(http://i878.photobucket.com/albums/ab349/partana_001/syp14.jpg)
7. โหย่วเผิงอยู่ที่จีน
โหย่วเผิงกล่าวว่า หลังจากการพักการเรียนแล้ว เขาเริ่มเปลี่ยนสถานที่งานละคร เปลี่ยนไปอีกเส้นทางหนึ่ง ความสง่างามของการร้องเพลงก่อนหน้านี้นั้นไม่มีอะไรแล้ว ฉะนั้นเขาเองไม่ได้ไปที่นั่นโดยตรง แต่ว่าได้ไปแข่งขันกับคนอื่น แข่งขันเทคนิกการแสดง ก็พึ่งรู้ว่ามันลำบากขนาดไหน แต่ว่านั่นเป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อ จากการล่องลอยอยู่บนฟ้าหล่นลงมาสู่พื้นดิน ก็ต้องเริ่มนับศูนย์ใหม่ เหมือนกับคนปกติ ผมก็ได้ไปสัมผัสกับความหวานขมของชีวิต
ขณะเดียวกันของช่วงนั้น อาจารย์แซ่ก็เห็นถึงความลำบากของผม และท่าทีของเขานั้นระมัดระวังและมีจิตใจที่รับผิดชอบสูง มันเรียบรู้มาทีละเล็กทีละน้อยจริงๆ และในจีนก็มีเรื่องอะไรแปลกๆอีกเยอะ คนๆหนึ่งจะไปอยู่ที่นั่นเพียงลำพังคนเดียวนั้นมันไม่ง่ายเลย กลายเป็นการไปอยู่ที่นั่นคนเดียวจำเป็นจะต้องปัดกวาดคนเดียว
สิ่งที่โหย่วเผิงเองสัมผัสกับตัวเองนั่นคือ “ฟ้าไม่ปิดทางคน” เริ่มแรกนั้นมันจับต้นชนปลายไม่ถูกจริงๆ ยังงงเลยว่ามันสามารถผ่านพ้นอดทนมาได้ถึงทุกวันนี้ได้ไง สามารถยืนหยัดต่อไปได้ อีกอย่าง ก็เพราะว่าผมเองไม่มีทางที่จะให้ถอยหลังกลับ”
อาจารย์แซ่ก็กล่าวว่า “ตอนที่เขาจะหันไปลงทุนที่จีนนั้นก็ได้บอกกับฉัน เมืองถี่ลี่ที่จีนนั้นมีคนเยอะมาก เขาได้ตัดสินใจว่าจะไปหาตลาดลงทุนที่นั่น ใจฉันคิดว่า จีนมันใหญ่ขนาดนั้น คุณไปเพียงลำพังคนเดียวมันน่ากลัวขนาดไหน