพี่เลี้ยง พวกเราคนละหนึ่งกลุ่ม หัวหน้ากลุ่ม
จริง พวกเขาอยู่ข้างหน้าก็คือหล่อ จุดศูนย์กลางของแฟนเพลง และทุกครั้งทีออกมานั้น
ชุดก็สวยมากๆ คุณดูที่ผมใส่เหมือนหมีอย่างนั้น จากนั้นก็แค่แจ็คเก็ตตัวเดียวก็ขึ้นไปแล้ว
จากนั้นก็ให้เรานำปรบมือ
หลิวเอ่อจิน ：พวกเราก็เหมือนกันหมด ดีไหม พวกเราผลัดเปลี่ยนกันก็เหมือนกัน
หวงจื่อจิน& #65306;ที่จริงเริ่มแรกผมอยากจะเข้า สู่แวดวงศิลปินก็เพื่ออยากเป็นขวัญใจ
(แฟนเพลง)หลังจากนั้นเดินเข้าสู่เจซิง
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/5--.jpg)
ซูโหย่วเผิง ：คุณยังมีอะไรที่จะพูดอีกหรือ วันนี้คุณพูดครั้งเดียวให้มันจบแล้วจบเลยดีไหม
หวงจื่อเจียว ：ผมกลายเป็นเจซิงแล้วคุณจะเอาอย่างไรล่ะผมไม่มีอะไรจะพูดแล้วนะ
หลิวเอ่อจิน ：คนมีผมอยู่ใครอยากจะเป็นไอ้ล้านล่ะ
หวงจื่อเจียว ：อยู่ต่อหน้าผมพูดเรื่องหัวล้านมันหมายความว่าไง
ญ ：ว่าแล้วที่จริงซูโหย่วเผิงคนนี้ในตอนนั้นเขาเป็นคนเล็กที่สุด
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ๆ
ญ ：อายุของคุณในตอนนั้นรวมทุกคนด้วยใช่เปล่า ฉันไม่ทราบว่าตอนนั้น
จางหยี ในตอนนั้นคุณสังเกตเวทีเพลงไหม
ช ：ใช่ในตอนนั้นคุณน่าจะจบมหาลัยแล้วมั้ง
ซูโหย่วเผิง ：ไม่ ยังอยู่มหาลัย
ช ：โม้เปล่า
ซูโหย่วเผิง ：จริงๆ ปีสาม
ช ：คุณไม่น้อยขนาดนั้นมั้ง ในตอนนั้นหัวคุณก็ใหญ่ขนาดนี้เลยมั้ง
ญ ：คุณเคยสังเกต วงเหล่านี้ไหม คุณเคยเห็นไหม
ช ：ไม่มีค่าควรแก่การ(ทำ)
หวง จื่อเจียว ：ถูก ใช่หรือไม่ ประเทศเดียว เราเป็นพวกเดียวกัน ในตอนนั้นก็คือไม่มีค่า
ควรแก่การ(ทำ) พวกเราสามคนรวมกันเป็นอีกวงก็ดีกว่า จะดังไหมเนี่ย
หลิวเอ่อจิน ：แต่ว่าผมตีลังกาหลังไม่เป็นนี่
ญ：ดี ที่จริงแล้วเนี่ย
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/5-.jpg)
หวงจื่อเจียว ：พวกผู้ชายก็ไม่มีค่าควรแก่การเท่าไร ผมจะบอกกับคุณว่าในตอนนั้น
ญ ：จริง เพราะผู้หญิงก็คือชอบเฮฮา และซูโหย่วเผิงก็เล็กเป็นพิเศษ
ช ：น่ารัก
ญ ：ในตอนนั้น เขาน่าจะมาร่วมในเวลานั้น คือมัธยมต้นปีสามถูกต้องไหมล่ะ
ซูโหย่วเผิง ：ก็คือจบมัธยมต้นในตอนนั้น
ญ ：เพิ่งสอบปลายภาคเสร็จแล้วก็มาสมัครเลย หลังจากนั้นก็ฝึกฝน ฝึกฝนนานมาก
และเขาก็ยังช้าอยู่หนึ่งจังหวะ พวกเรามาดูดีไหม
หวงจื่อเจียว :คุณดูซิ เต้นจนตกขอบเลย ระยะความห่างไกลมาเลย ไม่ดูระยะดีๆ
ญ ：ในตอนนั้นเราสังเกตเห็นว่า ซูโหย่วเผิงไม่ใช่ช้าหนึ่งจังหวะ ก็เต้นเลยจุดศูนย์กลาง
หวงจื่อเจียว ：เส้นประสาทขาดไปหนึ่งเส้น
ญ ：คนอื่นหมุนไปแล้วเขาก็
หวงจื่อเจียว ：คุณไฉ่หลิน สงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม ขำขนาดนี้ ขำอย่างนี้ เขาขำมาตลอด
หลิวเอ่อจิน ：เขาเอาความรู้สึกของสองสามเดือนนี้แสดงออกมาหมดแล้วคุณรู้ไหม
ญ ：หลังจากที่ทุกคนพูดแล้วเขาก็
หวงจื่อเจียว ：และเขาก็ใช้แรงไปมั่ว เพราะเหมือนอู๋ฉีหลง
หลิวเอ่อจิน ：จื่อเผิงเต้นเก่งที่สุด เขามีพื้นบาเล่(ท่าเต้นบราซิล)
ซู โหย่วเผิง ：ไม่หรอก นี่ต้องขออธิบายหน่อย เพราะในตอนนั้น
เพราะในตอนนั้นเพึ่งสิบหกปีเอง ในตอนนั้นไหล่ของผมยังเต็มที่ยังเล็กอยู่
ฉะนั้นดูของตนแขนผมใหญ่มาก ต้นแขนใหญ่ คุณก็รู้สึกว่ามันเกินไป
หวงจื่อเจียว ：ตอนนี้มันโตเต็มที่แล้วใช่ไหม ลองอีกครั้งซิ ก็จากตรงนั้นหมุนไปถึงที่ไฉ่หลินนะ
ญ ：เดี๋ยวนี้นิ่งมากขึ้นตั้งเยอะเลย และใจตอนนั้นเนี่ยตลกจริงๆ แค่คำพูดไม่กี่คำก็ยังลืมเลย
ช ：ใช่แล้ว ทำไมคุณจำไม่ได้หรือ
ซูโหย่วเผิง ：ผมก็จำไม่ได้ว่ายังมีตอนเหล่านี้อยู่
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/H--0.jpg)
ญ ：ทีจริงในตอนนั้น เขามีประวัติที่น่าตื่นเต้นมากมาย ในปีนั้น
เขาได้จัดงาน คอนเสิร์ต สุดท้ายก็ทำให้ถนนเต็มไปด้วยผู้คน คอนเสิร์ต
คนนับหมื่น การเซ็นต์สัญญา เรามาดู
หวงจื่อเจียว ：โฮ้โห คนเยอะมากๆ
ญ ：และในตอนนั้นพวกเขาได้จัดคอนเสิร์ตในห้าง
ซูโหย่วเผิง ：อันนี้ให้ความทรงจำที่ลึกซึ้งมาก
หวงจื่อเจียว ：เป็นงานแรก ในตอนนั้นเขาได้ไปกับพวกเขา พวกเราตามไป วิ่งไปมาหลายรอบ
ญ ：พวกคุณไปทำอะไร
ซูโหย่วเผิง ：ไปทำอะไรล่ะ นอกจากไปจัดรายการ
หลิวเอ่อจิน ：พวกเราเป็นผู้รับผิดชอบในด้านนำบรรยากาศให้สนุกก่อนเป็นงาน
เรายังอยู่ข้างหลังจัดเต้นของ วงเสี่ยวหู่ตุ้ย
ญ ：แล้วซืออี้หนันล่ะ
จางหล่อจิน ：ในตอนนั้นเขายังไม่เกิดเลย เขายังไม่มี เขาเป็นทหาร
หลิวเอ่อจิน ：เขาช่วยจางล่อจินเต้น
จางล่อจิน ：ยังไม่มีเขา ยังไม่มีเขา
ญ ：หลี่วุ่ยยังไม่ทันเกิดใช่ไหม
หลี่เหว่ย ：ยังไม่เกิด ไม่หรอก
หวงจื่อเจียว ：พี่เสี่ยวเยี่ยนพี่คิดว่าเขาน้อยขนาดนี้เลยหรือ
หลี่เหว่ย ：ไม่น่ะ ผมดูอยู่หลังเวที
หลิวเอ่อจิน ：ยังไม่รวมวง ไม่ใช่ยังไม่ได้เกิด
หวงจื่อเจียว ：อย่างไรในตอนนั้นเสี่ยวไกวน่าเอ็นดู เขายังถูกบีบีตี ผมจำได้มีครั้งหนึ่ง
ซูโหย่วเผิง ：มีครั้งหนึ่งถูกโยนด้วยไข่หรือเปล่า
หลิวเอ่อจิน ：ยังมีถูกข้วางด้วยดอกไม้นั้นเป็นเรื่องธรรมดา
ญ ：ที่จริงพวกเขาดีใจเกินไป ไม่ระวัง แต่เขาคงดวงซวย
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/-3-6.jpg)
หวงจื่อเจียว ：เพราะว่า อู๋ฉีหลง พวกเขาโยกได้เร็ว เขาช้าไปครึ่งจังหวะ
ฉะนั้นเขาจะโดนทุกครั้ง ถูกขว้าง ว่าไหม
ซูโหย่วเผิง ：มันเกี่ยวกับที่ผมช้าครึ่งจังหวะอีกแล้วเหรอ
ญ ：ในตอนนั้นพวกเขาได้ชื่อว่า “เซียวเหยาเย่อว”
หวงจื่อเจียว ：เซียวเหยาฮ่อกุ้ยเสียวหู่ตุ้ย
ญ ：ใช่ มีโฆษณาชิ้นหนึ่งยังมีเวลา พวกเรามาชมการโฆษณาอันนั้นดีไหม
ญ ：ในตอนนั้นพวกเขาชื่อว่า “แซวเหยาหยิว”
เจียวเจียว ：แซวเหยาฮ่อกุ้ยเสี่ยวหู่ตุ้ย (แซวเหยาแปลว่าอิสระสบายๆ)
ญ ：ใช่ๆๆ มีโฆษณาชิ้นหนึ่งก็เป็นอย่างนี้ พวกเรามาดูโฆษณาชิ้นนั้นดีไหม
ญ ： “แซวเหยาหยิว”บทเพลงนี้ยังจำได้ไหม
ซูโหย่วเผิง ：แน่นอนต้องบอกว่าจำไม่ได้แล้ว
ญ ：จำได้ไหม
หลิวเอ่อจิน ：ก็คืออันนั้น บินไป บินไป ดูแมลงปอสีแดงนั้น
ญ ：ฉันรู้สึกว่าวันนี้อยู่ต่อหน้าคุณไฉ่หลิน จะต้องแสดงให้เห็น
พวกคุณก็เป็นสามคนอยู่ ก็คือให้พวกเราหวนระลึกสักหน่อย
หลิวเอ่อจิน ：รอเดี๋ยว แก้ฝันใช่หรือไม่ให้พวกเราแก้ฝัน
ญ ：ให้พวกคุณสองคนแก้ฝัน
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--35.jpg)
หลิวเอ่อจิน ：งั้นผมจะเป็นอู๋ฉีหลง
ช ：ผมขอเป็นปี่ลี่หู่
ญ ：วันนี้พวกคุณปรับเปลี่ยนบทบาทของตัวเองดีไหม
ซูโหย่วเผิง ：พวกคุณสามคน เป็นคณะเสี่ยวหู่ตุ่ย ผมจะสวมบทเป็น “เจียวเจียว” ในสมัยนั้น
เจียวเจียว ：เอ้ๆๆ ผมเป็นอย่างนี้ด้วยหรือ ผมไม่เคยเท้าใส่เอวเลย
ญ ：เดี๋ยวก่อน เอาพี่จางหยีเข้ามาด้วยเนี่ย นี่มันเหมือนไม่มีสามัญสำนึกแล้ว
ซูโหย่วเผิง ：ในตอนนั้นผมไม่ค่อยสนใจเพลงนี้เท่าไร
ญ ：แก้ฝันก่อน ก็ให้พวกเขาสามคนได้แก้ฝันก่อน (ก่อนเคยฝันอยากเป็นแต่ไม่ได้เป็น)
หลิวเอ่อจิน ：สามารถยืนอยู่บนเวทีร่วมร้องเพลงนี้กับคุณนี่เป็นเกียรติของพวกเรา
เจียวเจียว ：ไม่เคยมีโอกาสเลย
หลิวเอ่อจิน ：ไม่เคยเลย
ญ ：ยิ่งกว่านั้น เพราะว่าคุณไฉ่หลินอยู่ ฉะนั้นพวกคุณจำเป็นจะต้องมีท่าเต้น
เจียวเจียว ：ปัญหาก็คือคุณยังจำได้ไหม ผมว่า โหย่วเผิง ลืมหมด ผมยังจำได้
ซูโหย่วเผิง ：งั้นคุณเต้น ผมเป็นคนร้อง
เจียวเจียว ：ไม่หรอก แค่ล้อเล่น
ญ ：รอเดี๋ยวก่อน
เจียวเจียว ：คุณสวมบทของอู๋ฉีหลง มีหลายท่าคุณต้องสอนพวกเราก่อน
ซูโหย่วเผิง ：ท่าของตัวผมเองยังจำไม่ได้เลย ยังจำของอู๋ฉีหลงอีก
ญ ：พวกเขาสองคนก็ล้วนจำได้นี่
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--37.jpg)
ซูโหย่วเผิง ：ถึงไงพวกคุณสองคนจากตั้งแต่เริ่มต้นจนจบตามพวกเรา “แซวเหยา” พร้อมกัน
ญ ：ดี เตรียมตัว มา “ แซวเหยาหยิว”
เจียวเจียว ：ในที่สุดผมก็ได้กลายเป็นทีมเสียวหู่ตุ้ยแล้ว 555
หลิวเอ่อจิน ：ในที่สุดผมก็ได้เป็น “ผีลี่หู” แล้ว
เจียวเจียว ：ดี ผมรู้นะว่าคุณอยากจะจัดการกับเขา ช่วยด้วย ๆๆ
ช ：ไม่เลวนี่
ซูโหย่วเผิง ：มันสูงมาก
หลิวเอ่อจิน ：สวรรค์ เหมือนกับ หยีเทียน มาออกรายการเลย
ญ ：ที่จริงเอ่อจินใช่
หลิวเอ่อจิน ：ผมไม่ยอมรับนะว่า ผมใช่
ญ ：เอ่อจินนั้นร้องได้ดีมาก แต่ท่าเมื่อกี้ที่คุณทำนั้น ไฉ่หลินขำจนไม่ไหวแล้ว
เจียวเจียว ：ถูกต้อง มันไม่ใช่มาจี่ ทำไมมันออกมาคนหนึ่งตัวอ้วนขนาดนี้ แปลก
หลิวเอ่อจิน ：คนเขาพึ่งลดน้ำหนักมาได้สำเร็จ คุณว่าเขาอ้วน ผมผอมลงตั้งเยอะแล้ว
ญ ：ผอมลงจริงๆ ที่จริงสักครู่ใครบอกว่าใครที่ไปงานวันเกิดของ “หลินซินหยู” นะ
เจียว เจียว ：ผม ผมพูด เขาไม่มา ก็คือมาถึงบ้านผมสาย จากนั้นวันต่อไปมาดูหนังสือพิมพ์
เขากับ “ซื่ออี้หนัน” ไปช่วยงานวันเกิดของ “หลินซินหยู” แน่นอนคุณไม่ใช่
คนที่น่าเกลียดที่สุดคนที่น่าเกลียดที่สุดคือซืออี้หนัน
เขาไม่มาบ้านผมเลย คุณจะดีร้ายยังไงก็ยังมาใช่ไหม
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--40.jpg)
ญ ：มา ซืออี้หนัน
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ วันนั้นผมยังเรียกเขามาทั้งวัน
ญ ：มาๆๆ ซืออี้หนัน ฉันอยากจะคุณไฉ่หลินรู้สักหน่อย ว่ารู้จักคุณหลินซินหยูไหม
ไฉ่หลิน ：รู้จัก
เจียวเจียว ：เกลียดเขาเปล่า
ซูโหย่วเผิง ：อย่าพูดไปเรื่อย
เจียวเจียว ：ทำไร ผมไม่ได้พูดมั่วนะ
ญ ：ซูโหย่วเผิงกับคุณหลินซินหยูเคยร่วมงานละครมามากมาย คุณเคยไหม
ซืออี้หนัน ：มี ผมเคย
ญ ：คุณกับเจียวเจียวรู้จักกันมากี่ปีแล้ว
ซืออี้หนัน ：สิบกว่าปีมั้ง กว่าสิบปีมั้ง
เจียวเจียว ：เริ่มเขาสู่วงการวันแรกก็รู้จักแล้ว
ซืออี้หนัน ：ใช่ เขายังบังคับผมให้ไปช่วยงานโรงเรียนเขาอะไร
เจียวเจียว ：เอ้ ตอนนี้ผมเป็นพระเอกหรือ
ญ ：เดียวก่อน ฉันเพียงแค่ถามหลินซินหยู หลินซินหยูคุณร่วมงานกับเขา
หนึ่งเรื่องเท่านั้น จากนั้นก็เป็นมิตรกันสิบกว่าปี(กับเจียวเจียว) ตลอดชีวิตของเขา
ซื้อบ้านหลังแรก คุณไม่ไปเลย ไปเพียงงานของหลินซินหยู
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ วันนั้นผม ผมจะเป็นพยาน ผมไม่เพียงแต่บอกกับเขาว่าคุณจะต้องไปนะ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/-0-1.jpg)
ซืออี้หนัน ：มีหรือ
ซูโหย่วเผิง ：จริงจะต้องไปนะส่งของขวัญไปแล้วมีอะไร ถึงแม้ว่า
จะนำเอาโครมไฟที่ไหม้มาก็จะต้องไป
ซื่ออี้หนัน ：ดี ผมก็จะเป็นพยาน ผมบอกกับคุณ เขาไม่ได้ตั้งใจไปซื้อของขวัญ
เพื่อจะไปบ้านคุณ เขาถือโอกาสซื้อ
ญ ：คุณรู้ได้อย่างไง
ซืออี้หนัน ：ผมบอกกับคุณ วันนี้ผมจะต้องมาของความเป็นธรรม ความคิดเขาเด่นชัดมาก
ซูโหย่วเผิง ：คุณน้อยๆหน่อย
ญ ：คุณพูด ให้เขาพูดให้จบก่อน
ซูโหย่วเผิง ：จิตสำนึกอยู่ตรงไหน
ช ：แยกกันก่อน
ซืออี้หนัน ：คุณเห็นตัวตนจริงๆของเขายัง ก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ
เจียวเจียว ：ใช่ คุณดูเขาเป็นอย่างนี้แหละ
ซื่ออี้หนัง ：คุณเป็นพิธีกรไม่ช่วยแยก ทำไมยังจะสุมไฟด้วย
ช ：ถ้าให้ดีที่สุดต้องชกต่อยกัน
ญ ：และคุณยังต้องรับรู้นะ เขาสัมผัสใจคนอื่นตลอดเลย แต่ใจก็ไม่ไม่อยู่ที่นั่น
ช ：ก็ว่ามันแปลก
ซูโหย่วเผิง ：ไม่มีจิตสำนึกเลย คนชั่ว
ซืออี้หนัง ：ไม่ผมจำได้ว่าในตอนนั้นผมเองเป็นศิษย์น้องของพวกเขา
ผมเป็นน้องรุ่นที่สามของพวกเขา
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/---.jpg)
ซูโหย่วเผิง ： ดูดิ ติดอ่างแสดงว่าโกหก
ซืออี้หนัง ：จากนั้น ที่จริงเริ่มตั้งแต่แรกก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่มีแผน
ซูโหย่วเผิง ：น้อยๆหน่อยนะ
ญ ：พวกคุณสองคนอย่างโต้เถียงบนหัวฉันไปๆมาๆ
ซืออี้หนัง ：พี่เสี่ยวเยียน ทั้งหมดมันไม่มีปัญหาหรอก มันไม่มีอะไรกีดขวางหรอก
ญ ：ฉันรู้สึกแปลกใจมาก พิธีกรอย่างฉัน แล้วสองคนที่เป็นแขกรับเชิญ
โต้เถียงกันบนหัวฉันตลอดเลย พวกคุณยังเห็นฉันอยู่ในสายตาเปล่า
ซูโหย่วเผิง ： เอาล่ะๆๆ คุณน้อยๆหน่อย
ญ ：เอาล่ะ แท้จริงคุณจะพูดว่าวันนั้น
ซืออี้หนัง ：ไม่ผมกำลังพูดว่าก่อนหน้านั้นก็รู้สึกว่า เขาเป็นคนที่มีแผน
ญ ：แล้วใครบ้างที่ไม่มีแผนความคิด
ซืออี้หนัน ：แผนความคิดเขาเนียนมาก
ญ ：หัวใจอุดตันแล้วมั้ง
ซืออี้หนัน ：ใช่หัวใจอุดตัน
ญ ：เพราะอะไร
ซือ อี้หนัน ：ตอนนั้นผมเริ่มเลือกออกมานั้นต้องไปฝึกงาน สมมุติว่าการร้องเพลง
ของวงของสี่ยวหุ่ยตุ้ย ไปที่ห้องอัดเสียงฟังพวกเขาร้องเพลง ผมได้ฟังของอู๋ฉีหลง
ฟังของเฉินจื่อเผิง ฟังของซูโหย่วเผิง ในตอนนั้นมีครั้งหนึ่งเขาได้รับส่งผมกลับ
เพราะเขาขี่มอเตอร์ไซค์ หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็เป็นอย่างนี้ ผมจะพูดให้คุณฟัง
เขาร้ายมากๆ ผมจะบอกกับคุณ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--.jpg)
ซูโหย่วเผิง ：ไม่ง่ายนะตอนนั้นในวงเสี่ยวหุ้ยตุ้ยนั้นเขาอายุน้อยที่สุด
ไม่ง่ายที่จะมีมาดทหาร ถ้ารังแกเขาแล้วจะไปรังแกใครได้ล่ะ
ซือ อี้หนัน ：ในตอนนั้นผมอายุน้อยที่สุด ที่จริงตอนนั้นที่ผมฟังแล้วเนี่ย
รู้สึกว่าเสียงที่เขาร้องนั้นไม่เลวนะ ผมนั่งซ้อนท้ายเขา ผมจะบอกกับคุณว่า
ฟังได้ฟังเพลงนั้น คุณร้องเพลงนั้นได้ไม่เลวจริงๆ แล้วเขาได้ถามผมประโยคหนึ่ง
“นี่ คุณพูดอย่างนี้กับรุ่นพี่ทุกคนหรือเปล่า” (ชมว่าร้องได้ดี) ผมก็ เขาพูดอย่างนี้
กับผมได้ไง ที่จริงนี่เป็นคำที่ออกมาจากใส้พุงเลยนะ ผมโดนเขาทักอย่างนี้แล้วเนี่ย
สุดท้ายก็คิดว่าชั่งมันแล้ว หลังจากนั้นเขา เพราะบ้านผมอยู่เขตทางตะวันออก
มันใกล้กับกองถ่ายมาก เขามาในบ้านผม กินของบ้านผม ดื่มของบ้านผม
นอนก็บ้านผม ใช้ก็บ้านผม
ซูโหย่วผิง ： ไม่นะ แม่เขารักผมมาก
ซืออี้หนัน ：ใช่ ตอนนั้นเขาติดผู้ใหญ่
ซูโหย่วเผิง ：ไม่นะ ก็ตอนนั้นเขาไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ คุณแม่เขารู้สึกว่าผมเป็นคนที่เก่ง
ซืออี้หนัน ：เขากับพ่อแม่ผมนั้นดีมาก จากนั้นพ่อแม่ผมก็เริ่มเกลียดผม
ญ ：ดูดิ ที่จริงฉันรู้สึกว่า พ่อแม่ก็ควรเกลียดชัง ก็คือว่า คุณดูเขาซิ
ทั้งร้องเพลงทั้งเรียนหนังสือ ดูซิ เขาร้องเพลงไปด้วยเรียนไปด้วย
แล้วคุณเพลงก็ร้องไม่ดี แถมหนังสือก็เรียนไม่ได้เรื่อง (ฉะนั้นต้องโทษตัวเองแล้ว)
ช ：คนอื่นชอบเกลียดคนประเภทนี้มาก ว่าไหม
ซืออี้หนัง ：ใช่ดิ มันน่าโมโหจริงๆ
ญ ：แล้วหลินซินหยูล่ะ
ซือ อี้หนัน ：ใช่เรื่องนี้ผมจะต้อง เสียวเยี่ยน ความจำยังดีนะ วันนั้นที่จริง ก็เพราะพวกเรา
ก็คือพวกเขากลับจากจีนแผ่นดินใหญ่ และผมเองก็พึ่งถ่ายหนังเสร็จ
และกลับมาพอดี ยังคิดว่า วันเกิดของหลินซินหยู อยากจะจัดให้เขาหน่อย
มันไม่ง่ายที่พวกเราได้อยู่พร้อมเพียงกัน และแล้ววันนี้ก็นัดกับเขาว่า
ตอนเช้าจะไปซื้อของขวัญ หลังจากนั้นก็ได้ไปกับเขา
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/-3-5.png)
ญ ：พวกคุณสองคนไปซื้อของขวัญ
ซืออี้หนัน ：ใช่ ก็คือจะไปหาซื้อของขวัญของหลินซินหยู
ไม่ใช่ไปหาซื้อให้คุณนะ (เจียวๆ) แต่นั้นมันถือโอกาส
เจียวๆ ：ไม่มีปัญหา ผมตายใจต่อ ซูโหย่วเผิง ไปตั้งนานแล้ว
ซือ อี้หนัน ：นั่นเป็นการถือโอกาสซื้อ ไม่เป็นไร สุดท้ายตอนเช้าก็ไป เขาบอกว่าไปนวด
กระดูกสันหลังกันผมก่อน ผมบอกว่า ไม่ใช่ว่าจะไปหาซื้อของขวัญก่อนหรือ
สุดท้ายก็ไปเป็นเพื่อนกับเขานวดกระดูกสันหลัง ร้องเสียง วาวาอย่างนั้น
ก็ว่าชั่งมัน จากนั้นก็ไปซื้อของขวัญจริงๆ ซื้อของขวัญเราก็เดินไปเรื่อยๆ
จากเริ่มต้นจนจบก็ล้วนแต่ซื้อเสื้อผ้าของเขาเท่านั้น เปลี่ยนชุดแล้วชุดเล่า
ตัวแล้วตัวเล่า ลองตลอด สุดท้ายหลินซินหยูมาแล้วนั้น ผมเอาของขวัญของผม
มอบให้กับเธอ สุดท้ายนักข่าวหนังสือพิมพ์ถ่ายไว้แล้ว แต่ไม่ได้ถ่ายถูกช่วงของผม
ซูโหย่วเผิง ：คุณจะต้องบอกว่าของขวัญ ที่คุณส่งให้นั้นเป็นสิ่งที่ไม่จริงใจ
คุณจะบังคับให้ผมพูดไหมว่าไม่มี
ซืออี้หนัน ： เดียวก่อน ผมรู้สึกว่า พี่เสียวเยี่ยน คุณต้องมานี่
ช ：พูดเร็วๆ พูดออกมา ไม่ต้องกลัว
ญ ：ซืออี้หนัน คุณได้เล่ามาตั้งมากมาย ยังไม่สามารถ...เอคนอื่น
คนอื่นพูดแค่คำเดียว ก็ทำให้คุณแพ้ไปแล้ว
ซืออี้หนัน ：ไม่หรอก ส่งของขวัญนั้นต้องดูที่ความจริงใจ น้ำใจ ว่าดีเปล่า
ผมซื้อเตรียมไว้ตั้งเช้าแล้ว
ญ ：เดียวก่อน ฉันรู้สึกว่าตอนนี้อย่างเพึ่งพูดเลย คุณให้อะไรกับหลินซินหยู
ซูโหย่วเผิง ：ผมส่งให้เขาอันนั้น
ช ： พูด ก็เป็นโคมไฟอันนั้นเปล่า ซื้อโคมไฟตั้งสองอัน
ซู โหย่วเผิง ：ไม่ๆๆๆ ไม่เหมือนกันแน่นอน เขานั้นได้ย้ายไปที่ใหม่ ฉะนั้นผมเลย
ซื้อสิ่งของอันนั้นไม่เหมือนกัน ซินหยูที่ส่งให้เธอคือ
กาที่ใช้ชงกาแฟ สวยงามมาก เป็นสิ่งที่ง่ายๆอย่างนั้น
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/---5.png)
เจียวๆ ：ผมจะเอาอันนี้
ซูโหย่วเผิง ：ของคุณอันนั้นแพงกว่า
ญ ：ไอ้ที่ชงกาแฟนั้นมันแตกได้ แตกจนทั้งบ้านเต็มไปด้วยกาแฟ
เจียวๆ ：ที่จริงผมกับไฉ่หลินผวาจริงๆ พวกเราสองคนกลัวมาก
หลิวเอ่อจิน ：มาทางนี้หน่อย
เจียวๆ ：น่ากลัวๆ มันระเบิดนะ
ซูโหย่วเผิง ：จะให้อะไรไม่สำคัญ เมื่อมันแตกระเบิดแล้วก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ
ญ ：ระเบิดแล้วเนี่ย จะเปลี่ยนเป็น คาปู้ฉี่น่อ คุณรู้ไหม เอาล่ะ คุณให้อะไรกับเธอ
ซูโหย่วเผิง ：พูดซิๆๆ
ซืออี้หนัน ：การให้ของนั้นมองที่น้ำใจมีไหม
ญ ：ให้อะไร
ซูโหย่วเผิง ：เอาความมีน้ำใจของคุณออกมาให้ดูหน่อยซิ
ซืออี้หนัน ： ซีดี
ซูโหย่วเผิง ：ซีดีไม่ใช่ว่าไปซื้อด้วยตัวเองมั้ง
ซืออี้หนัน ：ไม่นะ ผมพูดจริงๆ เพราะในตอนนั้น
ญ ：คุณส่งซีดีของใคร
ซือ อี้หนัน ：เพราะว่าหลินซินหยูเธอถ่ายหนังที่นั้น เธอชอบเพลงหนึ่งมากๆ
แล้วผมก็ไปหาเพลงนั้นเป็นพิเศษ และเธอชื่นชอบ “จางก่อหยง” มากๆ
ผมก็ซื้อซีดีของ “จางก่อหยง” ให้เธอโดยเฉพาะ ผมนั้นมีใจให้จริงๆแต่เขานั้น
น่าเกลียดจริงๆ วันต่อมาลงหนังสือพิมพ์ เขาไม่ได้แก้ข่าวเพื่อนผมเลย
หนังสือพิมพ์ลงว่าอย่างไร ว่าซูโหย่วเผิงได้ใช้เงินมากมาย ใจกว้าง
ซืออี้หนันเห็นว่าเขาจ่ายเงินมาก ก็เลยก้มหัวกินเค๊กแล้วก็อะไรอีก
ตอนเอาของขวัญหัวผมได้หลบไป
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--39.png)
ญ ：รอก่อน
ช ：เขาดีต่อคุณนะ แค่ซีดีแผ่นเดียวพูดออกไปแล้วน่าอายขนาดไหน
ซูโหย่วเผิง ：ผมรู้สึกว่าเรื่องที่จะให้อธิบายนั้น มันก็เป็นสิ่งที่ไม่เป็นจริง
ญ ： ในวันนั้นเป็นวัน คุณจ่ายเงิน
ซูโหย่วเผิง ：แน่นอน ฉะนั้น ความจริงจะไปอธิบายให้ชัดเจนทำไม
ญ ： พวกเราอยากจะถามคุณไฉ่หลินว่า ตอนที่ซูโหย่วเผิงได้ร่วมถ่ายละครนั้น
เคยชวนคุณไปกินบ่อยๆไหม มีพาพวกคุณไปเลี้ยงไหม
ไฉ่หลิน ：ถ้าหากว่าเลิกงานเช้า อาหารเย็นนั้นล้วนเป็นซูโหย่วเผิงเลี้ยง
เจียวๆ ： มันจริงหรือเท็จ คุณอย่าไปช่วยเขานะ
ไฉ่หลิน ： จริงๆ
เจียวๆ ：เธอพูดภาษาจีนได้ตั้งแต่เมื่อไร
ซูโหย่วเผิง ：ฉะนั้นคุณอย่าพูดเล่นๆกับเธอนะ เธอฟังออกนะ
เจียวๆ ：และผมยังมองข้างๆเขารู้ว่าหูเธอสะอาดดีมาก ไม่เคยเห็นมานานแล้ว
หลินเอ่อจิน ：คนนี่แปลกคนจริงๆ
เจียวๆ ：ผมมากที่ขี้หูกลิ้งออกมาอย่างนั้น
ญ ：ซูโหย่วเผิง ขอให้เพื่อนๆทุกคนจำไว้ให้แม่น ทีหลังทุกครั้งที่ถ่ายทำ
ถ้าถ่ายทำเสร็จเร็วหน่อย ควรเป็นซูโหย่วเผิงเลี้ยงทุกครั้ง
ช ：อย่างนี้ร้ายกาจ อย่างนี้มันใจกว้าง ยอดเยี่ยม
ญ ：อันนี้ใจกว้างภูมิฐานจริง ฉะนั้นซืออี้หนันคุณเคยเลี้ยงเขาเปล่า
ซูโหย่วเผิง ：อื่ม แล้วทำไมผมจะต้องมาอธิบายล่ะ คุณสามารถบอกกับ
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--41.png)
ซือี้หนัน ：เขาซื้อของของเขาเองจริงๆ แล้วช่วงว่างสามสิบนาที่นั้นก็เลยถือโอกาส
ไปซื้อของขวัญของเจียวๆกับหลินซินหยู กลับมากลับพบกันโดยบังเอิญ
ซูโหย่วเผิง ：น้ำใจก็พอเหมาะแล้วนิ
ซืออี้หนัน ：เมื่อถูกถ่ายแล้วก็กลับกลายว่าผมเป็นคนขี้เหนียว
แล้วผมก็ไม่มีน้ำใจอีก ผมยังพูดไม่จบเลย
หลิวเอ่อจิน ：กลับมา
ญ ：คุณนั่งลง
เจียวๆ ：บ้านผมกำลังจะไหม้ขึ้นมาแล้ว
ช ：การนัดพบกันวันนั้นมันแย่จริงๆ แย่มากๆ
ซืออี้หนัน ：ยังมีอีกๆๆ ต่อๆ เดียวก่อนผมจะแฉคุณต่อ พี่เสียวยินนั่งก่อน
รอแป๊ป ผมซี้กับคุณขนาดนี้เลยหรือ จะบอกกับคุณไปร้อง เคทีวี
จางล่อจิน ：เรื่องนั้นหรือ ผมก็รู้ อันนั้นดี
ญ ：เขาไปที่เคทีวี เดี๋ยวก่อน พวกคุณก็เคยไปใช่เปล่า
ซูโหย่วเผิง จางล่อจิน： เคย เคย ๆๆ
ญ ：เขาเลียบแบบใครเป็น
ซืออี้หนัน ：หม่าตันน่า(มาดอนน่า) ผมจะบอกกับคุณ
เจียวๆ ：รักข้ามรุ่น
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--38.jpg)
จางล่อจิน ：ครั้งแรกที่ผมเห็นภาพวาดของ เหว่ยแซ่ ก็เพราะเขา
เมื่อกี้เจียวๆก็พูดไปแล้วมิใช่หรือ ว่าจงเซิงหมิงไฉ้
ที่จริงพวกเราอาจเพราะว่าเจียวๆเป็นรุ่นพี่
เจียว ： เป็นรุ่นก่อนพวกเขา
จางล่อจิน ：พวกเราเป็นรุ่นน้อง โหย่วเผิง ที่เราเห็นนั้น
เขาก็ได้แต่ฟังอันนั้น หม่าตันน่า(มาดอนน่า)
ญ ：เดี๋ยวก่อน ๆ ฉันอยากจะถามคุณไฉ่หลินก่อน คุณไฉ่หลิน ตอนที่เขาถ่ายทำนั้น
เขามีไหมที่เล่นสนุกๆกับเพื่อนๆ เขาเคยเลียนแบบอย่าง หม่าตัน(มาดอนน่า) ไหม
ไฉ่หลิน ：ไม่เคยดูเลย แต่ก็อยากจะดูมาก
ซูโหย่วเผิง ：ทำได้ดีมาก เขาร้ายจริงๆ
เจียวๆ ：เขาเป็นจริงๆ เพราะในตอนนั้นเขาถูกผมชิงเจ้าแห่ง ฮายื่อ แล้วเขาก็เปลี่ยนแล้ว
เขาก็เริ่มสนใจดนตรีฝรั่งแล้ว รักล้ำ ทำนอง ท่าทาง มั่วเลยเถิด ชั่วทราม
ญ ：ฉันคิดว่าอย่างนี้ดีแล้ว ฉันคิดว่า ไฉ่หลิน อยู่ที่นี่ พวกเราก็ไม่ต้องเสียหน้า
เพียงแค่คุณร้องเพลงภาษาอังกฤษเพลงหนึ่ง ในเวลาร้องนั้นก็มีท่าทางของ
มาดอนน่า หน่อยๆ ว่าไหม ฉันรู้สึกว่านักแสดงกับการเลียนแบบก็เป็นสิ่งหนึ่ง
เอาล่ะตอนนี้พวกเรามาชมกัน เขาร้องเพลงที่ มาดอนน่า ร้อง คุณเป็นจริงๆใช่ไหม
ซูโหย่วเผิง ：ร้องนั้นก็ร้องเป็น แต่เต้นท่าเต้นของเขา(หมายถึงมาดอนน่า) ไม่ค่อยได้
ซืออี้หนัน ：อย่าโม้ ธรรมดาบ้าคลั่งกับเคทีวีมาก คุณก็คิดเสียว่าที่นี่เป็นหน้าตู้ก็ดีแล้วนี่
ญ ：พูดแล้วต้องรับผิดชอบด้วยนะ เอาล่ะ มาๆ ร้องนำหน่อย
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/---3.png)
ซูโหย่วเผิง ：อันนี้ผมไม่เป็น คุณรีบมาช่วยหน่อย เร็ว
ซืออี้หนันถึงจะเต้นเป็นจะบอกให้ เต้นดิ ผมร้องคุณเต้น
ญ ：หยุดก่อน
เจียวๆ ：ร้องเพลงที่คุ้นๆหน่อยได้เปล่า ไล้ อะ เวอกิง ดีไหม
อย่าตามเลย เร็วหน่อย
ซูโหย่วเผิง ：ตอนนี้เสียงมันไม่ไหวแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนยังพอไหว
อย่างนี้ มาดอนน่า ทำก็จะมีผล ถ้า มาดอนน่า เห็นคงบ้าตาย
ญ ：ไม่นะ เขาตอนนั้นฉันคิดว่า เขาคงเด็กมากๆอยู่เลย
ซูโหย่วเผิง ：ก็ชอบฟังเพลงของเขา แต่ท่าของเขาเต้นไม่เป็น
เจียวๆ ：ไม่หรอก เพระเขาเป็นขวัญใจมาตั้งนานแล้ว เลยต้องการมีอวัยวะ
ที่จะต้องระบาย เพราะลักษณะของเขานั้นดีมากๆ แล้วโดนสอนว่า
คุณทำอย่างนี้ ไม่ฉะนั้นเมื่อไปที่หน้าตู้ ปิดประตูอะไรก็ออกมาหมด
หลิวเอ่อจิน ：กลางวันเป็นพวกลูกผู้ชาย กลางคืนเป็นลูกลิง ความรู้สึกอย่างนี้
เขาขึ้นบนโต๊ะเก้าอี้เต้นเลยนะ แล้วทำบ้าๆ เว่อร์ๆ
ซูโหย่วเผิง ：ผมไม่เคยเลย ยืนยันได้ว่าไม่มี
ซืออีหนัน ：คุณหละยืนยันว่าไม่มี
ญ ：จางล่อจิน คุณพูดสิ
เจียวๆ ：คุณชกต่อยกันขึ้นมาผมจะปกป้องเขา(หมายถึงไฉ่หลิน)
ซูโหย่วเผิง ：ออกห่างไปไกลจากเธอหน่อย
ญ ：คุณไฉ่หลิน ภาษาเกาหลีของหวงจือเจียวพูดอย่างไรล่ะ
มันไม่น่าฟังหรือ หวงจือเจียวคือ ผีจือ เขาเป็น ตัว ผีจือ
เจียวๆ ：ไอ้อ้วน พูดยังไงหรือ ไอ้อ้วน เขาเป็นไอ้อ้วน
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/26c23585.jpg)
หลิวเอ่อจิน ：ยังผงกหัวอีก
ญ ：คุณพูดอะไรนะ
หลิวเอ่อจิน ：ผมว่าผมเป็นหมู
เจียวๆ ：เธอไม่มีสัมมาคาราวะเลย หัวเราะได้ทั้งวัน หัวเราะได้มีความสุขมาก
ญ ：ไม่ใช่ คุณลองคิดดู หากพวกเราเป็นคนที่สุภาพเรียนร้อยแล้ว
ถ้าพวกเราเป็นแขกรับเชิญพิเศษแล้ว มีคนบอกว่าฉันเป็นหมู
คุณจะไม่หัวเราะหรือ ว่าไหม
เจียวๆ ：ผักดอง คุณฟังรู้เรื่องหรือ ผมก็นึกว่าคุณฟังไม่ออกว่าคุณเป็นผักดอง
ญ ：ที่จริงในนี้ฉันเพิ่งสังเกตเห็น หลี่เหวย มา หลี่เหวย พูดว่าเพราะว่าเขา
เขาประโยคหนึ่งที่เขาพูดนั้นแปลมาก ให้ฉันอะไรนะ
ซูโหย่วเผิง ：เป็นผู้ทรงเกียติที่ให้ผมเดินเข้าสู่ทางที่ไม่ค่อยถูกต้อง
มาเรามาให้ผู้ทรงเกียรติมาพูดตรงนี้ให้ชัดๆ
หลี่เหวย ：ไม่หรอก วันนี้ที่จริงน่าจะเป็นผู้ไม่มีจุดยืนที่สุด เพราะว่าผมเป็นคนรุ่นหลัง
ญ ：รุ่นหลัง แต่เขาเป็นผู้ทรงเกียรติของคุณนะ ก็คือทำไมต้องเป็นเพราะเขา
ที่ให้คุณเดินเข้าเส้นทางที่ไม่ค่อยถูกต้องล่ะ
หลี่เหวย ：เออ อันนี้น่าจะพูดถึงประมาณสี่-ห้าปีที่แล้ว
ซูโหย่วเผิง ：ประมาณสี่ห้าปีก่อน ที่จริงก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่เส้นทางนี้ผมก็รู้จักแล้ว คิดไม่ถึงล่ะสิ
หลี่เหวย ：หลังจากวงเสี่ยวหู่ตุ้ยจนถึงตอนหลัง ก็คือตลอดมาก็รับสะสมอย่างนี้มาอย่างดี
ใจตอนนั้นมีผู้กำกับคนหนึ่ง ก็คือผู้กำกับคนปัจจุบันของ โหย่วเผิง
ก็เป็นคนที่นำฉันเข้าสู่วงการ ชื่อ “พี่ซ่ง” หลังจากนั้นก็พูดกับข้าพเจ้าว่า
คุณหลี่เหวย ผมรู้สึกว่าคุณมีคุณสมบัติไม่เลวนะ และตอนนี้ผมก็กำลังจะหาคนใหม่
และผมรู้สึกว่าคุณเหมาะสมมาก
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/dd95bc25.jpg)
ญ ：ตอนนั้นคุณมองดู คนนี้เป็นคนอย่างไร ใช่ไหม
หลี่เหวย ：ใช่ ผมก็ไม่แน่ใจเขา
ซูโหย่วเผิง ：พิลึก พิกล ชอบกล ลักษณะนี้
หลี่เหวย ：พิลึก พิกล อย่างนี้แหล่ะใช่ ผมก็ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
ผมอยากจะบอกว่าทำไมผมถึงว่าคุณ ผมก็บอกกับคุณว่าอย่ามาพูดกับผมมากมาย
ผมไม่มีความสนใจอย่างนั้น หลังจากนั้นเขาก็บอกว่า เอาอย่างนี้
ผมจะเรียกซูโหย่วผิงออกมา ผมก็พูดกับคุณว่า ผมเคยชักชวนเขา และยัง
ซูโหย่วเผิง ：ที่จริงเรื่องเป็นอย่างนี้หรือ ธาตุแท้ก็กระจ่างแล้ว เอามาเป็นป้ายยี่ห้อ
หลี่เหวย ：เขาก็พูดกับผมตลอด ผมก็ยังไม่เชื่อ ผมบอกว่า เอาล่ะ
ญ ：จะต้องเห็นตัวตนแท้จริงของซูโหย่วเผิงใช่เปล่า
หลี่เหวย ：ใช่ ผมก็พูดกับเขาว่า คุณนัดเขาออกมาซิ ผมก็สามารถ ผมก็จะเชื่อประมาณนี้
สุดท้ายเมื่อผมไปร้องเพลงในขณะนั้น ตอนนั้นยังมี “หลินเย่อวเหวย” อยู่ สุดท้ายมาดูอีก
มีซูโหย่วเผิงมาจริงด้วย ผมก็ตกใจ ผมก็แปลกใจ ว่า เอ้ คนนี้มันมีอะไรที่เหมือนนิดหน่อย
จากนั้นดูเหมือนว่าใช่ แต่ก็ดูเหมือนไม่เหมือน เพราะคุณใจคอนั้นมันสุภาพมาก
และยังเรียบร้อย ไม่นะ หลังจากนั้น
ซูโหย่วเผิง ：หลังจากนั้น หลังจากนั้นแล้วอะไร เรื่องเคทีวีมาอีกแล้ว
ญ ：เขามาดูอย่างไร เขามาดูคุณอย่างไม่สุภาพอย่างไร
หลี่เหวย ：ไม่นะ ไม่ใช่ว่าไม่สุภาพ ก็คือเราเจอกันเป็นการส่วนตัว เขาก็พูดคุยเก่ง
และยังร่าเริง เขาร้องเพลงอินมากๆ ผมก็รู้สึกว่า
ญ ：ร้องเพลงร้องได้อินมากๆ ร้องเพลงอะไรหรือ ในตอนนั้นเขาร้องเพลงอะไร
ซูโหย่วเผิง ：อันนี้จำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ว่าพวกเขาสองคนก็ล้วนได้ร้องเพลง “หลี่เหวย”
กับตอนนั้นกับ “หลี่เย่อวเหวย” สองคนก็ร้องเพลง
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/17eddaf0.png)
หลี่เหยย ：อันนี้อย่าไปเอ่ยถึงเลย มันทุเรศมาก
ซูโหย่วเผิง ：ไม่นะ ตอนนั้นที่จริงก็ร้องได้ไม่เลวแล้วนะ เพียงแต่รู้สึกว่า
พี่สุดหล่อนี้ รุ่นแรงๆอย่างคุณคุณรู้ไหม และเข้าใจตอนนั้นนี่ เพราะแท้จริง
เขาก็เป็นประเภทที่ว่า พี่สุดหล่อลักษณะอย่างนั้น ฉะนั้นเขาเห็นผมแล้วเขาก็รู้สึกว่า
“ซูโหย่วเผิง” ก็คือ เขาเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยอย่างนั้นแล้ว เมื่อเห็นผมแล้วก็เหมือนกับว่า
พึ่งเลิกจากโรงเรียนมาอย่างนั้น เขาเนี่ยก็เป็นประเภทพวกกลุ่มหล่ออย่างนั้น
ญ ：ก็คือผมก็หล่อ คุณก็หล่ออย่างนี้
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ ใครจะหล่อกว่ากัน ฉะนั้นก็เลยมีภาพประทับที่ฝังลึกเหมือนกัน
ก็รู้สึกว่า เงื่อนไขในตัวเขานั้นก็ไม่เลวเหมือนกันนะ
ญ ：แล้วพวกคุณสองคนเคยร่วมร้องเพลงด้วยกันไหม
มีร้องด้วยกันในตอนนั้นไหม
หลี่เหวย ：ที่จริงผมเองก็นับว่าคนหน้าด้าน เพราะเขากำลังเลือก โหย่วเผิง
ชอบร้องเพลงมาก เพลงที่คนอื่นเลือกเมื่อเขาร้องจนอินแล้วเนี่ย
ผมก็เอาไมค์มาร้องด้วยกับเขา เมื่อผมร้องไปเขาก็ไม่ยอมร้อง
ซูโหย่วเผิง ：จริงเหรอ
หลี่เหวย ：ไม่หรอก คือผมยืนยันจะร้องเอง
ซูโหย่วเผิง ：ที่จริงแล้วก็จำไม่ได้แล้ว ใจตอนนั้นร้องอะไรก็จำไม่ได้แล้ว
แต่ในตอนนั้นพวกเราก็เคยเจอกันแล้วอย่างนั้น หลังจากนั้นก็เริ่มโด่งดังแล้ว
พวกเขาสองคนก็โด่งดัง
หลี่เหวย ：ใช่ในตอนนั้นผมรู้สึกว่า ที่จริงจนถึงตอนนี้ผมยังรู้สึกขอบคุณอยู่เสมอ
ญ ：ที่จริงฉันว่า ในตอนนั้นถ้าซูโหย่วเผิงไม่ได้มา อาจจะไม่อยากจะลงนาม
ในใบสัญญาอันนั้นใช่ไหม “หลี่เหวย” ก็อาจจะ
ซูโหย่วเผิง ：อาจจะรู้สึกว่าวงการศิลปินนั้นไม่รู้จะเข้าไปอย่างไร
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/-1-6.png)
ญ ：ใช่นะ มีพวกพิลึกพิเรนมากมายอย่างนั้นว่าไหม
ซูโหย่วเผิง ：ใช่ จะไม่ได้ซื่อๆอย่างนี้ คนที่พิกล สุดๆก็มีแค่คนเดียว “พี่ซ่ง”
หลี่เหวย ：แต่ที่จริงก็คือ พวกเขาก็เล่าว่า โหย่วเผิง ดังมากมายอย่างนี้
แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมยืนยันได้ ก็คือครั้งหนึ่งพวกเราอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ ประมาณปีกว่าก่อนโน้น
และเป็นรายการทีวีอย่างนั้น อันนั้นผมเองก็เข้าวงการแล้ว ก็เป็นดาราคนหนึ่ง
ก็เริ่มจะมีผู้คนรู้จักกันแล้ว ในครั้งนั้นผมกับเพื่อนของผมพอดีคืนนั้น เราคิดว่าพวกเราจะออก
ไปดื่มไรหน่อย เมื่อเข้าไปปั๊ปก็สังเกตเห็นตู้เพลงตู้หนึ่ง ในตอนนั้นที่ได้เห็น
“ซูโหย่วเผิง” ใช่ยังมี “ซินหยู” อีก
เจียวๆ ：เป็น “ซินหยู” อีกแล้ว
หลี่เหวย ：พูดได้เปล่า
ญ ：ฉะนั้นข่าวลือก็เป็นความจริงหมด
หลี่เหวย ：ที่จริงในตอนนั้นพวกเราก็ไม่ใช่ว่ารู้จัก เพราะอะไรคุณรู้ไหม
ผมรู้สึกว่าคนนี้หน้าคุ้นๆ แต่ว่า เพราะว่าผมพบกับคนที่รู้จัก ผมจะทักเขาแน่นอน
ในตอนนั้นยังมี “พี่โต้ว” พวกนั้น จากนั้นคนนี้เขาได้ยิ้มให้กับผม ผมก็คิดว่าเอ้คนนี้เป็นใคร
เพราะเขาใส่แว่นที่ใหญ่มากๆ แล้วใส่เสื้อเชิ้ตลาย แล้วนั่นอย่างหล่อเหลาอย่างนี้นั่นอยู่ที่นั่น
ผมคิดว่าคนนี้แท้จริงเป็นใคร ตอนหลังมองอีกครั้ง โหย่วเผิง จริงหรอ ใช่โหย่วเผิง
จากนั้นผมก็ไปหาเขา เพราะในตอนนั้นเขานะ ท่าทางเท่ห์มาก
ซูโหย่วเผิง ： แล้วใส่เสื้อผ้าได้โบราณอย่างนั้น มันใช่ผู้กำกับ ฮ่องกงคนใดคนหนึ่งหรือเปล่า
หลี่เหวย ：ถ้าผมจำไม่ผิดนะน่าจะเป็น
ญ ：เอ๋ มันอาจเป็นผู้กำกับฮ่องกงที่ชื่อสามพยางค์เปล่า ถูกเปล่า คุณก็ปลอมเป็นเขา
ซูโหย่วเผิง ：ทำไมเอาผมไปเปรียบกับ “เหยียนอู่ถำ” ล่ะ
หลี่เหวย ：ไม่หล่ะ ที่จริงผมได้พูดหลายอย่าง
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/-2-3.png)
ญ ：ที่จริงหลี่เหวย พูดไปแล้ว ศิลปินคนนี้ก็เต็มไปด้วยความสนุก
คุณดูสิตอนเริ่มแรกของซูโหย่วเผิง กับตอนนี้ที่เขาแสดงหนังนั้นที่จริงก็ต่างกัน
ที่จริงหลี่เหวยนั้น เรื่องแรกคือเรื่อง “หมาลาเซียนซือ”
หลี่เหวย ：ก็คือ “หมาลาเซียนซือ”
ช ：ดูหน่อยนะ พวกเราก็กล้าให้เขาดู
ญ ：ไฉ่หลินบอกว่าได้ดูหนังเรื่องแรกของเขา
เจียวๆ ：ไม่ใช่ เขาถามว่า ซาลาเปาที่เขาสั่งเมื่อไรจะมาสักที
นั่งนานขนาดนี้ยังไม่มีอาหารหรือ
ญ ：เอาล่ะเรามาดูก่อน
หลี่เหวย ：ไม่นะ พูดตามจิตสำนึกแล้ว ผมรู้สึกว่าเมื่อเปรียบกับอดีตของโหย่วเผิงแล้ว
ญ ：ของคุณก็ดีกว่าเยอะเลย
ซูโหย่วเผิง ：คุณอย่างเปลี่ยนเรื่องได้เปล่า
ช ：พูดอย่างนี้ไม่ได้ เพราะในสมัยของคุณ
ญ ：ฉะนั้นก็คือบอกกับคนอื่น อย่าเข้าวงการตอนสิบห้าปี
เข้าวงการเร็วไปใช่หรือเปล่า
เจียวๆ ：เอางี้ดีไหม พวกเราคิดแผนจัดการเขาดีเปล่า คุณร้องเพลง
“ชินเจียนไต้ใจ้เซินเปียนไหลทิงๆคัน” (เจียวๆร้องเพลง) เอาของคุณอันนั้นก็ได้
คุณไปนั่งบนโถส้วมให้เราดูหน่อย คุณอุจจาระ คุณคิดว่าคุณไม่มีอะไรน่าขำเหรอ พวกเราดีต่อคุณ
ญ ：ที่จริงสุดหล่อที่มาในวันนั้น แต่ในสุดหล่อ ก็คือก่อนหน้าที่ยังไม่มีสุดหล่อคนนี้
ก็อาจจะมีอะไรที่มีความหมายมากๆ แต่คุณนั้น คุณในตอนนั้นก็หล่อมากๆแล้วดูซิ
หลี่เหวย ：ในตอนนั้น ใช่แล้ว ประมาณสามปีก่อน ไม่ จะพูดไปเมื่อกี้ว่า
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--36.jpg)
ญ ：ฉะนั้น ฉันจะแนะนำเธอให้กับคุณไฉ่หลินเป็นทางการแป๊ป ไม่แน่อนาคตคุณ
อาจได้ร่วมงานกับเขาก็ได้เอาล่ะ จะแนะนำอย่างเป็นทางการกับคุณไฉ่หลินหน่อย
นี่คือ “พี่เหวย” พี่เหวย พูดอย่างไร
เจียวๆ ：ปู่เหวย พวกเขาก็เรียกเขาอย่างนี้แหล่ะ
ไฉ่หลิน ：แต่ก็ไม่เคยเรียกพี่ชายง่ายๆสำหรับ คนที่เคยเจอกันครั้งแรก
ญ ：ครั้งแรกจะพูดอะไรล่ะ
ช ：ใช่ งั้นจะเรียกเขาว่าอะไร
ไฉ่หลิน ：ก็เหมือนกับคนญี่ปุ่นอย่างนั้นก็คือ “ซัม” อะไรๆ ถ้าเกาหลีก็คือ “ซี่” อะไรๆอย่างนี้
เจียวๆ ：ก็เรียกเขาอันนั้น ลุงใหญ่
ซูโหย่วเผิง ：คุณอย่าเรียกมั่วๆได้หรือเปล่า พวกเขาตั้งใจในการฝึกนะ แปลกจริงๆ
เจียวๆ ：คุณพูดกับเขา “ไต้หวันมู่ชุ่น” คู่ไจ คุณเหวย เขาหันกลับมาพูดกับผมคำเดียว
ของปลอม จีนกลางเขารู้ไม่น้อยเลยนะ ซูโหย่วเผิง คุณสอนเขาอะไรบ้าง
ซูโหย่วเผิง ：เขาเก่งนะ
เจียวๆ ：คุณอย่าไปสอนคำพูดไม่ดีให้กับเขาดีไหม
ญ ：ขอบคุณหลี่เหวย
ช ：สุดท้ายผมก็ได้เจอกับคุณไฉ่หลินแล้ว
เจียวๆ ：เกี่ยวอะไรกับคุณ
ซูโหย่วเผิง ：ผมรู้สึกว่า...ผมทนไม่ได้แล้ว
-
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--42.jpg)
เจียวๆ ：เมื่อก่อนก็แค่ได้ดูแต่หนังเกาหลี อยากจะหาโอกาสอย่างนี้นะ
ซูโหย่วเผิง ：คุณยังมีอะไรที่จะพูดกับผมไหม
เจียวๆ ：ไม่หรอกอยากมากที่จะได้ใกล้อย่างนี้ คุณอย่ามากั้นขวางอยู่ตรงกลาง
หลิวเอ่อจิน ：คุณอย่า ไปนั่งใกล้เขาอย่างนั้นได้ไหม เขาแต่งงานแล้วนะ
เจียวๆ ：และพวกเราก็ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแล้ว ผมก็อยากที่จะนั่งใกล้ๆอย่างนี้
กับคุณด้วย ไม่หรอก เธออยากจะมองผมผ่านทางคุณมาตลอด คุณอย่าเป็นอย่างนี้
ญ ：ที่จริงไฉ่หลินมี fans มากมายจริงๆ
เจียวๆ ：ฉะนั้นจะต้องดู “หัวซื่อปาเตียนตาง”
ญ ：ใช่ๆ “หัวซือปาเตียนตาง” นั้นมี “ซูโหย่วเผิง” ยังมีเขา
ยังมี “เหอหยินตง-ปีเตอร์” ร่วมแสดงพร้อมกัน
ซูโหย่วเผิง ：ที่นั่งอันนี้ กว้างพอไหม
เจียวๆ ：ดี มาๆ เพื่อนเก่า
ญ ：และยังรู้ว่าตอนนั้นที่ ไฉ่หลินแต่งงานที่เกาหลี
พึ่งแต่งงานไปยังไม่นาน ประมาณปีกว่า สามีก็หล่อมากๆ
เจียวๆ ：ไม่ใช่
ซูโหย่วเผิง ：อย่าอย่างนี้ดีไหม
เจียวๆ ：แปลกจริง แท้จริงคุณเป็น แฟนของใคร แปลกนะ
ให้ผมพูดหน่อยจะตายไหมเนี่ย
-
http://w1214.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1214.photobucket.com%2Falbums%2Fcc484%2Fsandy2503%2F51e696b7.pbw
ญ ：พวกเราจะนำเทปที่อัดในวันนี้ตัดและเอาไปให้สามีของเธอดู
เจียวๆ ：ใครจะกลัวใคร
ซูโหย่วเผิง ：ทีหลังเราเข้าไปเกาหลี ไม่ได้แล้วนะ ไม่ดีเลย
ญ ：สุดท้ายวันนี้เราขอเชิญ คุณไฉ่หลิน
หลิวเอ่อจิน ：ไม่ง่ายที่ เจียวๆออกจากที่นั่งนี้
ญ ：เชิญไฉ่หลินและซูโหย่วผิงพร้อมกัน หวังว่าให้ ไฉ่หลิน ใช้จีนกลางพูด
หนึ่งประโยคว่า “ไอ้ฉินไห่ ฉันมาแล้ว”
ซูโหย่วเผิง ：”ไอ้ฉินไห่ พวกเราจะไม่มาอีก” นี่จริงนะ ตอนนั้นที่ถ่ายทำจบ
เราก็ให้ประโยค คัมภีร์ ของคำนี้เปลี่ยนมาเป็นอย่างนี้
ช ：ทำไมเราสอนคนต่างชาติพูดจะต้อง อ้ายฉินไฮ (ลากเสียวยาว)
ญ ：ไม่หรอก ที่จริงเขาพูดก็น่าจะ พวกเขาพูดชัดกว่าเราไม่ได้
ไอ้ฉิงไห่ ฉันมาแล้ว คุณพูดรอบหนึ่งก่อน
ซูโหย่วเผิง ：ไอ้ฉิงไห่ ฉันมาแล้ว
ไฉ่หลิน ：ไอ้ฉิงไฮ ฉันมาแล้ว
ญ ：เอาล่ะขอบคุณ หวังว่าผู้ชมทุกคนอย่างลืมให้เราเปิดช่องดูหนัง
“ไอ้ฉิงไห่ฉันมาแล้ว” “รักมั่นที่ไอ้ฉิงไห่/มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน” พรุ่งนี้เขาก็จะเปลี่ยนชื่อแล้ว
ก็จะเปลี่ยนเป็น “ไอ้ฉิงไห่ฉันมาแล้ว”
*** จบบริบูรณ์ ***
(http://i1214.photobucket.com/albums/cc484/sandy2503/--30.gif)
-
http://www.youtube.com/v/uEzdC8ftbAs
happysunday thaisub Part 1
-
http://www.youtube.com/v/kujebVEadCY&feature=related
happysunday thaisub Part 2
https://www.youtube.com/watch?v=kujebVEadCY
https://www.youtube.com/user/thexman49/videos
-
http://www.youtube.com/v/Bok-Y1RndPw&feature=related
happysunday thaisub Part 3
-
http://www.youtube.com/v/SuHm_euKOIM&feature=related
happysunday thaisub Part 4
-
http://www.youtube.com/v/1t4pxooQaNw&feature=related
happysunday thaisub Part 5
-
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_002244344.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_002244344.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_002202369.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_002202369.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_001734901.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_001734901.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_001719320.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_001719320.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_001695929.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_001695929.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_001235169.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_001235169.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_000388756.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_000388756.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_000370804.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_000370804.jpg.html)
(http://i1239.photobucket.com/albums/ff506/partana_002/YouTube--flv_000367034.jpg) (http://s1239.photobucket.com/user/partana_002/media/YouTube--flv_000367034.jpg.html)
-
http://www.youtube.com/v/?v=uEzdC8ftbAs&list=PL75C544580AE2F4BE
ดูทั้งหมด